บททั้งหมดของ ลุ้นรักพี่ชายร่วมห้อง: บทที่ 11 - บทที่ 20

บทที่11“แซนด์ขึ้นรถ!” พี่กู๊ดมันตะโกนออกมาจากในรถ ด้วยหน้าตาที่โคตรจะดุเลยให้ตายเถอะ! ผมยังไม่พร้อมเจอหน้าพี่กู๊ดตอนนี้จริงๆเอาไงดีวะแซนด์?ผมตัดสินใจเดินหนีรถของพี่มันไปอีกทาง โดยที่ไม่ฟังเสียงพี่กู๊ดที่ตะโกนเรียกตามหลังมา ขอเวลาทำใจก่อนเถอะ แล้วค่อยว่ากันอีกทีผมเดินจนแทบจะวิ่งจนมาถึงหน้ามหาวิทยาลัยเพื่อเรียกแท็กซี่ หันกลับไปมองข้างหลังแล้วก็โล่งอก โชคดีที่พี่กู๊ดไม่ได้ขับรถตามมาแล้ว ผมคงต้องเดินเล่นเพื่อฆ่าเวลาที่ไหนสักแห่งแล้วดึกๆ ค่อยกลับก็แล้วกัน รอให้พี่กู๊ดมันหลับไปก่อนจะได้ไม่ต้องเจอหน้ากันให้รู้สึกอึดอัดซึ่งมันอาจจะเป็นผมคนเดียวที่รู้สึกอึดอัดก็ได้ เพราะดูจากท่าทางของพี่กู๊ดมันก็ไม่ได้ผิดปกติอะไรมาก เพียงแต่ว่าอาจจะมีไม่พอใจบ้างที่ผมไม่ได้รอมาพร้อมกันเมื่อตอนเช้าความรู้สึกของผมที่มีต่อพี่กู๊ดมันเปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อสามปีก่อนแล้ว พี่มันทำลายความรู้สึกดีๆ ที่ผมมีต่อมันจนไม่เหลือเลย เป็นเพราะแค่ความเอาแต่ใจของผมแค่นั้นเองตอนเด็กๆ ผมค่อนข้างจะติดพี่กู๊ดมาก พยายามจะชวนพี่มันเล่นโน่นเล่นนี่ตลอด ตามประสาเด็กนั่นแหละ แต่คงจะเป็นเพราะความที่พี่กู๊ดโตกว่าก็เลยรำคาญเวลาที่ผมคอยตา

บทที่13Good :Sayวันนี้ผมยอมรับว่าโกรธมาก ที่แซนด์หนีมามหาลัยก่อนโดยที่ไม่รอผม ทั้งๆ ที่ผมก็บอกเอาไว้แล้วว่าผมจะมาส่งที่คณะแถมพอผมไปดักรอที่หน้าคณะในตอนเย็น ก็เดินหนีไม่ยอมขึ้นรถมากับผมอีก ความรู้สึกตอนนั้นคือโมโหมาก ผมไม่คิดว่าแซนด์จะดื้อได้ขนาดนี้ ทั้งๆ ที่ตอนนี้ก็เข้ามหาวิทยาลัยแล้ว ไม่ใช่เด็กๆ เหมือนเมื่อก่อนผมเลยตัดสินใจกลับมารอที่ห้อง ซึ่งแซนด์ก็กลับเข้ามาจนดึกมาก ทั้งๆ ที่ตัวเองก็ไม่มีคีย์การ์ดที่จะเปิดเข้าห้องด้วยซ้ำ ดีนะที่ผมบอกกับลุงยามที่อยู่ข้างล่างเอาไว้ ว่าถ้าเห็นเด็กนักศึกษาที่เพิ่งเข้ามาอยู่ใหม่กลับเข้ามา ให้โทรขึ้นมาบอกผมด้วยซึ่งมันก็เป็นอย่างที่ผมคิดเอาไว้ไม่มีผิด คือแซนด์เข้าห้องไม่ได้ เดินวนไปวนมาอยู่หน้าห้องโดยที่ไม่กดกริ่งเรียกผมด้วยซ้ำผมทนความอวดดีไม่ไหว เลยเปิดประตูออกไปกระชากไอ้เด็กดื้อนั่นเข้ามาในห้อง ร่างของแซนด์ปลิวตามมือผมเข้ามาเลยแต่ก็ยังอวดดี ไม่ยอมรับในความผิดของตัวเอง แถมยังประชดประชันด้วยการที่จะออกไปอยู่ที่อื่น ทั้งๆ ที่เพิ่งจะย้ายเข้ามาอยู่กับผมได้แค่วันเดียวดูเอาเถอะครับ ว่าแซนด์เอาแต่ใจขนาดไหนส่วนไอ้เรื่องที่ผมจูบ ผมเองก็ไม่รู้ว่านึกบ้าอะไ

