All Chapters of รักรอวันจาง: Chapter 11 - Chapter 20

“แม่ว่าอะไรนะครับ!” ภาพตะวันไม่อยากจะเชื่อว่าสิ่งที่ได้ยินจะเป็นเรื่องจริง ‘พ่อของเขากับมุกเป็นชู้’ มันเป็นไปได้ยังไง มุกเขา... คล้ายกับภาพตะวันคิดบางอย่างได้ มุกดาภาสนิทกับคุณพ่อมาก แล้วคุณพ่อดูจะชื่นชอบเป็นพิเศษหรือว่าที่ผ่านมาเขาถูกภรรยาสวมเขาโดยคนที่เป็นชู้คือพ่อตัวเอง นี่มันเรื่องบ้าบออะไรกัน น้ำตาของภาพตะวันไหลออกมาทันที เขาทรุดนั่งลงและนิ่งเงียบจนผกายดาวเริ่มหวั่นใจ ยิ่งเห็นหน้าคุณแม่ที่เพิ่งฟื้นก็ร้องไห้อีกแล้วพลันทำให้เจ็บปวดใจ ผกายดาวรู้สึกว่าตัวเองเป็นส่วนเกินจากตรงนี้ เรื่องของครอบครัวให้คุยกันเองจะดีกว่า จึงพูดขึ้นท่ามกลางความเงียบ “เอ่อ...คุณแม่คงมีเรื่องคุยกัน ดาวกลับก่อนนะคะ” ผกายดาวพูดขึ้นแล้วกำลังจะยกมือไหว้ลาคุณแม่ แต่ทว่าถูกรั้งเอาไว้ก่อน “ดาวลูก...อย่าไปจากแม่อีกคนได้ไหม” เสียงสั่นเครือของเพลินฤดีทำให้ผกายดาวเจ็บปวดใจ แต่ว่าตอนนี้เธอไม่เหมาะจะอยู่ตรงนี้ เป็นคนนอก และเรื่องนี้คงมีแต่ครอบครัวที่จะคุยกัน “เอาไว้วันพรุ่งนี้ดาวพาน้องดินมาเยี่ยมด้วยดีกว่าค่ะ ดาวฝากป้าที่จ้างเอาไว้เลี้ยงให้ก่อน เกรงใจเขา” ผกา

วันถัดมาภาพตะวันกลับไปบ้านแต่เช้าโดยให้พยาบาลพิเศษเฝ้าคุณแม่เอาไว้ เขาไม่กล้ารบกวนผกายดาว เพราะเธอยังต้องเลี้ยงลูก ให้ลูกมาที่โรงพยาบาลทุกวันก็เสี่ยงติดโรคอะไรกลับไป ดังนั้นเขาจะกลับไปสะสางชีวิตที่มันวุ่นวายของเขาให้จบสิ้นเสียที ในเวลาเจ็ดโมงเช้าภาพตะวันขับรถมาจอดที่หน้าบ้าน จากนั้นเห็นลุงสมหมายกับป้าแจ๋วทำสีหน้าตกใจ คิดว่าคงรู้เรื่องอะไรเข้าแล้วกระมัง เขาสูดหายใจเข้าลึกเต็มปอด วันนี้เขาจะมาเก็บของออกไป “ป้าแจ๋วกับลุงสมหมายเกณฑ์คนมาเก็บของของคุณแม่และของผมใส่กระเป๋าเดินทางให้หมดครับ” เขาจะพาแม่ออกไปอยู่คอนโด เพราะไม่สามารถอยู่ร่วมบ้านกับชายหญิงสองคนนี้ได้แล้วจริง ๆ ดีที่สมบัติของคุณแม่ทั้งหมดฝากธนาคารเอาไว้ เขาเข้าไปเอาเอกสารสำคัญของเขาและแม่ออกมาก็จากไปได้แล้ว ใช้เวลากว่าสองชั่วโมงข้าวของทั้งหมดถูกเก็บและใส่ไว้ในรถตู้ให้ลุงสมหมายกับป้าแจ๋วไปช่วยกันขนลงแล้วทำความสะอาดคอนโด ส่วนเขาจะเข้าไปดูหญิงโฉดชายชั่วที่นอนกกกันยังไม่ตื่น เขาไม่คิดว่าชีวิตนี้จะได้ใช้เมียร่วมกับพ่อ ความขยะแขยงนี้เขาอาบน้ำร้อยรอบก็ไม่จางหาย แม้เราจะไม่ได้มีเรื่องบนเตียงถี่

