All Chapters of ลุ้นรักพี่ชายร่วมห้อง: Chapter 31 - Chapter 40

บทที่31Good:Sayจนได้ สุดท้ายก็นอนหลับคาโซฟาอีกตามเคยผมถอดแว่นออกวางไว้ตรงกองชีทสรุปงานที่เพิ่งทำเสร็จ ก่อนจะเดินไปยังโซฟาอีกตัว ที่เด็กขี้เซานอนหลับอยู่ถ้าวันนี้ปลุกไม่ตื่น จะให้นอนตรงนี้แหละ คราวหน้าจะได้ไม่มานอนหลับไม่เป็นที่แบบนี้อีก อุตส่าห์บอกแล้วเชียว ว่าถ้าง่วงให้เข้าไปนอนในห้อง แต่ก็ยังไม่เชื่อกันอีก“แซนด์” ผมเขย่าตัวคนขี้เซาที่นอนหลับไม่รู้เรื่อง แต่ทุกอย่างก็นิ่งสนิทเหมือนเดิม“ถ้าไม่ตื่น ก็นอนอยู่ตรงนี้แหละ” ผมทำท่าจะเดินหนี เพราะขี้เกียจจะปลุกแล้ว แต่ก็ต้องชะงัก เพราะเสียงงึมงำอะไรสักอย่างดังมาจากไอ้ตัวดื้อที่นอนอยู่“ทำไมชอบดุแซนด์ ไอ้พี่กู๊ดมันใจร้าย ใจร้าย”นั่น ละเมอด่ากันเสียแล้วผมค่อยๆ นั่งลงกับพื้นตรงโซฟาที่แซนด์นอนอยู่ เพื่อที่จะฟังสิ่งที่ไอ้ตัวดื้อมันละเมออกมาให้ถนัดขึ้น“กูใจร้ายขนาดนั้นเลยเหรอ?” ผมเอ่ยถามกับร่างที่ขยุกขยิกอยู่บนโซฟา แต่ตาก็ยังคงหลับสนิทอยู่“แซนด์จะไปอยู่ที่อื่นแล้ว ไม่อยู่กับคนใจร้ายแล้ว”ทำไมพอได้ฟังประโยคนั้นแล้วผมถึงรู้สึกใจหายแปลกๆ มันก็แค่ละเมอ คงไม่ได้คิดที่จะไปอยู่ที่อื่นจริงๆ หรอก“พี่ซี พี่กู๊ดไม่ตามใจแซนด์เลย” มีการละเมอฟ้องอีกต

บทที่33“แค่คนรู้จัก แล้วทำไมต้องให้กู๊ดไปส่งด้วย” คราวนี้คุณนางเอกเธอมองผมด้วยสายตาเอาเรื่องเลย“เราไม่ได้ไปส่งแซนด์” ทายซิเสียงใคร? ไอ้พี่กู๊ดมันโผล่มาจากไหนก็ไม่รู้ หันไปอีกทีก็มายืนอยู่ข้างหลังผมแล้ว“แต่แซนด์อยู่กับเรา” คราวนี้คุณนางเอกถึงกับอึ้งเลย ทำหน้าเหวอพูดอะไรไม่ออก“เธอมีปัญหาอะไรกับแซนด์หรือเปล่า” พี่กู๊ดยังคงถามย้ำด้วยใบหน้าโคตรนิ่งเหมือนเดิม“อยู่กับกู๊ดเหรอคะ?” คุณนางเอกเธอทวนซ้ำอย่างงงๆ“ใช่ ทำไมเหรอ?”“ปะ ป่าวหรอก แคลีนก็แค่สงสัยเห็นมีข่าวออกมาว่ากู๊ดอุ้มใครก็ไม่รู้ขึ้นรถแล้วก็ออกไปด้วยกันเมื่อคืน” คราวนี้เธอปรับสีหน้าเป็นยิ้มแย้มขึ้นมาทันทีแหม ทีเมื่อตะกี้ทำหน้าอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อผมเลย“ทีนี้ก็หายสงสัยแล้วใช่มั้ย?” พี่กู๊ดถามต่อ แถมยังส่งสายตาโคตรโหดไปอีก ใครจะกล้าสงสัยต่อละครับ“ค่ะ” คุณนางเอกตอบด้วยใบหน้ายิ้มแย้มเหมือนเดิมแล้วพี่กู๊ดก็ดึงแขนผมให้ตามเข้าไปข้างในโรงละคร ปล่อยให้คุณนางเอกเธอยืนเหวออยู่คนเดียว แต่ผมคิดว่าเธอยังไม่หายสงสัยเรื่องของผมกับพี่กู๊ดหรอก เพราะสายตาที่เธอมองตามผมกับพี่กู๊ดมามันบอกอย่างชัดเจนผมเดินตามพี่กู๊ดเข้ามาภายในโรงละคร พี่มันย

