แค่คนที่คุณไม่มีวันจะรัก

แค่คนที่คุณไม่มีวันจะรัก

last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-07-25
โดย:  ประตูฟ้ายั่งยืนจบแล้ว
ภาษา: Thai
goodnovel18goodnovel
คะแนนไม่เพียงพอ
41บท
920views
อ่าน
เพิ่มลงในห้องสมุด

แชร์:  

รายงาน
ภาพรวม
แค็ตตาล็อก
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป

น้ำหยดลงหินทุกวันหินบอกไม่มีใจ แต่ข้าวไม่สน! ถ้าคุณต่อไม่รักข้าวก็จะตื้อ "คุณต่อรักงาน คุณต่อรักเพื่อน" "ใช่ครับ" "คุณต่อรักสัตว์ คุณต่อรักธรรมชาติ" "ใช่ครับ" "คุณต่อรักทุกสิ่งทุกอย่าง...แล้วก็รักข้าวด้วย" "...ไม่อ่าครับ"

ดูเพิ่มเติม

บทที่ 1

1.ผู้ชายเฮงซวย

“Mom, Dad… please. The admissions are open, and I passed. Please help me with $20,000 so I can pay my school fees and secure my admission spot,” Elise said, her voice trembling as she knelt on the cold, tiled floor of the living room. Her clasped hands and pleading eyes showed how much she needed their help.

Margaret, her mother, barely looked up from her magazine, as she continued flipping a page with a bored expression. Her father’s gaze shifted briefly to her, but the indifference in his eyes felt worse than outrightly saying no.

“We’ll give you the money,” her father, Charles, said at last, setting down his coffee cup. Relief washed over Elise, but it was fleeting and only for a moment.

“On one condition,” he added, his voice sharp. “You’ll marry Alejandro Mendoza.”

The words hit Elise like a slap. She froze, her heart sinking as she processed what he’d said.

“What are you saying, Father?” she whispered, her voice barely audible. “Marry? But I don’t even know him! Father, do you want me to marry a stranger just to get money for medical school?”

Margaret finally looked up, her lips curling into a disdainful frown. “Watch your tone, Elise.” She yelled.

“Alejandro is the son of the Mendoza family. Do you know how much this union could benefit us? You should be grateful for an opportunity like this.”

Elise’s fists clenched at her sides. “Mom, this isn’t an opportunity and you know it. I’m just being tied down to a union that I don’t want against my choice.”

She continued, “Mom, Dad, please you know how important this is to me. I’ve worked all my life just to get this admission and now that I’ve been accepted, please don’t let me miss it.”

Before her parents could reply, the sound of clicking heels came through the hallway. Clara, her younger sister, strolled into the room with a wide smile on her face, and her designer handbag swinging from her arm. Her hair was perfectly styled, her makeup delicate, and her presence dominated in a way that always made Elise feel invisible in front of her parents.

“Mom, Dad,” Clara began, her voice sweet and melodic. “My friends and I are planning a boat cruise next weekend. It’ll cost $50,000 each. Can you transfer the money today?”

Margaret’s face lit up with pride. “Of course, darling. Anything that makes you happy, I’ll do it with all my heart.”

Clara beamed, leaning down to kiss her mother’s cheek. “Thanks, Mom. You’re the best.”

She adjusted herself, then raised her face to Elise, a mocking smile tugging at her lips. “Why are you on the floor? Is it about the school thing again?”

Elise’s voice disappeared for a moment, her frustration bubbling to the surface. “You’ll give her $50,000 for a boat cruise, but for my medical school fees, I have to marry someone before I get support?”

Charles' expression hardened as he turned to Elise with fury. “Don’t be dramatic, Elise. Clara deserves the best life, is it too much to give her? She’s been through so much because of you. How are you not remorseful? The least you can do is make sacrifices for her happiness.” He spat.

Elise’s heart twisted. She had heard this argument too many times to count, that it barely held grounds anymore. “Sacrifices?” she repeated, her voice cracking this time.

“I’ve been sacrificing my whole life while you hand her everything on a silver platter. I’ve sacrificed vacations just to please you people, I’ve sacrificed my right as the first child and a child of this home. I’ve barely had access to what Clara enjoys. How much more should I sacrifice?”

