บททั้งหมดของ หยางชินลูกสาวมาเฟียข้ามมิติ: บทที่ 31 - บทที่ 40

ฮวนจงหัวถึงกับเข่าทรุด เมื่อฟูจูเหมิงชูตราเจ้าสำนักให้ทุกคนได้เห็น"เจ้าเป็นใครทำไมถึงมีตราเจ้าสำนัก?!"เขารู้สึกไม่ยินยอม"ข้าคือลูกศิษย์เพียงคนเดียวของเจ้าสำนักคนก่อน และยังเป็นเจ้าสำนักพยักคำรามคนคนใหม่อีกเช่นกัน"ฟูจูเหมิงพูดออกมาชัดเจนจนฮวนจงหัวตกใจ "แล้วเจ้าสำนักคนก่อนไปไหนท่านพอจะบอกพวกเราได้มั้ย!?"มีคนส่งเสียงถามขึ้นมา"ท่านอาจารณ์ถูกคนลอบวางยาพิษจนเสียชีวิตแล้ว ก่อนสิ้นใจท่านได้มอบอำนาจให้ข้าจัดการสำนักพยักคำรามแทนท่านและหาผู้ที่ลอบสังหารท่าน ไม่ทราบว่าคุณชายฮวนพอจะมีเบาะแสหรือไม่ "ฮวนจงหัวได้แต่ตัวสั่นเท่าและมิอาจทำอะไรได้เพราะคนผู้นี้เป็นถึงเจ้าสำนัก เขาเลยหันหลังแล้วเดินออกจากโรงน้ำชาโดยลืมภรรยาไว้จนหญิงสาวต้องรีบเดินตามออกไปจูเหมิงจึงหันไปสั่งการทั้ง3ที่ยืนรอรับคำสั่ง"ข้าจะกลับสำนัก พวกเจ้าตามมา ข้ามีงานให้ไปทำ"ชายหนุ่มจ่ายค่าน้ำชาแล้วเดินออกที่ตรงนั้นทามกลางสายตาของชาวบ้านที่มองอย่างให้ความสนใจ"ขอรับ"ที่มุมหนึ่งของถนนมคนผู้หนึ่งยืนดูเหตุการณ์แล้วรีบถอยหลังหายไปในตรอกเพื่อไปรายงานผู้เป็นเจ้านายมาถึงสำนักชายหนุ่มก็เดินเข้าไปที่ห้องทำงานแล้วสั่งการคนทั้ง3"เต๋อข่าย เจ

เมื่อแม่สามีอนุญาตให้ให้นางไปหาสามีได้นางจึงเตรียมข้าวของ แต่เหมียวอี้ก็ห่วงว่าลูกสะใภ้เดินทางไกลจะลำบากไม่มีคนดูแลจึงให้ถังลีกับหวีหลินไปคอยรับใช้อยู่ข้างกาย ตอนนี้ที่บ้านเหลือม้าอยู่ตัวเดียวเพราะอีกตัวอยู่กับจูเหมิง เมื่อรถม้าพร้อมก็ออกเดินทางโดยไม่บอกใคร ส่วนถ้าใครจะมารักษานางได้ให้หลินหลานบอกว่านางไปธุระต่างเมืองงดตรวจแต่น้องสาวคนนี้สามารถปรุงยาตามสูตรในตำราเปะๆจึงไม่มีปัญหาในเรื่องขายยาให้ร้านโอสถการเดินทางของทั้ง5นายบ่าว จะไม่มีการแวะพักบ่อยนอกจากให้ม้าพักฝีเท้าเท่านั้น ซึ่งม้าของนางจะไม่กินหรือดื่มหญ้าหรือน้ำปกติ มันจะกินดื่มของจากในมิติเท่านั้นทำให้มันมีความแข็งแรงและอดทนกว่าม้าทั้วไป แต่อีกหนึ่งที่ติดตามนางมาด้วยคือเจ้าเสี่ยวมาวที่ตามมาโดยไม่มีการขออนุญาตไดๆ นางเลยไม่พูดว่าไงเพราะนางอยู่ไหนเป็นอันรู้กันว่าจะต้องมีเสี่ยวมาวอยู่ด้วยตลอด พอมืดก็แวะพักตามชายป่า นางเอาเต๊นออกมาเพื่อให้นางกับลูกน้องนอนพัก คืนวันที่3ในขนาดที่ทุกคนกำลังหลับเหลือแต่ฝูเปาเฝ้ายามก็ได้มีกลุ่มโจรเข้ามาจู่โจมเพื่อปล้น "พี่เจียเหวนคุ้มครองนายหญิงน้อย"เจียเหวนที่นอนเฝ้าบนรถม้าเพื่อเฝ้าม้าก็รีบลืมตาเพื่อ

