All Chapters of พรานร้ายพ่ายรัก NC 25+ ซีรีส์ Strong Heart 1: Chapter 251 - Chapter 260

หลังจากคืนนั้นทุกอย่างก็กลับมาดีเหมือนเดิม ต่อมาแจ็คคิวลีนก็ตั้งครรภ์ลูกคนที่สอง ทั้งสองต่างก็ตื้นเต้นเป็นอันมาก หากภายในใจของแจ็คคิวลีนก็รู้สึกสั่นไหวกับอีกหนึ่งเหตุผล นั่นก็คือสิ่งที่เคยตกลงกันไว้ เรื่องที่เขากับหล่อนจะมีลูกสองคนให้กับตระกูล จากนั้นก็จะแยกกันอยู่หญิงสาวได้กล่าวข้อตกลงเช่นนั้นออกไปเพราะเวลานั้นมิคาเอลไม่ต้องการแต่งงานกับใครทั้งสิ้น เขายังรักชีวิตโสดอิสระแต่อย่างที่รู้กันดีว่าทั้งหล่อนกับเขาต้องทำเพื่อมารดาที่ป่วยของชายหนุ่มส่วนมิคาเอลก็คิดว่าตัวเองเอาเปรียบแจ็คคิวลีนเหลือเกินในเรื่องนี้ หล่อนต้องทนอยู่กับเขาจนป่านนี้ ใบหน้าเศร้าเวลาเผลอตัว เขาเข้าใจว่าหล่อนคงต้องการทำอะไรเพื่อตัวเองบ้าง สิ่งที่สาวน้อยแจ็คคิวลีนเคยได้ใฝ่ฝันอยากทำ ไม่ใช่การแต่งงานกับนักธุรกิจผู้ทรงอิทธิพลที่ชีวิตมีแต่งานและการสังคมสังสรรค์เขาไม่กล้าขอร้องหล่อนเลยในเรื่องที่ต้องออกงานด้วยกัน หากเลี่ยงได้เขาจะไม่รบกวนหล่อนเพราะรู้แก่ใจดีว่าหล่อนชอบความเรียบง่ายไม่ชอบความวุ่นวายและสังคมที่เอาวัตถุมาอวดกันเหมือนผู้หญิงไฮโซทั้งหลายชอบทำต่อมาลูกคนที่สองก็ถึงเวลาออกมาลืมตาดูโลก ทารกเพศชาย

แล้วเขาก็ได้ทายาทสองคนแล้วเช่นนี้ จะมีข้ออ้างหรือเหตุผลอะไรอีกที่จะหน่วงเหนี่ยวหล่อนเอาไว้ได้ สิบสี่ปีที่หล่อนเสียสละตัวเอง บางทีอาจถึงเวลาที่เขาจะต้องลดความเห็นแก่ตัวลง บางทีอาจจะต้องยอมปล่อยหล่อนไปแล้วกระมัง มิคาเอลรู้สึกเหมือนหายใจไม่ออกเมื่อนึกมาถึงตรงนี้ ตลอดเวลาที่ผ่านมามีหล่อนเป็นเพื่อนคู่คิดและเคียงบ่าเคียงไหล่ หากต่อไปจะทำเช่นไร หากหล่อนไปแล้วเขาจะอยู่ได้จริงๆ หรือ... แต่เขาก็ไม่อาจจะเห็นแก่ตัวได้อีกต่อไป“ถ้ามันเป็นสิ่งที่คุณต้องการ”เขากล่าวออกมาเพียงเท่านั้นก็เงียบไป แจ็คคิวลีนถอนหายใจ เขาไม่ได้กล่าวขอร้องหรือหน่วงเหนี่ยวให้หล่อนอยู่ หญิงสาวยอมรับอยู่ในใจทันทีว่า คงต้องก้าวออกจากชีวิตของเขาแล้ว มันถึงเวลาแล้วล่ะ เพราะอยู่ด้วยกันรังแต่จะเจ็บปวด เขาอ่อนโยนให้เกียรติแจ็คคิวลีนอย่างที่เพื่อนพึงกระทำเสมอมาแจ็คคิวลีนรู้ว่าเขารู้สึกติดหนี้บุญคุณหล่อนจึงทำทุกอย่างเพื่อปลดเปลื้องความรู้สึกติดค้างนั้น นั่นคือเหตุผลที่เขาแคร์และทะนุถนอมน้ำใจหล่อนมาโดยตลอด...หล่อนผู้เป็นเพื่อนสนิทและผู้มีบุญคุณให้ทายาทแก่เขา... ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น“ถ้าอย่างนั้นเราก็แยกกันอยู่นะคะมิค เหมือนที่เคยตก