บทที่35Good:Sayผมกับแซนด์กลับมาถึงห้องเกือบๆ สามทุ่ม ยิ่งวันงานใกล้เข้ามาชั่วโมงในการซ้อมในแต่ละวันก็เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ โดยเฉพาะช่วงวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ ก็เริ่มมีการนัดรวมตัวกันที่โรงละครเพื่อซ้อมการแสดงกันบ้างแล้วยิ่งวันนี้ผมทำให้ทีมงานต้องเสียเวลาอยู่ตั้งหลายครั้ง ซึ่งฉากนั้นมันก็ไม่ได้ยากอะไรสำหรับผมหรอก เพียงแต่ว่าผมทำใจที่ต้องมองว่าแคลีนเป็นคนรักตามบทที่ต้องเล่นไม่ได้จริงๆ ถึงแม้ว่าตัวเธอเองจะดูพอใจกับฉากนี้มากก็ตามและสิ่งที่กวนสมาธิอีกอย่างก็แซนด์นี่แหละ บอกอะไรไม่เคยจะทำตาม ผมรู้ดีว่าข่าวของผมกับมันที่หลุดออกไปมันดังแค่ไหน ผมถึงไม่อยากให้แซนด์มันต้องอยู่ไกลจากสายตายังไงล่ะ เพราะนั่นจะทำให้แคลีนเข้าถึงตัวแซนด์ได้ง่ายแคลีนเป็นผู้หญิงร้ายกาจ ผมรู้ดีเพราะเคยสัมผัสมากับตัวเมื่อตอนที่ต้องเก็บตัวประกวดดาวเดือนครั้งโน้น ผู้หญิงที่อยู่ใกล้ผมเป็นอันต้องถูกเธอเล่นงานหมด ไม่เว้นแม้แต่มีนานางเอกละครคนเก่าผมกับมีนาเรารู้จักกันเพราะมีนาเป็นเพื่อนร่วมคณะกับจีน ซึ่งมันก็แค่ผิวเผินไม่ได้สนิทอะไรกับผมมากมายอยู่แล้ว แต่เป็นเพราะผมปฏิบัติกับมีนาเหมือนเพื่อนคนอื่นๆ ในขณะที่แคลีนไม่มีโอกาสได้ท