ภาพตะวันเลิกเศร้าเรื่องภรรยาและพ่อบังเกิดเกล้าทำเรื่องเกินจินตนาการ แม้ป้าแจ๋วจะโทรมาฟ้องเขาทุกวันก็ตาม เขาก็ได้แต่รับฟังทำอะไรมากไม่ได้ เพราะเขาและแม่ตัดขาดจากบ้านนั้นมาแล้ว เหนือสิ่งอื่นใดเขาไม่ได้สนใจสองคนนั้นเท่ากับผกายดาว คนที่ไม่ค่อยตื่นตั้งแต่ฟ้าสางกลับเปลี่ยนตัวเองใหม่ วันนี้เขาลงไปด้านล่างซื้อโจ๊กเจ้าอร่อย น้ำเต้าหู้ และของบำรุงอีกหลายอย่างเอามาให้ผกายดาวและคุณแม่ เพราะตัวเองทำอาหารไม่เก่งจึงทำได้เพียงเท่านี้ เขาเอาส่วนที่เป็นของตัวเขาเองไปไว้ในห้องแล้ว และถือส่วนที่ซื้อมาฝากผกายดาวยืนหน้าห้อง เขารอจนหกโมงครึ่งจึงจะกดกริ่งเรียก เพราะรู้จากป้านุ่มว่าผกายดาวตื่นช่วงเวลานั้นพอดี เพราะน้องดินตื่น ผกายดาวเพิ่งอุ้มน้องดินออกจากห้องด้วยชุดนอน เธอไม่รู้ว่าใครมากดกริ่งเรียก จึงรีบเปิดออกดู แต่ภาพที่เห็นเขายืนทำหน้าเหวอเมื่อเจอสภาพเธอหลังตื่นนอน ก็คงตกใจ น้องดินยกมือป้อมขยี้ตาเช่นกัน เช้า ๆ แบบนี้ทั้งแม่และลูกก็สะลึมสะลือไม่ต่างกัน เธอปิดต้นฉบับจนดึก ลูกก็งอแงตอนกลางคืน แต่เขายืนอึ้งไม่พูดอะไรจนเธอต้องถามก่อน “มีอะไรคะ” “พี่ซื้อโจ๊ก

ผกายดาวหลบหน้าภาพตะวันหลังจากนั้น ก่อนจะมีภาพถ่ายที่โพสต์ลงโปรไฟล์ส่วนตัวว่าเธอไปดูที่สร้างบ้านแต่ทว่าอยู่ออกไปทางชานเมืองไม่ได้อยู่ใจกลางเมือง จนวันนี้เขามาดักรอเธอที่หน้าห้องพร้อมกับอยากคุยเรื่องนี้ หลายวันนี้เขาไม่ค่อยได้มาหาเธอก็จริง แต่ทุกวันจะมีอาหารเช้ามาแขวนให้เสมอ จากนั้นเขาก็จะซื้ออาหารเย็นมาฝากเธอทุกวัน เป็นอย่างนี้มากกว่าสามสัปดาห์ แต่วันนี้เขาอยากคุยเรื่องที่ดินสร้างบ้าน เขาอยากให้เธอรับที่ดินของคุณแม่ผืนนั้นเอาไว้ ไม่อยากให้เธอต้องใช้เงินซื้อที่ดินใหม่ อีกอย่างมันมีราคาพอสมควร ต่อให้เขารู้แล้วว่าเธอทำงานเป็นนักเขียนแต่เขาก็อยากซัพพอร์ตเธอเท่าที่จะทำได้ ขณะที่กำลังคิดอยู่นั้นว่าจะพูดอะไรกับเธอบ้าง ป้านุ่มก็เปิดประตูออกกะทันหันทำเอาตกใจ “ป้านุ่มดาวล่ะครับ” “คุณดาวไม่สบาย คุณดินก็ป่วยค่ะ ติดกันทั้งแม่ทั้งลูกป้านุ่มบอกอย่างร้อนใจ เพราะอีกคนก็หน้าแดงมาก อีกคนก็ไม่รู้สึกตัว ตอนนี้ยิ่งมีไข้หวัดใหญ่ระบาดอยู่ด้วย” “ผมเข้าไปดูเองครับ” ป้านุ่มพยักหน้า เพราะตนเองกำลังจะไปตามคุณภาพพอดี กลัวว่ารอคุณหมอเขมกับคุณมนัสที่ไปต่างจังหวัดไ

ข่าวของอัครทรัพย์ถาวรเริ่มไปในทางเสื่อมเสียมากเรื่อย ๆ การทำงานเริ่มรวนเมื่อพนักงานที่มีฝีมือทยอยลาออกจนหมด ลูกค้ามีคอมเพลนกันต่อเนื่องจนทำให้สูญเสียลูกค้าไปหลายเจ้า ล้วนแต่เป็นเจ้าใหญ่ และทำให้ตอนนี้ขาดสภาพคล่องทางการเงิน โดยเงินที่เข้าในอีกสามเดือนข้างหน้าจะเป็นเงินก้อนใหญ่ก้อนสุดท้ายของที่นี่ มุกดาภาเคร่งเครียด เพราะตอนนี้บริษัทที่เธอบริหารเริ่มประสบปัญหาและขาดความเชื่อมั่นในการผลิตและส่งออกทันเวลา ทั้ง ๆ ที่เป็นบริษัทที่มีอุปกรณ์การผลิตที่ล้ำนำสมัยที่สุด ขาดแต่คนที่ใช้เครื่องจักรที่ชำนาญ “เรียกผู้จัดการฝ่ายผลิตประชุมด่วนพร้อมกับแผนกการตลาดและเซลล์” มุกดาภากระแทกโทรศัพท์เข้ากับตัวรับทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ตัวใหญ่อย่างเหน็ดเหนื่อย โชคดีที่ช่วงนี้เขาให้เหล่าพวกผู้ถือหุ้นและคุณพ่อไปท่องเที่ยว เพื่อจะจัดการเรื่องภายในบริษัทให้เรียบร้อยและโอนมาเป็นของตัวเองแบบร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่ทว่าดันมีปัญหาเรื่องการผลิตและส่งออกเสียอีกจนทุกอย่างชะงัก เธอต้องจัดการปัญหานี้ให้ได้ก่อนที่เหล่าตาแก่ทั้งหลายจะกลับมาและให้เซ็นเอกสารที่เธอจัดการเอาไว้ ภาพตะวันจัดการเรื่องในบริษั