ชัง

“วรนิษฐ์” เป็นแค่เมียชัง เป็นเมียที่ไม่ต้องการ เขาเกลียดหล่อน เกลียดจนไม่อยากเจอหน้า เจอที่ไหนเป็นต้องหลบ แต่แล้วเธอก็หอบผ้าหอบผ่อนมาหาเขาพร้อมบอกว่า “กำลังท้องลูกของเขาอยู่” ให้ตายเถอะ ทุกอย่างมันพังเมื่อเขาต้องรับผิดชอบหล่อนทั้งๆ ที่มีแฟนอยู่แล้วและรักเธอมาก แต่เมื่อนานวันไปเริ่มไม่แน่ใจว่าแท้จริงแล้วตัวเองชังวรนิษฐ์จริงรึเปล่า และยังคงรักแฟนสาวอยู่รึเปล่า มาดูกันว่า “มโนภฤศ” จะหนีบ่วงรักครั้งนี้ได้ไหมค่ะ

เธอคือหญิงสาวที่ชอบอ่านนิยายเป็นชีวิตจิตใจ แต่ทว่าในวันที่เธอได้ต่อว่าไรต์เตอร์และคุณพระรองโชคชะตากลับเล่นตลกส่งเธอให้หลุดเข้ามาอยู่ในโลกนิยายที่เธอพึ่งอ่านจบตอนและได้พลั้งปากต่อว่าทั้งคู่ไปหมาด ๆ แถมเธอดันหลุดเข้ามาอยู่ในร่างของนางร้ายที่มีแต่คนเกลียดชังอีก  แต่พอเธอตัดสินใจว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับตัวละครหลักอย่างพระเอก นางเอกและพระรองแล้ว มันกลับทำให้คนเหล่านั้นเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเธอแทน เธอสักจะเดาชีวิตหลังจากนี้ของเธอไม่ออกแล้วว่ามันจะเป็นยังไงต่อไป ชีวิตของเธอจะสงบสุขหรือจะวุ่นวายกว่าเดิมกันนะ... 🔸🔸🔸🔸🔸 " คบกับฉันนะชลิน ต่อไปนี้ให้ฉันได้เป็นคนดูแลและปกป้องเธอนะ " " การันต์นายแน่ใจแล้วใช่ไหมว่านายอยากจะดูแลฉันไม่ใช่เพียงแค่ต้องการจะเอาชนะฉันเท่านั้น "  " ฉันแน่ใจชลินและฉันก็อยากให้เธอลองเปิดใจให้ฉันสักครั้งจะได้ไหม? " " แต่ฉันไม่ใช่คนแสนดีอย่างข้าวจ้าวนะการันต์ " " ฉันรู้ " " แต่นายก็ยัง " " แล้วมันยังไงชลินในเมื่อคนที่ฉันสนใจคือเธอไม่ใช่ข้าวจ้าว "

มีชีวิตใหม่เป็นเพียงนางรองไร้ประโยชน์ แม้จะได้รับสมรสพระราชทานแต่ไม่ขอขัดขวางเส้นทางรักระหว่างพระนาง นางรองคนใหม่ขอใช้ชีวิตหรูหราฟุ่มเฟือยอย่างสงบสุข รอวันที่พระเอกจะไปปลูกต้นรักกับแม่นางเอกเท่านั้นพอ

อิงไม่เคยคิดมาก่อนว่าตัวเองจะมานอนอยู่บนเตียงโดยมีชายสองคนที่ไม่ใช่แฟนตัวเองขนาบซ้ายขวา ในขณะที่บอยแฟนตัวดีนั่งเป็นผู้ชมอยู่ที่โซฟาด้านข้าง เรื่องราวทั้งหมดมันเริ่มต้นจากความอยากรู้อยากลอง

แพทย์นิติเวชหญิงเยี่ยนเว่ยฉือที่กำลังตั้งครรภ์ลูกน้อยแสนล้ำค่าบังเอิญได้เดินทางข้ามเวลา มือซ้ายของนางถือมีดเพื่อเป็นกระบอกเสียงให้ผู้วายชนม์ มือขวาถือเข็มเพื่อรักษาคนที่ยังมีลมหายใจ ไม่ว่าเรื่องของคนเป็นหรือคนตายนางพร้อมลุยได้หมด! เยี่ยนเว่ยฉือ : ด้วยความสามารถของข้า จะมีชีวิตที่รุ่งโรจน์ในยุคโบราณไม่ได้เลยหรือ? ผู้ชายหรือ? ผู้ชายคืออะไร? พวกผู้ชายมีแต่จะส่งผลต่อความเร็วที่ข้าชักมีดก็เท่านั้น อ้อ ยกเว้นผู้ชายรูปงาม! ซ่างกวนซี องค์รัชทายาทแห่งราชวงศ์ต้าซางผู้หล่อเหลาเป็นอันดับหนึ่งในใต้หล้าถูกใส่ร้ายป้ายสี  เขามีทักษะศิลปะการต่อสู้ที่โดดเด่นยากจะหาใครเปรียบ ทั้งยังน่ากลัวและโหดเหี้ยมจนไร้คู่ต่อสู้ในสนามประลอง ตัวตน ตำแหน่ง ความมั่งคั่งและเกียรติยศศักดิ์ศรี ทุกสิ่งล้วนสลายหายไปจนเหลือเพียงความว่างเปล่าเนื่องจากต้องคดีที่ไม่ได้รับความเป็นธรรม ซ่างกวนซี : เจ้าต้องช่วยข้า เยี่ยนเว่ยฉือ : ขอเหตุผลหน่อยสิ ซ่างกวนซี : หากเจ้าอยากช่วยชีวิตคน ข้าก็จะเป็นคนป่วย! หากเจ้าอยากฆ่าคน ข้าก็จะมอบชีวิตให้! หากเจ้าอยากจะรักใคร ข้าก็ว่างอยู่! เยี่ยนเว่ยฉือ : กล้าพูดกับข้าเช่นนี้เชียว ช่างอาจหาญเสียจริง!

จูเหมยลี่ถูกนางเหวินป้าสะใภ้ใหญ่ขายให้กับนายพรานแลกกับเงินสามตำลึง จูเหมยลี่หวาดกลัวหน้าตาที่มีแต่หนวดเครา  อารมณ์ฉุนเฉียวของเขา  แต่งมาคืนแรกเขายังไม่ทันเข้าหอเช้ามาได้ยินว่านางกระโดดน้ำตาย  มีคนเอานางมาวางไว้หน้าประตูบ้าน เซียวจ้านเป่ยจึงโมโหจะไปทวงเอาเงินคืน  แต่อยู่ๆนางก็ลืมตาขึ้นมาแล้วถามเขาว่า "ท่านลุงเจ้าคะ  มีอะไรกินไหมข้าหิวมากเลย" "น้ำเข้าสมองเจ้าหรือไงเรียกสามีตัวเองว่าลุง  ข้าจะไปเอาเงินคืน  ป้าสะใภ้เจ้าจะเอาเจ้าไปขายต่อใครก็ช่างเถอะ  ไม่เต็มใจก็ไม่ต้องอยู่"