Lahat ng Kabanata ng My Husband เมื่อคุณสามีบอกไม่รัก : Kabanata 41 - Kabanata 50

41(ปากเป็นเหตุ)*****หนึ่งชั่วโมงต่อมา..ภายในห้องนอนเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังมาจากคนบนเตียงที่ร่วมรักกันดุเดือดกุนซือสาวความยาวท่อนร้อนเข้าออกอย่างทำเวลา"อ๊ะๆ..อือ..กุนซือ" แขนเรียวขาวล็อคคอร่างสูงไว้ ส่งเสียงครางหวาน เบหน้าด้วยความเสี่ยว ยิ่งใกล้แตะขอบสวรรค์เท่าไหร่ ส่วนที่เป็นหนึ่งเดียวกันก็ตอดรัดแน่น"อ้าส์..ณิชา" กุนซือส่งเสียงครางพร่าโน้มหน้าลงประกบจูบริมฝีปากบาง สอดลิ้นพันเกี่ยวไปมา เพื่ิอให้คนใต้ร่างได้รู้สึกผ่อนคลาย"อือ..อ๊ะ!!"ปึก!!!ๆๆๆ ปึก!! สะโพกสอบขยับเข้าออกรอบสุดท้าย พร้อมปลดปล่อยน้ำเชื้อขาวขุ่นพุ่งเข้าช่องทางรักจนเอ่อล้นทะลักเปื้อนหว่างขาเรียวของหญิงสาว"แฮ่กๆ..อือลงไปได้แล้วหนัก" เจ้าของมือเรียวดันหัวหนักออกจากร่องอกอวบ นอนทับตัวเธออย่างไม่สนใจเลยว่าหายใจออกไหม"เสร็จแล้ว..ไปซื้อยาคุมฉุกเฉินให้ด้วย" รอบนี้ณิชาไม่ลืมที่จะทวงเรื่องยาคุม "...." กุนซือมองหน้าเรียวสวยนิ่งเรียบ ไม่ยอมพูดอะไร กลับทิิ้งตัวลงนอนข้างร่างบอบบางเสียดื้อๆ"นี่! กุนซือ นายเป็นคนบอกว่าจะไปซื้อให้นะ" ณิชานิ่วหน้าไม่พอใจ รีบกอบกุมผ้านวมมาคลุมร่างโป๊ของตัวเอง และยื่นมืออีกข้างมาฉุดลำแขนหนาของคนหน้า

43(หึงจนบ้าคลั่ง!!)*****Per"ก็ต่างคนต่างไม่ได้รักกัน ก็หย่ากันไปซะให้มันจบๆ" มือเรียวปาดน้ำตาบนใบหน้าพลางว่าด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ "ฉันไม่หย่า!" กุนซือได้ยินอย่างนี้ก็ของขึ้น เสียงดุดันย้ำขึ้นมาอีก "อย่าหวังว่าฉันหย่าให้เธอไปอยู่กับมัน" ร่างบอบบางถูกเขย่าด้วยอารมณ์โมโหบ้าคลั่ง"ฮึก!" ณิชามีอาการเริ่มหน้ามืด พยายามเปล่งเสียงอิดโรยบอกคนตัวโตตรงหน้า "ฮึก..กุนซือ..ฉะ..ฉันเวียนหัว" สิ้นประโยคหญิงสาวก็คอพับเกือบล้มลงไปกองพื้น โชคดีที่กุนซือคว้าร่างมากอดไว้ได้ทัน"ณิชา!" เสียงคนใจหายเรียกหญิงสาว แล้วกอดร่างไร้สติไว้แน่น ก่อนตวัดอุ้มเธอเข้ามาในห้องนอนปรึบ!! มือหนาอิงตามเนื้ิอตัวเช็คว่ามีไข้หรือเปล่าดวงตาตมเห็นร่องรอยแดงแถวไหล่และแขนเรียว ก็หลับตา ไม่คิดว่าตัวเองจะบ้าคลั่งระงับอารมณ์โมโหไว้ไม่อยู่ขนาดนี้"แม่งเอ้ย!" กุนซือลืมตาแล้วสบถออกมา แค่เห็นเนื้อตัวของณิชามีร่องรอยถูกบีบจากฝีมือตนเองเป็นคนทำก็โมโหโกรธตัวเองขนาดนี้ และถ้าหากเป็นคนอื่นมาทำล่ะจะต้องโมโหถึงเพียงไหน"....." กุนซือก้มมองหน้าณิชาอีกครั้ง ก่อนจะดันตัวลุกก้าวออกมาหายาแก้ฟกช้ำในกล่องปฐมพยาบาล ดีที่หญิงสาวมีติดคอนโดไว้ เมื่อ