“I’ve made so many sacrifices already that even if my crime was too big, it should have cleared it by now.” Elise shook her head with tears, “It’s too sad that I’m still treated this way because of what happened when we were kids. Something that I can barely remember.”

“Enough!” Margaret snapped, anger evident in her voice “Don’t you dare bring that up. Do you have any idea how much pain Clara endured because of you? Do you know the sleepless nights and agony you have caused your father and me? All because of your carelessness!”

“If you hadn’t been so careless and had done as you were instructed, your sister wouldn’t have spent two days lost and come back to us sick. Did you see how your sister looked? Lifeless! Yet you dare underplay the situation? Everything we’ve done for her is because she deserves it and even more.” Margaret yelled.

Tears rolled out from Elise's eyes, so much that she couldn’t control them. “She deserves it?” Her voice trembled as she asked. “And what about me? Do I deserve to be treated like a second-class citizen in my own family?”

Her father’s glare was ice-cold. “Stop acting like a victim. You’ll marry Alejandro and that’s final. Now get out of here.”

Clara’s smirk widened as she watched the exchange. She had been quiet all along, watching the drama with a smile. How was Elise ever comparing herself to her? She wondered.

“Maybe if you weren’t so difficult and asked me, then I can try to talk to Mom and Dad for you and they would help you with the fees,” Clara shrugged.

Elise looked up at her sister and did not have any words. If she understood perfectly, then Clara was saying that she should pass through her to get considered for her school fees.

Elise’s shoulders sagged as her gaze shuffled between her parents and her sister. She felt like she was suffocating, and the walls were closing in around her. Elise had expected this reaction considering that her parents never supported her dream, but she wanted to try anyway. Hearing everything they said, only served as a reminder to her to know her place.

Later that night, Elise sat at her small desk in her cramped bedroom, staring at her laptop screen. The admissions portal was open, the clock in the corner of the screen counting down 36 hours until closure. Her acceptance letter sat beside her, the words “Congratulations” causing an ache in every part of her.

She opened the portal again, entering her login details for what felt like the hundredth time that week. The fees section mocked her: $20,000 due in 35 hours. Elise’s chest tightened as the deadline pulled closer.

Her parents’ condition replayed in her mind, alongside the memories of her childhood.

She had been ten years old, and Clara was six. Their family had gone on an outing to the park, and as their parents set up a picnic, she played nearby with Clara. Being the elder, it was automatically her duty to watch her sister. But she had gotten a little distracted, chasing butterflies, and at that moment, Clara wandered off. By the time Elise noticed, Clara was long gone.

In a panic, her parents began to search for her and it lasted for two days. By the time they found Clara, she was shivering and barely conscious, huddled in the woods. She had developed a severe respiratory illness that plagued her for years.

Their parents blamed Elise for it, and from that moment, Clara became their focus, their fragile angel. While Elise became their scapegoat.

Elise closed her laptop with a shaky sigh. She had no idea what more to give to free her from the bondage of that day but she had run out of options.

The morning of the deadline arrived, and Elise found herself standing in the living room again, her parents watching her with expectant eyes.

“Mom, Dad,” her voice was firm this time, masking her emotions. “I’ll marry Alejandro. Just… please give me the $20,000 to pay my school fees.”

Her mother’s lips curved into a satisfied smile. “Good. It’s settled, then.”

