Lahat ng Kabanata ng My Husband เมื่อคุณสามีบอกไม่รัก : Kabanata 51 - Kabanata 60

51(กุนซือน้อย+เห่อลูกหนัก)******[Part.Nicha]ฉันยังคงมองพุ่มดอกกุหลาบสีโอรสที่ล้อมอยู่รอบตัว แสงไฟจากเทียนแท่งสีขาว รวมทั้งแสงไฟสีส้มอ่อนๆมาจากด้านนอกมันดูสวยและโรแมนติกมากเลย ไม่คิดว่าคนหินอย่างกุนซือ จะทำอะไรแบบนี้กับเขาเป็นด้วยหมับ!! เจ้าของร่างตัวโตสวมกอดเข้ามาทางด้านหลังพร้อมวางคางลงมาบนไหล่ฉัน"ชอบไหม.." กุนซือถามเสียงอ้อนๆ ถ้าไม่ชอบสิแปลก ฉันเชื่อว่าผู้หญิงหลายคนชอบเรื่องเซอร์ไพรส์หวานแบบนี้แน่นอน "ชอบที่สุด...สวยมากเลย" ฉันชื่นชมออกมาจากใจ โดยอ้อมแขนแข็งแรงก็กระซับกอดไว้แน่น จมูกโด่งหอมแก้มนุ่มนิ่มของฉันเบาๆฟรื่ด!~"อือ..นายเป็นคนทำเองทั้งหมดเลยหรอ?" ฉันถามพลางยกมือแตะแก้มข้างที่ถูกหอม ทำไมฉันถึงต้องเขินขนาดนี้ด้วยนะ"หึ..ไอ้ลม..กับรชตช่วยร่วมมือช่วย" "โฮ้ ผู้ชายทั้งสามคนช่วยกันเนรมิตพุ่มดอกไม้พวกนี้หรอ เก่งกันจัง" แทบไม่เชื่อหูจริงๆที่กุนซือบอก ผู้ชายทั้งสามจัดได้สวยงามมาก คือมันสวยมากๆเลย แถมพุ่มดอกไม้ยังแอบเก็บรายละเอียดดีเทลเล็กๆน้อยๆด้วยอีก ฟอด!! แก้มฉันถูกจมูกโด่งสูดดมอีกฟอดใหญ่ "เพราะฉันใส่ใจเธอไง" เสียงทุ้มแผ่วเบากระซิบข้างหูฉัน "ขอบคุณนะคะ" ฉันว่าจบก็ตวัดหน้

53(เรื่องแปลกๆ)******[Part.Nicha]ฟูว์~ ฉันเป่าลมออกจากเบาๆ กลับถึงบ้านฉันก็มานั่งห้อยขาลงในสระน้ำพยายามทำให้ตัวเองผ่อนคลาย ไม่ให้ตัวเองเครียดกับคำพูดของแม่หมอ ส่วนกุนซือแยกตัวไปคุยโทรศัพท์เรื่องงานอยู่ในบ้าน Rrrrr~ [ดาด้า]^^ แค่เห็นชื่อบนหน้าจอริมฝีปากฉันคลี่ยิ้มทันที แล้วคว้าโทรศัพท์ที่ส่งเสียงร้องมากดรับสายตี๊ด!!"ว่าไงคะ..คุณแม่สามแฝด" ฉันว่ากับคนในสาย ถ้าให้เดาดาด้าคงรู้เรื่องฉันท้องแล้ว("แหม๋..ท้องนี่ไม่คิดจะบอกฉันเลยหรอคะ")"....^ เห็นไหมล่ะ..ดาด้านางรู้แล้ว คงจะรู้จากพวกลมล่ะมั้ง"อือ..ฉันพึ่งรู้เมื่อวานเอง อาเจียนบ่อยเลยไปหาหมอ" ฉันตอบดาด้าไปตามตรง ถ้าไม่ไปหาหมอก็ไม่รู้หรอกว่าตัวเองท้อง ("จ้า..ยินดีด้วยนะแก..ว่าแล้วยังไงกุนซือก็ต้องเป็นพ่อของลูกแก") "อือ..เด็กเลือกพ่อสินะ" ฉันว่าพลางเอามือลูบท้องแบนของตัวเอง ตอนแรกก็อย่างที่เห็นว่าฉันทั้งโกรธทั้งน้อยใจกุนซือมากเรื่องที่เขาปากแข็ง พอคนปากแข็งมาสารภาพรักกับฉัน สุดท้ายแล้วฉันก็ใจอ่อนให้พ่อของลูก..("ดีใจอ่า..แกท้องแล้ว") น้ำเสียงร่าเริงของยัยดาด้าดังออกมาจากโทรศัพท์ "ไว้ฉันแวะไปหาแกนะ..จะได้ปรึกษาความเป็นคุณแม่มือใหม

