โหด มันส์ ฮา

จักรพรรดิตราหน้าบูรณิมาว่าเป็นลูกฆาตกร แม่ของเธอฆ่าภรรยาของเขาอย่างเลือดเย็น ทำให้ลูกเขากลายเป็นเด็กกำพร้า ฉะนั้นเขาจึงประกาศกร้าวว่าต่อให้แม่ของเธอตายเป็นผีตกนรกหมกไหม้ แต่คนที่ยังมีชีวิตอยู่เช่นเธอ ก็ต้องชดใช้อย่างสาสม! กระทั่งทุกอย่างถึงจุดสิ้นสุด พร้อมกับการจากไปของเธอ เขากลับพบว่าเขาไม่เหลืออะไรเลย เเม้กระทั่งหัวใจตัวเอง... "ถ้าแค้นนัก! ก็ฆ่าฉันเสียเถอะ!" บูรณิมาตะโกนใส่หน้าอย่างเหลืออด "ถ้าเธอตาย เรื่องนี้ก็หมดสนุกน่ะซี้" "คนถ่อย!" "ชมกันบ่อยขนาดนี้ คงได้สลบคาเตียง" คนหัวใจทมิฬแสยะยิ้มร้าย "สารเลว!" "แล้วชอบไหมจ๊ะ ที่มีผัวสารเลวแบบนี้" "ไปลงนรกซะ!" "เอากับเธออยู่ขนาดนี้ ไม่ลงนรกหรอกเบบี๋ มีแต่จะขึ้นสวรรค์ชั้นเจ็ด" เขาว่าพลางเคลื่อนเข้าหา "ถะ...ถ้าคุณไม่หยุด ฉันจะกลั้นใจตาย" "ห้ามคิดแม้แต่จะทำร้ายตัวเอง ชีวิตเธอเป็นของฉัน จะเป็นหรือตายฉันเท่านั้นที่เป็นคนกำหนด ฉะนั้นตราบใดที่ฉันยังใช้งานร่างกายเธอไม่สาสม อย่าได้คิดทำให้ของของฉันมีตำหนิ" คนโอหังออกคำสั่งอย่างเผด็จการ "ชีวิตฉันเป็นของฉัน ไม่ใช่ของคุณ"

“ระหว่างเสือกับไทเกอร์หนูอยากจะหมั้นกับใคร” “พ่อ!!/พ่อ!!” ทั้งพี่เสือและไทเกอร์ต่างอุทานออกมาพร้อมกันอย่างตกใจรวมทั้งฉันด้วย เพราะไม่คิดว่าจะถูกถามแบบนี้ สมองมันอื้อและขาวโพลนไปหมดไม่เข้าใจว่านี่มันเรื่องอะไร จู่ๆ ทำไมคุณลุงถึงให้มาเลือกอะไรแบบนี้ “เลือกสิลูก แม่อยากให้ใจ๋เลือกด้วยตัวเอง” ฉันมองหน้าไทเกอร์และพี่เสือสลับกัน แน่นอนว่าหากต้องเลือกมันมีคำตอบตายตัวอยู่ในใจแล้ว และตอนนี้พี่เสือก็กำลังส่ายหน้าบอกเป็นนัยๆ ว่าห้ามเลือกเขา “ใจ๋” เสียงของพ่อที่เรียกทำให้ฉันสะดุ้ง ด้วยความที่พ่อค่อนข้างดุ ความกลัวทำให้ฉันพูดคำตอบที่อยู่ในใจออกมา “พี่เสือค่ะ ใจ๋อยากหมั้นกับพี่เสือ” “ยกเลิกงานหมั้นซะใจ๋ อย่าทำให้เรื่องมันแย่ไปมากกว่านี้” “ต่อให้ต้องเลือกใหม่ ใจ๋ก็ยังจะเลือกพี่เสือ” ฉันมองหน้าคนตัวสูง ผู้ชายที่แอบรักมานานหลายปี “ฉันให้เธอเป็นได้มากที่สุดแค่น้องสาว ถ้าไม่อยากเป็น ก็มีอีกสถานะ สนใจไหม?” “สถานะอะไรคะ” “คนไม่รู้จัก” “……..” “ถ้ามั่นใจจะให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้ก็อย่าว่าฉันใจร้าย”

