All Chapters of เจ้าพ่อมาเฟีย ( SET มาเฟีย ): Chapter 81 - Chapter 90

ดีกอน ลูกชายคนที่สามของตระกูลเขาไม่เคยคิดที่จะมีครอบครัว อยากมีลูกแต่ไม่อยากมีเมีย เพราะการมีเมียมันทำให้เขาไม่สามารถมีผู้หญิงอีกหลายๆ คนได้ทว่าเขากลับสนใจหญิงสาวคนนึง เธอเรียนมหาลัย ฐานะทางบ้านค่อนข้างดี เป็นผู้หญิงสวย พูดจาตรงไปตรงมาฉะฉาน และมีความมั่นใจในตัวเองสูงและนั่นคือสิ่งที่เขาสนใจในตัวของเธอแต่เธอกลับไม่สนใจและไม่สนเงินที่เขามี@มหาวิทยาลัย“แฮ่ม!”“นี่คุณอีกแล้วเหรอ?”“แล้วเห็นว่าฉันเป็นใครล่ะ?”“น่ารำคาญจริงๆ”“ขึ้นรถสิ”“ฉันกลับเองได้ ไม่ต้องยุ่ง!” เธอปฏิเสธเสียงแข็ง ก่อนจะเดินหนีไปอีกทาง“ที่รักจ๋า อย่าทำแบบนี้สิ ได้กันแล้วคิดจะทิ้งกันง่ายๆ อย่างนี้เหรอ เธอต้องรับผิดชอบเพราะเธอปล้ำฉัน เธอปล้ำอุ๊บ!!” จีน่ารีบหันกลับไปปิดปากของเขาเพื่อไม่ให้พูดต่อเพราะตอนนี้คนทั้งมหาลัยต่างให้ความสนใจแต่เขาและเธอ“พูดอะไรของคุณ ฉันไปปล้ำคุณตอนไหน!?”“….” ดีกอนได้แต่ส่งสายตาหวานๆ ให้กับเธอ ดูก็รู้ว่าเขาตั้งใจแกล้งเพื่อให้เธอยอมไปกับเขา“ขึ้นรถเถอะที่รัก”“….”“ที่รักจะไม่รับ…”“เออแม่ง!” เธอเดินไปขึ้นรถของดีกอนแต่โดยดี ก่อนที่เขาจะขับพาเธอออกไปจากมหาวิทยาลัย@บนรถ“เมื่อไหร่จะเลิกยุ่งก

22:22น.ดีกอนเดินออกมาดูด้านนอกแต่ไม่ได้ลงไปด้านล่าง และก็เป็นอย่างที่ลูกน้องบอกจริงๆ ว่าวันนี้คนเยอะมากเป็นพิเศษ ส่วนใหญ่เป็นนักศึกษาด้วย“บุหรี่มั้ยครับนาย” ลูกน้องยื่นซองบุหรี่ที่ตัวเองพกติดตัวให้กับเจ้านาย“อืม…” เขารับไป แต่แล้วก็ยื่นคืนกลับไปเพราะสายตาของเขาสะดุดกับบางอย่าง“อ่าว แล้วนายจะไปไหนครับ?”“ไม่ต้องถาม มึงไปรอขับรถให้กูเลย เดี๋ยวกูออกไป”“คะ ครับนาย”ดีกอนเดินลงไปด้านล่างตรงไปยังจุดที่เขาเห็นบางอย่าง และสายตาอันเฉียบคมก็ไม่ผิดพลาดเลยแม้แต่น้อยเขาได้เจอกับจีน่าหญิงสาวที่หลอกให้เขาไปรับตอนบ่ายวันนี้“หวัดดีครับสาวๆ”“หวัดดีค่ะสุดหล่อ” เพื่อนของจีน่าทักทาย พร้อมกับส่งยิ้มหวานหยาดเยิ้มมาหาเขา“เฮ้ย ใครอะแก ผู้แกเหรอ?” เพื่อนอีกคนของเธอเอ่ยถามขึ้นในขณะที่จีน่ากำลังเมาแอ๋ไม่ได้สติอยู่บนเก้าอี้“ผมเป็นคนของคนนี้ครับ” ดีกอนชี้ไปที่จีน่า“หา…” เพื่อนๆ ทุกคนต่างอุทานออกมาพร้อมๆ กัน “ยัยจีผู้แกมาหาเนี่ย ตื่นเร็ว!”“อือ…ผู้บ้าบอที่ไหน ไม่มีเว้ย” เธอตอบตัดความรำคาญ“เมามากเลยนะครับ แต่ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมพาจีน่ากลับบ้านเอง”“….” เพื่อนๆ ของเธอไม่ได้ตอบอะไร เพราะยังไม่ไว้ใจผู้ชา

