All Chapters of เจ้าพ่อมาเฟีย ( SET มาเฟีย ): Chapter 101 - Chapter 110

คนเถื่อน@คอนโดดีกอน"สรุปแล้วคุณจะเล่าให้ฉันฟังได้หรือยัง ว่าเกิดอะไรขึ้นกับคุณ?" หญิงสาวเอ่ยถามขึ้น น้ำเสียงของเธอดูปกติเพราะเริ่มสร่างเมาบ้างแล้ว"ตั้งแต่จำความได้ ฉันโตมากับแม่นมที่คอยเลี้ยงดูฉัน พ่อไม่เคยดูแลเลย ส่วนแม่ของฉันหลังจากที่คลอดน้องชายคนเล็กได้ไม่นานแม่ก็เสียชีวิต หมอบอกว่าแม่ตกเลือดหลังคลอดน่ะ" เขารู้แค่นี้ตั้งแต่เด็กจนโต มังกรเป็นคนกุมความลับทั้งหมดเอาไว้ เขาไม่อยากบอกเรื่องนี้ให้กับน้องๆ ได้รู้ ไม่อยากให้วิญญาณของพ่อตัวเองต้องถูกประณามจากลูกๆ"น่าสงสารจัง เสียใจด้วยนะคะ"".....""นี่สินะที่คุณถึงไม่อยากพูดถึงพ่อของตัวเอง""มันยังไม่จบแค่นั้นหรอก ฉันกับพี่น้องถูกพ่อบังคับฝึกให้เป็นมาเฟียตั้งแต่เด็ก ยิงปืนดาบ อะไรก็ตามที่มาเฟียเขาทำกันฉันทำมาหมด เพราะพ่อต้องการให้พวกฉันสานต่อธุรกิจของตระกูล""ฝึกตั้งแต่เด็กๆ เลยเหรอ?""ใช่ ฝึกมาตั้งแต่เด็กๆ แล้ว""ถึงว่าคุณถึงได้เก่งขนาดนี้ ฉันอยากยิงปืนเป็นสอนฉันยิงปืนบ้างสิ""มันอันตรายเธอไม่ควรเข้ามายุ่งนะ""ฉันได้ฉายาว่าเด็กโรคจิตมาได้ยังไงคุณก็น่าจะรู้นะ""....." ดีกอนเลือกที่จะเงียบ เพราะเขาไม่อยากให้จีน่าเข้ามายุ่งกับเรื่องพวกน

คนเถื่อน@ห้างใหญ่ในเมือง"นึกยังไงชวนพวกฉันมาเที่ยวห้างยัยจี ปกติแกมากับคุณดีกอนไม่ใช่เหรอ?" มินอาถาม เพราะหลังจากที่จีน่าย้ายไปอยู่กับดีกอนก็ไม่ค่อยได้ออกมาเที่ยวกันอีกเลย"เบื่ออะ" เธอตอบสั้นๆ"เป็นอะไร คุณดีกอนทำอะไรให้เธอไม่พอใจอีกหรือไง?" คุกกี้ถาม"เปล่าหรอก จะว่าไม่พอใจก็ไม่เชิง หลายวันก่อนฉันเกือบจะมีเรื่องกับอดีตเด็กของเขา""ถามจริง?""อืม ผู้หญิงคนนั้นชื่อพิมพ์วิไล เป็นนักธุรกิจที่ทำงานร่วมกับเขานั่นแหละ แต่ยังไม่ได้มีอะไรกันก็แค่เกือบ""เอ้า แล้วไปทำอีท่าไหนทำไมถึงเกือบมีเรื่องกันได้ล่ะ?" มินอาถามด้วยความอยากรู้ เพราะคนที่จะทำให้จีน่าโมโหจนเกือบมีเรื่องได้ต้องกวนประสาทพอตัวเลยล่ะ"นางเข้ามาทักคุณดีกอน ตอนที่เราไปกินข้าวในร้านอาหารด้วยกัน""ให้เดาว่าผู้หญิงคนนั้นต้องพูดยวนกวนประสาทแกมากๆ แกถึงได้โมโหจนเกือบมีเรื่อง""ก็ประมาณนั้นอะ แต่ฉันเดินออกมาจากร้านอาหารก่อนไม่อยากมีเรื่อง""ช่างมันไปเถอะยัยจี"".....""แล้วนี่แกจะมาซื้ออะไรเหรอ?""ไม่รู้สิเดินดูก่อน อยากซื้ออะไรก็ค่อยซื้อตอนนี้ยังคิดไม่ออก"จีน่ากับเพื่อนๆ พากันเดินเล่นรอบห้างอยู่พักใหญ่ๆ จนรู้สึกเหนื่อยและก็เริ่มหิว

