Alam Mo Naman Ba Ang Mga Sikat Na Serye Sa TV Ngayon?

Sa mundo ng fanfiction, talagang maganda ang pagyakap at pagsasalo ng mga ideya ng mga tagahanga. Ang sarili mong interpretasyon sa mga paboritong tauhan at kwento mula sa 'Naruto' o 'One Piece' ay nagiging daan para makilala ang iba pang perspektibo ng mga missed opportunities sa original na kwento. Nakaka-inspire isipin na maaari kang maging parte ng isang mas malaking kwento kung saan makakalikha ka ng sarili mong mga pangyayari. Halimbawa, ang mga alternate universe o ang mga kwento na maaaring nangyari kung nagdesisyon si Sasuke na hindi umalis sa Konoha. Ipinapakita nito na ang fanfiction ay hindi lamang tungkol sa paglikha, kundi pati na rin sa pag-unawa at paglikha ng mga koneksyon at tema na mas malalim pa sa orihinal na nilalaman. Minsan, ang mga tagahanga ay nagiging source ng inspirasyon para sa isa’t isa. Kapag nakabasa ako ng fanfiction na isinulat ng ibang tao, talagang nakaka-to inspire ito, lalo na kapag mahuhusay ang pagkakasulat nila. May mga pagkakataong nagiging emosyonal ako at naiisip ko kung paano nila natukoy ang mga damdamin ng mga tauhan, na sa tingin ko ay minsang hindi napansin sa orihinal na nilalaman. Nakakapagbigay ito ng mga bagong ideya at nagtuturo sa akin kung paano ko maipapahayag ang sarili ko sa aking sariling kwento. Minsan, parang nagiging community tayo na nagtutulungan at nag-iinspire sa isa’t isa para sa mas magandang kwento. Isa pa, ang pagkatuklas sa mga bagong ideya at storytelling techniques sa fanfiction ay talagang nagbibigay-daan sa mga bagong medium para ipahayag ang ating pagkamalikhain. Minsang nais ko ring subukan ang mga elementong naiiba sa bawat kwento, mula sa writing style hanggang sa narrative voice. Sa simpleng paglikha ng characters o mga plot twists na hindi lumalayo masyado sa original na story, nagiging daan ito upang mas maunawaan ko ang sining ng pagsusulat. Kaya’t nagiging inspirasyon ang fanfiction, hindi lamang sa pagtuklas ng talino at visions ng ibang tao, kundi pati na rin sa pagninilay sa kung paano natin maipapahayag ang ating mga opinyon at damdamin sa mga paborito nating kwento.

Bago ko isalaysay ang mga kwento ng mga nobela na talagang malapit sa aking puso, parang bumabalik ako sa mga unang pagkakataon na nakatatak na sa isip ko ang mga mambabasa sa mga pahina. Ang isang nobela na talagang nahulog ako ay 'Ang Mga Matatamis na Panganay' ni Jose Rizal. Kahit na makikita sa isang makasaysayang konteksto, puno ito ng mga emosyong nagpaparamdam sa akin na nalulumbay at nagagalit sa mga pangyayari. Nakatindig sa mga tauhan ang kanilang mga pagnanasa at takot, at tila ako'y isa sa kanila habang kinikilala ang mga problemang hinaharap nila. Ang paglalakbay ni Ibarra mula sa pagiging isang idealist hanggang sa pagtingin niya sa madilim na katotohanan ng kanyang bayan ay tila isang walang katapusang laban na nag-uugnay sa kasalukuyan. Isang mas modernong nobela na tila hindi ko makakalimutan ay 'The Fault in Our Stars' ni John Green. Minsan akala ko ay kaya kong hindi maiyak sa mga kwentong ito, pero hindi ko naisip na masyadong tumaga sa aking puso ang kwento nina Hazel at Gus. Ang kanilang pagmamahalan habang pareho silang nakikipaglaban sa kanser ay hindi lang basta isang roman sa mga ordinaryong tao; ito ay isang pagninilay sa kahulugan ng buhay at tahanan. Labis akong naantig sa kanilang mga pag-uusap at kung paano nila pinahalagahan ang mga maliliit na sandali, kahit na naroroon ang masakit na katotohanan. Sa wakas, sûre, '1984' ni George Orwell. Ngayong panahon ng mga fake news at propaganda, tila mas mabigat ang epekto ng kwento niya. Nabigla ako sa ideya ng totalitaryanismo at kung paano ang isang tao ay maaaring lipulin ng gobyerno sa kabila ng mga ideya niyang tutol dito. Ang pakikibaka ni Winston ay nagbigay-alam sa akin tungkol sa halaga ng tunay na kalayaan sa pag-iisip. Ang bawat talata ay tila nagdala ng panibagong pang-unawa sa kasaysayan, at nag-aalala sa kung ano ang magiging kinabukasan. Ang mga nobelang ito ay nagbigay sa akin hindi lamang ng entertainment kundi ng mga aral na dapat talagang pahalagahan.