แสดง
บทถัดไป
ดาวน์โหลด

บทล่าสุด

บทอื่นๆ

ความคิดเห็น

ไม่มีความคิดเห็น
41
1.ผู้ชายเฮงซวย
ตอนที่11/3"ต่อให้เราปฏิเสธคนรวยแล้วเลือกผู้ชายธรรมดาก็ไม่ได้หมายความว่ามันจะดี คนดีมันก็มีทั้งคนรวยและคนจนนั่นแหละ"ขวัญข้าวพูดด้วยน้ำเสียงแน่วแน่ หลังจากที่เลิกรากับแฟนหนุ่มมุมมองความรักก็เปลี่ยนไป บางทียังนึกสงสัยว่าตัวเองคงเกิดมาอาภัพก็เลยไม่เคยสมหวังในความรัก และก็ไม่รู้อีกว่าทำไมถึงไม่ค่อยมีคนมาจีบทั้งที่เป็นคนหน้าตาสะสวย ผิดกับกัลยาที่หน้าตาจัดว่าอยู่ในระดับปานกลาง แต่มีหนุ่ม ๆ เทียวมาขายขนมจีบไม่ขาดกฤษติคือผู้ชายคนล่าสุดที่คบหาดูใจกับขวัญข้าวได้เพียงเดือนกว่า ๆ ยังไม่ทันไรทุกอย่างก็พังไม่เป็นท่า ไม่กี่ชั่วโมงก่อนเธอตั้งใจเอาเค้กวันเกิดไปเซอร์ไพส์เขา แต่บังเอิญเห็นภาพบาดตาบาดใจจนแทบกระอักในขณะที่นั่งถือกล่องเค้กขนาดสองปอนด์รออยู่ที่ล็อบบี้ เห็นกฤษติพาผู้หญิงหุ่นทรงเซ็กซี่ขึ้นคอนโด ขวัญขาวรู้สึกเจ็บใจจนขอบตาร้อนผ่าว จึงโทรหาเพื่อนสนิทอย่างกัลยา พอกำลังเสริมมาถึงก็บุกเข้าไปวีนฉ่ำแบบไม่ให้ต้องรอให้พ่อใครมาตัดริบบิ้นเค้กขนาดสองปอนด์ถูกโปะลงที่หน้าผู้ชายเฮงซวย ส่วนแม่สาวที่พาขึ้นห้องก็หอบผ้าวิ่งหนีไม่คิดชีวิต กฤษติโมโหโวยวายยกใหญ่ ชี้หน้าด่าทอขวัญข้าวอย่างเกรี้ยวกราด แล้ว
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-06-10
อ่านเพิ่มเติม
2 ผู้ชายเฮงซวย
ตอนที่ 12/3"เตย ต่อไปนี้ฉันจะตั้งมาตรฐานให้ตัวเองสูงกว่านี้ ฉันคือผู้หญิงที่สมควรได้รับสิ่งดี ๆ""คิดแบบนั้นก็ดีแล้ว ผู้หญิงอย่างเราคู่ควรสำหรับสิ่งที่ดี แกเป็นคนสวยนะเว้ยข้าว""แกพูดได้ดีเตย"นี่สิถึงเรียกว่าเพื่อนรัก พอได้ยินคำชมขวัญข้าวยิ้มแป้นจนตัวแทบลอย พยักหน้าหงึก ๆ เห็นด้วยที่กัลยาพูด หยิบมือถือขึ้นมาดูตอนนี้ย่างเข้าบ่ายสองโมงแล้ว แต่ยังไม่ทันได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลยสักอย่างเพราะมัวแต่เอาเวลาไปหยุมหัวไอ้กฤษตินั่นแหละ "ต้องไปแล้วล่ะ จะหอบงานไปนั่งทำที่ร้านกาแฟ เบื่อเซ็งอยากหากาแฟแพง ๆ อัปลงสตอรี่"ว่าแล้วก็ลุกขึ้นยืนคว้าเอากระเป๋าคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊กสะพายไหล่ อาชีพนักเขียนที่ขวัญข้าวทำอยู่ไปได้ไม่ค่อยสวยเท่าใดนัก นามปากกาของเธอแทบไม่ค่อยมีใครรู้จัก นิยายที่เขียนก็ไม่เคยประสบผลสำเร็จ ผู้ติดตามน้อยนิดเท่าหยิบมือ รายได้ที่ใช้อยู่ใช้กินก็แค่หลักหมื่นต้น ๆ ต่อเดือน ไหนจะค่าห้อง ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าส่งเสียเลี้ยงดูทางบ้านอีก แต่ที่ยังทำอยู่อย่างนั้นเพราะหวังว่าสักวันโชคคงเข้าข้าง เผื่อจะฟลุ๊กแล้วปังปุริเย่เหมือนนักเขียนคนอื่น...