พรานร้ายพ่ายรัก NC 25+ ซีรีส์ Strong Heart 1 のすべてのチャプター: チャプター 191 - チャプター 200

“อ๊าว์...ฟาน”สเตฟานจูบไซ้ไต่ต่ำจนไปถึงระหว่างขาเรียว จับขาหล่อนให้แยกออกจนกว้าง จากนั้นก็ใช้นิ้วกรีดแยกกลีบกุหลาบออกจากกันจนเห็นเนื้ออ่อนนุ่มสีชมพู ลิ้นหนาไม่รอช้าแลบเลียไปตามร่องแคมธาร วนไปทั่วพื้นที่อันแสนเซ้นซิทิฟ“อร่อยที่สุด...” เสียงห้าวพึมพำ วีรตาครางระงมเวลานี้มือบางขยุ้มไปบนผมสั้นของเขา“โอว...ฟาน...อ๊าว์...อื้อ”ครางไม่ได้ศัพท์ ร่างบางเด้งสู้ปากและลิ้นของเขาอย่างเร่าร้อนลืมอาย จนสเตฟานเห็นว่าคนตัวบางใกล้จะถึงจุดสุดแห่งสรวงสวรรค์ จึงอ้าปากอมและดูดเกสรสวาทให้อย่างหนักหน่วงและต่อเนื่องพร้อมส่งนิ้วเข้าไปในร่องธารฉ่ำ ชักเข้าออกอย่างรัวเร็ว วีรตาหมดความอดทน ร่างบางกระตุกสั่นปล่อยน้ำหวานใสไหลทะลักออกมาสู่ปากของคนที่รอดื่มกินอยู่อย่างล้นหลามจากนั้นร่างสูงก็ขยับลุกขึ้นนั่งบนส้นเท้าของตัวเองแล้วจับเจ้าปืนใหญ่กดเข้าไปทันที มือหนาจับขาเรียวผลักขึ้นสูงจากนั้นก็ตั้งหน้าตั้งตาโยกเอวใส่ไม่ยั้ง แต่ระวังไม่ให้รุนแรงเกินไป“โอววว...เยส...ไวน์...ถ้าแรงไปบอกฉันนะ...โอวว”เสียงกระเส่าเอ่ยบอก มองใบหน้างามที่ดวงตาปรือเคลิ้มด้วยอารมณ์ปรารถนาร้อนอย่างหลงใหล หล่อนสวยและเซ็กซี่ในเวลาเดียวกัน สเตฟานเร

เมื่อสเตฟานและวีรตาเดินไปถึงทางเข้า เบนกับเจมส์ยืนรอรับอยู่ตรงนั้น แขกมาพร้อมเต็มงานแล้ว สเตฟานมองเข้าไปเห็นบิดายืนคุยอยู่กับนักธุรกิจและคนรู้จักอยู่ ส่วนมารดาก็ยืนคุยกับนักธุรกิจสตรีที่เคยพบปะกันตามงานสังสรรค์ในสมัยที่เธอยังคงอยู่กับผู้เป็นบิดาทุกคนหันมามองเป็นตาเดียวกันเมื่อสเตฟานจูงมือวีรตาเดินเข้ามาในงาน ร่างสูงสง่าในสูทดูหล่อเหลากับร่างระหงในชุดราตรีสีทองออกแบบสวยงามเหมาะกับร่างเพรียวอรชร ใบหน้างามหวานและละมุนตามองแล้วต้องหันกลับมามองใหม่ สวยหวานหากมุมอีกมุมก็ดูสวยเก๋ บางมุมดูเท่ปราดเปรียว ช่างเป็นบุคลิกที่หลากหลายน่าสนใจยิ่งนักในสายตาผู้คนไม่อาจตัดสินได้ว่าเธอผู้นี้มีบุคลิกด้านใดที่เด่นสุดกันแน่ แต่ที่สำคัญเจ้านายใหญ่ไม่เคยละสายตาจากใบหน้างามของเธอเลย คอยจับจูงประคับประคองอยู่ตลอดเวลา ตรงนิ้วนางข้างซ้ายมีแหวนเพชรเม็ดงามสวมอยู่ ดูแล้วไม่ต้องสงสัยเลยว่าเธอเป็นผู้หญิงคนสำคัญของเจ้านายใหญ่แน่นอนว่าพนักงานบริษัทสาขาลาสเวกัสรู้จักวีรตาดี เพราะหล่อนทำงานอยู่ที่นั่นก่อนจะออก และข่าวคราวซุบซิบเรื่องหล่อนเป็นผู้หญิงของสเตฟานก็มีให้ได้ยินประปราย เวลานี้ร่างเพรียวระหงเดินเคียงคู่กับเจ้าน

