All Chapters of หยางชินลูกสาวมาเฟียข้ามมิติ: Chapter 51 - Chapter 60

ฟูจูเหมิงเดินทางมากับเต๋อข่าย เขาขี่ม้าคู่ใจยิ่งช่วงที่ภรรยามาอยู่ด้วยนางจะเดินไปเอาน้ำจากมิติให้พวกมันกิน นางไม่เคยหวงน้ำในมิติจะเอาใส่อ่างที่พวกม้ากินกัน ม้าในสำนักแข็งแรงขึ้นพอเดินทางส่งของก็ฝีเท้าอึด การขนส่งทางบกเป็นการบุกเบิกธุรกิจใหม่ทำให้เขาต้องคอยเฝ้าระวัง เดินทางไปต้าเจียงครั้งนี้เขายังไม่เคยไป ภรรยาตัวน้อยของเขาบอก"ทุกอย่างมันต้องมีจุดเริ่มต้นเจ้าค่ะ เราเริ่มก่อนก็จะนำผู้อื่นไปหนึ่งก้าว"เขาเดินทางมาทางใต้ด้วยอากาศที่เริ่มเย็นทำให้การเดินทางไม่เหนื่อยมาก แถมม้าจะฝีเท้าไม่ตกจึงทำให้การเดินทางเป็นไปอย่างราบรื่น ภรรยาแนะนำอีกว่าตอนขากลับให้รับส่งสิ้นค้าระหว่างทางด้วยจะทำให้เราไม่เสียเที่ยว ภรรยาเขาถือว่ามีหัวทางการค้ามาก หลายสิ่งที่นางคิดและให้ทำคือนำคนอื่นก้าวหนึ่งเสมอ นับว่าเขาโชคดีที่ได้นางมาเป็นภรรยา นางทั้งน่ารักและเก่งครบ เสี่ยวอิงบินอยู่บนฟ้าค่อยเฝ้าระวังภัยให้เจ้านาย ตอนนี้ตัวมันใหญ่ขึ้นและขนมีความเงางามแถมยังมองได้ไกลขึ้นอีกด้วย มันเห็นว่ามีคนกลุ่มหนึ่งหลบซ้อนจึงส่งกระแสสื่อสารให้เจ้านายเห็นภาพ ฟูจูเหมิงที่เห็นภาพจากสายตาของเสี่ยวอิงก็ส่งสัญญาณให้ให้ลูกน้องระวังตัว

ตอนนี้หิมะเริ่มตก ถึงจะไม่แรงเท่าที่ฮวาหลงแต่ก็หนาวพอสมควร ถึงจะเข้าสู้หน้าหนาวแต่ตลาดนัดท่าเรือก็ยังคึกคัก แถมยังมีสินค้าหน้าหนาวมาวางขายซึ่งสร้างความตื่นเต้นให้หยางชินเป็นอย่างมาก "นี้เขาเรียกว่าอะไรหรือพอค้า"นางมาเดินดูของโดนมีหวีหลินและชืออินมาเป็นเพื่อน"สิ่งนี้เรียกเตาอุ่นพกพาขอรับ เพราะสามารถถือไว้ในอุ้มมือได้ "แล้วพ่อค้าก็สาธิตให้ดู หยางชินนึกถึงครอบครัวเลยซื้อมาหลายชิ้นเพื่อส่งไปให้ที่บ้าน แล้วยังมีที่ถุงมือลายสวยๆนางก็ซื้อแจกสาวๆแม้แต่สาวใช้ของถังลีนางก็มีของฝาก เจอชุดขนสัตว์ของเด็กๆก็นึกถึงสองฝาแฝดเลยซื้อไปฝาก หญิงสาวมีความสุขกับการเดินซื้อของเป็นอย่างมาก แถมครั้งนี้นางยังได้นกฮูกมาคู่หนึ่งและหมาจิ้งจอกอีกหนึ่งตัว นางเห็นแล้วนึกถึงหลินหลาน ไป๋หมิงและหวังซีเลยจะให้ลูกน้องเอาไปฝากน้องๆ แต่ก่อนนั้นนางจะให้พวกมันกินน้ำในมิติเพื่อเพิ่มความฉลาดและสามารถคุ้มครองน้องๆนางได้ เรื่องนี้ต้องผึ่งความเมตตาจากเสี่ยวมาวหยางชินให้ยาเพิ่มพลังกับคนในสำนักทุกคน เพื่อที่ทุกคนจะได้ไม่ป่วยง่าย งานขนส่งทางเรือช่วงนี้ก็ให้อูเมิงกับเจียเว่ยและเจียเหวยคอยดูแล นางยังให้ถังลีต้มยาบำรุงแจกจ่ายแกชาวบ้