45(เมื่อตัวป่วนมาเยือน)******ช่วงสายของวันถัดมา..สองร่างนอนบดเบียดกันอยู่บนเตียงนอนกว้าง ท่ามกลางที่มีเครื่องปรับอากาศทำความเย็นหนัก ลำแขนเรียวเล็กก็คล้องเอวสอบของนายตำรวจหนุ่มไว้ ส่วนร่างตัวโตก็นอนเอาหน้าซุกอกคนเป็นภรรยาไว้ "อืม.." กุนซือเปิดตาตื่นก่อนหญิงสาว ใบหน้าหล่อเหลาเงยมองหน้าเรียวสวยที่ปิดตาหลับสนิท ปล่อยลมหายใจออกมาสม่ำเสมอ ก่อนจะล่ะสายตามองลงมาเอวสอบของตัวเอง เมื่อเห็นว่ามีลำแขนเรียวกอดไว้อยู่ มุมปากหยักก็ยกยิ้มออกมา "....." ใบหน้าสวยไร้เครื่องสำอางถูกจดจ้องนาน ปลายจมูกโด่งค่อยๆเลื่อนขึ้นไปสูดดมหน้าผากมนเบาๆแล้วผละออก "อือ.." ณิชาเริ่มขยับตัวเล็กน้อย แต่ก็ยังไม่ลืมตาเปิด "...!!" กุนซือเห็นอย่างนั้นก็แกล้งปิดตาหลับต่อพร้อมซุกใบหน้าเข้าหาร่องอก"อือ..กี่โมงแล้วเนี่ย" ริมฝีปากบางเผยอพูดเบาๆ และเปิดตาตื่น ก็ต้องชะงักทำตัวรีบที่เห็นนายตำรวจหนุ่มยังเอาหน้าซุกอกตัวเองอยู่ แถมตัวเธอเองยังเอาแขนไปกอดเขาอีก "นี่ เราเผลอไปกอดตอนไหน?" เสียงพึมพำ ก่อนจะยกลำแขนของตัวเองออกจากเอวสอบ มือเรียวกำลังจะผลักหัวหนักๆออกจากอกตัวเองก็ต้องยกค้างไว้"อืม.." กุนซือทำทีเป็นขยับตัว ล่ะใบหน้าข

