บททั้งหมดของ ฮูหยินวิปลาส.: บทที่ 31 - บทที่ 40

ตอนที่ 21ซูอวี้หนิงรีบวิ่งกลับมาที่เรือนของตนเองอย่างร้อนรน ร่างบางหยุดหอบเล็กน้อยอยู่หน้าประตู ก่อนจะผลักบานไม้เปิดออกด้วยความรีบเร่ง ทว่าเมื่อสายตากวาดไปทั่วห้อง นางก็ต้องชะงักไปเล็กน้อยเฟิ่งอวี่เซียนไม่ได้หลับพักตามที่นางสั่งไว้ กลับนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียงอย่างสงบนิ่ง แผ่นหลังพิงหมอนนุ่ม ดวงตาคม

“ข้าไม่ได้อ่อนแอถึงเพียงนั้น” เสียงเขาตอบเรียบ แต่ไม่แข็งกระด้างดังเช่นยามอยู่กับลูกน้องซูอวี้หนิงเงยหน้าขึ้นสบตาเขา แววตาเรียบสงบแต่แฝงแววเอาเรื่องเล็กน้อย แต่เดิมนางเป็นคนที่ใจเย็นเสมอ แต่ไม่รู้เพราะเหตุใด เมื่อเห็นท่าทางเย็นชาแต่แววตายียวนกวนประสาทของคนตรงหน้า กลับทำให้นางเผลอแสดงอารมณ์ออกมาทุกค

ตอนนี้ภายในบ้านมีเพียงเขาคนเดียว เนื่องจากอีกสองวันจะถึงวันมงคล ครอบครัวโจวได้ให้ซูอวี้หนิงไปพักอยู่ที่บ้านของพวกเขา เพื่อทำตามธรรมเนียมปฏิบัติ เสียงฝีเท้าเบา ๆ ดังขึ้นตรงนอกประตู ก่อนที่เงาร่างหนึ่งจะค่อย ๆ คุกเข่าลง“ท่านแม่ทัพ”เฟิ่งอวี่เซียนไม่ได้หันมอง แต่เอ่ยสั่งด้วยน้ำเสียงเรียบเฉียบ“รายงาน

โจวซื่ออมยิ้มพลางจัดชายแขนเสื้อให้เธออีกครั้ง“เจ้าบ่าวมาถึงแล้วล่ะเสี่ยวซู เจ้าต้องนั่งสงบ ๆ นะ อย่าลุกลี้ลุกลน…เจ้าสวยอยู่แล้ว”โจวจวงจื่อหัวเราะเบา ๆ “ข้าจะออกไปดูหน้าเจ้าบ่าวให้ก่อนว่าทำหน้าเหมือนคนพร้อมแต่งหรือไม่”ด้านนอก โจวซื่อเปิดประตูเรือนเล็กน้อยแล้วโผล่หน้าออกไป เห็นเฟิ่งอวี่เซียนยืนอยู่

เขาเดินมาหยุดหน้าฉากแม้จะไม่ก้าวล้ำเข้าไป แต่เพียงยืนใกล้ ๆ ก็ทำให้ซูอวี้หนิงรู้สึกถึงลมหายใจที่มั่นคงของเขา“เมื่อกี้ดื่มสุราเพียงนิดเดียว ไม่น่าทำให้เป็นแบบนี้”เขาพึมพำกับตัวเอง ก่อนเอ่ยเสียงจริงจัง “ออกมาหาข้าหน่อย”ซูอวี้หนิงพยายามลุกขึ้น แต่ขากลับอ่อนแรงจนลุกได้ช้ากว่าปกติ ทว่าก็ยังคงยืนขึ้นแล