ฉบับแปลไทยของ Lucky Novel ตรงกับต้นฉบับหรือไม่

ความต่างเชิงคำและโทนเสียงมีผลมากเมื่อเทียบฉบับไทยของ 'lucky novel' กับต้นฉบับ โดยเฉพาะส่วนที่พึ่งพาการเล่นคำหรือสัญญะทางวัฒนธรรม นักแปลต้องเลือกว่าจะหามุมแปลที่ตรงตัวหรือจะตีความใหม่ให้เข้ากับบริบทไทย

ผมมักนึกถึงการแปล 'Kino no Tabi' ที่ฉบับไทยบางครั้งเลือกใช้คำเรียบง่ายเพื่อให้ข้อคิดชัดเจน นโยบายแบบนี้ใช้ได้ดีถ้าจุดประสงค์คือสื่อสารไอเดียหลักให้กว้างขึ้น แต่สำหรับ 'lucky novel' ที่มีรายละเอียดเชิงอารมณ์และมุขเล็กๆ ผมรู้สึกว่าการแปลไทยบางจุดยืดหยุ่นเกินไปจนส่งอรรถรสต้นฉบับลดลงบ้าง เหมือนการปรุงรสอาหารให้คนทั่วไปทานได้ แต่รสแท้ของวัตถุดิบจะแปลงไป

โดยรวมแล้วฉบับแปลไทยถือว่าทุ่มเทและอ่านสนุก ผมเองมักกลับไปอ่านฉากโปรดซ้ำเพื่อเปรียบเทียบโทนอยู่เรื่อยๆ ซึ่งก็ทำให้รู้สึกว่าการแปลมีทั้งความสำเร็จและพื้นที่ให้ปรับปรุง เหมือนการเป็นแฟนที่อยากเห็นเวอร์ชันที่ดีที่สุดออกมาในอนาคต

จริงๆแล้วฉบับแปลไทยของ 'lucky novel' เป็นกรณีศึกษาที่น่าสนใจเรื่องความพยายามรักษาเนื้อหาเดิมกับการปรับให้เข้ากับผู้อ่านไทย

ผมมองว่าการแปลครั้งนี้แบ่งเป็นสองด้านชัดเจน ด้านหนึ่งคือความพยายามรักษาบทพูดและบุคลิกตัวละคร ซึ่งเห็นได้จากการเลือกถ้อยคำที่ใกล้เคียงกับโทนต้นฉบับ ทำให้ฉากสำคัญยังคงส่งพลังได้ เช่นฉากเผชิญหน้าที่ต้องการความดุดันหรือความเศร้าลงน้ำหนักได้ตรงจุด อีกด้านคือจุดที่นักแปลเลือกปรับวัฒนธรรมและมุกตลกให้เข้ากับผู้อ่านไทย ผลลัพธ์คือบางมุกอาจฮาขึ้น แต่บางมุกที่พึ่งพาอรรถรสภาษาในต้นฉบับก็จะจางลงไป

การใช้คำสรรพนามและโทนสื่อสารเป็นหัวใจสำคัญที่ทำให้แปลนี้รู้สึกใกล้เคียงหรือห่างจากต้นฉบับ ฉบับไทยยังต้องตัดสินใจเรื่องคงหรือตัด honorifics, การเว้นวรรคของบทพูด และการแปลศัพท์เฉพาะโลกแฟนตาซี ความสมดุลตรงนี้ขึ้นอยู่กับว่าทีมแปลอยากให้ผู้อ่านไทยเข้าใจง่ายแค่ไหนโดยไม่สูญเสียสไตล์เดิม ของผมแล้วฉบับนี้ทำได้ค่อนข้างดีในภาพรวม แม้จะมีตะกุกตะกักบ้างในจุดที่พึ่งพาเกมคำหรืออารมณ์แฝง แต่เมื่ออ่านต่อเนื่อง ความไหลลื่นของเรื่องยังพาผมเผลออ่านจนจบตอนหลายครั้ง

มุมหนึ่งที่ผมคิดว่าควรพูดถึงคือการถ่ายทอดอารมณ์ละเอียดของตัวละครในฉบับแปลไทยของ 'lucky novel' โดยเฉพาะฉากบทสนทนาเชิงจิตวิทยา การเลือกคำที่หนักหน่วงเกินไปหรืออ่อนเกินไปสามารถเปลี่ยนการตีความตัวละครได้เลย

ยกตัวอย่างเปรียบเทียบกับการแปลภาษาไทยของ 'Mushoku Tensei' ที่ผมติดตามอยู่: งานแปลของเรื่องนั้นมักเลือกรักษาจังหวะภายในประโยคและน้ำเสียงต้นฉบับ ทำให้ผู้อ่านรับรู้การเติบโตของตัวละครผ่านคำพูด ฉบับไทยของ 'lucky novel' ก็พยายามในแนวทางเดียวกัน แต่จุดต่างคือบางช่วงมีการปรับให้ทันสมัยขึ้นเพื่อให้คนรุ่นใหม่คุยตามได้ง่าย นั่นทำให้บางคำที่น่าจะขมขื่นถูกเบลอให้สุภาพขึ้น ซึ่งมีทั้งข้อดีช่วยเข้าถึงผู้อ่านวงกว้าง และข้อเสียที่ลดความคมของบทสนทนา

สรุปแบบไม่เป็นทางการคือ ถ้าคุณเน้นพล็อตและการเล่าเรื่อง ฉบับแปลไทยทำหน้าที่ได้ดี แต่ถ้าต้องการสำรวจความละเอียดอ่อนของโทนภาษาและน้ำเสียงตัวละคร อาจมีบางจังหวะที่รู้สึกต่างจากต้นฉบับเล็กน้อย ทั้งนี้ผมชอบการแปลที่ตั้งใจจะรักษาอารมณ์หลักไว้ แม้ว่าจะเลือกกลยุทธ์การปรับถ้อยคำที่ต่างออกไปก็ตาม