All Chapters of ลุ้นรักพี่ชายร่วมห้อง: Chapter 41 - Chapter 50

บทที่42ผมเดินตรงไปที่โซฟาที่อยู่มุมห้อง กะว่าจะอ่านหนังสือเสียหน่อย ปกติผมจะนอนอ่านหนังสือบนที่นอนนั่นแหละ แต่วันนี้พี่กู๊ดมันมานอนที่ห้องด้วย ก็เลยกลัวว่าจะรบกวน อ่านที่โซฟานี่แหละดีที่สุด“จะทำอะไร?” ผมชะงักมือจากหนังสือที่เพิ่งจะเริ่มเปิดอ่าน เพราะอยู่ๆ พี่กู๊ดมันก็เอ่ยถามขึ้นนี่ผมทำให้มันนอนไม่หลับหรือเปล่าวะเนี่ย“อ่านหนังสือ กวนพี่เหรอ เดี๋ยวผมออกไปอ่านที่โซฟาหน้าทีวีก็ได้นะ” พูดจบผมก็ทำท่าจะเก็บหนังสือเพื่อที่จะออกไปอ่านข้างนอก แต่ก็ถูกพี่กู๊ดมันห้ามไว้“ไม่ได้กวน แต่นี่มันดึกแล้วพรุ่งนี้ก็หยุดอีกตั้งหนึ่งวัน ค่อยอ่านพรุ่งนี้ก็ได้ วันนี้ก็เหนื่อยมาทั้งวัน มานอนได้แล้ว”“แต่ผมยังไม่ค่อยง่วง”“มานอน” หน้าตาจริงจังไปอีก แล้วใครจะกล้าขัดวะผมจำต้องเก็บหนังสือไปไว้ที่เดิม แล้วก็เดินไปนอนตามที่พี่มันสั่งลืมไปหรือเปล่าว่ามาขอเขานอนด้วยอ่ะ ยังจะมีหน้ามาสั่งเขาอีกเหรอผมนอนหันหลังให้คนข้างๆ ไม่กล้าหันไปมองหน้ามันหรอก เหตุการณ์เมื่อตอนกลางวันมันคอยแต่จะแว้บเข้ามาในหัวทุกที“ขยับเข้ามาอีกก็ได้ เดี๋ยวก็ตกเตียงหรอก” พี่กู๊ดมันคงเห็นว่าผมนอนติดขอบเตียง ก็เลยเรียกให้ขยับเข้าไปข้างในอีก“ไม

บทที่44“ลุกได้แล้วเหรอ?”ยังจะมีหน้ามาถามอีก“ไม่มีอารมณ์เล่นเกมต่อแล้ว” ผมทำหน้างอหงิกใส่ คือไม่สบอารมณ์กับไอ้พี่กู๊ดจริงๆ ไอ้คนขี้แกล้ง ชอบแกล้งให้เขินตลอด“แต่พี่เริ่มมีอารมณ์แล้วสิ” พี่มันบอกพร้อมกับทำหน้าหื่นใส่“มีอารมณ์บ้าอะไรล่ะ ถอยไปเลยผมจะไปอ่านหนังสือ” ผมเอามือดันร่างไอ้คนโรคจิตที่ชอบแกล้งให้ถอยออกไป เพราะตอนนี้พี่กู๊ดมันขึ้นมานั่งบนโซฟากับผมแล้ว“ไม่เล่นเกมต่อแล้วเหรอ”“ไม่อยากเล่นแล้ว รำคาญคนโรคจิต” ผมลุกออกมาจากโซฟาแล้วเดินเข้ามาในห้องทันที ส่วนไอ้พี่กู๊ดก็ได้แต่หัวเราะชอบใจที่ได้แกล้งผมเล่นนี่แค่วันแรกนะที่ถูกพี่มันจีบ ไม่อยากจะคิดเลยว่าวันต่อๆ ไปจะเป็นยังไง ผมจะเอาอะไรไปรับมือกับพี่มันไหวเนี่ยแค่นี้ก็สูญเสียไปไม่รู้เท่าไหร่แล้ว ผมหมายถึงความเป็นตัวเองนะครับ อย่าเพิ่งคิดกันไปไกล เพราะเวลาผมอยู่ใกล้กับพี่กู๊ดทีไร มันทำอะไรไม่ถูกทุกทีGood:Sayถ้าถามว่าตอนนี้ผมรู้สึกยังไงกับแซนด์ คำตอบก็คือหวง และหวงมากด้วย ส่วนที่ผมบอกสถานะกับมันไปแบบนั้น ก็เพราะผมหวังว่าสถานะแฟนจะช่วยให้คนอื่นไม่กล้ามายุ่งกับไอ้ตัวดื้อของผมได้อีกโดยเฉพาะไอ้ดีน ซึ่งผมไม่ไว้ใจมันเลย ดูก็รู้ว่ามันคิดยั