But you only need the light when it’s burning lowคุณจะรู้ว่าคุณต้องการแสงสว่าง ก็ต่อเมื่อมันเริ่มมืดสลัวOnly miss the sun when it starts to snowจะคิดถึงดวงอาทิตย์ ก็ต่อเมื่อหิมะเริ่มโปรยปรายOnly know you love her when you let her goรู้ว่ารักเธอ ก็ต่อเมื่อเสียเธอไปOnly know you’ve been high when you’re feeling lowรู้ว่าตัวเองเคยมีความสุข เมื่อตอนมีความทุกข์โศกOnly hate the road when you’re missin’ homeรู้สึกเกลียดถนน เมื่อกำลังคิดถึงบ้านOnly know you love her when you let her goรู้ว่ารักเธอ ก็ต่อเมื่อเสียเธอไปAnd you let her goและแล้วก็เสียเธอไปStaring at the ceiling in the darkจ้องมองเพดานในความมืดมิดSame old empty feeling in your heartหวนถึงความรู้สึกว่างเปล่าเดิมๆ ที่อยู่ในหัวใจ‘Cause love comes slow and it goes so fastความรักนั้นเข้ามาในชีวิตแสนช้า แต่จากไปเร็วเหลือเกินWell you see her when you fall asleepเห็นเธอเมื่อยามที่หลับไหลBut never to touch and never to keepแต่ไม่มีวันได้สัมผัส และรักษาเธอไว้ได้อีก‘Cause you loved her too muchเพราะว่า...รักเธอมากเกิ

“สวัสดีแซม โซว ว้าว...ดีใจจัง”วีรตาเป็นคนทักขึ้นพร้อมกับโผไปกอดกับโซเฟีย จากนั้นก็ทำท่าจะโผไปกอดแซม หากมือใหญ่ของสเตฟานดึงแขนเอาไว้เสียก่อน หญิงสาวหันไปเลิกคิ้วใส่ แซมเห็นท่าทางพี่ชายก็ทำให้ต้องทำหน้า...ว้อท?“ไม่ต้องกอดกัน...แค่ทักก็พอ”เสียงห้าวของพี่ชายเอ่ยพร้อมกับดึงวีรตาในท่ากอดล็อกคอ โซเฟียที่หน้าบึ้งตึงอยู่ถึงกับต้องยิ้มออกมา ส่วนแซมเองก็แกล้งทำท่าไม่ยอม“จะบ้าแล้วพี่ฟาน แซมมาก่อนพี่นะ มาให้กอดเสียดีๆ ไวน์”แซมกล่าวพร้อมกับแกล้งดึงแขนอีกข้างของวีรตา สเตฟานรีบปัดมือน้องชายออก ใบหน้าเคร่งใส่น้อง“อย่าแซม...ตอนนั้นกับตอนนี้มันไม่เหมือนกัน ห้ามแตะ”เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงหวงก้างอย่างเต็มที่ แซมแทบจะไม่เชื่อหูและตาของตัวเอง“แล้วไหนว่าไม่มา”สเตฟานพาวีรตามานั่งตรงโซฟา โซเฟียเดินออกไปยังหน้าระเบียงที่เห็นวิวด้านหน้าของโรงแรม แซมมองตามทำเสียงขึ้นจมูกใส่ข้างหลังร่างโปร่งบางของหญิงสาว“คนบางคนทำให้แซมเปลี่ยนใจ”น้ำเสียงหงุดหงิดกลับคืนมา ปรายตาไปยังระเบียงที่โซเฟียยืนอยู่ ทำให้รู้ว่าสองคนนี้กำลังดราม่ากันอยู่“...ไวน์เปิดห้องให้แซมห้องหนึ่งนะ” หันไปบอกเพื่อนรัก“ห้องเต็มหมดแซม อยู่ด้วยกันที

“จะนอนที่นี่ บอกไวน์แล้ว” โซเฟียกล่าวเสียงเรียบ“เฮ้ย...ไม่ได้ พี่ฟานบอกแล้ว ตอนนี้ก็ตะโกนไล่ยิกๆ ไม่ได้ยินเหรอ ไปนอนห้องข้างล่างด้วยกัน พรุ่งนี้ตื่นมาก็จะได้ไปหวัดดีพ่อแม่แซม อยู่ห้องติดกันนั่นแหละ”เขากล่าวพร้อมกับมาหย่อนตัวลงนั่งบนแขนเก้าอี้ตัวที่หญิงสาวนั่งอยู่ คือไอ้นายแซมมันเป็นแบบนี้กับหล่อนตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ชอบแย่งที่แย่งของ ชอบแกล้งจนหล่อนต้องลงไม้ลงมือนั่นแหละไอ้คนผีทะเลนี่ถึงจะพอใจ มีความสุขที่ทำให้หล่อนหัวฟัดหัวเหวี่ยงได้เรื่องนอนด้วยกัน แฟลตเดียวกัน ห้องเดียวกันนั้นไม่ใช่เรื่องแปลกเพราะทำอยู่บ่อยๆ ตามประสาเพื่อนซี้ตั้งแต่ประถมไปเรียนไหนก็ตามกันไป จนกระทั่งไฮสกูลจึงได้พบกับวีรตา โซเฟียรู้จักบิดามารดาของแซมดี พอๆ กับที่ชายหนุ่มคุ้นเคยกับครอบครัวของหล่อน แต่กับสเตฟานที่ไปเรียนอังกฤษจากนั้นเขาก็มาอยู่ลาสเวกัส นานๆ จะไปบอสตันนั้น หญิงสาวก็รู้จักดีและไม่ถึงกับสนิทสนมเหมือนที่สนิทกับแซม“ไม่เอา...ฉันยังโกรธนายอยู่” คนตัวบางเสียงขุ่นขึ้นมาอีกครั้งเมื่อนึกถึงคดีความของเขา“เฮ้ย...โกรธอะไรนักหนา กะอีแค่ไม่ได้ไปแคมปิ้งกะแฟนแค่นี้ กลับไปก็ค่อยไปก็ได้ นี่จะคริสต์มาสแล้ว ดีแค่ไหนที่