Semua Bab เจ้าพ่อมาเฟีย ( SET มาเฟีย ): Bab 1 - Bab 10

มังกร ชายหนุ่มอายุ 32 ปี ทั้งชีวิตของเขาไม่เคยโหยหาคำว่าครอบครัวเลย เพราะปมในชีวิตตอนเด็ก พ่อของเขาเป็นคนที่มีฐานะร่ำรวยเป็นมาเฟียที่ใครๆ ก็เกรงกลัวและกล่าวขานถึงความเจ้าชู้ แม่ของเขาต้องชอกช้ำเพราะสามีพาผู้หญิงเข้าบ้านมาไม่ซ้ำหน้า จนกระทั่งคลอดน้องชายคนสุดท้อง แม่ของเขาก็ตรอมใจตายไปในที่สุด ซึ่งมันสร้างปมให้กับเด็กวัยสิบกว่าขวบอย่างเขามาก และจากนั้นเขาก็กลายเป็นคนที่เย็นชา และไม่เคยโหยหาคำว่าครอบครัวอีกเลย "อึกกอ๊าาา...เจ็บจังเลยค่ะ....อร๊างง!!""หุบปาก! เธอไม่มีสิทธิ์พูด!" เสียงของมาเฟียหนุ่มตะคอกดังลั่น พร้อมกับเสียงบางอย่างกระทบกันดังขึ้นอย่างรัวๆ มินตราเด็กสาววัยยี่สิบปีหลานสาวแท้ๆ ของแม่นมที่เป็นคนเลี้ยงทั้ง4คนมา เธอเพิ่งมาทำงานที่นี่ได้เพียงไม่กี่วัน และเป็นเด็กที่ขี้สงสัยอยากรู้อยากเห็น เธอเดินเข้ามาในบ้านหลังใหญ่ ทั้งๆ ที่เธอเองก็รู้กฎข้อห้ามเป็นอย่างดี ว่าหลังจากที่ฟ้ามืดห้ามใครก็ตามเข้าออกบ้านหลังใหญ่โดยเด็ดขาด แต่เพราะเสียงบางอย่างกระทบกันดังลั่นและไฟที่เปิดสว่างอยู่มันทำให้เธออยากรู้อยากเห็น และก็กลัวว่าจะเป็นโจรมาขโมยของในบ้าน เธอค่อยๆ ก้าวเดินเข้าไปด้านในอย่างใจเ

เช้าวันต่อมา “อื้อหาวว…” มินตรายืนบิดขี้เกียจพร้อมกับอ้าปากหาวกว้างออกมาโดยที่ไม่สนใจสายตาของใครเลย “เมื่อคืนไม่ได้หลับไม่ได้นอนรึไง”“นอนจ้ะยาย แต่มินรู้สึกง่วงยังไงก็ไม่รู้” “ขี้เซาล่ะสิไม่ว่า” เมื่อคืนเธอกลับมาถึงห้องตอนเที่ยงคืนและเธอก็หลับไปเลยไม่ได้ออกไปไหนต่อ แต่ก็ไม่รู้ทำไมถึงได้รู้สึกง่วงขนาดนี้ “ยาย…มินถามอะไรหน่อยสิ”“ว่ามา” “คุณกรของยายนิสัยเขาเป็นแบบไหนหรอ เค้าดุหรือเปล่า หรือว่าเค้าเป็นคนแบบ…”“เอ็งจะอยากรู้ไปทำไม มันไม่ใช่เรื่องไม่ใช่กงการอะไรของเอ็งเลย”“ก็มะ….”“อะไรของเอ็ง ไปเลยไปทำงานของเอ็งได้แล้วเสียเวลา”“จ้ะยาย” มินตราหิ้วถุงขยะไปทิ้งที่หน้าบ้านตามปกติ และมันคงจะกลายเป็นหน้าที่ประจำของเธอไปแล้ว เพราะเธอไม่ค่อยมีฝีมือเรื่องการทำอาหารเท่าไหร่ ทำได้มากสุดก็แค่ต้มมาม่าใส่ไข่เหมือนที่เธอทำให้มาเฟียหนุ่มกินเมื่อคืน มันเป็นอาหารหลักในชีวิตของเธอในช่วงวัยเรียน เพราะพ่อแม่ต้องทำงานเลยปล่อยให้เธอดูแลตัวเอง มีพ่อแม่ก็จริงแต่เธอเหมือนอยู่คนเดียวมากกว่า เพราะพ่อแม่ไปทำงานไม่ค่อยกลับบ้านซึ่งเธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่างานที่พ่อกับแม่ทำเป็นงานอะไร เงินก็ได้ใช้เพียงน้อยน