บทที่46เรามากินข้าวที่ร้านอาหารใกล้ๆ มหาลัยนี่แหละครับ เพราะพี่กู๊ดมีเวลาพักแค่ครึ่งชั่วโมง แต่อยากหาเรื่องมากินข้าวข้างนอก สรุปคือต้องรีบกินแล้วก็ต้องรีบกลับ เพื่อที่จะไปซ้อมละครต่อการซ้อมละครกินเวลามาจนถึงสามทุ่ม ก่อนที่พี่จีนจะสั่งเลิกกอง ทุกคนต่างแยกย้ายกันกลับไปพักผ่อน เพราะวันนี้ถือว่าซ้อมกันหนักมาก เพราะเวลาก็ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ไหนจะต้องเสียเวลามาซ้อมฉากใหม่ที่พี่กู๊ดขอเปลี่ยนกันอีกนี่ผมก็ไม่รู้ว่าถ้าเป็นนักแสดงคนอื่นขอเปลี่ยนบทแบบพี่กู๊ดบ้าง พี่จีนจะยอมหรือเปล่าแต่เพราะนี่เป็นพี่กู๊ดไง เป็นคนที่มีอิทธิพลที่สุดของละครเรื่องนี้ไง ถึงไม่มีใครกล้าขัดที่ผมบอกว่ามีอิทธิพลน่ะ ก็พี่มันสามารถถอนตัวเองออกจากการเป็นพระเอกเมื่อไหร่ก็ได้ ถ้ามีอะไรไม่ถูกใจพี่มันยังไงล่ะแล้วคราวนี้ก็จะเดือดร้อนกันทั้งกองละครเลย เพราะยังไงก็หาพระเอกมาแทนไม่ทันแน่ๆทุกคนเลยต้องทำใจยอมทำตามความต้องการของพี่กู๊ดทุกอย่าง โดยเฉพาะพี่จีน ตามใจพี่กู๊ดทุกอย่างจริงๆบางทีผมก็แอบเห็นใจพี่จีนนะ ที่ต้องมีเพื่อนอย่างไอ้พี่กู๊ดเนี่ย โคตรจะเอาแต่ใจเลย“เดี๋ยวเราแวะหาอะไรกินก่อนกลับเลยแล้วกัน อยากกินอะไรมั้ย?” พี่กู๊ดเอ