พอหิมะเริ่มซาเหล่าทาสชายก็ออกมากวาดหิมะ และตรวจความเสียหายรอบๆบ้าน และปีนี้ก็มีหลังคาบ้านไห่ถล่มลงมาแต่ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บมาก และบ้านเฮอก็ได้ให้เหล่าทาสไปช่วยและหยางชินก็เดินไปดูเผื่อมีอะไรพอช่วยได้ "ลุงผู้ใหญ่บ้าน มีอะไรที่ข้าพอจะช่วยได้มั้ยเจ้าค่ะ""อ้าว..หยางชินเองหรือ ปีนี้ไม่หนักเท่าปีที่แล้วเลยไม่น่ากังวนเท่าไรนะ"หยางชินกับหลินหลานอยู่ช่วยคนในหมู่บ้าน แถมยังนำเนื้อแห้งมาช่วยทำมือกลางวันให้คนที่มาช่วยซ้อมแซม "เดี๋ยวต้องรบกวนลุงผู้ใหญ่ช่วยเขียนหนังสืบรับรองให้บ้านฟูและบ้านเฮอด้วยนะเจ้าค่ะ""อ้าว..ทำไมหรือ!""พอดีพี่เหมิงทำกิจการขนส่งที่เมืองซานไห่เจ้าค่ะ พวกข้าเลยห่วงท่านพ่อท่านแม่ก็เลยจะพาทั้ง2ครอบครัวไปอยู่ที่นั้นกันนะเข้าค่ะ""เป็นเช่นนั้นเองหรือ ได้ๆ บ้านพวกเจ้าไม่อยู่หมู่บ้านเราคงเหงา"หยางชินได้แต่ยิ้มๆเข้าใจหัวหน้าหมู่บ้าน ตอนนางอยู่มีคนมาให้นางรักษาไม่ขาดเลยทำให้คนในหมู่บ้านได้รายได้ไปด้วย ตอนนี้นางไม่อยู่ยากที่หมู่บ้านจะกลับมาคึกคัก เมื่อได้หนังสือรับรองที่เหลือก็รอแค่น้ำแข็งละลาย ช่วงนี้ทุกคนเลยเริ่มเก็บของเข้ามิติ ให้เหลือของแต่น้อย ได้เดินทางง่าย แต่ปัญหาคือคนท

ช่วงนี้การขนส่งทางบกเป็นไปได้ด้วยดี เพราะมีลูกค้าสะสมแต้มครบ80ครั้งจึงได้ยาถอนพิษ108ตามที่ทางสำนักตั้งเป้าไว้ พอมีคนได้รับของรางวัลยิ่งทำให้ผู้คนอยากได้มากขึ้น ส่วนคนที่ได้ขอรางวัลต่างก็เอามาประมูลที่หอประมูลของฮั่นหวงตี้ หยางชินไม่คิดสนใจใครจะเอาไปขายเท่าไรเรื่องของเขาเพราะนางจะจัดรายการนี้แค่อีก4เดือนให้ครบปีก็จะเลิกจัดรายการ ใครที่มีแต้มอยู่แล้วก็สะสมไปส่วนใครมาใหม่ก็อดไปใครที่ได้ของรางวัลไปแล้วก็ถือว่าเริ่มสะสมใหม่ตอนนี้โรงหมอของนางก็เข้าสู่สภาวะปกติ คือนางไม่รับรักษา ใครจะมาที่โรงหมอนางต้องจ่าย4ตำลึงและไม่รับรักษานอกสถานที่ คนจะได้ไปรักษาที่โรงหมอถัง ส่วนโรงหมอนางเน้นขายยามากกว่า หลินหลานจึงไม่เหนื่อยมาก วันๆหลินหลานเลยนั้งบดสมุนไพรเพื่อปรุงเป็นยาโดยมีเสี่ยวมี่และเสี่ยวหงคุ้มครองอยู่ตลอดส่วนหน้าร้านมีกูเฉิงยืนเฝ้าไว้ หยางชินยังฝังใจเรื่องถังลีนางเลยกลัวจะมีคนมาวอแวหลินหลาง โดยที่พี่สาวคนนี้ไม่รู้เลยว่าตอนนี้หลินหลานไม่ใช้คนเก่าแล้ว ตอนนี้นางมีพลังจิ้งจอกทำให้สามารถสะกดจิตได้แถมเวลารักษาคนนางยังมองทะลุร่างกายได้อีกด้วย ทุกเช้าคนงานจะไปช่วยพ่อเฮอเก็บผักและผลไม้ที่สวนหลังจวนเพื

ผ่านไป2วันหม่าปิงชานก็ได้เดินทางกลับ ชายหนุ่มแปลกใจที่อาการเขาฟื้นตัวหายเร็วมากจากเมือ2วันก่อนเขารู้ตัวเลยว่าบาดเจ็บค่อนข้างหนัก แต่เพียงผ่านไปคืนเดียว อาการบอบช้ำก็ดีขึ้นผ่านไปอีกวันอาการบาดเจ็บที่ซวงอกและแขนที่กระดูกร้าวก็หายเจ็บลงไปมาก แต่ท่านหมอยังไม่ให้เขาขี่ม้าต้องพักให้หายสนิทอีก7วัน ก่อนกลับยังจ่ายยาบำรุงให้เขาเพื่อฟื้นฟูร่างกายเพิ่มด้วยเมื่อเดินทางถึงต้าเจียงเขาทำตัวปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น"ปิงชานกลับมาแล้วหรือเจ้า"ฮูหยินหม่าที่นั้งกินแก้วมังกรเอ่ยทักบุตรชายที่เดินทางกลับมา"ขอรับท่านแม่""ทำไมกลับมาช้าละลูก แม่หรือก็ห่วงเจ้า""พอดีลูกได้ม้าตัวใหม่มาขอรับเลยอยากฝึกให้คล่องก่อนนะขอรับ""เหรอ..กินมั้ย ผลไม้ที่เจ้าซื้อมาให้แม่ หวานดีจัง"นางกินแล้วรู้สึกชื่นใจมาก อาการแพ้ท้องเหมือนน้อยลงด้วย"ท่านแม่ทานเถอะขอรับ ถูกใจครั้งหน้าลูกจะไปซื้อให้อีกขอรับ""อย่างลำบากเลยลูก แม่เสียดายตำลึง"นางชอบกินผลไม้ที่บุตรชายซื้อมาให้ แต่ก็รู้ว่าต้องไปประมูลมาอาจต้องเสียหลายตำลึง "เพื่อท่านแม่และน้อง ลูกไม่ลำบากเลยขอรับ"ท่านแม่อยากมีบุตรอีกคนมาหลายปี พอท่านรู้ว่าตั้งครรภ์ก็ดีใจมาก เขาที่อยากม