All Chapters of [Mpreg]หวนคืนครานี้ข้าจะไม่(รัก)สามีไร้ใจเช่นท่าน: Chapter 21 - Chapter 30

บทที่ 21 แก้ไขสิ่งผิดพลาดในอดีตท่ามกลางแสงเทียนสลัว ทำให้บรรยากาศในเรือนใหญ่เงียบสงบ หลี่อวี้เหิงนั่งจิบชาอยู่ตรงชานเรือน ข้าง ๆ ก็มีสระบัว เสียงน้ำตกจำลองไหลเบา ๆ ชวนผ่อนคลายเขาเหม่อมองไปเบื้องหน้า พลางหวนนึกถึงชาติที่แล้วของตนเอง ความคิดวุ่นวายมากมายหลากเข้ามาในหัว ราวกับภาพเหตุการณ์ที่ยังไม่จางหายไปจากความทรงจำก่อนจะจำได้ว่าเวลานี้ในตอนนั้น เว่ยเซิงและเว่ยหนิงจื่อกำลังวางแผนร้ายเพื่อใส่ร้ายตระกูลของตนเอง ทั้งสองมีเจตนาที่จะทำให้บิดาถูกกล่าวหาว่าก่อการกบฏ“ไม่ได้การ ข้าจะต้องไปเตือนท่านพ่อ” หลี่อวี้เหิงกระฉับกระเฉงขึ้นมาทันใด อาการเอื่อยเฉื่อยก่อนหน้านี้หายเป็นปลิดทิ้งเขารู้ดีกว่าใคร ว่าจะให้แผนการนี้สำเร็จไม่ได้ เพราะนั่นจะทำให้ทั้งตระกูลของเขาได้รับความเสียหายอย่างหนัก รวมถึงชีวิตทุกคนในครอบครัวของเขาด้วย“ข้าไม่ยอมให้พวกเจ้าทำลายครอบครัวข้าง่าย ๆ อีกแน่” หลี่อวี้เหิงพึมพำกับตัวเอง ความมุ่งมั่นในใจของเขาเต็มเปี่ยม เขาจึงเร่งรีบไปหาบิดากับพี่ชายเพื่อเตือนให้พวกเขาหนีออกจากเมืองก่อนที่จะสายเกินไป....ทันทีที่รถม้ามาถึงจวน หลี่อวี้เหิงก็ไม่รอให้บ่าวเปิดประตู เขาผลักเข้าไปอย่างร้

บทที่ 23 ความโกรธที่ถาโถมสิ่งหนึ่งที่หวงอี้เซียนฮองเฮาไม่เคยรู้ คือ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นนั้นเป็นแผน ซ้อนแผนของหลี่อวี้เหิงเอง นางอาจเชื่อว่าตนเองเป็นฝ่ายควบคุมเกมนี้ได้ แต่ แท้จริงแล้วหลี่อวี้เหิงกลับเป็นผู้ที่วางแผนทุกอย่างเอาไว้อย่างรอบคอบตั้งแต่ต้น ก่อนเหตุการณ์จะบานปลาย หลี่อวี้เหิงได้ปรึกษากับผู้เป็นพี่ชาย หลี่อวี้หมิงเป็นที่พึ่งและที่ปรึกษาของเขาในยามวิกฤติ หลี่อวี้เหิงรู้ดีว่าหวงอี้เซียนและเสนาบดีเว่ยซ่อนเร้นเจตนาร้ายมานานแล้ว ทั้งคู่จับจ้องและเฝ้า มองโอกาสที่จะกำจัดเด็กทั้งสองเพื่อสร้างความเสียหายให้แก่เฮ่อหลานซี และหลี่อวี้เหิงเองเมื่อเห็นถึงภัยที่คืบคลานเข้ามาหลี่อวี้เหิงจึงขอให้หลี่อวี้หมิงจัดหา องครักษ์ฝีมือดีมาติดตามคุ้มครองและคอยเฝ้าดูความเคลื่อนไหวของไท่ฉางชุนและไท่อวี้หลินอย่างลับ ๆ องครักษ์เงาเหล่านี้ทำหน้าที่ได้อย่างไม่มีที่ติ พวกเขาไม่เพียงคุ้มครองลูก ๆ ของหลี่อวี้เหิง แต่ยังคอยสอดส่องพระตำหนัก ของเฮ่อหลานซี รวมถึงความเคลื่อนไหวในวังอีกด้วย ไม่นานนัก องครักษ์เงาก็รายงานกลับมาว่า พิษที่ถูกวางไว้ในอาหารของเด็ก ๆ มาจากแผนร้ายที่วางไว้โดยหวงอี้เซียนฮองเฮาและเสนาบดีเว่ย

