All Chapters of พรานร้ายพ่ายรัก NC 25+ ซีรีส์ Strong Heart 1: Chapter 231 - Chapter 240

มือใหญ่จับสะโพกกลมไว้มั่นจากนั้นก็ขยับเด้งส่ำเข้าออกเร็วถี่ยิบ เพราะทนเก็บมานานแล้ว“โอวว...เยส...ไวน์จ๋า...รักไวน์ หลงไวน์เหลือเกิน...โอวว...บอกหน่อยรักพี่มากแค่ไหน...”“อ้ะๆ... ให้พูดอะไรบ่อยๆ อ๊าว์...ฟาน...”“โอวว...บอกทุกวันนั่นแหละ พี่ชอบฟัง...โอวว...ตอดรัวแบบนี้แสดงว่าจะถึงอีกล่ะสิ...โอววว สุดยอด...บอกเร็ว...มันได้อารมณ์มากเวลาเมียบอกรักขณะทำรักเนี่ย...โอววว...”คนชอบสั่งก็สั่งได้สั่งดี นิสัยนี้แก้ไม่เคยหายเลยเสียที“อ้ะๆๆ...ไวน์รักฟาน...อ๊าว์...”“โอวว...รักมากมั้ย...อ๊าส์”“รักมาก...โอว ไวน์รักฟานมาก....ไม่ไหวแล้วนะ...อ๊าว์”“ซี้ด...โอวว...เตรียมตัวนะ...พี่จะตอกรักหนักแน่นใส่ไวน์แล้วนะ...โอววว...รักไวน์ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” เขาพูดรัวในขณะที่สะโพกแกร่งก็เด้งส่ำรัวใส่ตามจังหวะคำพูดอย่างหนักแน่นถูกรอบของการกระทุ้งแทง เพียงเท่านั้นวีรตาก็ไม่อาจรั้งอารมณ์ไว้ได้เมื่อถูกบอกรักทั้งคำพูดและการกระทำเช่นนี้ ร่างนุ่มเกร็งระริกปลดปล่อยออกมาอีกครั้งอย่างรุนแรงสเตฟานก็ตามเมียรักไปติดๆ เมื่อเด้งแทงเข้าในครั้งสุดท้ายอย่างหนักหน่วง น้ำรักพุ่งกระฉูดเข้าไปในตัวของหญิงสาวจนหมดลำปืน“โอว มาย ก๊อด...สุดยอดมาก

“โอเค ถ้าอย่างนั้นก็เอาตามนี้ก็แล้วกัน ส่วนเรื่องไปช่วยเป็นเลขาให้ผม คุณเอาไปคิดดูนะควีน”เขากล่าวเสร็จก็ลุกขึ้นยกมือโบกลาเดินฉับออกไปเหมือนตอนขามา เขาเข้าออกบ้านของหล่อนเหมือนบ้านตัวเองเช่นเดียวกันกับแจ็คคิวลีนเวลาไปคฤหาสน์แม็คเคนซี่ทั้งสองได้เรียนให้ผู้ใหญ่ทราบในวันรุ่งขึ้น หากเวลาต่อมามารดาของมิคาเอลก็ล้มป่วยลงต้องเข้าโรงพยาบาล มิคาเอลรู้สึกผิด ชายหนุ่มเชื่อว่าสาเหตุหนึ่งก็เป็นเพราะเขาดื้อเรื่องไม่ยอมแต่งงาน แจ็คคิวลีนก็เช่นกัน หญิงสาวรักและเคารพมารดาของชายหนุ่มดุจแม่อีกคนของตัวเอง ทั้งสองหนุ่มสาวไปเยี่ยมมารดาของเขาที่โรงพยาบาล“คุณป้าขา อย่าเป็นอะไรนะคะ”แจ็คคิวลีนมองดูร่างแบบบางของผู้สูงวัยที่หล่อนเคารพรัก มิคาเอลมีใบหน้าหม่นหมองนั่งเคียงกันอยู่“ป้ามันคนบุญน้อยน่ะลูก เกิดมาก็สุขภาพไม่ดี โชคดีที่ได้ทันเห็นลูกเติบใหญ่แต่คงไม่มีวาสนาจะได้เห็นหลานและรุ่นต่อๆ ไปแล้วล่ะ”เสียงแหบเครือของคนป่วยสร้างความรู้สึกสะเทือนใจให้แก่ผู้ฟังเป็นอันมาก เพราะปัญหาเรื่องสุขภาพทำให้มารดาของมิคาเอลมีบุตรเพียงคนเดียว เวลานี้ทุกอย่างดูเหมือนจะตกอยู่บนบ่าของชายหนุ่มมิคาเอลหันไปมองหน้าแจ็คคิวลีน เห็นหล่อ

