Namtan Tipnaree

ในคืนร้าวรานอันเล่อกับทอดกายให้บุรุษองอาจเชยชมเพียงเพราะประชดคนรักเก่า สามเดือนต่อมาอันเล่อกลายเป็นเฒ่าแก่เนี๊ยที่มีคนต้องการตัวมากที่สุดในหอสุริยันจันทรา

[ด้วยความบังเอิญที่เผลอไปจีบบุคคลที่มากด้วยชื่อเสียงและอำนาจโดยไม่ได้ตั้งใจ เธอจึงขอความช่วยเหลือจากอินเตอร์เน็ตอย่างสิ้นหวัง] หลังจากที่ถูกหักหลังโดยคนทรยศและพี่สาวของเธอ แคทเธอรีนสาบานว่าจะเป็นป้าของคู่รักที่ไร้ยางอายนั่น! ด้วยเหตุนี้เธอจึงให้ความสนใจกับลุงของอดีตแฟนเก่าของเธอ เธอช่างไม่รู้อะไรเอาเสียเลยว่าเขาร่ำรวยและหล่อเหลากว่าแฟนเก่าของเธอและยังคงตามตื้อเขาต่อไป แม้ว่าผู้ชายคนนั้นจะเย็นชาต่อเธอ ทว่าเธอก็ไม่สนใจ ตราบใดที่เธอสามารถรักษาสถานะการเป็นป้าของแฟนเก่าเอาไว้ได้ วันหนึ่ง แคทเธอรีนก็รู้ตัวว่าเธอจีบคนผิด! ผู้ชายคนนั้นที่เธอตามจีบอยู่ไม่เว้นแต่ละวันกลับไม่ใช่ลุงของคนทรยศนั่น! แคทเธอรีนอยากจะบ้าตาย “ฉันไม่เอาแล้ว ฉันต้องการจะเลิก!” ฌอนพูดอะไรไม่ออก เธอช่างเป็นผู้หญิงที่ไร้ความรับผิดชอบอะไรอย่างนี้! หากเธอต้องการจะเลิก เธอก็ฝันไปเถอะ!

อินชิงเสวียนประสบอุบัติเหตุรถชน เธอได้ข้ามมิติและกลายมาเป็นพระสนมถูกปลดในวังเย็นที่ยังไม่ทันแม้จะแต่งตั้งยศศักดิ์เสียด้วยซ้ำ แถมกลายเป็นแม่คนโดยไม่ต้องเจ็บต้องคลอดเองอีกต่างหาก หลังจากที่รับสืบความทรงจำของเจ้าของร่างเดิมมา อินชิงเสวียนก็ตั้งมั่นว่าจะหาเงินหนีออกจากวัง และเลี้ยงลูกให้ก่อกบฎทวงบัลลังก์ ไม่มีอาหาร ไม่ต้องกลัว ข้ามาช่องว่างอยู่ในมือ ไม่มีเงิน ไม่ต้องกลัว มีของดีขายยังไงก็กำไรงาม อินชิงเสวียนอาศัยช่องว่างจนชีวิตในพระราชวังมีกินมีเหลือมีใช้ แต่ขณะที่กำลังจะดำเนินตามแผนการของตัวเอง ก็ถูกชายบางคนรั้งเอาไว้ "ข้าได้ยินว่าเจ้าจะให้ลูกข้าก่อกบฎ?" อินชิงเสวียนขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน "ทำไม? ไม่ได้หรือ?" สีหน้าชายผู้นั้นเปลี่ยนไปทันที แววตาเต็มไปด้วยความลึกซึ้ง "ขอเพียงเจ้ากับลูกยอมอยู่ที่นี่ แผ่นดินเป็นของเจ้า ข้าก็เป็นของเจ้าเช่นกัน"

"ฉันรวยมากพอ...ที่จะซื้อเธอ เอาคนอย่างเธอมากระแทกเล่นๆ ได้" ใบหน้าอันหล่อเหลาเอ่ยมาด้วยสีหน้าอันดุดัน "เงินนายอาจจะซื้อคนอื่นได้ แต่...ซื้อคนอย่างฉัน...ไม่ได้" "คำพูดเธอแม่งโครตจะดูแพง เลยวะ..." เจมส์เสมองร่างบางราวกับดูถูกผู้หญิงที่ตนกำลังสนใจ "แต่ที่จริงถูกยิ่งกว่าแจกฟรี..." "เพียะ" อันนาฟาดฝ่ามือเรียวเข้ากับใบหน้าอันหล่อเหลาของเจมส์ด้วยถ้อยคำที่ดูถูกและเหยียดหยาม "เธอ..." เจมส์จ้องอันนามาด้วยสายตาอันดุดัน ยัยนี้กล้าดียังไงมาตบหน้าเขาถึงสองครั้ง

“ผมยังไม่อยากมีลูก...” “บอสไม่อยากมีลูก หรือไม่อยากมีลูกกับเก้ากันแน่” “ก็ทั้งสองอย่าง ผมยังไม่พร้อมจะมีลูกหรือมีใครเข้ามาในชีวิตตอนนี้” “เอาเถอะ ถ้าคุณมีลูกกับผมจริง เราค่อยว่ากันอีกทีแล้วกัน ถ้าคุณอยากเก็บเด็กไว้แต่เลี้ยงเองไม่ไหวหรือไม่อยากเลี้ยง ผมจะเอาเด็กมาเลี้ยงเอง” ถึงยังไงพ่อกับแม่ของเขาก็อยากมีหลานอยู่แล้วคงไม่ขัดข้องอะไร “แล้วถ้าเก้าไม่ยอมเลือกสองทางนี้ล่ะคะ” “แล้วคุณต้องการอะไรกันล่ะ” “ถ้าเก้าบอกว่าต้องการคุณกับทะเบียนสมรสหนึ่งใบในฐานะเมียและแม่ของลูกคุณล่ะคะ บอสจะว่ายังไง” “ฝันไปเถอะ” “ได้ค่ะ งั้นคุณก็จำคำพูดนี้ไว้ให้ดีแล้วกันนะคะ ฉันจะไม่เรียกร้องอะไรจากคุณอีก และคุณเองก็ไม่มีสิทธิ์จะมาเรียกร้องอะไรจากฉันเหมือนกัน แล้วถ้าฉันเกิดมีลูกขึ้นมาจริงๆ ฉันก็จะบอกเขาว่าพ่อเขาตายไปแล้ว แต่ถ้าลูกอยากมีพ่อ ฉันก็จะหาพ่อใหม่ให้เขาสักคน อืม...แบบนี้ก็เข้าท่าดีเหมือนกันนะ” อย่านะ...อย่ามาเสียดายทีหลังก็แล้วกันคนใจร้าย!

แหวนแต่งงานถูกชายหนุ่มโยนมากลางเตียงใหญ่ “ฉันให้ เผื่อเธอจะได้เอาไปขายแลกเป็นเศษเงิน” “ฉันไม่ได้ต้องการ! “มีนาอึ้งอยู่สักพักก่อนจะดันตัวลุกโต้เถียงอย่างไม่พอใจ ยามที่ถูกเขาพูดเชิงดูถูก “แล้วแต่มึงดิ “