All Chapters of พระชายาตำหนักร้างรัก: Chapter 21 - Chapter 30

เฉินฟาหยางคิดแผนการร้ายออกมาได้ในที่สุด!เสี่ยวผิงและเสี่ยวอันแทบกลั้นยิ้มมิได้ เมื่อเห็นว่าคุณหนูเสวียนชะเง้อมองหาคนรักที่หายตัวออกจากบ้านเกือบสามชั่วยาม มือเรียวเล็กยังคงถือผ้าปักลาย ทว่ามิได้จับเข็มเพื่อเริ่มงาน นางมิได้รู้ตัวเลยว่าใกล้จะสิ้นยามโหย่ว[2]แล้ว จนเสี่ยวผิงนำตะเกียงมาวาง นางจึงทิ้งผ้า

ทำเช่นนั้นได้มินาน เฉินฟาหยางก็รู้สึกว่าความอึดอัดใกล้ทะลักทลายเต็มทีแล้ว เขาค่อย ๆ ดันสาวงามไปยังประตู โดยที่ยังตรึงศีรษะมอบจูบอยู่อย่างต่อเนื่อง รอจนกระทั่งถึงจุดหมายแล้วจึงชักมือออกจากการโอบอุ้มความอุ่นร้อน ส่งคนตัวเล็กกว่ามากให้ออกไปยืนอยู่หน้าประตู“ยอดรัก... เจ้ากลับไปนอนได้แล้ว” เฉินฟาหยางเอ่

“คงเพราะความงามและความน่ารักของคุณหนู คุณชายถึงได้ยิ้มเก่งขึ้นทุกวัน มิใช่ยิ้มน่ากลัวหรือกดดันเช่นที่ผ่านมานะเจ้าคะ ยิ้มเช่นบุรุษที่กำลังตกอยู่ในห้วงแห่งความรัก คล้ายโลกนี้มีเพียงคุณชายและคุณหนูแค่สองคน”เสวียนซือชิงรับฟังอย่างเอียงอาย สุขใจจนมิอยากเชื่อว่านี่คือเรื่องจริง“พวกเจ้าก็พูดเกินไป”“อย่า

ยี่สิบห้าวันผ่านไป…หลังจากสั่งสอนสตรีมากเล่ห์เหลี่ยมให้หลาบจำ เฉินฟาหยางก็กลับมายังจวนอ๋องเพื่อตรวจสอบดูความเรียบร้อย ยามนั้นเองที่เหล่าอนุภรรยาพากันแวะเวียนมาหา โอดครวญว่าคิดถึง อยากได้รับความอบอุ่นดั่งเช่นค่ำคืนแรก ๆ ที่ได้ร่วมเตียงกัน ส่วนที่พอจะมีสติปัญญาอยู่บ้างก็อยู่เงียบ ๆ คอยฝนหมึก รินน้ำชา

“ย่อมต้องคิดถึง คิดถึงอย่างมาก”เฉินฟาหยางจินตนาการทุกค่ำคืนว่าจะกอดจูบลูบคลำ หลอกกินเต้าหู้สาวงามอย่างไรบ้าง มีเพียงเรื่องเดียวที่นึกไม่ถึง นั่นคือเสวียนซือชิงจะเป็นฝ่ายโผเข้ากอดเขาทั้งน้ำตา“ท่านพี่ ปลอดภัยดีหรือไม่เจ้าคะ” นางรีบผละจากเรือนร่างสูงใหญ่หลังได้สติ ตรวจดูซ้ายขวาว่ามีแผลอันใดติดตัวมาบ้