“คุณหลับหรือยังควีน” เสียงทุ้มเอ่ยถามเบาๆ หันหน้ามามองในแสงสลัว“เกือบแล้ว”เสียงอ่อนเบาเอ่ยตอบ มิคาเอลอดยิ้มออกมาไม่ได้ เขาเข้าใจว่าหล่อนคงจะอึดอัดและแปลกที่ในที่มานอนร่วมเตียงใหญ่กับเขาเช่นนี้“คุณหนาวหรือเปล่า”เขาถาม ห้องที่เปิดฮิตเตอร์กำลังอุ่นพอดีจะหนาวได้อย่างไร แต่เห็นหล่อนดึงผ้าห่มไปพันตัวพยายามไม่ให้สัมผัสกับเขา มิคาเอลหันมานอนตะแคง ผมสีทองของหล่อนกระจายแผ่เต็มหมอนใบใหญ่ กลิ่นหอมกรุ่นที่คุ้นชินจมูกมานานแสนนาน เขาคุ้นเคยกลิ่นเฉพาะตัวของหล่อนเป็นอย่างดีและคิดว่าเป็นกลิ่นโปรด เพราะมันหอมแบบเย็นๆ กรุ่นละมุนเหมือนกลิ่นดอกไม้ยามต้องน้ำฝน“ไม่หนาว”“ผมขอกอดได้ไหม”จู่ๆ เขาก็ถามแบบนั้น ซึ่งมันแปลกเหลือเกินระหว่างเขากับหล่อนที่ต้องมาคุยกันในเรื่องที่ไม่เคยคุยกันมาก่อนเช่นเรื่องพวกนี้“ไม่รู้” แจ็คคิวลีนได้ยินเสียงตัวเองตอบอู้อี้ออกไปพร้อมขยับตัวออกห่างโดยอัตโนมัติมิคาเอลเองยังนึกภาพไม่ออกระหว่างเขากับหล่อนว่าจะต้องเริ่มเช่นไรกับเรื่องที่จะต้องผลิตทายาทให้เร็วที่สุดเพื่อมารดาของเขา หล่อนบอบบางเหลือเกิน เขาเคยแอบคิดเสมอว่าหล่อนเหมาะกับผู้ชายที่อ่อนโยนและทะนุถนอมหล่อนส่วนเขานั้นเป็นพว