บทที่ 25 อำนาจและการพ่ายแพ้ไม่นานนักหมอหลวงก็ถูกเรียกเข้ามาในท้องพระโรง ดวงตาของเขาดูเครียดและหวาดหวั่น ขณะที่เฮ่อหลานซีถามเขาด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง “ท่านหมอเหิง ตั๋วเงินที่องค์หญิงหนิงหรงมอบให้ท่าน ให้เพราะการใดหรือ”องค์หญิงไท่หนิงหรงมองไปยังหมอหลวง ปลายเล็บที่อยู่ภายใต้ชายเสื้อจิกกันจนเลือดซิบ นางจะให้ทุกคนรู้ความลับของนางไม่ได้ จึงรีบก้าวเข้าไปเบื้องหน้า“เสด็จพ่อ ลูกผิดไปแล้วเพคะ เดิมทีลูกดื่มชากับเสด็จแม่อยู่ดี ๆ เสนาบดีเว่ยก็เข้ามาบอกว่าอยากจะช่วยให้พวกเราสองแม่ลูกเป็นที่โปรดปรานของพระองค์ ตอนนั้นหม่อมฉันกับเสด็จแม่แปลกใจจึงปฏิเสธไป แต่ไม่คิดเลยว่าเสนาบดีเว่ยจะใช้เป็นข้ออ้าง ซื้อตัวนางกำนันที่ตำหนักพระสนมซีแถมยังทำให้พวกเราแตกคอกัน”เว่ยเซิงคาดไม่ถึงว่าเรื่องทั้งหมดจะถูกส่งมายังตนเองคนเดียวเช่นนี้ เขารีบก้าวออกไปจากแถว ก่อนจะคุกเข่า“กระหม่อมถูกใส่ร้าย...”“บังอาจ!!! เจ้ากล้าพูดว่าข้าใส่ร้ายเชียวหรือ” ฮองเฮามองแผนการของไท่หนิงหรงออกจึงก้าวเข้ามาตบหน้าเสนาบดีเว่ยกลางท้องพระโรง ก่อนจะถือโอกาสนี้หันไปถามนางกำนัน “เจ้าได้ตั๋วเงินของข้า มาจากเรื่องใด”นางกำนัลคนนั้นถอนหายใจก่อนจะตอ

บทที่ 27 ถึงเวลาแก้แค้นหลายวันต่อมา ไท่ฉางจิ้งมีราชโองการส่งถึงไท่ฉางจวิน ให้เขาเดินทางไปแคว้นโจวในฐานะทูตเพื่อเชื่อมความสัมพันธ์ระหว่างสองแคว้นแทนพระองค์ เมื่อไท่ฉางจวินทราบข่าว ก็รู้สึกไม่สบายใจนักที่จะต้องละทิ้งเรื่องราวในจวน แต่นี่เป็นภารกิจสำคัญที่ไม่อาจปฏิเสธได้ แม้จะมีเรื่องราววุ่นวายมากล้นก็ตาม ความขัดแย้งระหว่างหลี่อวี้เหิงกับเว่ยหนิงจื่อ ซึ่งสถานการณ์ยังคงคาราคาซัง ก่อนออกเดินทาง ไท่ฉางจวินพยายามพูดคุยกับหลี่อวี้เหิงอีกครั้ง แม้รู้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขายังไม่ดีขึ้นนัก“ข้าต้องเดินทางไปแคว้นโจวตามพระประสงค์ของเสด็จพ่อ” ไท่ฉางจวินเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ยังคงความจริงจัง“เจ้าต้องรอข้ากลับมา อย่าได้ทำอะไรเกินไปกว่านี้”หลี่อวี้เหิงฟังด้วยสายตาเย็นชา ไม่แม้แต่จะตอบกลับ เขามองไท่ฉางจวินด้วยความไม่ไว้วางใจเหมือนเดิม“ท่านขังข้าเช่นนี้จะยังทำอะไรได้อีกหรือ”“เช่นนั้นข้าจะให้เจ้าออกมานอกเรือนได้ แต่ห้ามออกจากจวน ดีหรือไม่”ไท่ฉางจวินกล่าวอย่างประณีประนอมเพราะหลายวันที่ถูกขังหลี่อวี้เหิงไม่ได้พยายามหนีหลังจากที่ไท่ฉางจวินออกเดินทางไปแคว้นโจว หลี่อวี้เหิงตัดสินใจเด็ดขาดที่จะจัดการ

บทที่ 29 ความอัปยศที่รออยู่ไท่ฉางจวินพักรักษาตัวอยู่ที่ชายแดนเหนือ หลังจากที่เขาฟื้นตัว ก็พบว่าตนเองไม่ได้อยู่ในจวนของเซียวอี้หรานอีกต่อไป แต่กลับถูกย้ายออกมาอยู่ในบ้านหลังหนึ่งที่อยู่ห่างออกมาจากตัวจวน แม้เขาจะไม่ได้อยู่ใกล้ชิดกับหลี่อวี้เหิงเหมือนก่อน แต่ไท่ฉางจวินก็ไม่คิดจะถอดใจ อีกฝ่ายอยากจะหย่าก็หย่าไปแต่เขาจะไม่หย่า แต่ก่อนที่เขาจะได้ทำอะไร ข่าวที่ให้องครักษ์ไปสืบมาเมื่อคราวก่อนก็ส่งมยังเขาอย่างเงียบเชียบ “ท่านอ๋อง ข้ามีข่าวมาแจ้ง” องครักษ์กล่าวพร้อมก้มศีรษะอย่างนอบน้อม “หลังจากสืบสวนและติดตามเบาะแส เราพบว่ามีกลุ่มคนลึกลับที่เกี่ยวข้องกับการลอบทำร้ายลูก ๆ ของพระองค์ พวกเขาเชื่อมโยงกับพระสนมเว่ยและรับคำสั่งจากนางโดยตรง”ไท่ฉางจวินได้ยินเช่นนั้นก็เกิดความโกรธเกรี้ยว “เว่ยหนิงจื่อเป็นคนสั่งการจริงหรือ?”“ขอรับ หลักฐานทั้งหมดชี้ไปที่นาง พวกเราพบว่ามีการว่าจ้างนักฆ่าและการวางแผนอย่างละเอียดจากนางเพื่อจัดการกับลูก ๆ ของพระองค์”ไท่ฉางจวินกัดฟันแน่น เขารู้สึกทั้งโกรธและเสียใจที่คนที่เขาเคยเชื่อใจกล้าทำเรื่องเช่นนี้ แต่ในขณะเดียวกันเขาก็รู้ว่าเขาต้องเผชิญกับความจริง“ข้าจะไม่ยอมให้เร