@ตกเย็นของอีกวัน"เป็นไรยัยจี นั่งทำหน้าอย่างกับคนปวดขี้" เพื่อนสาวเอ่ยถามขึ้น เมื่อเห็นจีน่าทำหน้าไม่ค่อยสู้ดีเท่าไหร่หลังออกจากห้องเรียนมา"ฉันว่าฉันเป็นเมนส์ว่ะ" เธอบอกกับเพื่อนๆ"เป็นเมนส์แล้วยังไงปวดท้องเหรอ?""ฉันเพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองเป็นเมนส์ตอนอยู่ในห้องเรียน แล้วฉันก็ไม่ได้ใส่ผ้าอนามัยมาด้วย" เธอพูดขึ้นเบาๆ"กลับบ้านมั้ย""อืม...แต่ฉันคิดว่าตอนนี้มันน่าจะเลอะกระโปรงแล้วอ่ะ""ไม่เป็นไร เดี๋ยวแกเอาเสื้อของฉันคลุมไปก่อน แล้วค่อยซักเอามาคืนฉันก็ได้""ขอบใจมากนะแก"จีน่าเอาเสื้อของเพื่อนมัดเอวของตัวเองแล้วเดินออกมาเพื่อที่จะกลับบ้านทว่า....ปี๊บ!เสียงแตรรถทำให้นักศึกษาหลายๆ คนที่ยืนอยู่ตรงนั้นหันไปมองพร้อมๆ กัน ก่อนที่เจ้าของรถจะเปิดประตูลงมา"ไปขึ้นรถสิ""ฉันจะกลับบ้าน ฉันไม่มีอารมณ์ไปไหนกับคุณทั้งนั้น!""ไปขึ้นรถ""นี่คุณ!""....."เธอเดินกระแทกเท้าไปขึ้นรถของดีกอนที่จอดอยู่ด้วยความไม่พอใจ เพราะเถียงอะไรเขาไม่ได้ก็เลยต้องทำตาม ก่อนที่เขาจะขับรถพาเธอออกไป"บอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าจะมารับกลับ"".....""เป็นอะไรนั่งเงียบ""โอ้ย!! จะไปไหนก็ไปเถอะน่าพูดมากอยู่ได้!""เธอพูดเองนะ ถ้าอย่าง

@มหาวิทยาลัย“ยัยจี ยัยจี!”“อะไรของแก เรียกซะเสียงดังเชียว ทำอย่างกับมีใครตาย”“ใครตายฉันไม่รู้ แต่แกอาจจะตายแน่”“ทำไม?”มินอายื่นโทรศัพท์ที่มีรูปจีน่าอยู่นั้นให้เธอดู มันเป็นภาพของเธอที่ถูกดีกอนอุ้มออกมาจากรถแล้วพาขึ้นไปบนคอนโด และนักข่าวก็พาดหัวข่าวได้เxี้ยมากลูกสาวนักธุรกิจชื่อดัง ถูกผู้ชายอุ้มขึ้นคอนโด ใต้รูปภาพมีความคิดเห็นมากมายต่างๆ นานา บางคนก็ใช้ถ้อยคำที่รุนแรงมาก แต่บางคนก็พูดในเชิงที่ไม่อยากยุ่งเพราะไม่เกี่ยวอะไรด้วย มันเป็นเรื่องส่วนตัวของเธอ“ใครกันทำแบบนี้”“ฉันว่าน่าจะเป็นพวกหิวเงินน่ะ ถ่านรูปแล้วเอาไปขาย จากนั้นพวกนักข่าวก็พาดหัวข่าวแบบนี้”“บ้าจริง! พอจะสืบได้มั้ยว่าใครเป็นคนปล่อยรูป”“ต้องไปดูกล้องวงจรปิดที่คอนโดนั่นแหละ ว่าแต่แกไปทำอะไรที่นั่น?”“….”“คอนโดคุณดีกอนเหรอ?”“อืม…วันที่ฉันปวดท้องเมนส์นั่นแหละ”“อ๋อ แล้วแกจะเอายังไงต่อ ถ้าพ่อกับแม่ของแกรู้เรื่องนี้…”“ไม่ต้องถ้าหรอก ป่านนี้คงจะมีคนส่งรูปส่งข่าวพวกนี้ไปให้พ่อกับแม่ฉันดูแล้วล่ะ”แค่เธอมีภาพหลุดหรือมีเรื่องฉาวไม่พ้นวันข่าวก็รู้ถึงหูพ่อกับแม่ของเธอแล้วเธอเองก็ใช้ชีวิตตามปกติไม่เคยมีเรื่องไม่เคยทำอะไรให้

@วันต่อมา“อืม…” จีน่าลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างสะลึมสะลือ เพราะได้ยินเสียงกุกกักเหมือนกับว่ามีคนกำลังทำอะไรบางอย่างในห้องของเธอ “ใครให้เข้ามา”เธอเอ่ยทักขึ้นเมื่อเห็นชัดเจนว่าใครคือคนที่เข้ามาอยู่ในห้องของเธอเมื่อวานเขาออกไปจากห้องของเธอแล้วนี่ ทำไมถึงยังเข้ามาในห้องของเธอได้อีก“ตื่นแล้วเหรอ?”“ออกไปจากห้องของฉัน!” เธอพูดเสียงแหบ ก่อนจะดีดตัวลุกขึ้นนั่งแล้วหยิบโทรศัพท์มานั่งเล่นทว่าข่าวที่ถูกปล่อยออกมามันหายไปเกลี้ยงไม่เหลือเลยไม่ต้องเดาเลยว่านี่เป็นฝีมือของใคร“คุณลบข่าวเหรอ?”“อืม…ตอนนี้รู้ตัวคนที่แอบไปถ่ายรูปเราแล้ว”“ใคร?”“มันสารภาพว่าถูกส่งมาอีกที จากคนชื่อดาหวัน”“นังดาหวัน!” จีน่าสบถเป็นชื่อของผู้หญิงคนนึง ด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกถึงความโกรธที่สุด“รู้จักกันด้วยเหรอ”“ยิ่งกว่ารู้จักอีก ลูกน้องของคุณสืบได้มั้ยว่ามันอยู่ที่ไหน”“กำลังสืบอยู่ ผู้หญิงคนนี้มีการเปลี่ยนที่อยู่บ่อย เปลี่ยนที่ทำงาน รวมถึงเปลี่ยนชื่อจริงด้วยก็เลยสืบได้ยาก”“….”“เคยมีปัญหากันเหรอ?”“อืม…”“พอจะบอกได้มั้ยว่าทำไมถึงมีปัญหากัน”“เรื่องไร้สาระน่ะ”“ฉันรู้ว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระสำหรับเธอ แต่ฉันอยากรู้ว่าสาเหตุม