All Chapters of SO BAD แฟนเก่าคนนี้ของกระทิง: Chapter 31 - Chapter 40

แม้จะเป็นเช้าที่สว่างสดใส มองไปทางไหนก็เห็นแต่ท้องฟ้าที่เบิกกว้างดวงอาทิตย์ส่องแสงสว่าง แตกต่างจากความรู้สึกจมสู่ห้วงลึกไร้ทางปีนขึ้นมาได้ในใจของไอวาดวงตาแดงก่ำเหม่อมองไปยังนอกระเบียง เพียงแค่เธอกะพริบหยาดน้ำตาที่อัดอั้นเอาไว้ก็พร้อมจะไหลลงมา แต่ทันทีเมื่อเธอสัมผัสได้ถึงแรงขยับจากคนที่กำลังนอนหลับอยู่บนเตียง เธอก็ทำได้เพียงปาดน้ำตาเก็บความเจ็บปวดเอาไว้ในใจ"ตื่นนานแล้วเหรอ"เสียงทักทายพร้อมกับแรงกอดรัดจากทางด้านหลัง หากเป็นเมื่อก่อนอ้อมกอดนี้มันคงจะอบอุ่นและดูปลอดภัยสำหรับเธอ แต่ตอนนี้ทุกอย่างมันกลับไม่ใช่ อ้อมกอดที่เคยอบอุ่นสำหรับตอนนี้ มันกำลังร้อนดั่งไฟรักที่เผาไหม้ ร่างกาย ความรัก และความจงรักภักดีของเธอให้แหลกสลายไปอย่างไม่มีทางหวนกลับมา"หิวหรือยัง วันนี้เราสองคนออกไปหาอะไรอร่อย ๆ ทานกันดีไหม""วันนี้นายไม่ออกไปธุระที่ไหนเหรอ""ไม่นะ วันนี้ฉันว่าง""เหรอ""ใช่ มีอะไร ทำไมเธอถึงทำเสียงแบบนั้น"กระทิงชะโงกหน้ามองหน้าแฟนสาว เมื่อได้ยินน้ำเสียงของเธอผิดแปลกไป"ไม่สบายหรือเปล่า ทำไมเธอดูเพลีย ๆ ""เปล่าหรอก ไม่มีอะไร"ไอวาส่ายหน้าปฏิเสธ แต่ก็ดูเหมือนว่ากระทิงจะไม่เชื่อสักเท่าไหร่"จะไ

สายลมหนาวเย็นยะเยือกพัดโอบล้อมร่างกายของไอวาให้หนาวสะท้านไปทั่วทั้งร่างกายแผ่ซ่านลึกเข้าไปถึงจิตใจ เธอเงยมองตึกสูงตรงหน้าด้วยแววตาสั่นระริก ความรู้สึกตอนนี้มันยากที่จะรับไหวแม้พอจะรู้ว่าผู้หญิงที่แฟนหนุ่มไปติดพันนั้นด้วยเป็นใครแต่ก็ยังอยากจะตามมาให้เห็นกับตาความเหน็บหนาวเกาะกุมหัวใจดวงน้อยของหญิงสาวไว้อย่างเหนียวแน่นจนแทบจะกลายเป็นน้ำแข็ง ทันทีเมื่อเธอก้าวขาเดินเข้าไปในตึกสูงใหญ่ที่เด่นสง่าอยู่ตรงหน้าบรรยากาศภายในโถงทางเดินเงียบสงบราวกับไม่มีผู้คนอาศัย เธอเดินผ่านประตูห้องที่ปิดเรียงรายจนมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าประตูซึ่งเป็นห้องเป้าหมายแม้สิ่งที่เกิดขึ้นมันยากจะทำให้เธอยอมรับมันได้ แม้หัวใจของเธอและร่างกายจะไร้เรี่ยวแรงสักแค่ไหน แต่สุดท้ายไอวาก็ฝืนพาร่างของเธอเดินมาถึงหน้าห้องของเป้าหมายในครั้งนี้"อ๊าส์"เสียงสั่นสะท้านซึ่งได้ดังเล็ดลอดออกมา ทำให้คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าประตูได้แต่กำหมัดเข้าหาด้วยความปวดใจ "พะ...พี่กระทิง แรง ๆ เลยค่ะ""อ๊าส์ ไอด้า เธอแม่ง"เสียงแหบพร่าฟังดูคุ้นเคยทำให้ไอวาตัวชาวาบ แม้จะทำใจมาบ้างแล้วว่าจะต้องพบเจอกับสถานการณ์แบบนี้ แต่มันก็ยากที่จะทำใจยอมรับไหวปึก! ปึก!

