All Chapters of พรานร้ายพ่ายรัก NC 25+ ซีรีส์ Strong Heart 1: Chapter 201 - Chapter 210

ทางด้านแจ็คคิวลีนนั้นก็นำกระเป๋ามาไว้ที่ห้องนั่งเล่นด้านนอก“คุณอาบน้ำก่อนผมสิควีน กระเป๋าเอาเข้าไปไว้ในห้อง ผมจะนอนที่ห้องนั่งเล่นเอง”มิคาเอลกล่าว ทำให้แจ็คคิวลีนแอบโล่งอก เพราะกำลังคิดอยู่ว่าจะนอนกันอย่างไร ไม่มีทางที่หล่อนจะนอนร่วมเตียงเดียวกันกับเขาเด็ดขาด คิดว่าจะนอนกับซัมเมอร์ในห้องด้านนอกนี่แหละ“คุณล่ะ”“ผมอาบทีหลังได้ ผมใช้เวลาไม่นานหรอก”เขากล่าวพร้อมกับช่วยลากกระเป๋าของภรรยาไปไว้ในห้องนอนด้านใน จากนั้นร่างสูงใหญ่ก็มานั่งที่โซฟาด้านนอก ปล่อยให้แจ็คคิวลีนทำธุระส่วนตัวในนั้นพรึ่บ!ขณะที่กำลังอาบน้ำล้างตัวเสร็จ ไฟก็ดับพรึ่บลงทันใด แจ็คคิวลีนสะดุ้งตกใจเผลอร้องเสียงดังลั่น“ว้าย...มิค...”มิคาเอลขมวดคิ้วมุ่นที่จู่ๆ ไฟก็ดับ เสียงร้องตกใจของภรรยาทำให้ร่างสูงใหญ่รีบลุกขึ้นสะดุดข้าวของของซัมเมอร์ที่วางอยู่ใกล้เท้าจนหัวคะมำ รีบเดินสะเปสะปะไปยังห้องน้ำ“ควีน...ไม่ต้องตกใจ...ผมอยู่นี่”เพราะเขารู้ว่าหล่อนเป็นโรคกลัวความมืด โดยเฉพาะในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย แจ็คคิวลีนไม่ชอบพักโรงแรม มีความฝังใจเรื่องเล่าเกี่ยวกับผีและวิญญาณในโรงแรมและสถานที่แปลกถิ่นอย่างไม่น่าเชื่อว่าเธอจะเป็นไปได้ถึงขนาด

เจ้ามังกรตัวเขื่องก็ยังคงแช่น้ำเล่นตามเคย สเตฟานจูบไปบนต้นคอและไหล่บาง“บอกไอ้สองคนนั่นว่างั้นนะ สงสารมันน่ะ ให้พวกมันไปนอนหกโมงเช้าค่อยให้ไปจัดการใหม่”เสียงห้าวเอ่ยตอบ มือใหญ่อ้อมมาบีบเคล้นทรวงอกเล่น ยอดถันของหล่อนเริ่มรู้สึกคัดและเจ็บในช่วงที่เคยเป็นประจำเดือนเขาจึงไม่บีบแรงเพียงแต่ใช้นิ้วกลึงกลิ้งพอให้หายหมั่นเขี้ยววีรตารู้สึกซ่านเสียว ครึ่งหลับครึ่งตื่นเพราะช่วงนี้ฮอร์โมนแปรปรวนรู้สึกถึงความต้องการตามธรรมชาติที่บางครั้งก็มากกว่าปกติ สะโพกกลมกลึงจึงค่อยขยับเด้งไปด้านหลังแนบกับเขามากขึ้นสเตฟานจุดยิ้มทันที จากนั้นสะโพกแกร่งก็เริ่มขยับสอดกระแทก เจ้ามังกรตัวเขื่องตื่นตัวอีกครั้ง มือข้างหนึ่งอ้อมไปลูบไล้ตรงเนินเนื้อกลางขาเรียวให้ กลีบกุหลาบของหล่อนอูมเบ่งบานรับน้ำฝนเต็มที่ ความชื่นฉ่ำปริ่มขอบแคมธาร“อ้ะ...ฟาน...”“เสียวล่ะสิ...อูวย์...เมียฉันเร่าร้อนจริงๆ...ซี้ด”เสียงกระเส่ากระซิบใกล้หูพร้อมกับเริ่มขยับทิ่มแทงของแข็งแท่งโตเข้าออก เสียงลูกบอลกระทบแก้มสะโพกของหญิงสาวดัง พั่บๆๆๆๆ....“โอวว...มาย ก๊อด...เยส...ยกขาป้ายขึ้นไปอีกนิดไวน์...เยส” เสียงกระซิบบอก วีรตาคุ้นเคยกับท่านี้ดี จึงรีบย

