All Chapters of คุณหนูหลี่กลับมาพลิกชะตา: Chapter 1 - Chapter 10

ฤดูชุนเทียน [1] เมฆาหมองบางตา เมฆาเคลื่อนคล้อย อากาศหนาวคลายตัว พืชพรรณต่าง ๆ เริ่มผลิดอกแตกกิ่งก้านใบเป็นสัญญาณแห่งการเริ่มต้นปีนักษัตรใหม่ ดอกเหมยที่เริ่มเบ่งบานตั้งแต่เดือนสิบสองจนถึงเดือนสองยังคงมีให้เห็นหนาตา ทำให้กิจกรรมที่เป็นที่นิยมในแคว้นหนานอัน คือการนั่งชมทิวทัศน์สุดตระการตาของทิวต้นดอกเหมย จิบชา ฟังพิน เดินหมาก ถือเป็นช่วงผ่อนคลายของผู้คนทั่วใต้หล้าแต่ไม่ใช่ ‘หลี่ฉงจื่อ’ เสียงทวนเหล็กที่ทำจากเหล็กนิลชั้นดีกระทบกับไม้พลองของท่านน้า ‘ฟ่านเทียนเทียน’ เกิดเป็นเสียงดังสั่นลั่นกลางเรือนสกุลฟ่านที่หวายหว๋า “ยะ!” ทวนไม้ของท่านน้าสามกวัดแกว่งไปมากลางอากาศ จากนั้นฟาดลงกลางหลังของหลี่ฉงจื่อดัง ‘อัก!’ จนทำให้ผู้คนที่เฝ้าดูการฝึกฝนวิชาต่อสู้ตรงกลางลานบ้านกำมือจิกเข้าหากันแน่นด้วยความอึดอัด “เอาใหม่!” แม้กายล้มลงกับพื้น แล้วฝืนใช้ทวนหยัดยืนขึ้นอย่างยากเย็น แต่เสียงกลับบอกว่าเอาใหม่ของยายหนูตัวน้อยวัยเพียงสิบหนาวที่กล่าวด้วยน้ำเสียงที่แกร่งกล้า แววตาดุดัน จิตใจมุ่งมั่น จนทำให้ฮูหยินผู้เฒ่าตระกูลฟ่านเจ็บปวดใจ “พอก่อน...พักดื่มน้ำค่อยฝึกต่อ” ฮูหยินผ

หลี่ฉงจื่อกับท่านยายมองหน้ากัน แล้วเดินลงจากรถม้าไปเพื่ออยากรู้ว่าเกิดเหตุใดขึ้น แต่เมื่อไม้เท้าหงส์ของฮูหยินผู้เฒ่าฟ่านแตะลงพื้น ผู้คนทั้งหมดรวมถึงบุรุษเมื่อครู่ต่างลงจากหลังม้าเดินเข้ามาค้อมกาย บังเกิดความเงียบสงัดจนได้ยินเสียงลมโชย และกลับหวนทวีขึ้นจนใบไม้ปลิว ดอกเหมยท้ายฤดูกาลร่วงหล่นเป็นสายรายล้อมนางและท่านยายเอาไว้ เป็นภาพที่ผู้คนต่าง ๆ ได้เห็นแล้วล้วนตราตรึงใจ และคงจะเกิดคลื่นลมบางอย่างกับราชสำนักโดยเร็ว ความเงียบงันถูกทำลายเมื่อบุรุษผู้ออกหน้าแทนตระกูลฟ่านเป็นฉินกั๋วกงผู้ที่เป็นคนสนิทของฝ่าบาท มีสิทธิ์สั่งการประตูเมืองแทนเจ้าเมืองได้เอ่ยขึ้น “ฮูหยินผู้เฒ่าฟ่าน ข้าฉินกั๋วกงหวัง-ชิงเย่จะจัดการให้ท่านเอง อย่าได้เป็นกังวล” ฉินกั๋วกงรีบแนะนำตัวเอง ทั้งโค้งกายอย่างนอบน้อม ทำให้เหล่าทหารผู้มีหน้าที่สกัดการเดินทางเข้าเมืองหลวงของตระกูลฟ่านชะงัก เขาเป็นเพียงลูกน้องปลายแถวเท่านั้น “มิกล้าลำบากฉินกั๋วกง ข้าไม่ได้มาเมืองหลวงหลายปี อีกอย่างป้ายผ่านทางนี้คงใช้ไม่ได้แล้ว รบกวนท่านกั๋วกงคืนให้ให้ไท่ซางหวงดีหรือไม่ เพราะไท่ซ่างหวงไท่เมิ่งเจ๋อประทานให้ข

