ขอโทษที พอดีไม่ใช่นางเอก ฉบับนิยายกับซีรีส์ต่างกันอย่างไร

มุมมองอีกแบบหนึ่งที่ฉันชอบคิดคือการมองจากมุมของผู้กำกับและคนดูพร้อมกัน — การดัดแปลงเพื่อกลุ่มผู้ชมกว้างขึ้นมีผลกับเนื้อหาเยอะ

ฉันสังเกตว่าเมื่อนิยายถูกทำเป็นซีรีส์ ผู้สร้างมักจะขยายคาแรกเตอร์รองหรือสร้างซับพล็อตเพิ่มเพื่อยืดเวลาและสร้างความตึงเครียดต่อเนื่อง ตัวอย่างชัดเจนคือ 'Normal People' ที่จากหน้ากระดาษซึ่งเน้นความรู้สึกภายใน ถูกแปลงเป็นฉากเงียบๆ ที่นักแสดงถ่ายทอดแบบไม่ต้องอธิบายมาก ทำให้ความสัมพันธ์ดูเป็นธรรมชาติและเจาะคนดูอีกแบบ ในทางกลับกัน บทที่เคยละเอียดในนิยายอาจถูกตัดเพราะมันไม่ขยับหน้าจอ

การปรับโทนก็สำคัญ — บางเรื่องในนิยายมีภาษาที่ดาร์คและซับซ้อน แต่โปรดักชันต้องการเรตติ้งหรือบรรยากาศที่เข้าถึงง่ายขึ้น จึงปรับบทให้เบาไปทางความบันเทิงมากขึ้น นอกจากนี้การคัดนักแสดงยังเปลี่ยนความหมายของฉากได้ เช่น การให้สีหน้าบางอย่างกับตัวละครทำให้บทสนทนาที่อ่านแล้วจืดกลับมีอารมณ์ชัดเจนขึ้น เหล่านี้คือเหตุผลที่ฉันมักจะแยก 'เนื้อหา' กับ 'การนำเสนอ' ออกจากกัน การสนุกกับทั้งสองเวอร์ชันทำให้เห็นว่าผู้สร้างแต่ละฝั่งอยากสื่ออะไรและเลือกตัดทอนสิ่งใดไป โดยไม่จำเป็นต้องบอกว่าอันไหนดีกว่าแต่อันไหนให้ประสบการณ์ต่างกันเท่านั้น

บอกตามตรงว่าฉบับนิยายกับฉบับซีรีส์มันเหมือนคนละชิ้นงานที่เกิดจากต้นไม้ต้นเดียวกัน — มุมมองในการเล่าเรื่องเปลี่ยนโดยสิ้นเชิง

ในฐานะคนอ่านที่ชอบจมอยู่กับความคิดของตัวละคร ฉบับนิยายมักให้ความสำคัญกับความคิดภายใน จิตวิทยา และคำบรรยายที่ขยายโลกในมิติที่ภาพยนตร์จับไม่ได้ง่ายๆ เล่าได้ละเอียดถึงแรงจูงใจ ความทรงจำ หรือการตัดสินใจเล็กๆ ที่ทำให้ตัวละครเป็นตัวละคร ฉบับซีรีส์กลับใช้ภาพ แสง สี ดนตรี และการแสดงของนักแสดงเป็นตัวเล่า ดังนั้นฉากเดียวกันอาจรู้สึกหนักแน่นขึ้นเพราะมุมกล้อง หรือเปราะบางขึ้นเพราะดนตรีประกอบ

สองงานที่นึกขึ้นมาทันทีคือ 'Demon Slayer' กับนิยายแฟนตาซีที่ถูกย่อเป็นตอนๆ ในบางครั้ง ซีรีส์จะต้องตัดหรือย้ายลำดับเหตุการณ์เพื่อรักษาจังหวะห้อต่อชั่วโมง บทสนทนาในนิยายที่ยาวถูกย่อให้สั้นลง แต่ฉากแอ็กชันหรือภาพสวยๆ ได้รับการขยาย บางครั้งตัวละครรองถูกเติมเต็มในซีรีส์ให้คนดูผูกพันมากขึ้น ขณะที่นิยายอาจเน้นธีมเชิงปรัชญาหรือความทรงจำของตัวเอกมากกว่า

สุดท้ายแล้ว ฉบับไหนดีขึ้นมันขึ้นกับสิ่งที่คุณต้องการ — ถ้าอยากเข้าไปนอนอยู่ในหัวตัวละคร อ่านนิยายเป็นข้อเสนอที่ดี ถ้าต้องการประสบการณ์ร่วม นั่งดูคนแสดง แสงกับเพลงช่วยทำให้รู้สึกได้ทันที ฉันมักจะเลือกทั้งสองแบบสลับกัน แล้วมองว่าการดัดแปลงเป็นการชำแหละและประกอบชิ้นส่วนใหม่มากกว่าจะเป็น 'สำเนา' เหมือนกันเสมอ

พูดสั้นๆ ว่าทั้งสองแบบให้ของคนละชนิด — นิยายให้จิตในใจ ซีรีส์ให้ประสบการณ์รวม

ฉันเองมักจะนึกถึง 'The Witcher' เวอร์ชันทั้งที่อ่านและที่ดู เพราะมันชี้ชัดว่าบทสนทนาและความละเอียดของโลกในหนังสือช่วยให้เราเข้าใจแรงผลักดันของตัวละครลึกกว่า ส่วนฉบับซีรีส์กลับเน้นจังหวะภาพและการวางคิวฉากต่อฉากที่ทำให้ความตื่นเต้นเข้าถึงได้ทันที ในบางฉากที่อ่านแล้วรู้สึกเชื่อมโยงกับตัวเอกอย่างเงียบๆ เมื่อดูกลายเป็นฉากใหญ่ที่คนตะโกนคุยกัน ซึ่งให้ความรู้สึกที่ต่างไป

ฉันชอบทั้งสองแบบเพราะมันเติมเต็มกัน เวลาอยากคิดต่อ ฉันกลับไปอ่าน พอลงจอแล้วก็รู้สึกถึงพลังของภาพ เสร็จแล้วก็มีความสุขแบบคนดูคนหนึ่งที่ได้เห็นตัวละครโปรดเดินไปมาในโลกที่มีเสียงและสี — แบบที่หนังสือให้ได้แต่ในจินตนาการเท่านั้น