“แซมหนาว”นึกว่าหวังดีห่วงอีกคนแต่กลับห่วงตัวเองไปซะนี่ โซเฟียกระทุ้งศอกใส่หน้าท้องของเขาหากชายหนุ่มก็ไม่ยี่หรี่ดึงหล่อนเข้าไปกอดเพื่อให้ความอบอุ่นกับตัวเองจนได้*****“ฟานคะ พอแล้วมั้ง”วีรตาเอ่ยท้วงขึ้นเบาๆ เมื่อเห็นเขากว้านซื้อของจนเต็มรถเข็นเอ่อ...สามคันรถ คือตัวเองเข็นหนึ่งคันและให้เจมส์กับเบนเข็นอีกคนละคัน“ของเล่นยังไม่ได้ซื้อเลย ซื้อไปเพิ่มให้ซัมเมอร์ด้วย ลูกบอลมันกัดเล่นจนพรุนแล้ว รวมทั้งกระดูกยางด้วย”คนที่เพิ่งเข้าใจว่าทำไมผู้หญิงถึงชอบช้อปปิ้งชักติดใจทำท่าไม่ยอมหยุด เข็นรถไปแผนกของเล่นเด็กต่อ หลังจากกวาดซื้อทุกอย่างสำหรับเด็กอ่อนตามที่วีรตาได้เขียนรายการมาเรียบร้อยแล้ว“เอาไว้วันหลังมั่งสิคะ ไวน์นัดคุณแม่ไว้ เดี๋ยวคุณแม่ต้องออกไปร้านนะ”“ก็ไปหาที่ร้านเลยก็ได้นี่ ไปทานข้าวที่ร้านคุณแม่เธอดีมั้ย พาคุณแม่คุณพ่อฉันไปด้วย”สเตฟานหันมาปรึกษา เมื่อเช้ามืดเจมส์กับเบนรีบจัดการไปเปิดสวิทช์ไฟชั้นของพวกท่านให้ทำงานเป็นปกติแล้ว ชายหนุ่มก็ยังไม่มีโอกาสได้พบปะพูดคุยกับบิดามารดาเลย รวมทั้งแซมกับโซเฟียก็ยังคงเงียบอยู่“ลองโทรไปถามคุณพ่อคุณแม่ฟานดูก่อนสิ เผื่อท่านไม่ว่าง เราจะตัดสินใจแทนท่า

