ทุกครั้งที่มองกลับไปยังบอสสเตจของ '
rockman' ความคิดของฉันมักจะเริ่มจากภาพเพลงธีมและกราฟิกพิกเซลก่อนเสมอ
เราใช้สิ่งนั้นเป็นประตูเข้าไปสู่แฟนฟิคได้ง่ายที่สุด — ลองจับธีมของสเตจมาเป็นฉากเปิด เช่น สเตจน้ำที่มีเสียงฟองกับแสงสะท้อน ให้ฮีโร่ของเราประสบเหตุหายนะทางเทคนิคระหว่างการต่อสู้ แล้วค่อยเผยความสัมพันธ์ระหว่างเครื่องจักรกับคนเขียนเรื่องโดยทีละชั้น เมื่อแกะเพลงธีมออกเป็นโมดูลเล็ก ๆ แล้วเติมบทพูดหรือบทภายในใจของตัวละคร จะเกิดความใกล้ชิดที่ต่างออกไปจากต้นฉบับ
อีกวิธีที่เราใช้บ่อยคือการพลิกมุมมองของบอส — ให้บอสเป็นตัวเอกของตอนหนึ่ง แล้วบรรยายการตัดสินใจเล็ก ๆ ที่นำไปสู่การเผชิญหน้ากับ 'Rock' แบบที่แฟน ๆ ไม่เคยเห็นมาก่อน การเติมรายละเอียดเชิงเทคนิคเล็ก ๆ เช่น เสียงกริดในยามซ่อมบำรุง หรือความรู้สึกของชิ้นส่วนที่กำลังสึกหรอ ช่วยให้ฉากดูมีน้ำหนักและสมจริงโดยไม่ต้องละทิ้งความเร็วของแอ็กชัน
ปิดท้ายด้วยการเอาองค์ประกอบเล็ก ๆ อย่าง 'Rush' หรือฉากบ้านของ 'Dr. Light' มาเล่นเป็นปมเล็ก ๆ แล้วขยายเป็นฉากใหญ่ — วิธีนี้ทำให้เรื่องสั้น ๆ กลายเป็นเนื้อเรื่องยาวที่ผูกโยงกับจักรวาลได้อย่างกลมกลืน