บทที่48แล้วทำไมต้องพูดเพราะใส่ด้วยเนี่ยถ้าเดาไม่ผิด ตอนนี้หน้าผมจะต้องแดงมากแน่ๆ เลย“พี่กู๊ดทำไมชอบแกล้งแซนด์”“ก็แซนด์น่าแกล้งอ่ะ”“นิสัยเสีย”“งั้นพี่ขอแกล้งต่ออีกหน่อยแล้วกัน”พูดจบพี่มันก็ก้มลงมาจูบผมโดยที่ผมไม่ทันได้ตั้งตัวจูบย้ำ ซ้ำๆ อยู่อย่างนั้นอย่างเอาแต่ใจ ถึงจะไม่ได้มีการรุกล้ำใดๆ ก็ตาม แต่มันก็ทำให้ผมเหมือนจะละลายตายอยู่ในอ้อมกอดของพี่กู๊ดอย่างไงอย่างงั้นเลยให้ตายเถอะ ทำไมถึงยอมให้เขาแกล้งได้ขนาดนี้กันเนี่ย!วันนี้ผมกับพี่กู๊ดมาเรียนพร้อมกัน ซึ่งก็เป็นเรื่องปกติ แต่ที่มันผิดปกติคือ พี่มันมานั่งเฝ้าผมถึงในห้องเรียนนี่แหละเพราะวันนี้พี่กู๊ดไม่มีเรียนช่วงเช้าไง ก็เลยว่าง การมานั่งดูผมเรียนถือเป็นการฆ่าเวลา พี่มันบอกนะ ทำเอาสาวๆ ในห้องผมไม่เป็นอันเรียนกันเลยคราวนี้ก็มีหนุ่มฮอตแห่งวิศวะ มานั่งเด่นเป็นหัวหลักหัวต่ออยู่ทั้งคนนี่ครับ เอ่อ... นั่งเด่นเป็นสง่าเนอะ“ไปได้แล้ว” ผมไล่ ซึ่งเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ ผมไม่ชอบที่ตัวเองเป็นจุดสนใจแบบนี้เลยจริงๆ“ไม่ จะอยู่จนกว่าจะเลิกคลาส” พี่กู๊ดมันบอก ทั้งที่ตายังจ้องอยู่ที่หน้าจอมือถือโชคดีนะที่ผมเลือกที่นั่งหลังห้อง อาจารย์

บทที่50“แซนด์ครับ เมื่อไหร่จะยอมสักที” เสียงก็อ้อน“ยอมอะไร?”“แซนด์ก็รู้ว่าพี่หมายถึงเรื่องอะไร” ใช่ผมรู้ แต่ก็แกล้งถามไปอย่างนั้นแหละ“เป็นแฟนกันนะ”“รอให้ผ่านช่วงงานละครไปก่อนได้มั้ย เดี๋ยวแซนด์จะให้คำตอบ” ซึ่งอีกอาทิตย์เดียวก็จะถึงงานแล้ว ถึงตอนนั้นผมน่าจะมั่นใจในตัวพี่กู๊ดมากกว่านี้แล้วละตอนนี้ก็ใช่ว่าผมจะปฏิเสธเสียเมื่อไหร่ ที่ยอมให้ทำอะไรๆ แบบที่เป็นอยู่นี่ก็ถือว่าผมให้ใจไปแล้วมากกว่าครึ่งด้วยซ้ำผมแค่อยากจะมั่นใจไงว่าคนที่เคยคบแต่ผู้หญิงมาตลอดแบบพี่กู๊ด จะจริงจังกับผมจริงๆ หรือแค่เล่นๆ เหมือนผู้หญิงพวกนั้นกันแน่พี่กู๊ดเงียบไปเลย หลังจากที่ฟังคำตอบจากผม“แซนด์ไม่มั่นใจในตัวพี่เหรอ” ถามทั้งที่หน้ายังคลอเคลียอยู่ที่ซอกคอของผมอยู่“แซนด์แค่อยากมั่นใจในตัวพี่กู๊ดแล้วก็ตัวแซนด์เองด้วย พี่กู๊ดรอได้มั้ย?”ไม่ตอบ แต่กลับขโมยหอมแก้มผมไปฟอดใหญ่ เรื่องเนียนไม่มีใครเกินเลยพ่อ“เลิกวอแวแซนด์ได้แล้วพี่กู๊ด อย่าลืมนะว่าตัวเองยังจีบแซนด์ไม่ติด”“ก็เผื่อจะใจอ่อนเร็วๆ ไง”“ฝันอยู่เหรอ? อาทิตย์หน้าค่อยมาว่ากันใหม่” ผมตอบกลับไป คนโดนปฏิเสธถึงกับทำหน้าคว่ำใส่“ตอนนี้ออกไปข้างนอกได้แล้ว ก่อนที่จะ