55(เมื่อมีคนมาจองลูกสาว)******[Part.Nicha]วันนี้เป็นวันที่คุณหมอนัดมาตรวจอายุครรภ์ รู้สึกตื่นเต้นเป็นพิเศษตรงที่ได้รู้เพศลูกนี่ล่ะ ก่อนหน้ากุนซือหวังไว้มากว่าอยากได้ลูกแฝด ก็ตามที่เขาหวังนั้นแหละ อัลตร้าซาวด์ครั้งแรก พบหัวใจเล็กๆสองดวง คนเป็นพ่อดีใจเห่อหนักมากไปอวดคนทั้งสน.เลยว่าตัวเองได้ลูกแฝด นึกแล้วฉันก็ขำ ตลกคนขี้เห่อ^^"เชิญคุณณิชา ​วีระวงศ์เชิญที่ห้องตรวจค่ะ" เสียงของคุณพยาบาลเลื่อนประตูออกมาหมับ!! คนตัวสูงคว้ามือฉันให้ลุกยืน ก่อนจะก้าวเข้าห้องตรวจ ฉันมีความรู้สึกแปลกๆบางอย่าง "...." ทำไมรู้สึกว่ามีคนคอยแอบมองอยู่ตลอดเวลา.."ณิชา" กุนซือก้มหน้ามองส่งสายตาเป็นเชิงคำถาม "อ้อ..ไปสิ" ฉันรีบฉีกยิ้มให้คนตัวสูง ไม่อยากให้กุนซือต้องเครียด คิดมากไปด้วย"...." ใบหน้านิ่งของคนตัวสูงมองฉันนิ่ง เริ่มจับสังเกตอาการฉัน"ไม่มีอะไรหรอกหน่า" ฉันคว้ามืิอหนาจูงมาในห้องตรวจด้วยกัน จับผิดเก่งสมกับเป็นตำรวจเลยจริงๆเรอะ!"สวีสดีครับ..วันนี้มาด้วยกันสี่คนพ่อแม่ลูกเลยนะครับ" คุณหมอเอ่ยทักทายด้วยรอยยิ้มสุภาพ ซึ่งฉันก็ฉีกรอยยิ้มบางๆกลับตามมารยาท"นั้นเชิญคุณพ่อคุณแม่เปลี่ยนชุดเลยนะครับ วันนี้เจ้าก้

