บทที่1Sand:Sayเปิดเรียนได้แค่หนึ่งอาทิตย์ แต่ทำไมผมเหมือนเรียนมาแล้วเป็นเดือนๆ เลยหว่า? มันทั้งเหนื่อยทั้งเพลีย แถมยังต้องเข้าร่วมกิจกรรมอะไรนักหนาก็ไม่รู้ ทำไมการเป็นนักศึกษามันถึงได้เหนื่อยขนาดนี้นะ นี่ขนาดแค่ปีหนึ่งผมยังรู้สึกว่าใช้พลังชีวิตไปจนเกือบหมดแล้วเลย เหมือนต้องชาร์จแบตทุกวัน กว่าจะจบปีสี่ผมไม่ต้องแบตเสื่อมไปเลยเหรอ?บ่นมาเสียยืดยาว ก่อนอื่นผมขอแนะนำตัวก่อนนะครับ ผมชื่อนายพีรวิชญ์ หรือแซนด์ เรียนอยู่คณะนิเทศปีหนึ่งแห่งมอดังที่ไม่มีใครไม่รู้จัก เป็นคนหน้าตาดีมาก ฮ่าๆๆๆ ชมตัวเองแล้วหนึ่ง แต่มันก็เถียงไม่ได้จริงๆ เพราะใครๆ ก็บอกแบบนั้นผมทิ้งตัวลงนอนบนเตียงทั้งๆ ที่ยังอยู่ในชุดนักศึกษา มันโคตรจะเพลียเลยจริงๆ ขอนอนพักสักงีบก็แล้วกันแกร๊ก!“แซนด์จ๋า”เสียงเรียกที่หวานเจี๊ยบ และร่างบางที่เดินเข้ามาในห้องทำเอาผมถึงกับสะดุ้ง รีบดันตัวลุกจากที่นอนแทบจะทันที เป็นพี่ซีพี่สาวคนสวยของผมเองที่เข้ามาประตงประตูก็ไม่เคาะ นี่ถ้าเกิดผมแก้ผ้าอยู่จะทำยังไง?แต่บ่นไปก็เท่านั้นแหละครับ พี่แกไม่เอาไปใส่ใจหรอก เพราะครั้งต่อไปก็ทำเหมือนเดิม เพราะพี่ซีเขาถือว่าได้รับอภิสิทธิ์จากแม่ให้ดูแลทุกอย่า
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-11-20
เข้าสู่ระบบ