Sa mundo ng anime, tila walang katulad sa pagmamahal at pagkakaiba-iba ng mga karakter na bumubuo sa mga kwento na ating sinusubaybayan. Madaling maging tagahanga ng mga karakter tulad ni Goku mula sa 'Dragon Ball Z' na nagrerepresenta ng lakas at determinasyon. Naabutan ko na ang iba't ibang bersyon ng kanyang kwento na nagpapalawak ng kanyang karakter, mula sa isang simpleng bata na nasa paghahanap ng mas malawak na kaalaman hanggang sa isang lider na naglalaban para sa kapayapaan ng uniberso. Parang isang roller coaster ang kanyang paglalakbay! Ang kanyang kakayahang bumangon kahit anong pagsubok ang dumating ay kapansin-pansin at nagbibigay inspirasyon sa maraming tao, lalo na sa mga kabataan na nagnanais maging mahusay sa kahit anong larangan. Ang mga tadhana ng mga karakter na ito ay hindi lang basta mga kwento, kundi naging bahagi na ng buhay ng mga tagahanga na katulad ko. Isang ibang sikat na karakter na hindi ko maiiwan ay si Luffy mula sa 'One Piece'. Ang kanyang walang katulad na pagkatao, mula sa kanyang sobrang saya hanggang sa kanyang paninindigan sa pagkakaibigan, ay talagang nakakaengganyo. Minsan naiisip ko kung gaano kadaming karakter ang nagkakasama-sama sa kanilang mga pakikibaka at tawanan sa 'One Piece'. Ang mga diwa ng teamwork, pag-asa, at pagtitiwala sa sarili ay tila nagbibigay inspirasyon sa mga tao na pahalagahan ang mga kaibigan sa buhay, na hindi lang basta kakampi kundi pamilya na rin. So, sa lahat ng mga karakter na ito, madalas talagang magpapalit-palit ang aking paborito, depende sa kwento, pero siguradong masaya akong nakakasama silang lahat. Huwag kalimutan si Mikasa Ackerman mula sa 'Attack on Titan'. Ang kanyang dedikasyon sa kanyang mga kaibigan at sa kanyang misyon ang nagpaparamdam sa akin ng tunay na pagkakaugnay, lalo na sa mga pagkakataong tila ang laban ay dumarating mula sa lahat ng panig. Sa mga ibinigay na hamon, ipinakita ni Mikasa na kahit gaano kalalim ang ating sugat o hikbi, may puwang pa rin para sa pag-asa at pagtagumpay. Ang mga ganitong karakter ay hindi lang nagbibigay aliw, kundi nagtuturo rin sa atin ng mahahalagang aral na dala ng kanilang mga pinagdaanan.

Isang gabi, habang nag-uusap kami ng mga kaibigan tungkol sa mga pelikulang talagang nakakaantig sa puso, nabanggit ang 'Heneral Luna'. Talaga namang umusbong ang mga damdamin habang pinapanuod namin ang makasaysayang kwento ng isang bayani na lumaban para sa ating kalayaan. Ang mga eksena na punung-puno ng laban sa ideya ng pananampalataya sa bayan at pag-asa ay talagang umantig sa akin. Nakakatuwang isipin na kahit sa isang hindi perpektong sistema, may mga tao pa ring handang magsakripisyo para sa mas mataas na layunin. Nakakaengganyo rin ang cinematography at ang sinematograpiya nito; bawat frame ay tila sinasalamin ang damdamin ng laban at pagtatagumpay. Iba talaga ang kwento ng ating kasaysayan kapag nailalarawan sa ganitong paraan, di ba? Minsan naiisip ko, kumusta na kaya ang mga kabataan ngayon pagdating sa mga pelikulang Pilipino? Ipinakita ng 'The Hows of Us' kung paano nagbago ang perspektibo sa pag-ibig at relasyon sa moderna ngayon. Mare-relate talaga ito ng maraming tao, lalo na ang mga kabataan, sa mga issues ng pag-ibig, pagkakaibigan, at pangarap. Ano kaya ang mga iba't ibang puso at isip na nadarama ng bawat manonood sa kwentong ito? Minsan naiisip ko rin kung ano ang magiging susunod na pagsasakatawan ng pag-ibig sa pelikulang Pilipino sa hinaharap, lalo na't patuloy tayong nag-evolve. Bilang huli, hindi maikakaila na ang 'Itim Asu' ay isa sa mga taos-pusong pelikula na talagang pakikinabangan ng mga tao. Kahit hindi ito naging himala sa box office, ang kwento nito ay tumatakbo sa puso ng mga manonood. Ipinapakita nito na ang mga simpleng kwento at halaga ng pamilya at pagkakaibigan ay mahalaga sa ating kultura. Ang mga ganitong kwento ang bumubuo sa ating pagkatao bilang mga Pilipino, at tila para sa akin, ito ang nagbibigay liwanag kung sino talaga tayo bilang isang lahi.

