Semua Bab พรานร้ายพ่ายรัก NC 25+ ซีรีส์ Strong Heart 1: Bab 241 - Bab 250

เขาจะเลี้ยงลูกแบบเลี้ยงเจ้าซัมเมอร์ไปเสียเกือบทุกอย่างหรือยังไง“ลูกฉี่ใส่หน้าพี่” เขาฟ้อง“อ้าว แล้วคุณเอาหน้าไปรองฉี่ลูกเองทำไมล่ะ”วีรตารู้ว่าเขาชอบยุ่งกับเจ้าตัวเล็ก ต้องแหย่ลูกทั้งวัน ดีที่เจ้าหนูอารมณ์ดีหัวเราะเอิ้กอ้ากแทนที่จะร้องไห้ เพราะคุณพ่อมือค่อนข้างหนักเอาการอยู่“ไม่ได้รอง...แค่อุ้มถ่ายรูปทำไมต้องฉี่ใส่พ่อด้วยฮะ ไม่ชอบก็พอกันดีๆ สิ เจฟิโอ แม็คเคนซี่ เกิดมายังไม่มีใครบังอาจทำแบบนี้กับสเตฟาน แม็คเคนซี่ มาก่อน นายแน่มาก”คนเป็นพ่อพูดกับลูกน้อยที่จ้องมองตาโตเลิ่กลั่ก ไม่เข้าใจว่าคุณพ่อทำเสียงดังทำไม วีรตาส่ายหน้าและอดยิ้มเอ็นดูทั้งพ่อและลูกไม่ได้“มาพ่อจะใส่ผ้าอ้อมให้...สงสัยลมมันเย็นใช่มั้ยเจฟิโอน้อย ไอ้จู๋โดนลมเลยฉี่ใหญ่เลย แต่ฉี่ให้ดูตาม้าตาเรือนะต่อไปนี้ ห้ามทำแบบนี้อีก นี่พ่อนะรู้เปล่า...สเตฟาน แม็คเคนซี่ผู้ยิ่งใหญ่”เขาคุยล้อเล่นกับเจ้าตัวเล็ก วางร่างน้อยไปบนเตียงทำการเช็ดทำความสะอาดให้ลูกจนแห้งแล้วใส่ผ้าอ้อมสำเร็จรูปให้อย่างคล่องแคล่ว ปล่อยให้ลูกนอนเล่นบนเตียง“คุณแม่จะมาเยี่ยมหลานอีกสองวัน ฟานโทรไปหาคุณพ่อหรือยัง”“โทรไปบอกแล้ว ท่านก็จะรีบมา เตรียมห้องไว้เหมือนเด

“สวยมากค่ะ ฉันชอบจัง ขอบคุณนะคะ”หล่อนกล่าวเงยหน้าขึ้นยิ้มอ่อนหวานให้คนที่จ้องมองมาด้วยสายตาอบอุ่น“หันหลังมาสิ ผมจะใส่ให้”เขามักให้ของน่ารักกระจุ๋มกระจิ๋มแก่หล่อน เพราะรู้ดีว่าแจ็คคิวลีนไม่ชอบเครื่องประดับชิ้นใหญ่ มิคาเอลหยิบสร้อยขึ้นมาจากกล่องแล้วสวมไปบนคอระหงของหญิงสาว จากนั้นจึงหมุนร่างบางให้กลับมาเผชิญหน้า ก้มมาจูบหน้าผากและแก้มทั้งสองข้างและจุมพิตที่ริมฝีปากอยู่เนิ่นนาน แจ็คคิวลีนจูบตอบเขาอย่างเต็มใจและด้วยความรักทั้งหมดในหัวใจที่มีให้ผู้ชายคนนี้“ผมสั่งเค้กมาให้คุณด้วย เข้าไปข้างในเถอะ”เขาจูงมือเล็กเข้าไปในส่วนของห้องนั่งเล่นที่อยู่ในห้องนอน มีเค้กวางอยู่บนโต๊ะเตี้ย เขียนหน้าเค้กว่า สุขสันต์วันเกิด คุณยังสิบแปดเสมอในสายตาของผมประโยคทองที่เขาชอบพูดล้อว่าหล่อนตัวเล็กบางและหน้าเหมือนเด็กสิบแปด แจ็คคิวลีนยิ้มออกมาอย่างถูกใจ ยื่นหน้าไปหอมแก้มสากของเขาเป็นการขอบคุณ ทั้งสองนั่งลงเคียงกันบนโซฟา“จุดเทียนแล้วอธิฐานด้วย” เขายื่นกล่องเทียนไขกับไม้ขีดไฟให้“คุณเตรียมทั้งหมดนี่หรือคะ”แจ็คคิวลีนถาม รู้สึกดีใจในส่วนลึกที่เขาตั้งใจกลับมาหาหล่อนและมีเค้กมาให้ด้วย ทั้งๆ ที่รู้ว่าแจ็คคิวลีนไม