แต่ก็ไม่รู้ว่าวันไหน คิดแล้วมันโศกมันเศร้าอยากร้องไ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-06-10
อ่านเพิ่มเติม
3.กลิ่นดีแอร์เย็นฉ่ำ
ตอนที่ 13/3"แน่นะลุง"เธอย้ำถามอย่างไม่ค่อยเชื่อถือ ฝ่ายลุงแท็กซี่ก็พยักหน้ายืนยัน ขวัญข้าวจำใจต้องหยิบเงินแบงค์ห้าร้อยออกมาแล้วส่งให้ พอลุงรับไปแล้วก็ยิ้มแป้นรีบเก็บใส่กระเป๋า เธอที่เห็นแบบนั้นก็กระแอมเตือนดัง ๆ"ฮะแฮ่ม! ลืมอะไรไปรึเปล่าลุง อย่านิ่ง ๆ รีบทอนมาเลยบาทนึงอะ""ขี้เหนียวนะเรา""บาทเดียวก็เงิน"ลุงแท็กซี่รื้อหาเงินบาทในเกะมายัดใส่มือให้ ก่อนจะออกรถมุงไปยังร้านกาแฟที่ขวัญข้าวบอก เมื่อรถจอดสนิทแล้วเธอก็เดินเข้าไปในร้าน กลิ่นแรกที่ลอยเข้าจมูกคือกลิ่นของกาแฟคั่วบดหอมกรุ่น บรรยากาศในร้านสะอาดสะอ้าน วันนี้ไม่ค่อยมีลูกค้านั่งในร้านเยอะเท่าทุกวัน"อ้า กลิ่นดีแอร์เย็นฉ่ำ"ดวงหน้างามยิ้มปริ่มประหนึ่งกำลังเดินทอดน่องอยู่ในสวนลาเวนเดอร์ ขวัญข้าวมาต่อคิวที่เค้าเตอร์แคทเชียร์ ข้างหน้าเธอมีลูกค้าชายกำลังยืนสั่งกาแฟอยู่ ความสูงของเขาบดบังร่างเธอจนมิด"บัตรใช้ไม่ได้เหรอครับ เอ...ปกติไม่เคยเป็นแบบนี้เลยนะ""ไม่ทราบว่าคุณลูกค้าสะดวกจ่ายเป็นเงินสดมั้ยคะ"สาว Barista เอ่ยขึ้นพร้อมกับยื่นการ์ดส่งคืนให้ชายหนุ่มอย่างสุภาพ"ผมไม่มีเงินสดติดตัวเลยครับ"พอได้ยินแบบนั้นขวัญข้าวก็จ้องมองแผ่นหลังกว้า
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-06-10
อ่านเพิ่มเติม
4.อยากจะได้คนนี้เป็นแฟน
ตอนที่ 21/3"เอ่อ เดี๋ยวค่อยสั่งค่ะ""ขอบคุณนะครับ วันนี้ผมติดธุระด่วนต้องไปก่อน เจอกันครั้งหน้าอย่าลืมทวงนะครับ ขอบคุณอีกครั้งครับ"เขาบอกอย่างสุภาพก่อนจะหมุนตัวเดินจากไปพร้อมกับกาแฟที่ขวัญข้าวเป็นคนจ่ายเงิน เธอเหลียวมองตามหลังจนร่างสูงหายไปลับตา พอเขาพ้นขอบเขตระยะสายตาไปแล้วขวัญข้าวก็ยิ้มบิดไปบิดมา กระทั่งเสียงของ Barista ดังขึ้นนั่นแหละ จึงปลุกเธอให้ตื่นจากฝันกลางวัน"คุณลูกค้ารับอะไรดีคะ""เอ่อ ตายจริง" ลูกค้าสาวอุทานเสียงสูงพร้อมกับยกข้อมือที่ไม่มีนาฬิกาขึ้นมาดู เอาว่ะ! นาฬิกาทิพย์ก็มา ที่มันเป็นนาฬิกาทิพย์ไม่ใช่เพราะเพื่อนยืมไปแต่ไม่ได้ใส่มาตั้งแต่แรก "ขอโทษนะคะ ไม่เอาแล้วค่ะพอดีมีธุระรีบไป"บอกเพียงเท่านั้นก็สาวเท้าออกมาจากร้านโดยทันที ฝ่าย Barista จึงหันไปสบตากับเพื่อนอีกคนอย่างงง ๆ พอออกมาแล้วก็หยุดตั้งหลักที่ป้ายรถเมล์ วันนี้จำใจหอบงานกลับไปทำที่ห้องพัก แผนเดิมตั้งใจว่าจะนั่งทำที่ร้านกาแฟแต่คงเป็นแบบนั้นไม่ได้แล้ว เพราะเงินในกระเป๋าไม่เอื้ออำนวยภายในหอพักอันคับแคบของตึกสามชั้น นอกจากเตียงนอนก็มีเฟอร์นิเจอร์อยู่ไม่กี่อย่าง เป็นข้าวของที่จำเป็นเท่านั้น เช่นตู้เสื้อผ้าและโต
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-06-10
อ่านเพิ่มเติม
5.มองหาใคร
ตอนที่ 22/3เมื่อเจ้าของร่างสูงหันกลับมารอยยิ้มของหญิงสาวก็หายไปอีกครั้ง มองจากข้างหลังคิดเอาไว้ว่ายังไงว่าต้องใช่เขาแน่ ๆ แต่ความจริงแล้วเป็นคนละคนกัน ผู้ชายที่เธอทักผิดไม่ใช่คนที่ขวัญข้าวเฝ้ารอจะเจอ แต่เป็นชายหนุ่มหน้าตาดีรูปร่างคล้ายกันเพียงเท่านั้น"ขอโทษค่ะ เอ่อ ฉันทักคนผิดค่ะ ขอโทษนะคะ""ไม่เป็นไรครับ"นัยน์ยิ้มบาง ๆ แล้วพยักหน้าพูดตอบกลับอย่างสุภาพ ก่อนจะหันกลับไปหาแคชเชียร์ตามเดิมแล้วสั่งเมนูกาแฟสองแก้ว หลังจากขวัญข้าวกล่าวคำขอโทษแล้วก็กลับมาที่โต๊ะของตนเอง เก็บของทั้งหมดใส่กระเป๋าสะพายบ่าเดินออกจากร้านไปด้วยไปใบหน้าเศร้าสร้อย สงสัยวันนี้เสียค่ากาแฟไปเกือบสองร้อยแต่ต้องคว้าน้ำเหลว หญิงสาวปลอบใจตัวเองว่าไม่เป็นไรรอบที่สิบ พรุ่งนี้จะมาใหม่ต่อให้วันนี้ไม่ได้เจอเขาก็ตาม ทว่าพอพ้นหลังขวัญข้าวไปไม่ถึงสามนาที คนต้องการเจอก็เปิดประตูเข้าไปในร้าน กษิดิศเห็นว่านัยน์นั่งอยู่มุมหนึ่งจึงเดินเข้าไปหา"กูสั่งให้แล้ว"นัยน์บอกพร้อมหลุบตามองกาแฟที่ตั้งอยู่อีกฝั่งของโต๊ะ เมื่อครู่นี้ที่เขาสั่งกาแฟสองแก้วก็เพราะสั่งเผื่อกษิดิศด้วยหนึ่งแก้ว"อืม ขอบใจ""นัดกูออกมาเองแท้ ๆ แต่ให้กูมาถึงก
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-06-10
อ่านเพิ่มเติม
6.นอนน้อย
ตอนที่ 23/3"ไม่เจอหลายวันขอบตาเป็นหมีแฟนด้าเชียวนะ ปั่นนิยายดึกเหรอ"กัลยาพูดขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนสาวเปิดประตูเข้ามาในร้าน สภาพขวัญข้าวเหมือนคนไม่ได้หลับไม่ได้นอนมาแล้วหลายวัน กัลยาจึงคิดไปว่าเพื่อนต้องโหมงานหนักมาแน่ ๆ ซึ่งแท้ที่จริงแล้วยัยข้าวก็แค่โด๊ปกาแฟหนักไปหน่อยจนนอนไม่หลับต่างหาก"อืม นอนน้อย"จะไม่ให้นอนน้อยได้อย่างไรเพราะเล่นอัดกาแฟมันทุกวัน