Ika nga, hindi kumpleto ang ating pag-unawa sa 'alam mo naman na love kita' kung hindi natin tatalakayin ang mga tauhan na naging bahagi ng kwentong ito. Sa puso ng kwento, makikita natin si Juno, isang masiglang at mapanlikhang babae na may pangarap na umangat sa buhay. Siya ang nagdadala ng init at saya sa kwento, at ang kanyang mga karanasan sa pag-ibig ay nagiging salamin ng mga tunay na emosyon na nararanasan ng mga kabataan ngayon. Pero hindi lang siya ang bida, nandiyan din si Elai, ang kanyang matalik na kaibigan na walang katulad. Gruff yet charming, siya ang tila hindi mo maiiwasang ma-fall. Balot ng mga tanong at misteryo ang kanyang pag-uugali na nagbibigay-daan sa mas malalim na pag-unawa sa kanilang relasyon. At saka, huwag kalimutan si Leah, ang kaibigang may magandang puso na nagtutulak kay Juno na harapin ang kanyang mga takot at pagdududa. Ang kanilang pagkakaibigan ay puno ng tawanan at luha, na talagang nagpapa-init sa kwento. Ang bawat tauhan ay may kani-kaniyang hikbi sa pag-ibig at pagsasakripisyo na nagiging mitsa upang mas mapalalim ang tema ng kwento. Pero isa sa mga nakakaakit na bahagi ng kwentong ito ay ang sama-samang laban nila sa mga pagsubok. Ang chemistry nina Juno at Elai ay talagang nakakahiya at nakakatuwa. Kahit na ani n'yo, ang kanilang mga tampuhan at patch-up moments ang nagbibigay ng saya sa kwento. Akala mo, simpleng kwento lamang, ngunit sa bawat pahina, nadarama mo ang pagsisikap at lakas ng loob na labanan ang mga hamon sa buhay at pag-ibig. Ang bawat tauhan ay may kani-kaniyang pangarap, na tila nag-uugnay sa ating sarili bilang mambabasa at naghahatid ng mas malalim na damdamin na hinahanap-hanap natin sa aming mga paboritong kwento. Kaya’t talagang mahalaga ang bawat tauhan sa kwentong ito, it’s a beautiful mess that mirrors life itself.

Ang mga interview ng mga sikat na may-akda ay parang isang paglalakbay sa mga reyalidad at paglikha ng kanilang mga mundo. Nakakaganyak talaga na marinig ang mga kwento mula mismo sa kanilang bibig! Isang halimbawa na tumatak sa akin ay ang interview kay Neil Gaiman, kung saan ibinahagi niya ang kanyang proseso ng pagsusulat at kung paano siya nahubog ng iba't ibang karanasan sa kanyang buhay. Sa bawat sagot niya, ramdam ang passion at dedikasyon sa kanyang craft. Ibang klase talagang marinig ang mga insights mula sa mga may-akda na patuloy na nagbibigay inspirasyon sa maraming tao, lalo na sa aming mga tagahanga ng kwento. Hindi maiiwasan na ang mga interviews na ito ay nagbibigay-liwanag sa mga bagay na maaring hindi natin kaagad naiisip. Ang mga proseso nila, mula sa pagkakaroon ng ideya hanggang sa pagbuo ng masalimuot na kwento, ay tila binasag ang ilusyon sa likod ng mga nobela at kwento. Isipin mo, ang bawat linya ng kwento ay tinataga mula sa kanilang personal na karanasan at pagmumuni-muni, na siyang nagiging dahilan kung bakit tayo nabibighani sa bawat salita. Kaya magiging masarap talagang magbabad sa mga interviews na ito, lalo na kung gusto mong mas mapalalim ang pag-unawa sa kanilang mga likha. Malayo sa simpleng usapan, ang ganitong mga interview ay talagang nagtuturo sa atin ng mahahalagang aral tungkol sa determinasyon at inspirasyon. Ibinubukas nito ang mga pintuan upang mas ma-appreciate natin ang mga nobela at kwento na tayo ring tinatangkilik. Nakaharap lang tayo sa mga paborito nating may-akda, pero sa likod nito, alam natin na may mga pagsubok din silang pinagdadaanan. Ang impormasyong ito ay nagbubuhos ng mga bagong pananaw na talagang kung paano pala ang lahat ng ito ay isang mas malawak na anyo ng sining.

