ปิ๊งรักนายนักเขียน

จากโลกปัจจุบัน สู่ตำหนักเย็นแห่งต้าเหยียน เธอทะลุมิติ มาเป็นพระชายาที่ถูกทอดทิ้ง เป็นเวลาเกือบสามปี ในตำหนักที่เงียบเหงา และ เธอกลายมาเป็นพระชายาที่ลำบากที่สุด แต่ว่า... เธอมีระบบปลูกผักติดตามมาด้วย สามารถเข้าไปปลูกผักในระบบ และ มีร้านค้าข้างใน ราวกับมีร้านสะดวกซื้อส่วนตัว แต่ใช้คะแนนจากระบ เธอก็ไม่ง้อใคร แต่ก่อนอื่นต้องออกไปจากตำหนักเย็นเสียก่อน “ตำหนักเย็นหรือ ไม่ใช่ปัญหาเสียหน่อย คนอย่างข้าไม่ง้อใคร”

“ฟิ้ว….ฟิ้ว…ฟิ้ว ๆๆ” “อ๊ากกก!!! ลูกพี่ หูข้า!!…” “อ๊าก!! ตะ…ตาของข้า ผู้ใดกัน!!” “ผู้ใดกัน ช่างกล้าเหิมเกริมต่อต้านข้างั้นหรือ เผยตัวออกมา!!” ไป๋ซูเม่ยเพียงแค่เดินกลับมาที่อาหยงอยู่และสลัดถั่วที่เหลือในมือไปทางจางอู่ เสื้อผ้าของเขาก็ฉีกขาดจนถูกถอดออกจนหมดเป็นที่น่าอับอายต่อหน้าชาวเมืองหลวงอีกทั้งดวงตาทั้งสองก็ถูกถั่วที่เหลือพุ่งเข้าไปอย่างตรงเป้าหมาย จางอู่ล้มเสียงดังสนั่นท่ามกลางความสะใจของชาวบ้านโดยรอบที่ไม่มีผู้ใดสนใจจะช่วยพวกมันเลยสักคนอีกทั้งยังพากันโยนข้าวของและดึงเอาเงินที่ถูกเก็บไปคืนกลับมา “นิ้วเท้าหายไปนิ้วหนึ่งแล้ว ดูสิว่าเจ้าจะทำเช่นไรเสวียนอวี่” นี่เป็นเพียงแค่น้ำจิ้มเท่านั้น ติดตามเส้นทางการล้างแค้นของไป๋ซูเม่ย ความสะใจผสมผสานกับการรับมือการรุกของซื่อจื่อ “ข้าอยากกลับไปอาบน้ำแล้ว” “ข้ามีอยู่ที่หนึ่งหากเจ้าอยากแช่ตัวอาบน้ำสักหน่อย รับรองว่าไม่มีผู้ใดรบกวน” “ที่ใดงั้นหรือ” “น้ำตกด้านหลังนี่เอง แต่น้ำจะเย็นนิดหน่อย” “ข้าอยากไปนะเจ้าคะ” “เจ้า….เจ้า…” “เฟิงหรง…ท่านชวนข้าเองนะ”

'ฉันมันก็แค่ผู้หญิง ที่เขาใช้เงินซื้อมาบำเรอความสุขของตัวเอง' ตรับ ตรับ ตรับ~ "อ๊า อ๊า อ๊าง บะ เบาหน่อย อื้อ" ฉันร้องท้วงเพราะเขากระเเทกท่อนเอ็นเข้ามาในรูเสียวของฉันรุนแรงเกินไปแล้ว " อ๊า ยะ อย่า ห้ามผม เพราะผมทำให้คุณไม่ได้ซี๊ด ~" เพี๊ยะ เพี๊ยะ เขาตีก้นฉันอย่างแรงสองที จากนั้นก็เอามือมาดึงผมฉันให้เงยหน้าขึ้น แล้วเขาก็กระเอกเอวเข้ามาหนักหนวงกว่าเดิม ฉันไม่ควรไปหลงรักผู้ชายที่ ทั้งดิบ ทั้งเถื่อน แล้วก็แสนจะเย็นชาแบบเขาเลย ไม่ควรเลยจริงๆ