57 (ภารกิจ)*****สองเดือนต่อมา..บ้านร้างหลังหนึ่งใจกลางเมือง ไม่เป็นจุดสนใจ ไม่มีรถสัญจรผ่าน หรือแม้แต่ผู้คนผ่านไปมา แต่ใครจะรู้ว่าบ้านหลังนี้ใช้เป็นที่ซุกซ่อนสิ่งผิดกฎหมายแกร้ง!! กึก!! กล่องไม้ยาวขนาดสี่เหลียมบรรจุสิ่งของต้องห้ามถูกเปิดออกโดยฝีมือของใครบางคน ยาบ้าจำนวนหลายสิบห่อถูกเก็บไว้เป็นอย่างดี "ยาล็อตนี้ ธนิตมันยังมีเก็บไว้ พอต่อชีวิตเราสองคนได้" ธนาที่จดจ้องยาบ้าล็อตใหญ่อยู่ตวัดใบหน้ามาบอกลภัสสรที่ยืนทำหน้าอย่างไม่ค่อยเห็นด้วยเท่าไหร่ เธอไม่ชอบยานรกพวกนี้ "ทำไมทำหน้าอย่างนั้น คุณควรดีใจที่เราสองคนจะไม่อดตาย" ธนาว่า มองใบหน้าลภัสสรอย่างไม่สบอารมณ์ เพราะนี่เป็นหนทางเดียวที่เขาจะรอด "แล้วพวกตำรวจล่ะคะ..คุณไม่กลัวหรอไง ครั้งนั้นธนิตยังเกือบเอาตัวไม่รอด เราทั้งครอบครัวถึงต้องย้ายมาอยู่หมู่บ้านสลัม สุดท้ายลูกเราก็ต้องมาถูกตายอย่างน่าอนาถ!" ลภัสสรระบายสิ่งที่อัดอั้นภายในใจ เธอไม่อยากให้บั้นปลายชีวิตไปจบอยู่ในคุก"จะกลัวอะไรนักหนา พวกมันไม่มีทางรู้หรอก ถ้าได้เงินก้อนนี้มา ทั้งเธอและฉันก็มีเงินไปอยู่เมืองนอก เธอบอกเองไม่ใช่หรอ ว่าอยากไปใช้ชีวิตบั้นปลายที่นั่น" ธนาเกลี้ยกล่อมลภัส

59(ปาฏิหาริย์มีจริงไหม..)*****[Part.Nicha]ปั่ง!! "กรี๊ด..กุนซือ เฮือก!" ฉันสะดุ้งตื่นด้วยความใจหาย ฉันฝันร้ายอีกแล้ว ในฝันเห็นกุนซือถูกยิงจนล้มลง เมื่อคิดไปเห็นภาพในฝัน น้ำตาเจ้ากรรมก็ไหลออกมา ฉันรีบหันมองนาฬิกาทันที ตอนนี้เป็นเวลาตีห้ากว่าๆ "กะ..กุนซือยังไม่กลับถึงบ้าน" เสียงแผ่วเบาของฉันว่า ใจเริ่มรู้สึกไม่ดีแล้วนะ ปกติเวลากุนซือออกไปทำงาน ไม่เคยกลับบ้านช้า เขาจะกลับมานอนข้างฉันทุกครั้ง เมื่อตื่นมาก็จะเจอร่างตัวโตตลอด"ฮึก!" น้ำตาฉันไหล่ออกมาทันที แล้วรีบลุกจากเตียงมาผลักประตูเปิด เมื่อเดินลงมาชั้นล่างก็พบว่าไฟเปิดสว่าง หรือว่ากุนซือจะกลับมาแล้ว และเป็นจริงๆกุนซือกลับมาแล้ว แค่เห็นด้านหลังเขาก็จำได้แล้ว ค่อยโล่งอกไปที"กุนซือ.." ส่งเสียงเรียกคนที่หันหลังให้..ทว่ามันไม่มีเสียงตอบรับ ฉันเลยระบายยิ้มบางๆ จะแกล้งอะไรฉันอีกล่ะเนี่ย"ทำไมกลับมาแล้ว ถึงไม่ขึ้นไปนอนล่ะ พ่อเจ้าแฝด" ฉันค่อยๆสาวเท้าเข้าไปหา ในระหว่างนั้นเจ้าของร่างตัวโตก็กำลังหันใบหน้ามาหาฉัน ก๊อก!!ๆๆ เสียงเคาะประตูหน้าบ้าน ฉันตวัดมองตรงประตู ใครกันมาตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่างเลย ฉันเลยเปลี่ยนทิศทางก้าวไปยังประตูที่ถูกเคาะ