หลิวหวานหลิงรู้สึกแปลกใจที่ยาของนางไม่ได้ผล เมื่อครู่นางสบัดผ้าเช็ดหน้าที่ใส่ยากำหนัดชนิดเห็นผลเร็วไว้ แต่ทำไมยาถึงยังไม่ออกฤทธิ์ หรือนางใส่ยาน้อยไป โอกาสที่จะอยู่ใกล้เจ้าสำนักขนาดนั้นหาได้ยากยิ่ง นางรู้สึกเจ็บใจที่ล่อลวงเจ้าสำนักไม่สำเร็จ ฟูจูเหมิงที่รู้ตัวว่าถูกภรรยาของฮวนจงหัวคิดไม่ซื่อก็พยายามหลบหลีกนางมาตลอด แต่นางมักจะใช้ทุกวิธิทางเพื่อให้ได้เจอเขา เช่นเมื่อครู่ที่เจอนางก็พยายามใช้ยาอะไรสักอย่างแกเขา ดีว่าเขาคอยกินยาแก้พิษของภรรยาอยู่เสมอ แต่ปัญหาคือยาแก้พิษเขาทำลังจะหมด เขาคิดหนักในเรื่องนี้ "เมื่อครู่นางทำอะไรหรือไม่ขอรับ"เต๋อข่ายเอ่ยถามเจ้านาย เมื่อครู่เขาเห็นว่าหลิวหวานหลิงสบัดผ้าเช็ดหน้าไปมา แต่เจ้าสำนักก็ไม่ได้มีท่าทีอะไรผิดปกติเขาจึงวางใจ "ต่อไปนี้พยายามกันนางให้ห่างด้วย "เขาไม่ตอบอะไรแค่กำชับลูกน้องเท่านนั้น ตอนนี้สิ่งที่สำคัญกว่าคือกิจการเดินเรือทำลังมีปัญหา เพราะพอผู้คนรู้ว่าสำนักพยักคำรามเปลี่ยนเจ้าสำนักใหม่ ความน่าเชื่อถือก็สั่นคลอนว่าจะไม่ดีแบบเก่าทำให้มีการเปลี่ยนการย้ายไปใช้บริการสำนักกระบี่บินมากขึ้น ส่วนสำนักพยักคำรามก็มีการมาใช้บริการน้อยลง เขาต้องแก้ไขสถา

