ปรัชญาคือ

เขาเกลียดข้าเพียงเพราะข้าเป็นกาฝากที่เข้ามาอาศัยในจวนอ๋อง เขาทำร้ายและรังแกข้าสารพัด เขานำสิ่งที่ข้าต้องการมาต่อรองให้ข้าเป็นสตรีของเขา เขาห้ามข้ารู้สึกห้ามหึงห้ามหวง เขาคิดว่าข้าจะทำได้งั้นรึ

ผู้ชายคนนั้น คู่หมั้นของพี่สาวฉัน ใครจะไปคิดว่าเขาจะเป็นคนเดียวกันกับคนที่นอนกับฉันคืนนั้น ถึงมันจะเป็นแค่ความผิดพลาด แต่เรื่องนั้นฉันไม่เคยลืม —————— เธอหันหน้ามาทางผมก่อนจะซบหน้าลงตรงหน้าอกผมทำราวกับว่าแสดงความเป็นเจ้าของ “อย่าทำแบบนี้ แล้วก็นั่งลง ดี ๆ” ผมพูดดุและรู้สึกไม่สบอารมณ์ ที่เธอมาทำท่าทางแบบนี้กับผม “อยากนั่งคร่อมพี่จัง ขอนั่งคร่อมหน่อยได้ไหมคะ...” คำถามของเธอทำให้ผมพอใจ หน้าตาของเธอดูใสซื่อไม่เหมือนกับคำพูดและการกระทำผมคิดว่าเธอไม่น่าจะใช่คนที่มาเสนอตัวให้ผู้ชายแบบนี้นะ เหอะ!! นี่สินะที่เขาว่าอย่ามองคนแค่ภายนอก “ถ้าอยากนั่งคร่อมฉัน เธอก็ต้องนั่งคร่อมฉันทั้งคืนนะไหวไหม หื้มม...” ผมปัดไรผมที่ปกปิดใบหน้าของเธอไปทัดไว้ข้างหู “ไหวสิคะ พริ้งไหว” “เธอเสนอให้ฉันเองนะ หึ!!”

(พระเอกนางเอกเก่ง + การต่อสู้ในวังหลวง + แก้แค้น + แต่งแทน + แต่งก่อนแล้วค่อยรัก) น้องสาวฝาแฝดได้รับความอัปยศจนเสียชีวิตก่อนแต่งงาน เฟิ่งจิ่วเหยียนได้รับคำสั่งในยามคับขัน ถอดเครื่องแบบทหารไปแต่งงานแทน กลายเป็นฮองเฮาแห่งแว่นแคว้น ฮ่องเต้ทรราชผู้นี้มีนางในดวงใจที่ตายไปแล้วคนหนึ่ง เหล่าสนมในวังล้วนแต่เป็น ‘ตัวแทน’ ของนางในดวงใจผู้นั้นทั้งสิ้น มิหนำซ้ำยังโปรดปรานหวงกุ้ยเฟยแต่เพียงผู้เดียว ขณะที่เฟิ่งจิ่วเหยียนไม่มีความคล้ายคลึงกับนางในดวงใจผู้นั้นเลยสักนิด คิดว่านางคงจะถูกฮ่องเต้ทรราชรังเกียจเดียดฉันท์ และคงจะถูกปลดจากตำแหน่งฮองเฮาไม่ช้าก็เร็ว หลังอภิเษกสมรสได้สองปี ฮ่องเต้กับฮองเฮาก็จะหย่ากันดังคาด ทว่ามิใช่ฮองเฮาที่ถูกหย่า แต่เป็นฮองเฮาที่ต้องการหย่าสามีต่างหาก คืนนั้น ฮ่องเต้ทรราชจับชายอาภรณ์ฮองเฮาไว้แน่น “ถ้าจะไปก็ต้องข้ามศพเราไป!” เหล่าสนมร่ำไห้รำพัน ขวางฮ่องเต้ทรราชเอาไว้ “ฮองเฮา อย่าทิ้งพวกหม่อมฉันไปเลยเพคะ ถ้าจะต้องไปก็ต้องพาพวกหม่อมฉันไปด้วย!”

