All Chapters of รักรอวันจาง: Chapter 21 - Chapter 27

เวลาสองทุ่ม ภาพตะวันที่ไปเอาเค้กยังไม่กลับมาสักทีจนคุณเพลินฤดีอดเป็นห่วงไม่ได้ปล้ำโทรหาแต่ก็ไม่มีใครรับโทรศัพท์เลย “หนูดาวพี่เขาไปนานแล้วนะลูก แค่นี้ครึ่งชั่วโมงก็ถึงแล้ว แม่กลัวจังเลยลูก” เพลินฤดีสังหรณ์ใจบางอย่าง หลายวันนี้ภาพตะวันคุยกับนพดนัยจนดึกจนดื่น แล้วก็สีหน้าคร่ำเครียดอีกด้วย ได้ยินว่ามีคนดักทำร้าย แต่เค้นถามก็ไม่ยอมบอก พูดแค่ว่าไม่มีอะไร “ใจเย็น ๆ ค่ะ รถอาจจะติด มากินข้าวก่อนนะคะ” ผกายดาวก็แปลกใจที่เขาไปนาน วันนี้อุตส่าห์อนุญาตให้เขาร่วมงานวันเกิดปีที่สองของลูก แต่เขาดันมาสายต่อไปเธอจะไม่อนุญาตเขาแล้วคอยดู ภาพตะวันยังไม่มาสักที แต่ว่าน้องดินใกล้จะหลับแล้ว เธอจึงให้คุณย่ามอบของขวัญแทนคุณพ่อให้เขาเสียเลย จนเวลาสามทุ่มเด็กน้อยที่กินอิ่มเล่นจนเหนื่อยงัวเงียจะหลับแล้ว พร้อมกับเสียงกดกริ่งหน้าของเธอ แต่ทว่าน้องดินอยู่ ๆ ก็ร้องจ้าไม่มีสาเหตุ “แง๊...แง๊...แง๊” “น้องดินเป็นอะไรไปลูก แมลงต่อยหรือเปล่า” เพลินฤดีหันรีหันขวางจะไปเปิดประตูก็ห่วงหลาน คิดว่าตาภาพน่าจะมาถึงแล้ว “คุณแม่ไปเปิดประตูก่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวดาวดูลูกเอง” ผกายดาวเดิน

ผ่านไปสิบวันแล้ว ตอนนี้ภาพตะวันถูกย้ายมายังห้องพักผู้ป่วยปกติ แต่ทว่าอาการที่ไม่ปกติคือไม่ยอมฟื้นสักทีจนคนรอร้อนใจแล้ว คุณหมอบอกว่าได้แต่รอคนไข้เท่านั้น อยากจะฟื้นหรือไม่ ผกายดาวสลับกันมาเฝ้ากับคุณแม่ โดยมีป้าแจ๋วมาคอยดูคุณแม่อีกทีในตอนกลางวัน เพราะเพิ่งจะหายป่วยและต้องกินยาต่อเนื่องห้ามลืมจึงต้องมีคนคอยกำชับ “ดาวพรุ่งนี้แม่ไปทำบุญที่วัดนะลูก จะกลับมาตอนสาย ๆ” เพลินฤดีบอกกับผกายดาวเพราะตอนกลางวันเป็นเวรของคุณแม่ และตอนกลางคืนเป็นของผกายดาว “ได้ค่ะไม่มีปัญหา ดาวจะเฝ้าพี่ภาพจนกว่าคุณแม่จะมา” “อย่าลืมพักผ่อนนะลูก พี่เขาตื่นมาเห็นหนูหน้าตาไม่สดใสคงเสียใจ “ค่ะ” ผกายดาวรับคำ แต่เธอนอนไม่หลับหวาดกลัวว่าตื่นมาจะไม่เจอเขา กลัวเขาเป็นอะไรไป แม้จะมีพี่หมอเขมกับพี่หมอณัฐสลับกันมาเยี่ยมและอยู่เป็นเพื่อนคุยบ้าง แต่เธอก็ยังไม่คลายกังวลใจ เมื่อคุณแม่ออกไปแล้ว น้องดินที่อยู่กับเธอด้วย เริ่มปีนขึ้นมาบนเตียงนอนของคนเป็นพ่อ ทั้งกอดเอาไว้เรียกเขา “ตื่นป้อ...ตื่นมาเย่นกับดิน” เสียงเล็ก ๆ เขย่าเรียกคนเป็นพ่อทำให้ผกายดาวต้องอุ้มลงกลัวจะไ

บ้านสีขาวหลังใหญ่และหลังเล็กสองหลังสไตล์คิมูจิที่ตั้งอยู่บนที่ดินผืนงามแถบชานเมืองที่อากาศยังบริสุทธิ์ไม่เต็มไปด้วยควันรถ เป็นบ้านของผกายดาวและภาพตะวันที่อยากทำให้ครอบครัวอบอุ่นโดยคุณแม่ที่ไม่อยากไปแทรกกลางขอปลูกบ้านอีกหลังแต่ติดกัน ให้พวกเขาได้มีเวลาเป็นส่วนตัว เด็กชายตัวอ้วนเจ้าของฉายาเจ้าปักเป้าน้อยที่มีแก้มอ้วนเหมือนเจ้าปลาเดินปากแถบจะติดกับจมูกลงมาจากรถตู้ของผู้เป็นพ่อที่ไปรับเจ้าตัวแสบทุกวัน ผกายดาวเดินออกมาด้วยชุดเดรสดอกเดซี่สายเดี่ยวเข้ารูปต้อนรับการกลับมาของพ่อและลูก โดยที่เอวคาดด้วยผ้ากันเปื้อนเพราะเพิ่งทำอาหารเสร็จ “เป็นอะไรไปครับคนเก่งของแม่ใครขัดใจน้า...” ผกายดาวนั่งยอง ๆ ให้เจ้าอ้วนจุ๊บแก้มเหมือนปกติที่กลับจากโรงเรียน ตอนนี้เขาขึ้นอนุบาลสองแล้ว ที่เสื้อปักดาวสองดวงที่อก โดยที่หูกระต่ายของเขาที่เป็นยูนิฟอร์มของโรงเรียนนานาชาติ ถูกดึงถือเอาไว้ในมือ คงจะร้อนเพราะอากาศประเทศไทยช่วงนี้ที่เป็นฤดูฝนที่มีอากาศร้อนอบอ้าว “พ่อน่ะฉิ” เจ้าแก้มปักเป้าหันไปค้อนพ่อแล้วตั้งอกตั้งใจฟ้องแม่ โดยที่คนเป็นพ่อถือถุงชอปปิงตามที่ภรรยาสั่งทุกอย่าง และมีขนมเค้ก