มิคาเอลเห็นเหตุการณ์บนศาลานั้น ท่าทางอาลัยอาวรณ์ของเคน ใบหน้าเศร้าสร้อยของแจ็คคิวลีน เขาเรียกคนรับใช้ให้มาดูเหล่าสุนัขแล้วหันหลังก้าวขึ้นคฤหาสน์ไป ไม่อยากเห็นภาพที่ทำให้อารมณ์ขุ่นมัวเมื่อแจ็คคิวลีนคุยเสร็จก็เดินกลับไปหาสุนัข ไม่เห็นมิคาเอลอยู่ที่นั่น หญิงสาวจึงอยู่พรวนดินกอกุหลาบต่อจนกระทั่งเสร็จ กลับขึ้นไปบนห้องอาบน้ำสระผม เดินออกมาเห็นร่างสูงนั่งดื่มวิสกี้ใบหน้าเคร่งขรึมออกไปทางถมึงทึง ไม่เคยเห็นเขาทำหน้าเช่นนี้มาก่อน“แฟนคุณกลับไปแล้วเหรอ”เขาถามเสียงห้วนพลางสาดเหล้าเข้าปาก แจ็คคิวลีนคิดว่าเขาคงจะดื่มเยอะพอสมควรจึงทำเสียงแบบนั้น“เคนเหรอคะ กลับไปตั้งนานแล้ว ทำไมคุณดื่มแต่วันล่ะมิค” ร่างบางสวมเสื้อคลุมขนนุ่มใช้ผ้าเช็ดตัวผืนเล็กเช็ดผม“มันมาทำไม”มิคาเอลถามต่อ แจ็คคิวลีนคิดว่าเขาคงสนใจเพราะเขาเองก็รู้จักเคนอยู่บ้าง ถึงแม้จะผิวเผินแต่ก็ถือว่าเป็นเพื่อนร่วมรุ่นเดียวกัน“พอดีเขามาเที่ยวเลยแวะมาเยี่ยมค่ะ เขาไปทำงานอยู่ที่เซาธ์บอสตันเหมือนที่ฉันเคยเล่าให้คุณฟังจำได้มั้ยคะ ที่เขาชวนฉันไปเป็นเลขาให้น่ะ ทำบริษัทของคุณพ่อเขา”“แล้วมันมาชวนคุณอีกเหรอครั้งนี้หึ” น้ำเสียงถามมีแววเยาะหยันแฝงอยู่