บทที่37Good:Sayผมกับแซนด์มาถึงโรงละครในเวลาไม่ถึงชั่วโมง ซึ่งมีทีมงานและนักแสดงบางส่วนมาถึงกันบ้างแล้ว รวมถึงทีมทำฉากที่มีไอ้ดีนเป็นหัวหน้าทีมก็มาด้วยถ้าก่อนหน้านี้ผมรู้ว่าจะมีทีมของไอ้ดีนมาทำงานพร้อมกับพวกผมในวันนี้ ผมคงไม่มาหรอก แล้วดูเอาเถอะ คนดูแลผมก็รีบเดินเข้าไปทักทายไอ้พวกนั้นจนออกนอกหน้า ทำอย่างกับสนิทสนมกันมาเป็นปี“มาแล้วเหรอมึง” เสียงของจีนดึงความสนใจของผมจากไอ้เด็ดดื้อมายังเจ้าตัว“วันนี้กูต้องซ้อมบทกับใคร?”“เดี๋ยวกูให้นักแสดงคนอื่นเป็นคู่ซ้อมให้ แล้วดูนะวันนี้ก็มากันไม่ครบ เมื่อเช้าแคลีนก็โทรมาบอกว่าติดธุระกับที่บ้านเลยขอไม่มาซ้อมวันนี้” จีนพูดอย่างเหนื่อยใจ“ดีแล้วล่ะ ถ้ามากูคงไม่มีแก่ใจจะซ้อมแน่”“เอาน่า ถึงยังไงแคลีนก็เป็นนางเอก ช่วยกูหน่อยเถอะ แค่ไม่กี่อาทิตย์ก็จบแล้ว”“ถ้าไม่ใช่เพราะมึง กูถอนตัวไปนานแล้ว” พูดจบผมก็เดินไปนั่งรอความเรียบร้อยที่ม้านั่งหน้าเวทีในขณะที่บนเวที ก็มีทีมงานของไอ้ดีนที่กำลังประกอบฉากเดินกันเต็มไปหมด รวมทั้งผู้ไม่เกี่ยวข้อง ที่พยายามจะเข้าไปเกี่ยวข้องนั่นด้วยทีมงานแต่ละฝ่ายต่างก็ทยอยกันมาจนเกือบครบ ไม่ว่าจะเป็นโฟร์ทคนเขียนบท และมีนคนที่คอ

บทที่39Good:Sayถ้าถามว่าผมกำลังคิดอะไรอยู่ ถึงได้ทำอะไรแบบนั้นกับแซนด์ คำตอบคือผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าคิดอะไรอยู่ รู้แค่ว่าผมไม่ชอบที่จะมีใครมาสนใจคนที่อยู่ในความดูแลของผมการกระทำของไอ้ดีนในวันนี้มันทำให้ผมหงุดหงิด แสดงความสนิทสนมกับแซนด์จนออกนอกหน้า แถมเจ้าตัวก็ยังทำตัวสนิทสนมกับมันจนเกินเหตุ ทั้งๆ ที่เป็นแค่รุ่นพี่ในคณะเท่านั้นเองผมเดินออกมาเอาบทที่เราจะต้องซ้อมกันต่อที่รถ หลังจากที่ฉากเมื่อตะกี้นี้จีนมันบอกว่าผ่านแล้ว วันเล่นจริงอยากให้ผมสื่อความรู้สึกให้ได้แบบนี้ แต่ผมก็ไม่รู้หรอกนะว่ามันจะออกมาดีได้แค่ไหน เอาเป็นว่าผมจะพยายามก็แล้วกัน“ทิชชู่หน่อยมั้ย?” อยู่ๆ ก็มีเสียงของไอ้นอร์ทมันเอ่ยขึ้นจากทางด้านหลัง พร้อมทั้งยื่นกระดาษทิชชู่มาให้ผมทั้งกล่อง“สงสัยคราวหน้าต้องบอกกับมีนว่าให้ซื้อลิปสติกที่ จูบ ไม่หลุดมาใช้แล้วล่ะ จะได้ไม่เกิดเหตุการณ์ปากเลอะลิปสติกแบบนี้ขึ้นอีก”มันเดินตามมาเพื่อที่จะแซวผมนี่เอง ไอ้เพื่อนเวร“ขอบใจ” ผมว่า พร้อมทั้งหยิบกระดาษทิชชู่จากในมือมันมา ก่อนที่จะดึงแผ่นกระดาษทิชชู่ออกมาเช็ดที่ปากตัวเองผมก็ไม่รู้หรอกว่าปากตัวเองเลอะลิปสติก เพราะหลังจากซ้อมฉากนั้นเ