All Chapters of ปราบรักรหัสร้อน NC 25+ ซีรีส์ Strong Heart 2: Chapter 181 - Chapter 190

“สวัสดีค่ะ” หญิงสาวเอ่ยทักทายอย่างนอบน้อม เดเลียชะงักกึกกับคำแนะนำของลูกชาย หากก็ไม่ได้กล่าวอะไรออกมา เพราะอยู่ต่อหน้าคนรับใช้ เดเลียเป็นผู้ดีทุกกระเบียดนิ้วของจริง คือเธอจะไม่มีทางคุยเรื่องส่วนตัวหรือเรื่องครอบครัวต่อหน้าคนรับใช้เด็ดขาด ไม่มีการโวยวายวี้ดว้ายเหมือนในละครน้ำเน่าใดๆ ทั้งสิ้นสายตาคมกวาดมองอมิยาตั้งแต่หัวจรดเท้า ร่างสูงระหงยืนหลังตรง ไม่มีทีท่าว่าจะแข็งกระด้างและก็ไม่มีท่าว่าจะอ่อนข้อ หรือนบนอบจนเกินไป... สวยมาก เดเลียยอมรับอยู่ในใจ แต่เรื่องความสวยงามภายนอกนั้นเป็นเพียงส่วนหนึ่งเท่านั้น แต่ไม่ใช่ส่วนสำคัญที่สุดที่เธอมองหาในตัวผู้ที่จะมาเป็นลูกสะใภ้คนโต“สวัสดีอมิยา ชื่อแปลกดี” เธอเอ่ยทักนิดหนึ่ง อมิยายิ้มรับอย่างสุภาพ“จีน่า นี่อมิยาครับ จีน่าสนใจเรื่องเมืองไทยคุยกับอมิยาได้นะ เขาเป็นลูกครึ่งไทย-อเมริกัน”เบอร์นาโดกล่าวกับสาวน้อยตาโตที่ดูตื่นๆ นิดหนึ่ง เคยได้ยินจากมารดาว่าจีน่าชอบเรื่องเกี่ยวกับเมืองไทย หล่อนดูเหมือนเด็กน้อยไร้เดียงสาถูกผู้ใหญ่บงการชีวิต เบอร์นาโดยิ้มเอ็นดูให้ อมิยาเองก็ยื่นมือไปให้จีน่าจับ เดเลียฟังออกว่าลูกชายนั้นภาคภูมิใจในตัวผู้หญิงของตัวเองมาก“ยิ

​อมิยาลงมายังหลังบ้านพร้อมกับเบอร์นาโด สวนหย่อมสวยปลูกดอกไม้นานาพันธ์ แน่นอนว่าต้องไม่ใช่ฝีมือของพ่อยอดชายของอมิยาแน่ เพราะว่าเขาไม่มีเวลาสำหรับเรื่องแบบนี้อยู่แล้วเดินไปตามทางเดินกว้างประมาณหนึ่งเมตรปูด้วยแผ่นหินสเลทก็ถึงกรีนเฮาส์สำหรับเพาะพันธุ์ไม้ มารดาของเบอร์นาโดกำลังยืนใช้กรรไกรตัดกิ่งเล็มใบไม้ในกระถางขนาดกลางซึ่งตั้งอยู่อย่างเป็นระเบียบบนชั้นชิดผนัง“อ้าว มากันแล้วเหรอ เบิร์นไปดูน้องจีน่าหน่อยสิลูก เห็นขอไปว่ายน้ำที่สระหน้าบ้าน”มารดาหันมาสั่งทันที เบอร์นาโดกระชับมือที่กุมมือของอมิยาเหมือนส่งกำลังใจให้อย่างเงียบๆ“เดี๋ยวผมจะให้คนไปดูให้ครับ”“ไม่ต้อง เรานั่นแหละไปดูให้แม่หน่อย”มารดาส่งเสียงเข้มมาให้ทันที เบอร์นาโดหันไปมองอมิยา หล่อนไม่ได้ชำเลืองมองเขา และพยายามแกะมือใหญ่ออก ด้วยเกรงว่าการทำท่าสวีทหวานต่อหน้ามารดาของเขานั้นจะยิ่งทำให้เธอไม่พอใจมากขึ้น“ไปเถอะค่ะเบิร์น” อมิยาหันมาบอกเมื่อเห็นเขาดื้อดึงไม่ยอมขยับ ได้ยินเขาถอนหายใจ“เดี๋ยวฉันมานะ”เขาก้มมาพูดด้วยเบาๆ เดเลียหมั่นไส้ลูกชายคนโต ต้องให้เมียอนุญาตจึงจะยอมขยับไอ้ลูกคนนี้“แม่ไม่ทำอะไรผู้หญิงของแกหรอกตา