สุดท้ายแล้วสิ่งที่เขากลัวมากที่สุดมันก็เกิดขึ้นจนได้ ราวกับมีมือปริศนาที่มองไม่เห็นกระชากจิตวิญญาณและความสุขออกไปจากชีวิตนับตั้งแต่วินาทีที่คนรักหันหลังเดินจากลาร่างสูงใหญ่ดูอ่อนแรงนอนลงบนพื้นเย็นเฉียบภายในห้องนอน ในอ้อมแขนมีขวดเหล้าราคาแพงกอดเอาไว้ไม่ห่างกายไปไหนราวกับว่ามันคือของล้ำค่า ใบหน้าซีดเซียวดูไร้ชีวิตชีวานอนพลิกตัวไปส่ายมายกปากขวดเหล้าเข้าใส่ปากอีกครั้ง"ฮึก ไอวา อย่าทิ้งฉันไป""...""ฉันรักเธอนะไอวา เธออยู่ไหน"เสียงแหบพร่าเรียกร้องหาแฟนสาวทุกวินาทีที่เขาลืมตาได้สติขึ้นมา จากชายหนุ่มร่างสูงใหญ่มีมัดกล้ามไปทั่วร่างกาย ตอนนี้กลับผอมแห้งสภาพดูไม่ได้"ฉันสงสารลูกจังเลยค่ะ""หนูไอวาน่าสงสารกว่ามันเยอะ ความผิดของตัวมันเองจะโทษใครได้"ในความรู้สึกของชายวัยกลางคนความโกรธมีมากกว่าความสงสารสองสามีภรรยามองดูสภาพลูกชายซึ่งนอนเกลือกกลิ้งอยู่กับพื้นเรียกร้องหาคนรักไม่หยุดสลับกับดื่มเหล้าในขวดครั้งแล้วครั้งเล่า ห้องนอนที่เขาใช้แม่บ้านปัดทำความสะอาดดูแลเป็นอย่างดี ตอนนี้มันได้เต็มไปด้วยขวดเหล้าและก้นบุหรี่"ลงไปข้างล่างกันเถอะ ปล่อยให้มันอยู่ในสภาพนี้แหละ ดีแล้ว""ค่ะ"สองสามีภรรยาประคองเด

ลอนดอน ประเทศอังกฤษ"อาหารที่สั่งไว้ได้แล้วค่ะ""ขอบคุณค่ะ"สำเนียงภาษาอังกฤษไม่น้อยหน้าเจ้าของภาษาเอ่ยขึ้นกับพนักงานภายในร้านอาหารแห่งหนึ่งซึ่งเป็นร้านอาหารที่เธอมักจะใช้บริการมากกว่าร้านอาหารอื่น ๆ ตั้งแต่ย้ายมาอยู่ในเมืองแห่งนี้ดวงตาหันไปมองนอกกระจกใสในระหว่างที่เธอได้ตักอาหารคำแรกเข้าไป ผู้คนมากมายเดินพลุกพล่านในย่านชื่อดังของเมืองหลวงแห่งนี้ ซึ่งเป็นภาพที่ไอวาได้เห็นนับตั้งแต่เธอย้ายมาอยู่ในเมืองนี้ตลอดหนึ่งเดือนกว่า'เดือนกว่าแล้วสินะ ที่เธอทิ้งทุกอย่างมาเริ่มต้นใหม่ที่นี่'เป็นสิ่งที่ไอวาไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นกับชีวิตของเธอเหมือนกัน เพราะการที่เธอจะต้องย้ายมาอยู่ในเมืองหรือสถานที่ที่ไม่รู้จักใครมันไม่เคยอยู่ในความคิดของเธอเลยสักนิด'แต่เป็นเพราะเรื่องนั้น ทำให้เธอต้องทิ้งทุกอย่างแล้วบินหนีมาอยู่ที่นี่ทันทีหลังจากจัดการเรื่องเอกสารทุกอย่างเสร็จ'แม้จะยังรัก แต่ใช่ว่าเธอกับเขาจะอยู่ร่วมกันอีกต่อไปได้ สิ่งที่เธอทำมันคงดูไม่ใจร้ายมากเกินไปใช่ไหม ถ้าหากเทียบเท่ากับสิ่งที่เขาทำไว้กับเธอ'สามเดือนเลยสินะที่นายมีอะไรกับไอด้าลับหลังฉัน''ฉันขอโทษนะไอวา ขอโทษที่ปิดบัง''ฉันท้อง ลูกของพี่ก

"คุณคะ คุณ ตื่นมากินข้าวได้แล้วค่ะ ฉันทำโจ๊กร้อน ๆ มาให้"ผ่านไปครู่ใหญ่ไอวาเดินกลับเข้ามาในห้องนอนอีกครั้งพร้อมกับถ้วยโจ๊กหมูสับที่ส่งกลิ่นหอมคลุ้งไปทั่วทั้งห้องนอน"คุณคริสต์คะ ตื่นได้แล้วค่ะ ลุกขึ้นมากินโจ๊กก่อน กำลังร้อน ๆ เลย"เธอวางถ้วยโจ๊กลงบนโต๊ะ ก่อนจะหันไปมองร่างสูงใหญ่ซึ่งกำลังนอนห่มผ้าอยู่บนเตียง ไม่ยอมลุกขึ้นมาตามเสียงเรียกของเธอ"คุณคริสต์คะ คุณคริสต์"ไอวารู้สึกประหลาดใจเดินเข้าไปใกล้ ทันทีเมื่อเธอเปิดผ้าห่มออกก็ต้องพบกับสิ่งที่น่าตกใจ"คุณคริสต์"ร่างสูงใหญ่นอนกระสับกระส่ายอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนา ใบหน้าหล่อเหลาขาวซีดราวกับหิมะ พิษไข้จากบาดแผลกำลังเล่นงานทำให้เขาไม่มีแม้แต่แรงที่จะลืมตา"บ้าที่สุด"ไอวาสบถออกมาอย่างหัวเสีย เธอรีบดึงผ้าห่มมาคลุมร่างสูงใหญ่ ก่อนจะพุ่งเข้าไปในห้องน้ำเพื่อเตรียมอุปกรณ์สำหรับการเช็ดตัวให้คนไข้"หนาว"ไอวาสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดเมื่อต้องมาเช็ดตัวให้กับชายร่างสูงใหญ่ที่มีสัดส่วนแข็งแกร่งกว่าแฟนเก่าของตัวเองอยู่หลายเท่า'แค่ช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์คนหนึ่งก็เท่านั้นไอวา'"คุณคริสต์คะ ทานยาลดไข้หน่อยนะคะ"ไอวากระซิบแผ่วข้างใบหูขาวปลุกให้ชายหนุ่มลืมตาขึ้นมาหลังจา