ดื่มจนตาลอยคอยจนท้อแต่ก็ยังไม่ได้เจอหน้ากษิดิศสักวินาทีเดียว"นอนซะบ้าง ร่างกายไม่มีอะไหล่เปลี่ยน""อยากจะนอนนะ แต่พักนี้ดื่มกาแฟหนักไปหน่อย"ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงไม่เลือกเมนูที่ไม่มีคาเฟอีน รู้แค่ว่าดื่มกาแฟแล้วมันดูเท่กว่าปกติ ขวัญข้าวนึกขำตัวเองที่ทำอะไรแบบนั้น แต่ถ้าไม่สั่งกาแฟให้จบ ๆ พอถึงห้องก็ต้องชงกาแฟทรีอินวันดื่มอีกอยู่ดี แล้วจะต้องเสียเงินค่ากาแฟซ้ำซ้อนไปทำไม"ถ้าคนงานไม่ลาออกกะทันหันก็คงไม่รบกวนแกหรอก""เออน่า ฉันก็เต็มใจช่วยอยู่แล้วมั้ย"วันนี้กัลยารับงานจัดดอกไม้นอกสถานที่ เป็นงานกินเลี้ยงพนักงานประจำปีที่ถูกจัดขึ้นในบริษัทแห่งหนึ่ง เมื่อวานนี้คนงานเพิ่งจะลาออกกระทันหัน กัลยาก็เลยโทรตามเพื่อนรักให้มาช่วย ขวัญข้า
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-06-20
อ่านเพิ่มเติม
7.ไปส่งมั้ย
ตอนที่ 3 3/1 หลังกษิดิศจากไปขวัญข้าวกรีดร้องในใจอย่างบ้าคลั่ง  แทบอยากจะกระโดดโลดเต้นเหมือนคนบ้า  ติดอยู่ตรงที่ว่าป้าขายอาหารตามสั่งร้องเรียกก่อน  พอจ่ายเงินแล้วก็ถือกลับมายังสถานที่จัดงานเอาข้าวให้กองทัพ  ระหว่างยืนจัดดอกไม้ก็ฉีกยิ้มไปอย่างอารมณ์ดี  ในใจก็เอาแต่ตั้งคำถามเหมือนเดิมซ้ำ ๆ ...เมื่อกี้นี้เขาทอดสะพานให้ถูกต้องมั้ย? "พี่ข้าว  ทัพว่ามันโอเคแล้วนะ" กองทัพพูดแล้วถอยไปตั้งหลักดูองค์ประกอบรวมไกล ๆ  เธอเองก็เห็นด้วยจึงหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายผลงานแล้วส่งรูปให้กัลยา  พอกัลยาตอบกลับมาว่าโอเคแล้วขวัญข้าวจึงหันมาพยักหน้าให้กองทัพ "เราออกไปรอข้างนอกก่อน  พองานเลิกค่อยมาเก็บของกลับ" กว่างานจะเลิกก็ปาเข้าไปเกือบห้าทุ่ม  หากไม่ติดตรงเจ้าของสถานที่บอกว่าพรุ่งนี้จะใช้
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-06-21
อ่านเพิ่มเติม
8.เจ้านายไม่ว่าเอาเหรอคะ
 ตอนที่ 3 2/3 "กลับดึกแบบนี้เจ้านายไม่ว่าเอาเหรอคะ" หญิงสาวถามอย่างใสซื่อ  กษิดิศงุนงงกับคำพูดของเธอแต่ก็ตอบไปตามความจริง "คงไม่มีใครว่าอะไรครับ ปกติผมก็กลับดึกอยู่แล้ว" "แล้วที่บ้านไม่มีคนรอเหรอคะ" "ไม่ครับ  ผมพักคนเดียวนี่ก็ว่าจะหาคนมาอยู่เป็นเพื่อนเอาไว้คอยดูแลห้องให้" คนที่อยากหามาเป็นเพื่อนในความหมายของกษิดิศคือแม่บ้าน  เขาอยากจ้างมาไว้ทำความสะอาดคอนโดและดูแลเรื่องอื่นๆ ไม่ว่าจะเป็นอาหารหารกินหรือเตรียมชุดไว้ใส่ไปทำงาน  