All Chapters of SO BAD แฟนเก่าคนนี้ของกระทิง: Chapter 41 - Chapter 50

สองอาทิตย์ต่อมา"ไม่เจอเลยเหรอครับ""ทีมงานของผมหาจนทั่วแล้วครับ ทั้งในกรุงเทพและต่างจังหวัดไม่เจอแม้แต่เงาของคุณไอวา""หาต่อไม่ได้เหรอครับ เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหา""เอ่อ ผมเกรงว่า"น้ำเสียงที่ดูฟังลำบากใจจากปลายสายทำให้กระทิงพอจะรับรู้ถึงอะไรบางอย่างได้"ผมเข้าใจแล้วครับ ต่อไปนี้คุณไม่ต้องออกตามหาไอวาแล้วนะครับ"ติ๊ดชายหนุ่มสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดก่อนจะลุกขึ้นเดินไปหยิบเสื้อเชิ้ตสีดำเข้มขึ้นมาสวมใส่เตรียมพร้อมจะออกไปด้านนอกเพื่อไปหาใครบางคนตึก ตึก ตึกเสียงฝีเท้าหนัก ๆ เดินเข้ามาภายในบริษัทยักษ์ใหญ่ สีหน้าเคร่งขรึมในตอนนี้ทำให้ใครต่อใครต่างที่พบเห็นก็พากันก้มหน้าไม่กล้าสบสายตาปัง"พ่อทำแบบนี้ทำไม"เสียงตะโกนของลูกชายดังขึ้นทันทีเมื่ออีกฝ่ายเปิดประตูเดินเข้ามาภายในห้องทำงานของพ่อตัวเอง ทำให้คุณรังสิมันต์ต้องวางแฟ้มเอกสารซึ่งกำลังอ่านลง ชายวัยกลางคนจ้องหน้าลูกชายเพียงคนเดียวก่อนจะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาราวกับว่าตนเองไม่รู้ไม่เกี่ยวอะไร"ฉันทำอะไร""พ่อทำอะไรก็น่าจะรู้ดีอยู่แก่ใจ""ฉันไม่เข้าใจในเรื่องที่แกพูด"ชายวัยกลางคนยกท่อนขาขึ้นมาไขว้ เขานึกอยู่แล้วว่าไม่นานเจ้าลูกชายตัวดีก็ต้องบุก

ตึก ตึก ตึก"มาทำไมอีก"เสียงหวานเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าใครเดินตรงดิ่งเข้ามาในบ้านของเธอหลังจากเขาคนนั้นจอดรถเสร็จ"ทำไมฉันจะมาไม่ได้ พ่อกับแม่ของเธอก็ถือว่าเป็นอาของฉันเหมือนกัน""อย่ามาเล่นลิ้นกระทิง นายกลับไปซะ ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่รู้ว่าไอวาอยู่ที่ไหน"ใยไหมกดเสียงต่ำพูดกับชายหนุ่มหน้ามึนอย่างกระทิงเป็นรอบที่ร้อย ทุกวันนี้เธอสติของเธอแทบเตลิดเมื่ออดีตแฟนหนุ่มของเพื่อนสาวเอาแต่ตามติดตัวเธอถามหาแต่ไอวาไม่หยุด"ฉันไม่เชื่อ เธอต้องรู้สิ เธอคือเพื่อนผู้หญิงคนเดียวที่ไอวาสนิทและไว้ใจมากที่สุด""สนิทแล้วยังไง ไม่รู้ก็บอกไม่รู้สิ ตามตื๊ออยู่ได้ ถ้าฉันรู้ว่าไอวาอยู่ที่ไหนฉันคงไปหาไอวานานแล้ว""...""นายกลับไปซะเถอะ อย่ามาถามหาไอวาจากฉันเลย และทางที่ดีถ้าเป็นไปได้ นายควรตัดใจจากไอวาได้แล้วนะ ปล่อยให้เพื่อนของฉันเป็นอิสระได้มีความสุขเหมือนกับคนอื่นเขาบ้าง""ทำไม การที่ไอวาคบกับฉันมันเป็นเรื่องที่ไม่มีความสุขยังไง""นายยังจะถามอีกเหรอ"ใยไหมเดินเข้ามาเผชิญหน้ากับชายหนุ่มร่างสูงใหญ่อย่างไม่เกรงกลัว"ถ้าสมองของนายมีความคิดอยู่บ้าง นายก็น่าจะรู้ดีนะว่าที่ผ่านมานายทำอะไรกับไอวาเอาไว้บ้าง"ใยไหมพูดด้วยน้ำ

"คุณกำลังสงสัยอยู่ใช่ไหม ว่าผมเป็นใครกันแน่ทำไมถึงได้มีคนตามล่า ทำไมรอบตัวผมถึงต้องมีคนคอยคุ้มกัน""ถ้าคุณไม่สะดวกที่จะตอบหรือลงรายละเอียด ก็ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ เพราะเรื่องบางเรื่องคุณคงจะไม่สะดวกใจที่จะเล่า""ผมสะดวกครับ แต่แค่กับคุณนะ"ทั้งสองหยุดยืนอยู่ใกล้กับแม่น้ำเทมส์ซึ่งเป็นแม่น้ำสายหลักอยู่ในกลางเมืองหลวงของลอนดอน ทั้งสองคนหยุดยืนอยู่ภายในบริเวณที่ไร้ผู้คน ส่วนผู้ติดตามของชายหนุ่มนั้นคอยดูแลความปลอดภัยให้อยู่ห่าง ๆ เพื่อให้ความเป็นส่วนตัวกับเจ้านาย"อย่างที่คุณทราบ ผมชื่อ คริสต์ ชาร์ค""ค่ะ ฉันทราบ"ชายหนุ่มพยักหน้าส่งยิ้มให้ "เบื้องหน้าของผมคือนักธุรกิจ มีกิจการมากมาย"ชายหนุ่มหมุนตัวหันไปมองแม่น้ำสายหลักตรงหน้า ก่อนจะเล่าถึงประวัติส่วนตัวให้หญิงสาวได้ฟังต่ออย่างไม่คิดจะปิดบัง"ผมมีกิจการ ทั้งห้างสรรพสินค้า บริษัทเดินเรือ อสังหาริมทรัพย์ บ่อน้ำมัน สนามแข่งรถ และโรงแรม""แล้วเบื้องหลังของคุณล่ะคะ""ครับ"คำถามจากคนด้านข้างทำให้ชายหนุ่มต้องหันหน้ามา ไอวาเดินมาหยุดอยู่ข้างเขา ดวงตากลมโตจ้องมองหน้าชายหนุ่ม"เบื้องหน้าของคุณคือนักธุรกิจ แล้วเบื้องหลังของคุณล่ะคะเป็นอะไร"เป็นชายหนุ่มเ