@สนามฝึกสอนส่วนตัวดีกอนยอมให้จีน่าฝึกและเรียนรู้ศิลปะการป้องกันตัวจากเขา โดยพาเธอมาที่สนามฝึกสอนส่วนตัวที่ตัวเองมักจะมาออกกำลังกายที่นี่เป็นประจำไม่มีเทรนเนอร์ไม่มีคนคอยดูแลมีแค่ลูกน้องที่คอยเฝ้าอยู่รอบๆ นอกนั้นเขาก็จะเป็นคนฝึกและเรียนรู้เอง"ตั้งท่ายืนให้มั่นคง ทิ้งน้ำหนักตัวลงบนขาทั้งสองข้าง เหยียดแขนให้ตรง ไม่ต้องฝืนนะ แต่ประคองปืนเอาไว้ให้อยู่เป้าหมายที่จะยิง วีถีกระสุนจะได้ไม่เคลื่อนที่ หายใจเข้าลึกๆ พ่นลมหายใจออกมา ไม่ต้องตื่นเต้นนะ""ค่ะ" จีน่าพยักหน้ารับเบาๆ พร้อมกับทำตามที่ดีกอนบอกทุกอย่าง มันอาจจะยากสำหรับมือใหม่อย่างเธอ แต่สำหรับคนที่เก่งกาจและเชี่ยวอย่างเขาแล้วมันเป็นเรื่องง่ายมากๆปัง! ปัง! ปัง!เสียงปืนดังขึ้นสามนัดติดๆ กัน จีน่าเธอสะดุ้งเล็กน้อยเพราะเสียงปืนมันดังมากๆ และกระสุนปืนก็ไม่ได้ตรงเป้าเลยเพราะมือของเธอยังไม่นิ่ง"เป็นอะไร กลัวเหรอ?" ดีกอนเดินเข้ามาถามพร้อมกับเอาปืนจากมือของเธอไป"เปล่า ฉันแค่ตกใจเสียงปืนน่ะ""เป็นธรรมดาอยู่แล้ว จะฝึกต่อมั้ยหรือว่าจะพอแค่นี้""ฝึกต่อสิ แค่เสียงปืนแค่นี้เอง ถ้าฉันกลัวก็คงจะทำอะไรไม่ได้แล้ว""ถ้าอย่างนั้นก็ฟังฉันนะ หายใจเข้าลึก

