นิยาย นางเอก มีลูก พระเอก ไม่รู้ จบ แล้ว ไม่ติดเหรียญ ธัญ วลัย

เมื่อสาวเวอร์จิ้นยุคปัจจุบันที่ไม่รู้จักแม้แต่การตกหลุมรักใครสักคน หรือความรักในรูปแบบของคนรัก กลับถูกส่งตัวเข้าไปในนิยายเพื่อสอนเรื่องรัก ๆ ให้กับพระเอก งานนี้จะรุ่งหรือร่วงก็คงต้องวัดกันเสียแล้ว

หลินเจียอีหญิงสาวในศตวรรษที่21ตกตายด้วยโรคระบาด วิญญาณของเธอได้ทะลุมิติมาอยู่ในร่างของเด็กสาวอายุ14 ที่มีชื่อเดียวกับเธอซึ่งสิ้นใจตายระหว่างเดินทางกลับบ้านเดิมของมารดา

ลู่ฉางกัง ได้พบหีบไม้โบราณซึ่งเป็นสมบัติประจำตระกูล เมื่อเปิดออกมันได้พาเขาย้อนเวลาไปยังมิติยุคโบราณ และกลายเป็นเพียงเด็กชายวัยสิบหนาว ในมิติคู่ขนานเขาพบกับคนสำคัญที่ชาตินี้เขาก็ไม่นึกไม่ฝันว่าจะได้เจออีก การย้อนเวลาครั้งนี้นอกจากจะทำให้เขาได้มีโอกาสแก้ไขหลายเรื่องราวที่เคยผิดพลาด แต่ยังช่วยเติมเต็มเสี้ยวความทรงจำที่ขาดหายไปเมื่อครั้งยังเด็ก

เขาทำเพื่อความสะใจ ส่วนเธอทำเพราะต้องการเงิน ชวิณจ้างน้ำค้างเป็นเมียปลอม ๆ ด้วยเงินห้าล้านบาท เธอไม่สนถึงใครจะมองว่าเป็นเลขาที่ปีนขึ้นเตียงเจ้านาย ภายใต้พันธสัญญาถ้าครบกำหนดหนึ่งปีจะต้องหย่าขาดจากกัน ทั้งเขาและเธอต่างไม่ได้รักกันตั้งแต่แรก ทว่าเมื่อถึงกำหนดระยะเวลาหนึ่งปีที่ต้องเซ็นใบหย่า กลับมีหนึ่งคนเผลอรักหมดใจจนไม่อยากหย่า ทุกอย่างมันจึงคาราคาซังไปกันใหญ่ ********* "คุณจะเลือกน้ำมั้ยคะ" "คุณเป็นใครแล้วผมเป็นใคร...อย่าฝันอะไรเกินตัว" ช่างเป็นคำตอบที่ทำร้ายใจอย่างรุนแรง ดับฝันชนิดมองไม่เห็นทางไปต่อ ใช้คำพูดเลือดเย็นให้กลายเป็นมีดบาดใจคนได้ดีจริง ๆ "ค่ะ เข้าใจแล้ว ช่างสรรหาคำพูดมาทำร้ายจิตใจได้ดีจริง ๆ ต้องใช้คำพูดแบบนี้เท่านั้นค่อยสมกับเป็นคุณวิณ วันนี้คุณไม่เลือกน้ำก็ไม่เป็นไร...น้ำจะจำเอาไว้"

ผลจากการโหมงานหนักทำให้เสวียนหนี่สิ้นใจตายคาโต๊ะทำงาน เดิมทีคิดว่าความตายคือจุดจบแท้จริงแล้วมันคือจุดเริ่มต้น เพราะวิญญาณของเธอได้ทะลุมิติเข้ามายังยุคโบราณล้าหลัง เหมือนโชคชะตากลั่นแกล้งทำให้ฉู่เสวียนหนี่เข้ามาอาศัยอยู่ในร่างของคุณหนูสามตระกูลฉู่ที่มีชีวิตสุดแสนบัดซบ ถูกพิษแมงมุมได้รับผลข้างเคียงจนไม่สามารถพูดได้ ญาติพี่น้องขี้อิจฉากล่าวหาว่ามีดวงชะตาเป็นดาวไม้กวาด ล้างผลาญบิดามารดา ใส่ร้ายป้ายสีว่าเป็นภัยพิบัติที่จะทำให้ทั้งตระกูลล่มสลาย ฉู่เสวียนหนี่จึงต้องถูกส่งตัวไปที่อารามบนเขาต้าซานเพื่อสะเดาะเคราะห์กรรมครั้งนี้...

น้ำหยดลงหินทุกวันหินบอกไม่มีใจ แต่ข้าวไม่สน! ถ้าคุณต่อไม่รักข้าวก็จะตื้อ "คุณต่อรักงาน คุณต่อรักเพื่อน" "ใช่ครับ" "คุณต่อรักสัตว์ คุณต่อรักธรรมชาติ" "ใช่ครับ" "คุณต่อรักทุกสิ่งทุกอย่าง...แล้วก็รักข้าวด้วย" "...ไม่อ่าครับ"