คืนนั้นสเตฟานอาบน้ำเสร็จกะจะลองเล่นปูไต่กับเมียรักเสียหน่อยเพราะลูกก็หลับแล้ว แต่เมื่อออกมาจากห้องน้ำก็เห็นเมียนอนหลับสนิท ชายหนุ่มถอนหายใจมองเจ้าหล่อนด้วยสายตาอ่อนโยน สงสารที่หล่อนต้องมาเจ็บกับการคลอด เขาเห็นหล่อนนิ่วหน้าเพราะอาการน้ำนมคัดในบางครั้ง การเป็นแม่คนนี่มันไม่ธรรมดาเลยร่างสูงจึงเพียงแต่ล้มตัวลงนอนกอดร่างวีรตาไว้ในอ้อมแขน เดี๋ยวพรุ่งนี้เขาจะลองหาข้อมูลดูในเรื่องที่สงสัยอยู่ในใจ โชคดีที่ทุกอย่างอยู่ใกล้เพียงแค่ปลายนิ้วคลิ๊ก สเตฟานยิ้มกริ่มก้มไปหอมแก้มนวลของเมียรัก“โกหกได้หน้าตาเฉยนะไวน์”เสียงดังมาก่อนตัว วีรตากำลังให้นมลูกอยู่ในห้อง คุณพ่อจอมโวยวายกลับเข้ามาหลังจากหายไปในห้องทำงานตลอดบ่าย“เรื่องอะไรคะฟาน” เงยหน้าขึ้นมาถามคนที่ยืนเท้าสะเอวทำหน้ามุ่ย“ก็เรื่องที่เซ็กส์หลังคลอดน่ะสิ”อ้อ...ที่หายไปก็เพราะไปค้นหาข้อมูลเรื่องนี้มานี่เอง ความจริงนั้นหลังจากคลอดได้หกสัปดาห์คุณหมอก็ได้นัดตรวจภายในและบอกว่ามดลูกของวีรตาเข้าที่และแผลฝีเย็บก็แห้งสนิทดี น้ำคาวปลาก็หมดแล้ว ตอนที่คุณหมอพูดเขามัวแต่เล่นกับลูกจึงพลาดโอกาสรู้เรื่องนี้ไป“โกหกยังไงคะ” แกล

“ซัมเมอร์นั่งนี่ เยส...ใช่ๆ นั่งนิ่งๆ พ่อจะวาดเอ็งกับน้องด้วยกัน เฮ้ย...จะเดินไปไหน...เฮ้ย ซัมเมอร์ โธ่เว้ย”เขาร้องตะโกนไม่ถูกใจเมื่อเจ้าซัมเมอร์น้อยวิ่งหนีไปไม่ยอมเล่นด้วยเขาไล่จับมันมานั่งอีกครั้ง พร้อมเอากระดูกมาวางให้ ซัมเมอร์อิ่มแปล้แล้วตอนนี้จึงทำหน้าเมินกระดูกแล้ววิ่งหนี วีรตาได้แต่หัวเราะกับภาพคนตัวสูงที่วิ่งจับเจ้าซัมเมอร์มาจัดฉากวาดรูป จนในที่สุดกับเหงื่อตก“ยิ่งโตยิ่งดื้อนะไอ้ลูกคนนี้ ทำเอาพ่อเหนื่อย เจฟิโออมมือซ้ายสิลูก”หันมาเห็นลูกน้อยเอามือขวาขึ้นอมแทนที่จะเป็นมือซ้ายอย่างเมื่อครู่ก่อน“ศิลปินมืออาชีพเขาต้องใช้จินตนาการเอาไม่ใช่เหรอฟาน” วีรตาแกล้งส่งเสียงเยาะนิดหนึ่ง“พี่นี่แหละมืออาชีพ ไม่ง้อแกก็ได้วะซัมเมอร์ เจฟิโอก็ตามสบายเถอะนะ อยากทำอะไรก็ทำ เอ้า...ไวน์ ถอนเสื้อผ้าเร้ว พี่วาดเมียดีกว่า เอาแบบนู้ดนะ พี่ถนัด”เมื่อสั่งและกำกับหมากับเด็กไม่ได้จึงหันมาสั่งเมียแทน วีรตาทำตาโต“บ้าเหรอ ไม่มีทาง”หล่อนส่งเสียงดังปฏิเสธทันควัน ทำเอาศิลปินหน้างอง้ำไม่พอใจที่ไม่มีใครให้ความร่วมมือกับเขาเอาเสียเลย“อะไรกันนักหนา ทั้งหมาทั้งคน ดื้อกันยกครัว ไม่ว่งไม่วาดมันแล้ว เสียอารมณ์จริง