"โอ ควีน"เสียงทุ้มเรียกชื่อหล่อนออกมาอีกครั้ง แจ็คคิวลีนซุกหน้ากับอกกว้างของเขาเมื่อทุกอย่างผ่านไปอย่างเรียบร้อยด้วยดี มิคาเอลก้มจูบไปบนผมยุ่งเหยิงของแจ็คคิวลีน โอบร่างบางไว้ในวงแขน“เจ็บไหม”เสียงทุ้มเอ่ยถามเบาๆ เพราะรู้ว่าเมื่อตอนเข้าด้ายเข้าเข็มนั้นหล่อนคับและแน่นมากสำหรับความเป็นชายของเขา แจ็คคิวลีนก้มหน้างุดไม่ยอมตอบ มิคาเอลรู้ว่าหล่อนอายชายหนุ่มจุดยิ้มรู้สึกแปลกประหลาดในหัวใจที่ได้กอดหล่อนในอ้อมแขนเช่นนี้ ต่างจากความรู้สึกที่เคยเป็น คงเป็นเพราะความสัมพันธ์ทางกายที่เพิ่งเกิดขึ้นนั่นเอง เลยทำให้รู้สึกแตกต่าง มิคาเอลคิดสรุปในใจ“ฝันดีนะควีน”เขากระซิบข้างหูแล้วกดจมูกไปบนผมหอม แจ็คคิวลีนนอนซุกร่างกับอกกว้างของเขารู้สึกถึงความอิ่มเอมภายในใจที่เขากับหล่อนเข้ากันได้ค่อนข้างดีในเรื่องที่เป็นหน้าที่ที่จะต้องทำต่อไปนี้ ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่หญิงสาวแอบคิดไว้"ฝันดีค่ะมิค" เสียงอ่อนเบาเอ่ยตอบก่อนต่างคนต่างเริ่มหลับไหลในอ้อมกอดของกันและกันจนถึงรุ่งสาง******ทั้งสองหนุ่มสาวเข้ากันได้ดีอย่างไม่น่าเชื่อสำหรับเรื่องหน้าที่ในการผลิดทายาท มิคาเอลไม่ยุ่งกับผู้หญิงคนไหนอีกเลย แจ็คคิวลีนทำหน้าที่เป

“ไวน์เป็นไงบ้างคะ” เบอร์นาโดแกล้งหันไปถามเสียงอ่อนหวานกับวีรตา ทำให้สเตฟานถึงกับทำตาถลึงใส่“เฮ้ยไอ้เวร นี่เมียกูไม่ต้องมาพูดหวานใส่ขนาดนั้น ไวน์อย่าไปหลงคารมมัน ไอ้นี่มันศัตรูพี่อย่าลืม”สเตฟานก้มไปจูบหน้าผากวีรตาเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ เบอร์นาโดส่ายหน้า เขากับวีรตานั้นก็พลอยสนิทสนมกันขึ้นมาอีกระดับหนึ่งในเวลานี้ เบอร์นาโดเอ็นดูหล่อนเหมือนน้องสาว รู้สึกถูกชะตาและถูกใจในความฉลาดเฉลียวสติปัญญาเป็นเลิศ มีเหตุผลและความสามารถในการสั่งสอนไอ้สเตฟานให้อยู่ในโอวาทได้อยู่หมัดจนถึงทุกวันนี้“เอ้าว่าไง สเตอรอยด์ แม็คเคนซี่ จะได้กลับบ้านเมื่อไหร่”เบอร์นาโดแกล้งหันไปถามทารกน้อย เห็นหนูน้อยนอนหลับได้หลับดีดวงหน้ากลมแก้มแดงแปร๊ด ชายหนุ่มยิ้มออกมานิดหนึ่ง ไม่อยากเชื่อว่าจะมีวันนี้ วันที่เขากำลังนั่งจ้องมองดูลูกของไอ้ฟานแล้วทำหน้ายิ้มแย้มยินดีไปกับมัน“ไอ้เวรนี่วอนซะแล้ว เจฟิโอ โว้ย น้องเจฟ มึงอย่ากวนอารมณ์กูไอ้เบอร์ดี้ แล้วนี่มึงหายหรือยัง แล้วมึงมาทำไม ใครบอกมึงว่าเมียกูอยู่ห้องนี้ ไอ้ปากบอนตัวไหน”ตอนท้ายหันไปส่งสายตาด่าลูกสมุนจอมเสือกที่พากันสะดุ้งโหยงและหลบตาเป็นพัลวัน เขารู้ว่าพวกมันรวมหัวกันเ