นาตาลีหลงรักพ่อเลี้ยงมหาเศรษฐีของเธอมานานมากแล้ว หลังแม่ของเธอจากไปอย่างกะทันหันด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ ชีวิตของเธอก็พลิกผันอีกครั้งเมื่อพ่อเลี้ยงหมั้นหมายกับผู้หญิงคนใหม่ ในขณะเดียวกันอาเลี้ยงของเธอได้ค้นพบว่านาตาลีมีความรักและปรารถนาต้องห้ามต่อพ่อเลี้ยงของเธอ การโกหกของนาตาลีทำให้เธอโดนบังคับให้ต้องมีบอดี้การ์ดส่วนตัว ชีวิตอันวุ่นวายของเธอยังไม่จบแค่นี้ในเมื่อเธอยังต้องดิ้นรนเพื่อปกปิดความรักต้องห้ามที่ก่อเกิดมาจากรักสมัยเด็กของเธอ สิ่งที่เธอไม่รู้ก็คือโลกมายาอันหลอกลวงกำลังรอเธออยู่ซึ่งจะบีบให้เธอต้องเผชิญหน้ากับความลึกลับและความจริงที่อยู่เบื้องหลังการเสียชีวิตของแม่ของเธอและตัวตนที่แท้จริงของตัวเธอเอง นาตาลีจะจัดการกับความรักและความสัมพันธ์กับชายทั้งสี่อย่างไร การตัดสินใจของเธอจะส่งผลต่อชีวิตและความสัมพันธ์ของเธอกับชายต้องห้ามทั้งสี่คนนี้อย่างไร “ฉันไม่อยากถูกลืมอีกต่อไป ฉันจะให้ความสุขแก่คุณมากจนคุณจะลืมทุกอย่างเกี่ยวกับพี่ชายของฉัน” - เอ็ดเวิร์ด"ฉันจะทำทุกอย่างเพื่อให้คุณปลอดภัย ถ้ามีใครต้องเจ็บ คนๆ นั้นต้องเป็นฉัน..." - แซค"ฉันจะทำทุกอย่างเพื่อให้คุณเป็นของฉัน โปรดรออีกหน่อย" - ลูเซียน"ฉันจะปกป้องเธอเสมอ...แม้จากตัวเธอเอง" - ไรเนอร์บรรณาธิการตรวจแก้โดย ธีรินทร

ทั้งคู่ถูกคนวางแผนร้ายทำให้กลายเป็นผัวเมียกันเพียงข้ามคืน หยางหนิงเฉิงเห็นสตรีที่ถูกทุบตีมาก็แค่นเสียง "ไป๋ซู่ฮวา เจ้าอาลัยอาวรณ์บุรุษผู้นั้นถึงเพียงนี้ก็ไม่ควรปีนเตียงข้า ไปขอร้องให้เขารับเจ้าเป็นอนุแต่กลับถูกทุบตีแล้วมาโยนไว้หน้าบ้านข้าช่างน่ารังเกียจนัก" "นี่หยางหนิงเฉิง ข้าไม่ได้ไปอาลัยอาวรณ์ไอ้หน้าปลาในนั่นข้าไปทวงเงินที่เขายืมข้าไปสอบต่างหาก " ไป๋ซู่ฮวาเพิ่งฟื้นก็ถูกคนบนเตียงด่าทอแถมยังขับไล่ ต้องไปจัดการไอ้สารเลวนั่นก่อนบังอาจนักมากล่าวหาเจ๊ว่าคบชู้ ถึงจะไม่ใช่คนเดิมแต่ตอนนี้นางอาศัยร่างนี้แล้วใครจะแบกชื่อเสียงไม่ดีกันเล่า "ไป๋ซู่ฮวาถ้าเจ้าไม่อยากอยู่กับพวกเราเจ้าก็กลับบ้านตนเองเถอะ ยังไงก็ไม่ได้กราบไหว้ฟ้าดิน เป็นป้าสะใภ้เจ้ายัดเยียดเจ้ามาใช่ว่าข้าอยากแต่งงานกับสตรีไร้ยางอายเช่นเจ้าเมื่อไหร่ ข้ามีคนรักแล้วใช่ว่าเจ้าไม่รู้" บุรุษบนเตียงยังคงกล่าวต่อ "นี่หยางหนิงเฉิงอย่าปัญญาทึบนัก เจ้าและข้าต่างก็ถูกคนใช้เป็นเครื่องมือ แต่แล้วอย่างไรล่ะถ้าเจ้ารังเกียจข้านักเหตใดคืนนั้นเจ้าไม่กัดลิ้นตัวเองให้ตายไปเสีย กลับขึ้นขย่มข้าเอาเป็นเอาตายทั้งคืนจนเอวข้าปวดเมื่อยอยู่จนถึงตอนนี้"

เมื่อนางแบบชื่อดัง ต้องมาอยู่ในร่างของ ท่านหญิงผู้อ่อนโยน ที่ถูกสามีมองข้าม เมื่อเขาว่านางร้ายกาจ เช่นนั้นนางจะแสดงให้เขาได้เห็น ว่าสตรีร้ายกาจที่แท้จริงเป็นเช่นไร