“ในที่สุดท่านก็มาสักที ข้ารอท่านนานแล้ว” ใต้เท้าหลิว หรือหลิวเฉียงเดินไปเดินมาที่โถงรับแขกราวกับหนูติดจั่น ยามนี้ทั่วเมืองหลวงไม่มีใครไม่พูดเรื่องที่เขาสั่งให้คนไปขวางขบวนของฮูหยินผู้เฒ่าฟ่าน ทั้งไท่ซ่างหวงยังจัดงานเลี้ยงต้อนรับยิ่งใหญ่อีกด้วย คนผู้นั้น แม้วางมือแต่ไม่ถอดเขี้ยวเล็บโดยแท้ หลี่เหมิงรับรู้ว่าตระกูลหลิวยามนี้ เต็มไปด้วยของสกปรกที่เหล่าชาวบ้านปาใส่ประตูจวน แต่ไม่รู้ใต้เท้าหลิวมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร แล้วแบบนี้ไม่เท่ากับหาเรื่องใส่ตัวหรืออย่างไร “เหตุใดท่านมาอยู่ที่นี่” หลิวเฉียงมองไปยังฮูหยินหลี่ จากนั้นหลี่เหมิงยกมือไล่พวกนางแม่ลูกออกไป ให้หลิวเฉียงไปหารือที่ห้องหนังสือ “นี่ใต้เท้าหวังท่านยังสงบใจอยู่ได้อีกหรือ เรื่องชักจะบานปลายแล้ว” หลิวเฉียงเพิ่งเข้ากลุ่มรวมอำนาจเพื่อต้องการสั่นสะเทือนบัลลังก์มังกร ไม่รู้ฟ้าสู้แผ่นดินต่ำ ใช้คนที่ไม่เอาไหนพูดออกไปหมดว่าผู้ใดสั่งการ แม้เขาจะเป็นตำแหน่งในกรมทหารรักษาประตูเมืองหลวง แต่ก็คุมแค่ลูกน้องปลายแถวเท่านั้น ไม่ได้เป็นผู้บัญชาการใหญ่ ทั้งยังมีฉินกั๋วกงออกหน้าแทน ประชุมขุนนางพรุ่งนี้เขาแทบจะก

หลี่ฉงจื่อพยุงฮูหยินผู้เฒ่าฟ่านมายังที่นั่งที่จัดเอาไว้ให้กับตระกูลฟ่าน ซึ่งเป็นที่นั่งที่ใกล้กับพระที่นั่งของไท่ซ่างหวงและฝ่าบาท เมื่อนั่งเรียบร้อยแล้วนางสังเกตไปรอบ ๆ เห็นว่าเหล่าขุนนางราวกับรอตระกูลฟ่านนั่งเท่านั้น เมื่อฮูหยินผู้เฒ่าฟ่านนั่งแล้วจึงทยอยเข้ามานั่งเรียงตามลำดับชั้นยศ สายตาของหลี่ฉงจื่อมองไปยังสุดสายตา โต๊ะรับรองของตระกลูหลี่อยู่ท้ายสุดไกลลิบ ๆ แม้เป็นถึงเสนาบดี กลับได้รับการปฏิบัติเช่นนี้ จึงอดขำพรืดออกมาไม่ได้ “ถูกใจเจ้าแล้วใช่หรือไม่” สวี่หรงเจินฮูหยินผู้เฒ่าฟ่านหันไปยิ้มกับหลานสาว แม้วันนี้เป็นการสั่งสอนเริ่มต้น แต่ก็ทำให้พวกเขาอารมณ์ดีขึ้นมาได้ หลี่ฉงจื่อไม่ตอบรับเพียงรินเหล้าผลไม้ให้ท่านยายหนึ่งจอก แล้วยกขึ้นก่อนกล่าว “ถูกใจยิ่งนักเจ้าค่ะท่านยาย” สวี่หรงเจินยิ้มให้กับหลานสาว ทั้งมีสายตาวูบหนึ่งมองไปยังที่นั่งของหลี่เหมิง บุรุษที่ฆ่าบุตรสาวของนางภายในใจโกรธแค้น แต่นางอยู่หวายหว๋ากลับได้รับจดหมายว่าสุขสบายไร้กังวล ในใจรู้สึกระทมทุกข์นัก เชื่อว่าลูกสาวคงไม่อยากให้นางเป็นห่วงเป็นแน่ สุดท้ายก็รักษาชีวิตไว้ไม่ได้

เช้าวันรุ่งขึ้นคนสกุลฟ่านมาพบคุณหนูหลี่แต่เช้า โดยคุณชายสามผู้สืบทอดตระกูลฟ่านมารออยู่นานแล้ว เพราะไม่มีใครอยู่ตระกูลจึงเป็นเขาที่กลับไปตั้งแต่เมื่อคืน แต่ให้คนเข้าไปสืบเรื่องของตระกูลหลี่จนได้ความคืบหน้าของเรื่องเมื่อคืน หลี่ฉงจื่อที่ตื่นเช้าเป็นปกติ นางไม่รบกวนท่านยายอยากให้พักผ่อนให้มาก เมื่อคืนสนทนากับไท่ซ่างหวงจนดึก จึงแต่งตัวออกมาพบน้าสามที่ห้องรับรองแขก “ท่านน้าสามมาแต่เช้ามีอะไรหรือเจ้าคะ” “ตระกูลหลี่คุยเรื่องสินเดิมกันแล้ว” ฟ่านเทียนเทียนป้องปากกระซิบ บอกให้รู้ว่าควรเริ่มแผนการขั้นต่อไปได้แล้ว “เช่นนั้น เราไปเอาของของเรากลับมาได้แล้วใช่หรือไม่” หลี่ฉงจื่อแทบอยากจะไปบุกตระกูลหลี่ขนสินเดิมออกมาให้หมดสิ้น “ทะเบียนครัวเรือนเจ้าอยู่ตระกูลหลี่ จะเอาสินเดิมออกมาย่อมต้องแยกครัวเรือน” ฟ่านเทียนเทียนพูดแล้วหนักใจ เพราะอย่างไรก็ขึ้นชื่อว่าเป็นคนสกุลหลี่ สินเดิมยังต้องเก็บไว้ตระกูลนั้น “เช่นนั้นข้าจะแยกเดี๋ยวนี้ก็ได้” “เจ้าจะถูกนินทา” ฟ่านเทียนเทียนตรึกตรองอย่างรอบคอบแล้ว หากนังหนูฉงจื่อไปยืนประกาศปาว ๆ ว่าจะแยกบ้านคนจะว่