"ตอนนี้เจ้าจะนอนข้างถนนไม่ได้ ไม่ดีต่อเด็กในท้อง "หยางชินกำลังคิดว่าจะให้นางนอนที่สำนักได้มั้ยก็พอดีที่เจียเว่ยพูดขึ้นมา"อยู่บ้านข้าน้อยได้ขอรับ บ้านข้าน้อยว่างไม่มีใครอยู่ให้นางพักได้ตามสบายขอรับ"หญิงท้องก็หันไปมองชายหนุ่มแล้วก้มหน้าหยางชินตอนแรกก็คิดจะบอกว่าให้นางอยู่ที่สำนักจะสะดวกกว่า แต่นางกลับเห็นสายตาคนของสามีผู้นี้มองหญิงท้อง เลยเปลี่ยนใจ"เช่นนั้นท่านค่อยดูแลเรื่องยาให้นางก็แล้วกัน นางต้องกินยาบำรุงตลอดเพื่อบำรุงเด็กในครรภ์"พูดจบก็จัดยาให้คนท้องเพื่อไปต้มบำรุง นางไม่ลืมเอาน้ำในมิติพรมลงไปในยาเพื่อให้ตัวยามีประสิทธิภาพมากขึ้น"ขอรับ"ชายหยุ่มรับคำอย่างจริงจัง"ข้ายังไม่รู้ชื่อเจ้าเลย? ""ข้าน้อยชื่อหลูอวี้อายุ17หนาวเจ้าค่ะ"หญิงท้องตอบเสียงเบา"เจ้ามีเสื้อผ้าชุดอื่นมั้ย?"พอเห็นคนท้องสายหัวนางเลยจะหยิบเงินให้นางแต่เจียเว่ยรีบพูด"เช่นนั้นข้าน้อยพานางไปซื้อชุดก่อนนะขอรับ"เขาทำท่าจะประคองนางให้ลุกแต่โดนฮูหยินห้ามไว้"นางเดินมากไม่ได้ แถมนางยังตัองอาบน้ำอีกด้วย สภาพนี้ทางร้านไม่ให้เข้าแน ถังลีไปช่วยนางอาบน้ำส่วนท่านไปซื้อเสื้อผ้าข้าวของให้นางด่วนด้วย "เจียเว่ยเลยรีบไปหาซื้อของตามท

กิจการการเดินเรือของสำนักกลับมามีลูกค้าเช่นเดิมแถมอาจเยอะกว่าเดิม เพราะคนส่วนมากอยากได้ยาที่ต้องใช้แต้มสะสม องค์ชายรองก็แวะมาที่สำนักบ่อยๆเพื่อคุยเรื่องตลาดท่าเรือ พระองค์รู้สึกชอบความคิดของฮูหยินฟูเรื่องให้จัดตลาดนัดทุกเดือนเพืื่อให้เรือสินค้านำสินค้าแปลกๆจากต่างเมืองและต่างแคว้นมาขายเพื่อให้ลูกค้าได้รู้จัก และอาจกระตุ้นให้ค้าขายดีขึ้นด้วยและทำให้พ่อค้าเดินเรืออยากแวะมาที่ท่าเรือแห่งนี้ "ความคิดของฮูหยินฟูช่างแปลกใหม่ยิ่งนัก เราถูกใจมาก""ไม่ถึงขนาดเพคะ แค่บ้านหม่อมฉันขายผักเลยพอรู้วิธีเรียกลูกค้าเพคะ""เราได้ข่าวมาว่าครอบครัวฮูหยินมีผักแปลกๆและผลไม่หายากขายด้วย"พระองค์ให้คนสืบความเป็นมาต้องทั้งคู่แล้วก็ดูเป็นชาวบ้านธรรมดาไม่่ได้มีอะไรผิดแปลง"บ้านหม่อมฉันโชคดีที่ปลูกอะไรก็งามเลยทำให้สามารถปลูกผักหรือผลไม้ได้งามเพคะ "นางต้องถ่อมตัวไว้ก่อน พูดไปแล้วก็คิดถึงการปลูกผัก "นางค้าขายเก่งมากพะยะค่ะ นางไปขายวันแรกหลังจากหยุดช่วงหิมะตก นางจัดรายการซื้อ3แถม1ลูกค้าแย่งกันซื้อเลยพะยะค่ะ"จูเหมิงอดที่จะคุยโอ้อวดความสามารถของภรรยาไม่ได้ ภรรยาเขาเก่งต้องอวดเยอะๆ"เช่นนั้นรึ..ถ้ามีโอกาสเราก็อยากชิบ