ณ.ห้องประชุมลับองค์กรมาเฟีย “ผู้หญิงเมื่อวานเป็นใคร?” แดรงเอ่ยถามขึ้น ถึงตรงนั้นไม่มีไฟสว่างแต่ก็พอจะมองออกว่าลักษณะการวิ่งหนีออกไปมันเป็นของผู้หญิง “ไม่รู้” มังกรตอบเสียงเรียบ ถึงแม้ในใจจะมั่นใจก็ตามว่าคนที่เข้ามาแอบเห็นคือใคร “มึงต้องเอาคนในบ้านมาเค้นถามนะไอ้กร ถ้าปล่อยไปแบบนั้นธุรกิจของเราจะเสียหายแน่” ดีกอนเสนอขึ้นมา “และถ้ารู้ตัวว่าใครเป็นคนทำเรื่องนี้ก็ควรกำจัดทิ้งซะ!” แดรงพูดขึ้น นิสัยของมังกรเป็นยังไงทุกคนก็รู้ดี แต่สำหรับเขาในตอนนี้คือกระทำเด็กสาวตาดำๆ ไม่ลงจริงๆ เขาไม่เคยปราณีใครไม่เคยไว้ชีวิตใครถ้าหากคนนั้นล่วงรู้ความลับที่ไม่สมควรรู้หรือหักหลังทรยศเขา “ไอ้กร!”“เดี๋ยวกูจัดการเอง พวกมึงไม่ต้องยุ่ง” มังกรพูดเสียงแข็ง “มึงจะฆ่าเธอ?” ดีกอนถาม “….” มังกรนั่งเงียบ “กูขอเตือนมึงเอาไว้เลยนะ ผู้หญิงมันไว้ใจไม่ได้ ปากบอกอีกอย่างแต่ใจทำอีกอย่าง รีบกำจัดเธอทิ้งซะก่อนที่เธอจะพาพวกเราซวยไปกันหมด” เพราะงานที่ทั้งสามคนกำลังทำกันอยู่ในตอนนี้เป็นงานผิดกฎหมาย และต้องใช้เงินในการลงทุนจำนวนมากซึ่งก็แน่นอนว่าจะพลาดไม่ได้เลย พลาดเท่ากับตาย! และก็ปล่อยให้คนนอกล่วงรู้เรื่องนี้ไม่ได้ด้

หลายวันผ่านไป หลังจากที่หายดีกลับมาเป็นปกติแล้วทางเดียวที่มินตรากำลังคิดอยู่ในตอนนี้ก็คือหาทางออกจากที่นี่ให้ได้ เพราะเธอคิดเสมอว่าถ้ามีทางเข้ามาได้ก็ต้องมีทางออกไปเช่นกัน แต่ไม่ว่าเธอจะมองไปทางไหนก็มีแต่ป่าและคลื่นทะเล และเธอก็ไม่รู้ด้วยว่าตอนนี้เธออยู่ที่ไหน แต่มันก็ต้องมีทางออกจากที่นี่สิ! และที่สำคัญมังกรก็กลับออกไปแล้วด้วย มันเป็นโอกาสดีเลยที่เธอจะหนีออกจากที่นี่โดยที่ไม่ให้ใครรู้ และไม่ให้มังกรจับได้ ผู้ชายคนนั้นน่าไว้ใจได้มากแค่ไหนกัน อยู่ก็อาจจะตายได้เพราะมินตราไม่สามารถความคิดของมาเฟียหนุ่มได้เลย แต่ถ้าออกไปแล้วสามารถหนีรอดจากคนพวกนี้ได้เธอก็จะหนีไปอยู่ให้ไกลๆ จะได้ไม่ต้องมีคนตามหาเธอเจอ แต่คนที่นี่ก็ดีกับเธอมากเช่นกัน โดยเฉพาะศรีจันทร์ภรรยาของหัวหน้าชาวบ้านที่นี่ เธอมีจิตใจที่ดีและอ่อนโยนกับมินตราไม่ว่าเธอจะดื้อหรือใช้คำพูดไม่เหมาะสมกับผู้ใหญ่แบบไหนศรีจันทร์ก็ไม่เคยโกรธหรือดุด่าเลย “มินขอโทษนะพี่ศรีจันทร์ แต่มินไม่อยากอยู่ที่นี่จริงๆ สักวันเราคงมีโอกาสได้พบกันอีกนะ” พูดจบมินตราก็ย่องเดินออกไปจากบ้านทันทีเธอแอบหนีไปช่วงกลางดึก วิ่งเข้าไปในป่ามืดทึบโดยที่ยังไม่มีจุดหม

เวลาผ่านไป “คุณหนูขา อย่าวิ่งค่ะคุณหนู” เสียงของศรีจันทร์ร้องลั่น เมื่อมินตรากระชากสายน้ำเกลือแล้ววิ่งหนีออกมาจากบ้าน มังกรรีบมาคว้าตัวของเธอเอาไว้ทันที “ปล่อย! ปล่อย! ปล่อย!” “มินตราตั้งสติก่อนนะ มินตรา!” “…..” มินตรายืนนิ่งพร้อมกับหันมองรอบๆ ตัวอย่างงงๆ เหมือนกับพยายามนึกว่าเธอมายืนอยู่ตรงจุดนี้ได้ยังไงและมาตั้งแต่ตอนไหน และเกิดอะไรขึ้นกับเธอบ้าง “เธอเป็นอะไรไปมินตรา ฝันร้ายเหรอ?” “…..” เธอไม่ได้ตอบอะไร และผลักตัวของมาเฟียหนุ่มออกไปให้ห่างเธอทันที “ตัวเธอยังร้อนอยู่เลยนะ ยังมีไข้อยู่เลย”“ไม่ต้องยุ่ง!” “เอ่อคุณมินตราครับ ผมเป็นหมอนะครับ ขออนุญาตตรวจร่างกายของคุณมินตราหน่อยนะครับ เชิญด้านในครับ”“….” มินตราหันกลับไปมองที่มังกรก่อนจะเดินตามคุณหมอเข้าไปด้านใน ผ่านไปสักพัก หลังจากที่คุณหมอตรวจร่างกายของเธอเสร็จเรียบร้อยแล้ว “เท่าที่คุณมินตราเล่ามาน่าจะไม่มีอาการผิดปกติทางสมองนะครับ”“มินจำได้หมดทุกอย่างค่ะคุณหมอ เรื่องที่เกิดขึ้นมินไม่เคยลืม!” เธอพูดพร้อมกับหันไปมองที่หน้าของมาเฟียหนุ่ม เธอผ่านความเป็นความตายมาแล้วและตอนนี้เธอก็ไม่ได้กลัวมันอีกแล้ว ถ้าเธอจะตายจริงๆ เธอก็เต็ม