“เอาเถอะน่า ก็ใช้เวลาสองอาทิตย์นี้ลองดูพี่เขาหน่อย ถ้าหามันไม่เวิร์ก จีน่าก็จะได้รู้ไปด้วยกันไง หนูไม่รังเกียจพี่เขาไม่ใช่หรือลูก”เดเลียถาม จีน่านิ่งไปนิดหนึ่ง เรื่องรังเกียจน่ะไม่ได้รังเกียจหรอก ออกจะนับถือเขาเสียด้วยซ้ำ ส่วนเรื่องของความรักนั้นหญิงสาวไม่เคยมีประสบการณ์ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าการรักใครสักคนนั้นหัวใจจะต้องรู้สึกเช่นไร“ก็ ไม่หรอกค่ะ จีน่านับถือพี่เบิร์นเหมือนพี่ชายค่ะตอนนี้” หญิงสาวตอบไปตามที่คิดว่าใช่“ดีแล้ว ต่อไปความรักก็เกิดได้ไม่ยากหากมีความนับถือกันเป็นรากฐาน” เดเลียกล่าวตามความเชื่อค่ำวันนั้น ณ โต๊ะทานข้าว หลังจากทานเสร็จ“แม่จะขอยืมตัวหนูแอมสักสองอาทิตย์นะเบิร์น เห็นคล่องแคล่ว แม่อยากเดินทางท่องเที่ยว”เดเลียกล่าวขึ้น เบอร์นาโดถึงกับอ้าปากหวอ“อะไรนะครับ สองอาทิตย์! ไปไหนครับ ผมไปด้วย ไม่เห็นคุณแม่ต้องลำบากนี่ครับ”“ไม่ได้หรอก แม่อยากเดินทางกับผู้หญิงด้วยกัน จีน่าเพิ่งได้หยุดงาน อยากอยู่เฉยไม่อยากไปกับแม่ แม่ฝากน้องไว้ที่นี่ก็แล้วกัน เบิร์นช่วยดูแลน้องแทนแม่หน่อย อย่าให้อาโรสเลนมาว่าแม่ได้”มารดาเอ่ยอย่างคล่องแคล่วราวกับได้ท่องมาจนขึ้นใจ เบอร์นาโดทำหน้าขมวดมุ่น หัน