บทที่15“กูติดธุระน่ะ มีอะไรสำคัญหรือเปล่า” ผมถาม แล้วก็มองหาแซนด์ไปด้วย แต่ก็ไม่เจอแม้แต่เงาของไอ้เด็กดื้อ สงสัยจะยังไม่ลงมาจากตึก“ก็ไม่มีอะไรมากหรอก แค่มีการแบ่งหน้าที่กันในทีมนั่นแหละ อีกอย่างกูก็แค่อยากจะแนะนำนักแสดงให้ทีมงานและน้องๆ ที่เข้ามาช่วยได้รู้จักก็เท่านั้น” จีนบอกในขณะที่มือก็เปิดแฟ้มเอกสารการเตรียมงานดูไปด้วย แต่จีนก็ต้องละจากผมไป เพราะมีทีมงานที่อยู่แถวนั้นเรียกให้ไปช่วยดูรายละเอียดเกี่ยวกับการจัดเตรียมงาน ผมเลยเดินไปหาไอ้นอร์ทที่นั่งอยู่ตรงม้านั่งใกล้ๆ“ไหนมึงบอกจะมาช่วยงานจีนไง กูว่ามึงมาเฝ้าจีนมากกว่า” ผมพูดประชดให้มันไปอย่างหมันไส้“ก็มาช่วยงานด้วย มาเฝ้าเมียด้วย ผิดเหรอวะ?” มันเถียงเออ! ไม่ผิดครับเพื่อน มึงพูดได้เต็มปากเต็มคำมากนะไอ้นอร์ท“ไหนวะแซนด์?” ไอ้นอร์ทมันถามถึงทันที“ยังไม่เห็นว่ะ สงสัยจะยังไม่ลงมา” ผมบอก ตาก็มองไปรอบๆ แต่ก็ยังไม่เจอแซนด์สักทีผมนั่งรออยู่กับไอ้นอร์ทไม่นานก็เห็นแซนด์เดินลงมาจากตึกกับไอ้ดีน ที่เป็นเพื่อนรุ่นเดียวกับจีน และดูท่าทางจะสนิทกันมาก เพราะดูแซนด์จะคุยกับไอ้ดีนอย่างถูกคอ ซึ่งสังเกตได้จากหน้าที่ยิ้มไม่หุบซึ่งมันแตกต่างจากตอนอยู่