"คุณหญิงอยากทานอะไรไหม เดี๋ยวผมจะให้คนไปซื้อมาให้""น้องยังไม่หิวค่ะ กินอะไรไม่ลง"ดวงตาเศร้าของคุณหญิงรัศมียังคงจ้องมองหน้าลูกชาย ฝ่ามือเหี่ยวย่นไปตามกาลเวลาของผู้เป็นแม่ยังคอยกุมมือลูกชายเอาไว้ไม่ห่างไปไหน'แม้การที่หมอเจ้าของไข้จะพาลูกชายไปตรวจดูเอกซเรย์ภายใน และไม่พบถึงความผิดปกติอื่นใด'แต่ก็ยังทำให้ผู้เป็นแม่ไม่คลายความกังวลใจจนกว่าผู้เป็นลูกชายจะลืมตาตื่นฟื้นขึ้นมานัยน์ตาเศร้าของผู้เป็นสามีได้แต่มองภาพที่ดูอันน่าปวดใจ นัยน์ตาของชายวัยกลางคนแดงก่ำขึ้นมาก๊อก ก๊อก ก๊อกเสียงเคาะประตูดังขึ้น ก่อนศรัณย์ลูกน้องคนสนิทของรังสิมันต์จะเดินถือแฟ้มเอกสารเข้ามา สายตาของผู้มาใหม่มองไปยังร่างนอนนิ่งไม่ได้สติบนเตียงคนไข้ด้วยความรู้สึกเป็นห่วงไม่น้อยไปกว่าคนเป็นเจ้านาย"เอกสารด่วนที่ท่านจะต้องเซ็นครับ ผมตรวจดูความเรียบร้อยครบหมดแล้ว เหลือแค่ท่านเซ็นอนุมัติ"ผู้ทรงอิทธิพลหันมามองหน้าคนสนิทข้างกายที่ทำงานให้เขามาตลอดหลายปี"ขอบใจนายมากนะ ช่วงนี้นายอาจจะต้องทำงานหนัก ฉันฝากบริษัทด้วย""ไม่เป็นอะไรครับท่าน ว่าแต่คุณกระทิงเป็นยังไงบ้างครับ หมอว่ายังไงบ้าง""ขาหัก หมอผ่าตัดใส่เหล็กดามเฝือกให้แล้ว แต่ย

บรรยากาศภายในสวนดอกไม้ในยามรุ่งเช้าอันแสนสดใส ดอกไม้มากมายหลากหลายหลายสายพันธุ์แข่งขันกันผลิบานส่งกลิ่นหอมอบอวลชวนเชิญชวนให้กลุ่มผีเสื้อตัวน้อยใหญ่เข้ามาใกล้ดอมดมดื่มน้ำหวานจากเกสรของดอกไม้ ก้อนเมฆกลุ่มน้อยใหญ่เริ่มก่อตัวลอยปลิวไสวตามสายลมที่พัดผ่าน แต่ความทรมานภายในใจอันแสนหนักอึ้งยังคงเกาะฝังลึกอยู่ภายในใจของชายหนุ่มไม่สามารถสลัดออกไปได้ร่างสูงใหญ่ของกระทิงนั่งนิ่งอยู่บนรถเข็น สายตาเยียบเย็นจ้องมองวิวทัศน์เบื้องหน้าด้วยสายตาเหม่อลอยเมื่อหวนนึกถึงเรื่องราวในอดีตที่ผ่านมา"คุณกระทิงคะ"เสียงเรียกของสาวใช้ที่มาพร้อมกับกลิ่นหอมของอาหารทำให้ชายหนุ่มได้สติ เขาเอียงหน้าเหลือบสายตามองสาวใช้ที่กำยืนถือถาดอาหารอยู่ไม่ไกล"ได้เวลาอาหารเช้าแล้วค่ะ ทานข้าวนะคะจะได้ทานยา""มียาเบื่อไหม"สาวใช้รู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องขึ้นมา เธอหลุบสายตามองถ้วยข้าวต้มที่ส่งกลิ่นหอมด้วยความรู้สึกวูบโหวงไม่กล้าที่จะเอ่ยปากตอบคำถามของชายหนุ่ม"ถ้าไม่มีในสิ่งที่ฉันต้องการ ก็ไสหัวของเธอออกไปให้พ้น""ค่ะ"สาวใช้โน้มศีรษะรีบถอยห่างออกมา เพราะถ้าเธอไม่รีบทำตามอย่างที่ชายหนุ่มว่า ชีวิตของเธออาจจะไม่ได้อยู่รอดจนถึงวันพรุ่งนี้อ