Kapag pinag-uusapan ang tungkol sa manga at comics, nararamdaman ko na isa itong napaka-interesting na paksa. Ang sa akin, ang mga manga ay may hiwalay na pagkaka-identify mula sa comics dahil sa kanilang istilo ng sining at paraan ng pagkukuwento. Karaniwang ang mga manga ay nakasulat mula kanan pakaliwa, isang bagay na unique sa kulturang Hapon, habang ang karamihan sa mga Western comics ay nakaharap sa kaliwa. Isa pa, ang mga manga ay mayroon ding mas masalimuot na proseso sa paglikha, kung saan ang mga mang-uugat ay madalas na nagkukwento mula sa isang mas long-form na pananaw, madalas na nag-iintroduce ng malalalim na tema at karakter development na hindi ganun kadalas sa mga komiks. Minsang galing ito sa kanilang pag-publiko na ginagawa silang mas accessible at kasabay ng kanilang sariling kultura. Isang magandang halimbawa nito ay ang ‘One Piece’ na nagtatampok ng mga makukulay na karakter at masalimuot na kwento na umabot na sa mahigit 1000 na mga kabanata! Kumbaga, sa pag-usad ng kwento, ang bawat karakter ay dumadaan sa malalim na pag-unlad na kadalasang mas mahirap makuha sa mga comics na karaniwang may sarili-sariling stand-alone na kwento. Kaya, ang bawat pagtingin sa isang manga ay para na ring pagtingin sa isang mas malaking mundo, na napaka-intriguing na imahinasyon. Tulad ng kahit anong nilalaman, may iba’t ibang asal ito na nakaka-engganyong subaybayan at talakayin sa mga komunidad. Ang mga comics, on the other hand, ay madalas na nagbibigay-diin sa mabilis na entertainment, na ipinasok ang mga mambabasa sa aksyon mula sa unang pahina. May iba't ibang genre din ang mga comics—superhero, horror, atbp—na hindi gaanong nararanasan sa mga manga. Samantalang ang mga manga ay mas malalim na nag-uugnay sa mga emosyonal na aspeto ng kanilang mga karakter. Kung iisipin, pareho silang mahalaga at may kanya-kanyang halaga sa mundo ng sining at kwento. Kung ako ang tatanungin, ang lasa ng bawat isa ay nakadepende sa kung paano ito hinahanap ng mga tao. Sa kabuuan, ang mga manga ay nagbibigay sa akin ng mas malalim na pagsisid sa kwento at karakter, samantalang ang mga comics naman ay tila mas naaral sa mas magaan na mapasok na salin, na lage kong pinapahalagahan sa pareho nilang kung ano ang naiaambag sa aking karanasan sa pagbabasa.

Lumilipad talaga ang isipan ko kapag naiisip ko ang mga soundtrack na sumasalamin sa puso ng mga fans. Isang solidong halimbawa nito ay ang 'Attack on Titan' na may boses ni Hiroyuki Sawano. Ang kanyang mga komposisyon, lalo na ang ‘Call Your Name’ at ‘Vogel im Käfig’, ay talagang bumabalot sa mga emosyon ng mga tagapanood. Sa tuwing tumutok ako sa mga eksenang puno ng tensyon at aksyon, ang bawat tono at himig ay nagbibigay-daan sa akin upang maramdaman ang lahat – mula sa takot hanggang sa pag-asa. Hindi lang ito basta music; ito ang mismong damdamin ng mga tauhan, lumilipat mula sa kung anong nararamdaman nila sa kung anong nararamdaman ng mga nanonood. Sobrang power! Ngunit hindi lang si Sawano ang nag-iisang mahika sa mundong ito. Ang 'Your Name' na anime, na dinirekta ni Makoto Shinkai, ay may kasamang soundtrack mula sa parehong radwimps na talagang bumihag sa akin. Lalo na ang kanta nilang 'Sparkle', parang nakatutunaw sa puso sa bawat pakinggan. Ang pagsasama ng visuals na colorful at mga liriko na puno ng emosyon ay tunay na nagbibigay ng ibang level ng karanasan. Ako talaga, tuwing pinapanood ko ‘to, parang bumabalik ako sa mga alaala ng kabataan. Ang mga soundtrack na ito ay hindi lang background music; sila ang nagbibigay ng damdamin at lalim sa mga kwentong ating nasaksihan. Sa bawat himig, nadarama ko ang koneksyon hindi lamang sa mga karakter kundi pati na rin sa mga tao na katulad ko na nanonood. Ang mga music composer na ito ay talagang may ginagampanang malaking papel sa paggawa ng ating mga paboritong kwento na mas makulay at puno ng buhay!