Semua Bab The Forgotten Zillionaire: Bab 1 - Bab 5

Title : The Forgotten ZillionaireBy : Yshanggabi DreameThere are nights that define you.And then there are nights that destroy every version of who you thought you were.That night… I was both the man who had everything and the man who lost it all in one breath.I held the black velvet box tightly — the ring I’d kept for months, waiting for the perfect moment to ask Rafaela to spend forever with me. She was my calm, my reason for coming home after every endless meeting. My world.Or so I thought.The restaurant was glowing — soft lights, quiet music, waves kissing the shore just beyond the glass walls. Montreux Haven. My own property. Every detail I arranged myself. For her.But when I opened the private lounge door, the world I built came crashing down.Rafaela… was in someone else’s arms.Her lips on another man’s mouth — deep, sure, deliberate.My fingers loosened. The velvet box almost slipped.I just stood there. Watching. Breathing through the ache burning in my chest.“Rafa,

Chapter 2 — Adrian(Adrian’s POV)Madilim. Tahimik. At ang bigat ng katawan ko—parang may humihila pababa, pero sabay akong inaangat na parang ayaw akong pakawalan. Hindi ko alam kung saan ako dapat mapunta. Ang alam ko lang, may kumikirot sa ulo ko, malalim, kumakagat.Parang may tunog ng alon. Malapit.Saan ako?I tried opening my eyes, pero puro liwanag ang sumalubong—masakit. Parang may araw na diretso sa mukha ko. Naramdaman kong basang-basa ako, malamig ang hangin, at may buhangin sa palad ko.May boses… mahina, nanginginig.“—sino ka…?”Dahan-dahan kong iminulat ang mata ko, at sa harap ko, may babaeng nakatayo, nanginginig ang balikat, parang hindi sigurado kung tatakbo ba o lalapit.Mahaba ang buhok niya, nangingislap sa araw. Parang may sarili siyang liwanag.Gumalaw ang labi ko. Hindi ko alam kung bakit, pero may salitang pilit lumalabas kahit hindi ko alam saan nanggaling.“A… Adrian…”Narinig ko ang boses ko—paos, mahina, halos hindi akin.“Ha?” tanong niya, parang hindi

CHAPTER 4 — AdrianMainit pa rin ang hangin mula sa apoy na nagpapatuloy pagliyab sa bungad ng kuweba, ngunit sa loob ay may kakaibang lamig na tila gumapang sa balat ni Lavender habang pinagmamasdan ang lalaking hindi pa rin bumabangon. Nakahiga pa rin si Adrian sa banig na nilatag niya kanina, nakatingin lamang sa kisame ng kuweba na para bang sinusubukang hanapin ang mga sagot doon.Tahimik muna si Lavender—hindi niya alam kung paano sisimulan ang usapan. Nanginginig pa rin ang dibdib niya sa eksenang halos malunod ang lalaki nung gabing iyon. Ngunit higit pa roon ang bumabagabag sa kanya ngayon—ang katotohanang wala itong maalala, kahit ang mismong pangalan nito.Pinagmasdan niya ang mukha ng estranghero. Maputi, may matangos na ilong, makapal ang kilay, at may mahabang pilik. Halatang sanay sa matitinding trabaho ang katawan nito—broad shoulders, defined arms, pero may kakaibang lambot ang ekspresyon ng mukha nito habang tulala lamang.Humugot ng malalim na hininga si Lavender a