เดิมทีเซียวอี้เซียนต้องแต่งงานกับจ้าวเฉิง แต่ใครจะรู้ว่าวันแต่งงานเขากลับยกขบวนไปรับหลิวเย่วคุณหนูตระกูลหลิวแทน ทำให้เรื่องนี้เป็นที่ขบขันของทั้งเมือง เซียวอี้เซียนตัดสินใจจบชีวิตตนเองทั้งๆที่สวมชุดเจ้าสาว จนกระทั่งวิญญาณอีกดวง ได้มาสิงสถิตแทน เซียวอี้หลานป่วยด้วยมะเร็งลำไส้ระยะสุดท้ายเธอต้องจากครอบครัวไปในวัยเพียง27ปี หยางเทียนหลงอมยิ้มทันที ชินอ๋องและพระชายาถึงกับมองหน้ากัน ปกติบุตรชายเย็นชายิ่งนัก ตั้งแต่ได้พบกับดรุณีน้อยตรงหน้า รอยยิ้มของเขาก็ได้เห็นง่ายขึ้น หยางเทียนหลงทักทายคนที่ยืนหน้างอตรงหน้า "เจ้ารอพี่นานหรือไม่ เซี่ยนเซี่ยนคนดีของพี่" คนตัวเล็กทักทายเขาตามมารยาท "อี้เซียนถวายพระพรหนิงอ๋องเพคะ เราเพิ่งเจอกันเมื่อวานที่ตลาดมิใช่หรือเพคะ" ("ตาแก่...แอบมาบ้านเจ๊ทุกวันแหม่ทำมาเป็นพี่อย่างนั้นพี่อย่างนี้ เดี๋ยวแม่ก็โบกด้วยพัดในมือเลยนี่") ("คนงาม..เจ้ามองข้าแบบนี้เสน่หาในตัวข้ามากหรือ ก็รู้ว่าข้านั้นหน้าตาหล่อเหลา แต่ไม่คิดว่าจะทำเจ้าเสียอาการเช่นนี้") คนหนึ่งกำลังคิดในใจอยากจับเขาทุ่มลงพื้นแล้วขึ้นคร่อมข่วนหน้าตายั่วยวนชวนอวัยวะเบื้องล่างนั้นให้เป็นรอย ส่วนอีกคนก็หลงคิดว่าดรุณีน้อยตรงหน้าหลงเสน่ห์อันหล่อเหลาตนเองจนตะลึง

"ถ้าไม่มีอะไรแล้ว งั้นฉันขอตัว" หญิงสาวพูดขึ้นด้วยสีหน้าท่าทางยังคงนิ่งเฉย ลุกขึ้นจากโซฟาทำท่าจะเดินออกไป แต่... "เดี๋ยว..." เสียงทุ้มเข้มเอ่ยเรียกคนตัวเล็กขึ้นทำให้พราวดาวชะงักเท้า แต่แล้วก็ต้องนิ่งไปกับประโยคต่อมาที่ได้ยิน "...เธอยังไม่ได้จ่ายดอกเบี้ยครั้งสุดท้าย"

ในชาติก่อน ซูชิงลั่วเป็นบุตรสาวของเศรษฐีอันดับหนึ่งในจินหลิง แต่เนื่องด้วยบิดามารดาเสียชีวิตตั้งแต่ยังเด็ก นางจึงจำใจต้องไปพึ่งพาครอบครัวฝั่งยายของนางที่อยู่ในเมืองหลวงและถูกให้หมั้นหมายกับลู่เหยียนที่มีศักดิ์เป็นลูกพี่ลูกน้อง คิดไม่ถึงว่าลู่เหยียนจะแอบซุกเมียน้อยเอาไว้ ทำให้นางต้องตายทั้งกลม ในชาตินี้ ซูชิงลั่วตัดสินใจแน่วแน่ที่จะถอนหมั้นกับลู่เหยียน แต่กลับถูกน้าหญิงของเธอบังคับให้ต้องแต่งงานกับคนเลวอีก ในขณะที่นางกำลังไม่รู้จะทำอย่างไรดี ลู่เหิงจือ อัครมหาเสนาบดีก็เสนอให้นางแต่งงานหลอกๆ กับเขา ชาวเมืองหลวงทุกคนต่างรู้ว่า ลู่เหิงจือเป็นคนเยือกเย็นและหยิ่งทะนง จิตใจโหดเหี้ยม ไม่ใกล้ชิดสตรี มีข่าวลือว่าเคยมีสาวใช้คนหนึ่งพยายามให้ท่าเขา แต่กลับถูกเขาสั่งประหารในทันที ลู่เหิงจือกล่าวอย่างเยือกเย็นว่า "เราสองคนต่างก็แต่งงานกันเพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง และข้าจะปล่อยเจ้าเป็นอิสระในอีกสามถึงห้าปีข้างหน้า" ซูชิงลั่วหมดหนทาง ได้แต่กัดฟันยอมรับข้อเสนอ คิดไม่ถึงว่าหลังจากแต่งงานไปได้ไม่นาน ลู่เหิงจือกลับกอดนางไว้ในอ้อมแขน บรรยากาศในห้องเปลี่ยนไปอย่างชวนฝัน นางพูดเสียงหลง "ไหนบอกว่าแต่งกันหลอกๆ อย่างไร..." ลู่เหิงจือเลิกคิ้ว "ก็แค่ทำให้เรื่องหลอกกลายเป็นเรื่องจริง จะเป็นไรไป?"