“กำลังจะตกแต่งห้องนั้นใหม่ แกอยู่ห้องนี้ไปก่อน”เบอร์นาโดกล่าวอย่างขอไปที นิคยักไหล่อย่างไม่เห็นสำคัญ เขาถามไปอย่างนั้นเอง แต่เวลานี้เรื่องที่ร้อนใจและเป็นกังวลยังค้างคาใจอยู่“ตกลงมันเรื่องอะไรหรือเบิร์น แม่เป็นอะไร” ชายหนุ่มเอ่ยถามพี่ชายอีกครั้ง“แกอาบน้ำอาบท่าให้สบายก่อน อาหารเย็นตั้งโต๊ะเวลาทุ่มตรง แล้วค่อยคุยกัน”เบอร์นาโดกล่าวกับน้องชายเสร็จก็ตบไหล่เขาอีกครั้งจากนั้นก็เดินออกจากห้องไป นิคจึงจัดการอาบน้ำ มองนาฬิกาเห็นว่าเป็นเวลาหกโมงกว่า เขาจึงเดินออกไปยังระเบียง มองไปยังสระว่ายน้ำ เห็นร่างบางของใครคนหนึ่งกำลังดำผุดดำว่ายอยู่ผู้หญิงของพี่ชาย ชายหนุ่มคาดเดาอยู่ในใจ สายตามองดูร่างที่กำลังเดินขึ้นจากสระ ชุดว่ายน้ำทูพีซสีฟ้าอ่อนทำให้เห็นเรือนร่างบอบบางเหมือนเด็กสาว ผมซ่อนอยู่ในหมวกว่ายน้ำจึงไม่รู้ว่าเป็นทรงอะไร มองเลยไปถึงทรวงอกที่มีขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่ เหมือนดอกบัวตูม เอวเล็กคอดรับกับสะโพกกลมกลมได้สัดส่วนนิคจุดยิ้มชายหนุ่มไม่คิดว่าพี่ชายจะเปลี่ยนรสนิยมมากินเด็กแบบนี้ ปกติเห็นชอบควงพวกนางแบบสูงยาวเข่าดี แต่สาวน้อยที่เห็นขึ้นจากสระนั้นไม่ใช่นางแบบอย่างแน่นอนจีน่ายืนใช้ผ้าเช็ดตัวเช็ดห

“เธอจะออกไปยังไงคนเดียว รู้จักเมืองนี้รึ” เดเลียเอ่ยถาม“แอมจะไปห้างสรรพสินค้าที่คุณแม่พาไปเมื่อวันก่อนน่ะค่ะ ต้องการซื้อของนิดหน่อย”อมิยาไม่ต้องการบอกว่าเวลานี้หล่อนสามารถแทร็กหาโลเกชั่นของโทรศัพท์โรเบิร์ตโตเจอแล้วและมันก็อยู่บริเวณท่าเรือร้างแห่งหนึ่งห่างจากที่นี่ประมาณสามสิบไมล์ หญิงสาวไม่ต้องการให้เดเลียตื่นตกใจ“ตกลงสามีฉันเขาอยู่ที่ไหน เธอได้ข้อมูลอะไรหรือเปล่า”คุณเดเลียถามอย่างเป็นกังวล เห็นอมิยาพิมพ์อยู่ครู่หนึ่งแต่ไม่เห็นบอกอะไรเธอ“เอ่อ...พอดีแอมเห็นสัญญาณอยู่แถวนี้แล้วค่ะ อาจจะกำลังเดินทางมา แต่ตอนนี้ดูเหมือนจะปิดเครื่องไปแล้ว คงโทรหาไม่ได้” อมิยาโกหกนิดหนึ่งเพื่อไม่ให้เดเลียเป็นกังวล“ให้คนขับรถให้ดีไหม”“ไม่เป็นไรค่ะ แอมขับเองดีกว่า” หญิงสาวรีบจัดการเปลี่ยนเครื่องแต่งตัวเป็นสีดำทั้งชุด ไม่ลืมหอบเอาคอมพิวเตอร์ส่วนตัวไปด้วย ในนั้นมีโปรแกรมซอฟต์แวร์ที่จำเป็นสำหรับการเจาะข้อมูลเผื่อจำเป็นต้องใช้ จากนั้นก็โทรหาฟอกซ์“คุณอยู่ไหน แอมกำลังจะไปท่าเรือ…” อมิยาบอกชื่อท่าเรือร้างแห่งหนึ่ง“ผมอยู่ที่นี่เหมือนกัน กำลังประสานกับตำรวจ ผมตามมันจนเจอมันที่นี่” ฟอกซ์เอ่ยเสียงเครียดมาตามส