แจ็คคิวลีนย้ายมาอยู่บ้านนอกเมืองและดูแลแซม มีเวลาว่างก็ปลูกดอกไม้ทำสวน เวลาผ่านไปหลายเดือน เชสพาสเตฟานมาเยี่ยม ลูกชายคนโตอยู่ด้วยจนกระทั่งเปิดเทอมจึงกลับไป ไร้เงาของมิคาเอล หญิงสาวยักไหล่ คิดว่าเมื่อตัดสินใจแล้วก็ต้องเข้มแข็งและทำใจให้ได้หล่อนมีที่ยึดเหนี่ยวใหม่คือลูกๆ และบ้านใหม่ก็น่าอยู่ทุกอย่างเป็นแบบที่แจ็คคิวลีนอยากให้เป็นตามคำกล่าวที่ว่าเวลาเป็นยารักษาโรคที่ดีที่สุด โดยเฉพาะโรคเจ็บป่วยทางใจ แต่บางครั้งอดไม่ได้ก็แอบเปิดดูข่าวคราวของพ่อของลูกๆ บ้าง เขายังคงไปทำงานและยุ่งเช่นปกติเบลล่าส่งรูปเขาในห้องสวีทของโรงแรม มิคาเอลกำลังนั่งดื่มมาให้ดูเป็นการส่วนตัว ไม่ต้องบรรยายก็รู้ว่ากำลังอยู่กันสองต่อสอง แจ็คคิวลีนถอนหายใจ เมื่อสองวันก่อนยังเห็นข่าวควงกับอีกคน เห็นว่าเป็นหุ้นส่วนทางธุรกิจ ข่าวซุบซิบว่าพากันไปดินเนอร์ใต้แสงเทียน เขาคงกำลังใช้ชีวิตอิสระอย่างที่ต้องการนั่นเอง หัวใจปวดแปลบแต่ก็ไม่อยากร้องไห้อีกต่อไปแล้ว ได้แต่หวังว่าสักวันอาการนี้คงจะเบาบางลงและหายไปในที่สุดสองปีต่อมาก็ถึงเวลาที่ต้องส่งสเตฟานไปเรียนอังกฤษ เด็กชายมาอยู่ด้วยหนึ่งสัปดาห์ก่อนบ

แจ็คคิวลีนอ่านข้อความของเขาซ้ำไปซ้ำมา ตลอดเวลาตั้งแต่เจอกันครั้งสุดท้าย เขาก็ส่งข้อความมาหาทุกวัน ตอนเช้าและก่อนนอน แต่หล่อนไม่เคยตอบกลับ ช่วงแรกๆ นั้นยังคงโกรธเขามากมาย อารมณ์ที่เคยเก็บกดเอาไว้ก็ถูกปล่อยออกมาจนร้องไห้ทุกครั้งที่คิดถึงเรื่องที่ทำให้คนเราเจ็บนั้นอุปมาเหมือนดั่งยาเสพติด รู้อยู่แก่ใจว่าเป็นสิ่งไม่ดีก็ยังเสพ เรื่องที่คิดแล้วเจ็บปวดทรมานก็เช่นกัน รู้อยู่ว่าไม่ดีก็ยังเก็บเอามาคิดซ้ำไปเวียนมาจนเสียน้ำตาครั้งแล้วครั้งเล่า ใครบอกว่าคนเราไม่ชอบดราม่า เรื่องเศร้าๆ ล่ะคิดได้คิดดี คิดได้อินยิ่งกว่าเรื่องสนุกและมีความสุขเสียอีกกริ๊ง-กริ๊งเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น แจ็คคิวลีนเห็นว่าเป็นเขา หญิงสาวถอนหายใจและตัดสินกดรับในที่สุด“สวัสดีควีน ผมดีใจ ในที่สุดคุณก็รับโทรศัพท์ของผม”“สวัสดีค่ะมิค พอดีช่วงหลังๆ ฉันไม่ค่อยได้พกโทรศัพท์ แล้วก็อยู่แต่ในสวน”แจ็คคิวลีนตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อยเป็นปกติเหมือนครั้งก่อนที่จะทะเลาะกัน มิคาเอลแอบใจชื้นขึ้นมา บางทีหล่อนคงจะหายโกรธจึงยอมรับโทรศัพท์ของเขา“ผมอยากไปหาคุณ...ได้มั้ย”เสียงทุ้มกล่าวขออนุญาต ตลอดเวลาที่ผ่านมาหล่อนไม่ยอมให้เขาไปหาที่บ้านนอกเมือ

ร่างแอ่นส่ายอย่างที่มิคาเอลแทบคลั่งกับความโหยหาที่มีต่อหล่อน“สวยเหลือเกินควีนของผม”เขาขยับจูบไล้ไปทั่วร่างจนกระทั่งถึงจุดสำคัญอันแสนอ่อนนุ่ม ปากก้มไปให้ความสุข ลิ้นไล้เลาะตามพื้นที่ฉ่ำปาดตวัดไปบนจงอยเกสรอันแสนอ่อนไหว แจ็คคิวลีนไม่อาจทนต่ออารมณ์ร้อนดั่งเปลวไฟเผาในกายได้อีกต่อไป เสียงร้องแผ่วพลิ้วดังออกมาพร้อมกับอาการร่างกระตุกสั่นระริก มิคาเอลดูดดื่มน้ำผึ้งหวานทั้งหมดทั้งมวลที่ถูกปล่อยออกมาสู่ปากของเขาจากนั้นก็ขยับขึ้นไปทาบทับ กดความแข็งแกร่งเข้าสู่ทางรักอันเคยคุ้นทันที หล่อนยังคงไม่เปลี่ยน มิคาเอลครางเสียงต่ำในลำคอ ขยับร่างให้ความสุขหฤหรรษ์จนเมื่อเขาเร่งจังหวะเพื่อส่งอารมณ์ให้ขึ้นสู่จุดสูงสุด แจ็คคิวลีนร้องกรี๊ดยาวออกมาอีกครั้ง มิคาเอลเกร็งร่างพร้อมกับปลดปล่อยความรักทะลักล้นพุ่งเข้าไปในตัวหล่อนอย่างรุนแรงร่างสูงใหญ่นอนทาบทับซุกหน้ากับซอกคอของหล่อนอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพลิกร่างลง แล้วดึงแจ็คคิวลีนเข้าไปกอดซุกอก“ผมมีเรื่องจะสารภาพกับคุณ”เสียงทุ้มเอื้อนเอ่ย เขาคงคิดว่าหล่อนไม่ได้ยินตอนที่เขาสารภาพรักเมื่อครู่ก่อน“เอาไว้คุยกันวันหลังเถอะ ง่วงแล้ว”หล่อนแกล้งพูด เขาทำให้หล่อนร้องไห้ทรม