เด็กหนุ่มเย่ซิวเรียนรู้เคล็ดวิชาจากอาจารย์ในหุบเขาและป่าลึก แต่ภายหลังกลับถูกหลอกให้จำใจต้องลงเขาไป ลำพังด้วยวิชาแพทย์ประกอบกับวรยุทธ์อันไร้เทียมทาน เขาก็สามารถบดขยี้คู่ต่อสู้และครองเมืองได้แล้ว

อินชิงเสวียนประสบอุบัติเหตุรถชน เธอได้ข้ามมิติและกลายมาเป็นพระสนมถูกปลดในวังเย็นที่ยังไม่ทันแม้จะแต่งตั้งยศศักดิ์เสียด้วยซ้ำ แถมกลายเป็นแม่คนโดยไม่ต้องเจ็บต้องคลอดเองอีกต่างหาก หลังจากที่รับสืบความทรงจำของเจ้าของร่างเดิมมา อินชิงเสวียนก็ตั้งมั่นว่าจะหาเงินหนีออกจากวัง และเลี้ยงลูกให้ก่อกบฎทวงบัลลังก์ ไม่มีอาหาร ไม่ต้องกลัว ข้ามาช่องว่างอยู่ในมือ ไม่มีเงิน ไม่ต้องกลัว มีของดีขายยังไงก็กำไรงาม อินชิงเสวียนอาศัยช่องว่างจนชีวิตในพระราชวังมีกินมีเหลือมีใช้ แต่ขณะที่กำลังจะดำเนินตามแผนการของตัวเอง ก็ถูกชายบางคนรั้งเอาไว้ "ข้าได้ยินว่าเจ้าจะให้ลูกข้าก่อกบฎ?" อินชิงเสวียนขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน "ทำไม? ไม่ได้หรือ?" สีหน้าชายผู้นั้นเปลี่ยนไปทันที แววตาเต็มไปด้วยความลึกซึ้ง "ขอเพียงเจ้ากับลูกยอมอยู่ที่นี่ แผ่นดินเป็นของเจ้า ข้าก็เป็นของเจ้าเช่นกัน"

"ฮึ่ย เจ็บจัง~" ภายใต้แสงไฟจากด้านบนที่สว่างจ้า ชายคนนั้นให้ฉันนอนคว่ำหน้าบนเตียง จากด้านหลัง เขาค่อยๆ ออกแรงกดเอว ในขณะที่กำลังมองหาจุดที่เหมาะสมที่สุด แต่ฉันรู้สึกผิดปกติมาก อดไม่ได้ที่จะอุทานและขอให้เขาหยุด แต่ที่น่าประหลาดใจคือ เขาไม่ได้หยุด แต่ยังคว้าเข็มขัดของฉันอย่างแรงอีกด้วย

อวิ๋นฝูหลิงเดินทางข้ามมิติแล้ว ทันทีที่ลืมตา ไม่เพียงกลายเป็นแม่คนโดยที่ไม่ต้องเจ็บปวด มีลูกชายอายุสามปีครึ่งหนึ่งคน ยังต้องเผชิญหน้ากับอันตรายของภัยน้ำท่วมอีก จึงได้แต่หอบข้าวหอบของหนีภัย ไม่มีกินไม่มีดื่มหรือ? ไม่กลัว พี่สาวมีเสบียงเต็มมิติ! อันธพาลเจ้าถิ่นหาเรื่องหรือ? ไม่กลัว เข็มเดียวก็ทำให้เขาไปพบยมบาลได้! มีทักษะการแพทย์อยู่ในมือ ทั่วหล้าก็เป็นของข้า แค่ช่วยชายรูปงามผู้หนึ่งเอาไว้ เหตุใดเขาจึงติดนางจนสลัดอย่างไรก็ไม่หลุดเสียแล้ว “ฮูหยิน พวกเรามีลูกคนที่สองกันเถอะ!”