เบอร์นาโดจำต้องโยนปืนทิ้ง ไม่คิดว่าพวกมันจะเห็นเขาเร็วเช่นนี้“ถึงคราวมึงจะต้องโดนมั่งแล้วไอ้สัตว์ มึงบังอาจทำพี่กูจนเจ็บปางตายขนาดนี้ กูไม่ปล่อยมึงแน่ เตรียมตัวไปลงนรกเลยมึง!” บราวนด์เค้นเสียงรอดไรฟัน อารมณ์โกรธแค้นแสนสาหัส เขาใช้ปืนจี้เบอร์นาโดให้เดินไปยังรถ เป้าหมายถึงจับตัวไปทรมานเหมือนกับที่เบอร์นาโดทำกับบรูโน่ แต่ขณะที่กำลังจะผลักให้ร่างสูงของเบอร์นาโดก้าวขึ้นรถนั้นสเตฟานวิ่งตามมาทันเห็นพอดี ลูกน้องของบราวนด์ก็เห็นสเตฟานวิ่งเลาะตามต้นไม้มาจึงรีบยิงใส่ทันควัน สเฟตานฉากหลบไปหลังต้นไม้ใหญ่แล้วยิงโต้กลับ กระสุนไปโดนไหล่ของอีกฝ่าย จากนั้นก็ยิงไปยังบราวนด์ พวกมันแตกกระจายรีบวิ่งหลบจ้าละหวั่นเบอร์นาโดสะบัดหลุดจากบราวนด์ส่งกำปั้นไปบนหน้าเหลี่ยมของมันจนมันเซถลา ร่างสูงใหญ่รีบวิ่งกระโดดเข้าไปหลบตรงที่เห็นสเตฟานหลบอยู่“มึงรู้ได้ไงไอ้ฟาน”เบอร์นาโดถามสเตฟานพร้อมกับดึงปืนที่เสียบอยู่ที่ข้อเท้าขึ้นมายิงต่อสู้กับพวกของบราวนด์ที่วิ่งมาสบทบเจ้านายอีกสามสี่คน ช่วยยิงกันเพื่อให้บราวนด์กับบรูโน่หนีขึ้นรถขับออกไปได้“กูไม่ได้โง่เหมือนมึงนี่ไอ้เบอร์ดี้ ถือปืนอยู่เสือกให้มันจี้เอาได้”สเตฟานได้ทีเย

สเตฟานนึกย้อนหลังเรื่องที่บรูโน่หนีไปได้จากเขาเมื่อเดือนที่แล้ว“มึงได้ตัวบรูโน่มาตั้งแต่เมื่อไหร่”ถามด้วยน้ำเสียงคาดคั้นหันมาจ้องหน้าเบอร์นาโดเขม็ง สมองทำการปะติดปะต่อเรื่องราวอย่างรวดเร็ว“อาทิตย์ก่อน”เบอร์นาโดโกหก ร่างสูงเดินนำแขกเข้าไปในบ้าน บอดี้การ์ดทั้งสี่คนหันมามองหน้ากันพร้อมกับลอบกลืนน้ำลายเพราะรวมหัวกันทั้งขบวนในการวางแผนเรื่องปล่อยบรูโน่ให้เบอร์นาโดครั้งนั้น เบนได้โอกาสหนีจึงเลี่ยงเดินไปหยิบเสื้อผ้าสำรองจากท้ายรถมาให้เจ้านาย เจมส์มองตามหลังเพื่อนไปด้วยสายตาจิก ไอ้เบนมันทำเลี่ยงเอาตัวรอด ไอ้เวรนี่...“จริงเหรอ...ไอ้บรูโน่มันหนีมาจากกูได้ยังไง กูยังสงสัยอยู่ทุกวันนี้ อย่าให้กูรู้ก็แล้วกันว่ามีไอ้ฉิบหายคนไหนอยู่เบื้องหลัง”พูดเหมือนรู้ทำเอาบอดี้การ์ดหนาวๆ ร้อนๆ โดยเฉพาะเบนกับเจมส์เพราะไม่อยากได้ชื่อว่าเป็นลูกน้องทรยศ แต่ที่แน่ๆ หัวโจกพวกเขาครั้งนั้นก็คือเมียเจ้านายนั่นแหละ“พอเหอะ หยุดเห่านอกเรื่องได้แล้วไอ้ฟาน ตอนนี้กูเหนื่อย กูโกรธ และกูหงุดหงิด มึงอย่าพล่าม มึงว่าเรื่องจอห์นมา เสร็จแล้วก็รีบไสหัวไป” เบอร์นาโดไล่ตรงๆ ในตอนท้าย“กูพร้อมจ่ายแทนเขา มึงจะเอาเท่าไหร่”สเตฟานเอ