ฉากเพลงประกอบแบบไหนจะเข้ากับจักรวรรดิเปอร์เซียในงานภาพยนตร์?

แนวทางที่ฉันเลือกคือทำให้รากวัฒนธรรมปรากฏผ่านสีเสียงเล็ก ๆ ไม่ใช่แค่การคัดลอกท่วงทำนองเก่า ๆ

ฉันชอบใช้รายละเอียดเล็กน้อย—เช่นการใส่ ornament แบบเปอร์เซียที่สั้น ๆ ในเมโลดี้หลัก หรือปล่อยให้เสียงซอ (kamancheh) โผล่มาแค่ไม่กี่โน้ตในฉากที่ต้องการความเป็นส่วนตัว เทคนิคพวกนี้ทำให้ภาพรวมรู้สึกเชื่อมโยงกับพื้นที่โดยไม่กลายเป็นสเตริโอไทป์ นอกจากนี้ฉันมักให้ความสำคัญกับพื้นที่เงียบ: การตัดเสียงดนตรีออกในช่วงเวลาสั้น ๆ แล้วตามด้วยเสียงพื้นผิวเล็ก ๆ เช่นลมหรือเสียงผู้คน จะทำให้เมื่อดนตรีกลับมา มันมีพลังมากขึ้น

ฉันเคยชอบเพลงประกอบในแอนิเมชันบางเรื่องเช่น 'Persepolis' ที่ใช้ความเรียบง่ายให้เป็นพลัง—ไอเดียเดียวกันนี่แหละใช้ได้กับจักรวรรดิเปอร์เซีย แค่ต้องเลือกจังหวะ สีเสียง และองค์ประกอบให้ตรงกับภาพ ไม่ใช่แค่ใส่เครื่องดนตรีพื้นถิ่นลงไปแล้วหวังว่ามันจะพาไปไหนต่อไหนได้เอง

มุมของผู้กำกับสายภาพที่ชอบบทเพลงแนวดราม่า-มหากาพย์จะเลือกใช้เป้าหมายชัดเจน: เพลงต้องเล่าเรื่องก่อนภาพเริ่มพูด

ฉันเน้นสามแนวทางสั้น ๆ ที่ใช้บ่อยและเห็นผลดี:
- ฉากขบวนราชศักดิ์ศรี: ใช้จังหวะเดินชัด ๆ ของเพอร์คัชชัน เสริมด้วยฮอร์นหรือเครื่องสายยาว ๆ เพื่อความยิ่งใหญ่ แบบที่ได้แรงบันดาลใจจากบางฉากใน 'Lawrence of Arabia' แต่ผสมเครื่องดนตรีเปอร์เซียเพื่อให้มีเอกลักษณ์
- ฉากลับไปสู่ความเป็นส่วนตัวของพระราชา: เวอร์ชันเรียบง่ายของธีมหลัก ด้วยซอลโอโล่ ney หรือ santur เสียงเงียบ ๆ ของเปียโนหรือซอสเตนูโอของเครื่องสายจะทำให้คนดูรู้สึกใกล้ชิด
- ฉากการสู้รบหรือการยกทัพ: ผสมเสียงอิเล็กทรอนิกส์ต่ำ ๆ กับเพอร์คัชชันหนักและคอรัสสั้น ๆ เพื่อขับพลัง โดยฉันมักจะให้มี 'โมทีฟ' สั้น ๆ ที่ซ้ำเพื่อสร้างความตึงเครียด

ฉันอยากให้ดนตรีของฉากจักรวรรดิทำงานเป็นเครื่องมือทางอารมณ์ที่ชัดเจน แต่ยังต้องมีพื้นที่ให้ภาพและการแสดงได้หายใจ ถ้าทำได้ดี ดนตรีจะยกระดับทั้งฉากและตัวละครโดยไม่แย่งซีน

ผืนดนตรีสำหรับจักรวรรดิเปอร์เซียควรบอกเล่าเรื่องราวของทะเลทราย ความงดงามของราชสำนัก และความลึกลับทางศาสนาไปพร้อมกัน

ฉันมองภาพเครื่องสายกว้างใหญ่ที่ถูกจับคู่กับเครื่องดนตรีพื้นถิ่นอย่าง ney, santur หรือ kamancheh เพื่อให้เกิดความรู้สึกทั้งมหึมาและเป็นส่วนตัวพร้อมกัน การวางสายเครื่องสายแบบออเคสตราให้เป็นพื้นหลังและปล่อยให้เครื่องดนตรีดั้งเดิมโผล่ขึ้นมาเป็นเมโลดี้หลัก จะช่วยสร้างอารมณ์ที่ทั้งยิ่งใหญ่และมีรากที่ชัดเจน เมื่อผสมกับเสียงเพอร์คัชชันแบบ daf หรือ frame drum ในจังหวะที่ไม่ต้องเร็วมาก จะให้ความรู้สึกของขบวนแห่ราชศักดิ์ศรีได้อย่างดี

ฉันมักเพิ่มองค์ประกอบเสียงง่าย ๆ เช่นลมซัดเป็นแอมเบียนซ์หรือเสียงชายหาดทรายในมุมที่ต้องการพื้นที่โล่ง เพื่อเน้นการเดินทางของตัวละคร และใช้คอรัสเสียงต่ำ ๆ แบบ chant ในบางฉากเพื่อสื่อความศักดิ์สิทธิ์หรือโชคชะตา เรื่องสำคัญคือไม่ต้องยัด microtonal ทุกเมโลดี้จนเกินไป—เลือกชั่วขณะให้มีการตกแต่งเล็กน้อย เพื่อให้ผู้ชมที่ไม่คุ้นเคยยังเข้าถึงได้ แต่คนที่จับละเอียดจะชื่นชมความละเอียดอ่อนตรงนั้น สุดท้ายฉันชอบให้ธีมราชาเป็นเมโลดี้สั้นๆ ที่สามารถยืดขยายเป็นเวอร์ชันออร์เคสตราหรือเวอร์ชันดั้งเดิมได้ ขึ้นอยู่กับมู้ดของฉาก เช่นฉากราชพิธีจะใช้ออร์เคสตราเต็มรูปแบบ สวนกับฉากส่วนตัวในห้องบัลลังก์ที่เลือกใช้แค่อินสตรูเมนต์พื้นถิ่นกับสายเดียว จบแบบนี้ทำให้เพลงประกอบกลายเป็นส่วนหนึ่งของแผ่นดินไม่ใช่แค่แค่แบ็คกราวนด์ของหนัง