สายธารน่านนที

@ร้านอาหารริมทะเลจังหวัดเพชรบุรี

"เราเลิกกันเถอะ"คำพูดที่ออกมาจากริมฝีปากอวบอิ่มของคนที่นั่งฝั่งตรงข้าม ส่งผลให้ใบหน้าที่กำลังเปื้อนยิ้มซีดลงอย่างเห็นได้ชัด ช้อนที่กำลังตักอาหารเข้าปากสั่นขึ้น แต่เจ้าของมือใหญ่ยังควบคุมมันเอาไว้ได้ 

พริมามองภาพตรงหน้าด้วยหัวใจที่ปวดร้าว ดวงตากลมโตหลบตา ที่กำลังมองมาที่เธอด้วยสายตาตัดพ้อ เธอเห็นเขากลืนน้ำลายลงคอ ก่อนจะวางช้อนในมือ เธอไม่อยากทำลายบรรยากาศที่กำลังมีความสุขกับเขา แต่เธอมีเวลาไม่มาก เพราะหลังจากนี้เธอก็จะไปให้ไกลที่สุด คำสั่งที่ได้รับมาอย่างเร่งด่วนจากคนเป็นพ่อ พริมาเองก็สุดจะทน เพราะเท่ากับว่าเธอต้องทำร้ายหัวใจตัวเองด้วย

 ตาคู่คมมองหน้าหญิงคนรัก สมองที่ด้านชาจากอาการช็อคเริ่มประมวลผล หัวแกร่งกระตุก เมื่อผลที่ได้ก็คือคำบอกเลิกจากหญิงคนรัก

"เกิดอะไรขึ้นครับ"น่านนทีพยายามควบคุมน้ำเสียง เมื่อถามคำถามนี้ออกไป เขากับพริมาคบกันมาตั้งแต่เรียนมหาลัยปี1 และมีแผนจะแต่งงานกัน อยู่ๆเธอมาบอกเลิก เป็นใครก็ตั้งรับไม่ทัน

"พรีมกำลังจะแต่งงานค่ะ เหตุผลแค่นี้คงพอ"พริมาตอบแฟนหนุ่ม ที่กำลังจะกลายเป็นอดีตคนรักในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า แค่เธอลุกขึ้นแล้วเดินจากไป น่านนทีก็จะกลายเป็นอื่น

"ง่ายๆอย่างนี่เลยเหรอครับ พรีมมีเหตุผลอื่นที่บอกผมไม่ได้ใช่ไหม"น่านนทียังคิดเข้าข้างตัวเอง เพราะเหตุผลที่เธอเอามาใช้บอกเลิกมันฟังไม่ขึ้น ตลอดเวลาที่คบกันมา เขารู้ว่าเธอไม่เคยมีคนอื่น เรื่องแต่งงานน่าจะเป็นข้ออ้าง พริมาน่าจะมีปัญหาที่บอกกับเขาไม่ได้มากกว่า

"เรื่องระหว่างเรา ขอให้มันจบแค่นี้นะคะ พรีมขอโทษที่หลอกคุณมาตลอด พรีมมีคู่หมั้นอยู่แล้ว ขอโทษนะคะน่าน"พูดพร้อมกับลุกขึ้นยืน เธอต้องไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด ก่อนที่น้ำตาจะไหลออกมา ไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลยสักนิด ที่จะต้องบอกเลิกกับคนที่ตัวเองรักมากที่สุด เธอก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่ง มีหัวใจและเจ็บเป็น

"เพราะคุณพ่อใช่ไหมครับ ท่านสั่งให้พรีมเลิกกับผมใช่ไหม"น่านนทีตัดสินใจถาม เรื่องนี้ผู้ใหญ่น่าจะมีส่วนเกี่ยวข้อง เขารู้ดีว่าทางครอบครัวของเธอไม่ชอบเขา เพราะฐานะที่ต่างกัน

"เปล่าค่ะ เรื่องนี้พรีมตัดสินใจเอง ลาก่อนนะคะ"พริมาตัดสินใจหันหลัง สูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ เพื่อประคองสติตัวเอง เธอรักเขามากที่สุด แต่เธอก็ทำร้ายเขาไม่ได้ ถ้าขืนเธอยังคบกับเขาต่อไป อนาคตของเขาก็ต้องพังลง เพราะพ่อของเธอคงไม่ปล่อยเขาไว้ น่านนทีกำลังมีอนาคตที่ดี แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ครอบครัวของเธอต้องการ คนที่กำลังสร้างอนาคต เทียบไม่ได้กับคนที่มีความพร้อมอยู่ในมือ คนที่สามารถต่อยอดและทำให้ธุรกิจของครอบครัวเธอให้มั่นคงและก้าวหน้า ความรักมันกินไม่ได้ ความเหมาะสมต่างหากที่จะทำให้คนในครอบครัวมีความสุข

ตาคู่คมมองตามร่างบางที่เดินห่างออกไป ไม่มีคำคัดค้านใดๆ เมื่อเขาก็รู้ว่า สาเหตุที่ต้องเลิกกันมันคืออะไร เขาเองก็ไม่อยากดึงฟ้าให้ลงต่ำ หงส์อย่างเธอก็เหมาะแล้วที่จะอยู่ในฝูงหงส์ กาอย่างเขาก็คงได้แต่ทำใจ

"ผมรักคุณนะครับ"นี่คือคำพูดสุดท้าย ที่ออกมาจากใจของเขา เขารักพริมามากและมันจะเป็นแบบนี้ตลอดไป

...............................................................................................

สวัสดีค่ะ ฝากสายธารนานนทีด้วยนะคะ มณีภัทรสรลงนิยายในGood novel หลายเรื่องนะคะฝากนิยายของมณีภัทรสรด้วยนะคะ