แต่ขวัญข้าวคิดไปไกลกว่านั้นมาก  เธอนั่งเขินตัวบิดเพราะคิดว่าคนที่เขาอยากให้ไปอยู่ด้วยคือตัวเอง  มือของเธอก็อยู่ไม่สุขลูบปอยผมไปมาแก้เขิน  กัดริมฝีปากตนเองอย่างอายๆ แล้วล้วงกระเป๋าเอาสิ่งที่คิดว่าน่าจะเป็นลิปมันออกมาทาปาก  เขาหันกลับมามองเธอแวปเดียวก็ต้องหันขวับกลับมาอีกครั้งด้วยแววตาตกละตึง &n
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-06-22
อ่านเพิ่มเติม
8.จะไปหาผู้ชาย
 ตอนที่ 3 3/3   "ยังไม่เปิดอ่านตั้งแต่เมื่อคืน" เธอครางฮือในลำคอ ใบหน้าบูดบึ้งกว่าเดิมเล็กน้อย วางมือถือเอาไว้ที่เดิมก่อนจะลุกไปอาบน้ำอาบท่า ขวัญข้าวออกจากหอพักมุ่งตรงไปที่ร้านดอกไม้ กัลยาบอกว่าในช่วงที่คนงานลาออกยังหาคนใหม่ไม่ได้จึงอยากให้ขวัญข้าวมาช่วยงานที่ร้านไปพลางๆ ก่อน  ดังนั้นขวัญข้าวจึงตั้งใจว่าจะไปช่วยงานกัลยาในช่วงกลางวัน พอตกกลางคืนค่อยมานั่งทำงานของตัวเองต่อ ทันทีที่เดินเข้าไปในร้านสายตาของเพื่อนสาวก็จับจ้องมา  ขวัญข้าวจึงยิ้มแห้ง ๆ บอกบุญไม่รับ  ยังไม่ทันได้เอ่ยปากอะไรกัลยาก็พูดขึ้น "เมื่อคืนนี้ใครไปส่งจ๊ะ" "รู้ได้ไงเนี่ย" "ไอ้ทัพมันบอก" อ๋อ...เจ้าเด็กนั่นมันคงบอกว่าเธอกลับกับผู้ชาย แต่มันคงไม่ได้บอกว่าตัวเองไปนอนห้องผู้หญิง ขวัญข้าวหัวเราะแหะ ๆ ยักไหล่เบะปากก่อนจะตอบ "คุณต่อไปส
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-06-23
อ่านเพิ่มเติม
9.เฉย ๆ
 ตอนที่ 4 1/3 เป็นอันว่าเข้าใจตรงกันและไม่ต้องอธิบายอีก  ขวัญข้าวรีบสาวเท้าออกไปเรียกพี่วินมอเตอร์ไซด์  ครู่ต่อมาก็มาถึงหน้าร้านกาแฟยี่ห้อดัง "เขยิบหน่อยสิพี่"   เธอลงจากรถแล้วรีบจัดทรงผมให้เข้าที่  ยื่นหน้าเข้าไปส่องกระจกมอเตอร์ไซด์หันซ้ายทีขวาที  พอสำรวจหน้าตาตัวเองว่าดูดีแล้วก็ถอยออกมายืนบนฟุตบาท "ค่าวินหกสิบบาทน้อง" "นี่จ๊ะ  ไม่ต้องทอน" แบงค์สีเขียวจำนวนหนึ่งถูกยื่นมาตรงหน้าพี่วิน  เขารับมาแล้วก็นับแต่ปรากฏว่าที่เธอให้มานั้นมันหกสิบบาทพอดีเป๊ะ  จึงได้แต่มองบนก่อนจะเลี้ยวรถบิดออกไปจากบริเวณนั้น  ขวัญข้าวเดินเฉิดฉายเข้าไปในร้าน  กวาดตามองไปรอบ ๆ เห็นว่ากษิดิศนั่งอยู่มุมหนึ่ง  เธอยิ้มเต็มใบหน้าด้วยความดีใจ  รีบเดินเข้าไปสั่งกาแฟก่อน  พอได้กาแฟมาแล้วก็เดินมุ่งหน้าไปหาเขา 
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-06-24
อ่านเพิ่มเติม
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status