@บ้านจีน่า"สวัสดีค่ะคุณแม่""จีน่าลูก เป็นยังไงบ้าง ไม่แวะมาหาแม่บ้างเลยนะ สบายดีหรือเปล่าลูก""จีสบายดีค่ะแม่ ว่าแต่คุณแม่สบายดีนะคะ จีไม่ได้แวะมาหาเลย""สบายดีจ้ะลูก"ตั้งแต่วันที่ย้ายออกไปอยู่กับดีกอนที่คอนโดเธอก็ไม่ได้แวะมาที่นี่อีกเลย ไม่ได้โทรหาไม่ได้ติดต่อกับพ่อแม่ของเธอเลยหลายเดือน แต่วันนี้เธอแวะเข้ามาเอาของก็เลยถือโอกาสเข้ามาเล่นกับแม่ด้วย"คุณพ่อไปไหนคะบ้านเงียบเชียว""เห็นว่าออกไปทำงานน่ะ เดี๋ยวก็คงจะกลับมาแล้วล่ะ อยู่กับคุณดีกอนเป็นยังไงบ้าง""ก็สบายดีค่ะคุณแม่ เขานิสัยดีมากเลย" เธอพูดไปตามสิ่งที่เห็น"อ๋อ ดีแล้วล่ะลูก""ขอโทษนะคะที่ไม่ได้แวะมาหาคุณแม่เลย พอดีว่าช่วงนี้ใกล้สอบก็เลยต้องเรียนหนักติวข้อสอบหนักเลย""ไม่เป็นอะไรหรอกลูก แล้วเรื่องเรียนเป็นยังไงบ้างเหนื่อยไหม""ถามว่าเหนื่อยไหมก็คงเหนื่อยมั้งคะ จีก็บอกไม่ถูกเหมือนกันค่ะ"เรื่องเรียนสำหรับเธอก็เหนื่อยอยู่แค่ช่วงเดียวคือช่วงใกล้สอบ แต่ถ้าเทียบกับคนทำงานแล้วก็ไม่เหนื่อยเท่านั้นเลย เธอเองก็ไม่อยากบ่นว่าเหนื่อยเพียงเพราะแค่เรื่องเรียน"มานอนที่นี่บ้างไม่ได้เหรอลูก""ไม่ดีกว่าค่ะ จีขอโทษนะคะ""ยังโกรธพ่อเขาอยู่เหรอ?"

@บ้านพักต่างจังหวัด"ขอบคุณมากๆ นะคะที่ให้จีพักที่นี่"( ไม่เป็นอะไรหรอกหนูจี อยู่ที่นั่นได้ตามสบายเลยนะไม่ต้องกลัวอะไร น้าบอกกับแม่บ้านให้แล้ว )"ขอบคุณอีกครั้งนะคะคุณน้า"( แล้วเกิดอะไรขึ้นล่ะลูกทำไมถึงหนีมาแบบนี้ พ่อกับแม่ไม่เป็นห่วงหรือไง )"เกิดเรื่องนิดหน่อยค่ะคุณน้า"( เอาล่ะ น้าไม่ถามแล้ว อยู่ได้ตามสบายเลยนะน้าคงยังไม่กลับไปตอนนี้หรอก )"ค่ะ"จีน่าเธอนั่งรถแท็กซี่มาท่ามกลางสายฝนจนถึงบ้านพักต่างจังหวัดของน้าที่เป็นน้องสาวของแม่เธอ และก็มีลูกพี่ลูกน้องที่เป็นผู้ชายอยู่คนนึงอยู่ที่นี่ด้วยแต่ตอนนี้น้าของเธอยังอยู่ต่างประเทศแน่นอนว่าไม่มีใครสงสัยแน่นอนว่าเธอจะมาอยู่ที่นี่ เพราะเธอไม่ค่อยสนิทกับน้าเท่าไร และก็เคยมาที่นี่ครั้งเดียวตอนที่ยังเด็กมากๆ ด้วย( ดูแลตัวเองให้ดีด้วยนะลูก อย่าทำให้พ่อกับแม่เป็นห่วง )"ค่ะคุณน้า แต่จีขอร้องคุณน้าอย่าเพิ่งบอกเรื่องนี้กับพ่อแม่นะคะ"( จ้ะ )"แค่นี้นะคะคุณน้า"จีน่ายื่นโทรศัพท์คืนให้กับแม่บ้าน เพราะโทรศัพท์ของเธอพังไม่สามารถติดต่อใครได้เลย แต่มันก็ดีแล้วจะได้ไม่ต้องมีใครตามตัวของเธอเจอ เธอไม่อยากให้ใครมายุ่งวุ่นวายกับเธอในตอนนี้"ป้าเตรียมห้องเอ