บทที่17ผมออกจากห้องน้ำ ด้วยตัวที่ยังเปียกชื้น ผมเผ้ายุ่งเหยิงไปหมด เพราะเพิ่งจะสระผมเสร็จ แต่ยังไม่ทันที่จะใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อย เสียงเคาะประตูจากด้านนอกก็ดังขึ้น และก็ดังรัวติดๆ กันหลายครั้งเลย“เดี๋ยวนะ รอแป๊ปนึง” ผมตะโกนออกไป แต่แทนที่เสียงเคาะประตูจะหยุด กลับยังไม่เลิกเคาะ นี่ไอ้พี่กู๊ดมันไม่เข้าใจภาษาคนหรือไงวะ บอกว่ารอก่อนๆ เนี่ยผมหยิบเสื้อผ้ามาใส่แบบลวกๆ เพราะถ้าผมช้ากว่านี้ประตูอาจจะพัง เพราะน้ำมือไอ้คนที่อยู่ข้างนอกก็ได้พี่กู๊ดมันชะงักไปนิดหนึ่ง เมื่อผมเปิดประตูออกไป คงกำลังตกใจกับสภาพของผมในตอนนี้อ่ะนะ“นอนตายอยู่หรือไง? ทำไมมาเปิดประตูช้า” แล้วมันก็เริ่มบ่นทันที ซึ่งพี่กู๊ดมันยังคงใช้คำพูดได้เจ็บแสบเหมือนเดิม“ก็เพิ่งอาบน้ำเสร็จ เลยมาเปิดช้านี่ไง” แค่นี้ก็รีบจนแทบจะไม่ได้เช็ดผมแล้วเนี่ย“แล้วนี่หายป่วยแล้วเหรอถึงได้สระผม” พี่กู๊ดมันหรี่ตามองอย่างสงสัย หรือมันกำลังจับผิดผมอยู่วะ?“ก็ดีขึ้นแล้ว...” ผมยังพูดไม่ทันจบอยู่ๆ พี่กู๊ดมันก็รั้งตัวผมเข้าไปใกล้ ก่อนที่จะโน้มหน้าลงมา และเอาหน้าผากของพี่มันมาแตะเข้ากับหน้าผากของผม“เฮ้ย! จะทำอะไรเนี่ย ถอยไป” ผมร้องโวยวาย ก่อนจะดันต

บทที่19มาครบทั้งภาพ ทั้งเสียง ไอ้พี่กู๊ดตัวเป็นๆ ไม่ได้ใช้สแตนอินแต่อย่างใด“จะลุกได้ยัง?” มันถาม แถมยังส่งสายตา ระอา ขอเน้นคำนี้เลยเพราะหน้าตามันฟ้องเอามากๆ อ่ะผมดันตัวเองออกจากตัวไอ้พี่กู๊ดแทบจะทันที และเมื่อตัวของพี่มันเป็นอิสระมันก็รีบลุกขึ้นทันทีเหมือนกัน แถมยังทำท่ายืดเส้นยืดสาย ทำเหมือนปวดเมื่อยนักหนาผมออกจะตัวเบา ไม่ได้อ้วนเป็นหมูเสียหน่อย นอนทับแค่นี้ทำเป็นสำออย“พี่กู๊ดมาอยู่นี่ได้ไง?” นั่นสิ นี่มันห้องผมชัดๆ แล้วทำไมพี่มันถึงได้มานอนกับผมในห้องได้“ก็ใครล่ะนอนหลับอยู่ที่โซฟาข้างนอกโน่น ปลุกเท่าไหร่ก็ไม่ตื่นกูเลยต้องอุ้มเข้ามานอนในห้องเนี่ย” พี่มันบ่นเสียยืดยาวเดี๋ยวนะ พี่กู๊ดมันบอกว่ามันอุ้มผมเข้ามาในห้องเหรอ? น่าขายหน้าฉิบหายเลยแซนด์“ก็แล้วทำไมต้องนอนที่นี่ด้วยล่ะ ทำไมไม่กลับไปนอนห้องตัวเอง” นั่นสิ พามาส่งแล้วก็ควรกลับไปนอนห้องของตัวเองไม่ใช่เหรอ“กูก็ไม่ได้อยากจะนอนกับมึงนักหรอก แต่มึงนั่นแหละไม่ให้กูกลับไปนอนที่ห้อง”“ผมเนี่ยนะ? ไม่ยอมให้พี่กลับไปนอนห้อง ไม่มีทาง”“แต่มันเป็นไปแล้ว มึงเอาแต่ดึงมือกูให้นอนด้วย แถมยังบอกให้กอดแซนด์หน่อยๆ อยู่อย่างนี้ทั้งคืน” ไอ้พี่กู๊