47(เมื่อถูกเมียเมิน)******Per."มึงออกมา!" เสียงโทนโมโหเอ่ย แล้วยกเท้าเตะประตูปั่ก!! ปั่ก!!"กุนซือหยุด..เดี๋ยวประตูก็ได้พังหรอก" ณิชารีบลุกจากเก้าอี้ ก้าวไปหาคนตัวสูงที่หัวร้อนเพราะคลิปในโทรศัพท์เป็นต้นเหตุ"คุณณิชา..ช่วยผมด้วยครับ..ไอ้ธีร์มันจะฆ่าผม" ตัวป่วนที่อยู่ด้านในห้องน้ำส่งเสียงขอความช่วยเหลือจากหญิงสาว "ไอ้ลม..มึงอย่ามาทำเสียงแบบนี้ ใส่เมียกูนะ!" ทำเอาคนหัวร้อนที่ยืนฟังอยู่ด้วย ก็ยิ่งหัวร้อนมากขึ้นไปอีก โทนเสียงที่ใช่เอ่ยกับณิชา มันไม่ต่างจากโทนเสียงออดอ้อนเลย พอได้ยินประโยคสุดท้ายของคนตัวโต ใบหน้าคนตัวเล็กก็เห่อร้อนขึ้นมา ก่อนหน้าก็ประโยคในคลิปที่ทำเธอใจเต้นตึกตัก ตอนนี้ก็ยังมาหน้าเห่อร้อนเพราะคำพูดของเขาอีก"มึงออกมา มึงเอาคลิปกูไปให้ใครดูบ้าง!" น้ำเสียงเกรี้ยวกราดตวาดคนในห้องน้ำ"ธีร์อะ ตอนนี้ลมเอาให้แค่คุณณิชาดู ถ้าหากธีร์ทำร้ายลม คลิปธีร์ถูกปล่อยทั้งสน.แน่" ลมเลียนเสียงน่ารักแบ้วๆแต่ในประโยคมันขู่กันชัดๆ"ไอ้เหี้*ลม!" กุนซือสบถคำหยาบ พร้อมกับรวบร่างณิชาให้ออกพ้นจากหน้าประตู ตนจะได้ถีบพังง่ายๆ "กุนซือ นายหยุดหัวร้อนได้แล้ว..คุณลมเขาเป็นเพื่อนของนายนะ" ณิชาก็เดินมา

49(พยายามบอกรักเมียแต่เมียงอแง)******[Part.Nicha]กุนซือเห็นฉันไม่ตอบ ไม่พูดด้วย ก็ลุกทำหน้าจ๋อยๆเดินไปนั่งกอดอกอยู่บนโซฟา ดวงตาคมก็คอยจ้องมองฉันทำงาน ชิ! โดนซะบ้าง ทำกับฉันไว้เยอะ ฉันปล่อยให้คนตรงหน้านั่งมองทำตาปริบๆ แล้วหยิบแฟ้มเอกสารอีกอันมานั่งอ่าน ในกระดาษเป็นเอกสารของคุณแม่ มีทั้งใบถอนหุ้นออกจากบริษัทและเงินก้อนสุดท้ายที่ท่านได้รับ ตามจริงท่านไม่มีสิทธิ์ ได้อะไรจากบริษัทอีก เพราะท่านยักยอกเงินไปจำนวนมากพอสมควร เงินก้อนนี้ฉันเป็นคนแบ่งในส่วนของตัวเองให้ท่าน นี่คงเป็นหน้าที่ลูกครั้งสุดท้ายของฉันล่ะมั้ง และท่านได้หายไปหลังจากวันนั้น ก๊อก!! ก๊อก!!นั่งเซ็นเอกสารไปได้สักพักใหญ่ ประตูทางหน้าห้องก็ถูกเคาะ กุนซือที่กำลังนั่งคอพับปิดตาหลับก็หันมองตามเสียงเหมือนระแวดระวัง คนเป็นตำรวจเป็นอาการนี้กันทุกคนไหมแกร็ก!!"ขออนุญาตค่ะ..อาหารเที่ยงของคุณณิชาได้แล้วค่ะ" คุณนุดีเธอยกถาดอาหารเข้ามา ในถาดมีอาหารมากมาย เป็นเมนูที่ฉันชอบทานบ่อยๆด้วย หวังว่ากุนซือน้อยในท้องแม่ จะไม่เรื่องมากเหมือนคุณพ่อของหนูนะลูก"ขอบคุณค่ะ..วางไว้บนโต๊ะได้เลยค่ะ" ฉันกล่าวขอบคุณ'คุณนุดีด้วยรอยยิ้ม ส่วนกุนซือก็ส่งสา