All Chapters of Hold Me Close, Mr. Perfectionist Billionaire : Chapter 31 - Chapter 40

Nanatili akong nakatitig sa kawalan habang ang puso ko ay parang gusto nang kumawala sa dibdib ko. Tahimik na ang paligid, tanging ang mahinang ugong ng aircon at ang malalim at regular na paghinga niya ang naririnig ko. Maya-maya pa ay naramdaman ko ang pagbigat ng braso niya sa aking bewang, tanda na tuluyan na siyang nilamon ng antok.Dahan-dahan, sinubukan kong kumawala sa yakap niya. Maingat kong hinawakan ang maskulado at mainit niyang braso para sana iusog ito palayo, sa takot na baka mahimatay na talaga ako sa sobrang pagkapos ng hininga. Hindi dahil sa sakal ako, kundi dahil sa sobrang lapit ng presensya niya. Pakiramdam ko ay maiihi ako na ewan sa tindi ng tensyong nananalaytay sa bawat himaymay ng laman ko. Isang maling galaw ko lang, baka magising siya at mahalata niyang halos mabaliw na ang utak ko sa sobrang kaba.Nang sa tingin ko ay makakawala na ako, bigla siyang gumalaw. Imbes na mapalayo ang katawan niya sa akin, mas lalo pa niyang inusog ang kaniyang katawan palapi

Huminto ang sasakyan sa tapat ng isang mansyon. Sa laki at garbo nito, hindi ko na magawang i-appreciate ang arkitektura nito dahil sa naglulundagang kaba sa dibdib ko. Pagbaba namin ng sasakyan, sinalubong kami ng isang magandang dalaga na tingin ko'y nasa highschool lamang.Mabilis siyang lumapit at humalik sa pisngi ni Raz. "Kuya! You’re finally here!" pagkatapos ay lumingon siya sa akin na may malapad at banayad na ngiti. "And you must be Ate Samantha! I’m Rachelle, the youngest. Oh my god, you’re so pretty!"Hindi lang ngiti ang ibinigay niya kundi isang mahigpit na yakap na tila ba matagal na kaming magkakilala. Siya rin ang gumiya sa amin papasok sa mansyon. Habang naglalakad kami ay panay ang lingon niya sa amin ng kuya niya habang nagkukwento ng kung anu-ano, nang bigla siyang muntikang matalisod sa gilid ng carpet."Baby, careful," malambing na saway sa kaniya ni Raz.Bahagyang tumalon ang puso ko. Akala ko kasi ay ako ang tinawag niyang 'baby'. Kung hindi ko pa nakita na ka

Naging mabilis ang mga sumunod na sandali. Matapos ang mahaba at emosyonal na hapon, nagpasya na si Raz na kailangan na naming umuwi. Isa-isa akong nagpaalam sa kanila, bumebeso at nagpapasalamat sa mainit nilang pagtanggap sa akin. Bago kami tuluyang makalabas ng pinto, iniabot ni Mommy Scarlet ang isang malaking container."Here, Samantha. This is my special chicken adobo. I want you to have this," nakangiting aniya."Paborito ’yan ni Kuya Raz!" singit ni Rachelle habang kumakaway sa amin. "Mommy’s adobo is our family’s ultimate comfort food. Every time one of us has a bad day, one serving of this makes everything better. Sana magustuhan mo rin!”Ngumiti ako at tinanggap ang container. Nakaka-touch na pati ang paboritong pagkain ng pamilya nila ay ibinabahagi na nila sa akin. Bago kami makasakay sa kotse, tinapik ni Daddy Renzo ang balikat ni Raz."Always take care of her, Raz. Show her how we raised you to be a true gentleman and a good man," bilin ng kaniyang ama sa seryosong tono

Tumigil ang lahat sa kani-kanilang ginagawa. Ang ingay ng mga printer at keyboard ay napalitan ng nakabibinging katahimikan. Ramdam ko ang pang-uusisa at mapanghusgang tingin na ipinupukol sa akin ng mga dati kong kasamahan sa Marketing Team. Sariwa pa sa isip ko kung paano ako hiyain ni Raz sa harap nila nitong nakaraang araw dahil sa isang typo, bago niya ako tuluyang sinibak bilang Junior Marketing Designer. At ngayon, heto ako, bumalik sa mismong floor kung saan ako nalumbay, pero sa pagkakataong ito ay hawak na ng nagsisante sa akin ang kamay ko."I know my presence here this morning, especially being late, has raised some eyebrows," panimula ni Raz sa kaniyang baritono at awtoridad na boses. "But more than that, I am here to clarify the status of my new Personal Secretary, Ms. Samantha Ion De Miranta."Narinig ko ang mahinang singhap ni Marga mula sa kaniyang desk. Si Marga, na akala ko ay kaibigan ko na rito, pero inakusahan akong sinindikato si Raz. Ngayon naman, ang mga mata

Nanigas ako sa kinatatayuan ko. Paano niya nalaman? Ang akala ko ay nabaon na 'yun sa limot? Paanong..."Oh, paano? Mukhang nagkakaintindihan na tayo, ah?" nakangising paalam ni Marga habang inaayos ang kaniyang bag. "Uwi na ako. Enjoy your dinner with Sir. Sana ay malasahan mo pa ang pagkain n’yo."Hindi ako nakakibo. Pinanood ko lang siyang maglakad palayo habang may kumpirmasyon ng kaniyang tagumpay sa kaniyang mukha. Pagdating ko sa kotse, lutang ako. Alam kong ramdam ni Raz ang pananahimik ko pero hindi na siya nagtanong pa, marahil ay iniisip niyang pagod lang ako.Makalipas ang ilang araw ay ibinalita na sa buong kumpanya ang tungkol sa aming engagement. Ngunit sa halip na matuwa ako, tulala at wala pa rin ako sa sariling naglalakad sa hallway. Naging ganito na ako simula no'ng huling pag-uusap namin ni Marga. Tuwing makakasalubong ko siya, isang mapanuyang ngisi ang ibinibigay niya sa akin, dahilan upang madagdagan ang takot ko.Alam ko naman na hindi talaga ako gustuhing empl