นิยายหมานครมีพล็อตหลักและตัวเอกอย่างไร?

ตรงไปตรงมาเลย ฉันมองว่า 'มหานคร' ในเวอร์ชันภาพยนตร์เป็นการดึงไอเดียจากมังงะมาปรับแต่งมากกว่าจะเป็นการย้ายเรื่องจากหน้าเปเปอร์มาทีละบรรทัด ต้นฉบับที่หลายคนพูดถึงคือมังงะสั้นของโอซามุ เตซึกะ ซึ่งให้เค้าโครงและองค์ประกอบภาพบางอย่าง แต่พอถึงหน้าจอก็มีการขยายโลก ดัดแปลงตัวละคร และเสริมพล็อตใหม่ๆ ที่ไม่ได้อยู่ในมังงะดั้งเดิม ผลงานฉบับภาพยนตร์เลยออกมาเป็นงานที่ผสมระหว่างการเคารพต้นฉบับและการสร้างสรรค์เนื้อหาเพิ่มเติม พอได้ดูแล้วฉันรู้สึกว่าโปรเจ็กต์นี้เหมือนการให้เกียรติรากเหง้าของเรื่อง แต่ก็กล้าเดินออกนอกกรอบเพื่อให้เหมาะกับสื่อใหม่ ผลลัพธ์คือภาพสวยและประเด็นลึก แต่ถาคนอยากเห็นการ์ตูนทุกบรรทัดถูกถ่ายทอดเป๊ะๆ อาจจะรู้สึกว่าหนังไปไกลกว่าต้นฉบับอยู่สักหน่อย

ชื่อผู้เขียนของ 'หมานคร' ที่ฝังอยู่ในความทรงจำของฉันคือพงศกร ซึ่งเป็นชื่อที่ติดกับงานสไตล์เมืองใหญ่และโลกแฟนตาซีอย่างชัดเจน เวลาอ่าน 'หมานคร' ครั้งแรก รู้สึกได้ถึงลายเซ็นการเล่าเรื่องของพงศกร—โทนที่ผสมความเป็นสากลกับรายละเอียดท้องถิ่น ทำให้ภาพเมืองในเรื่องทั้งคมและอบอุ่นไปพร้อมกัน การเลือกใช้ภาษาในฉากตลาด กลิ่นอาหาร และเสียงรถ ทำให้ฉันนึกถึงความรู้สึกเดียวกับตอนอ่าน 'สายลมแห่งนครา' แต่โครงเรื่องของ 'หมานคร' เอนหนักไปที่ความขัดแย้งภายในเมืองมากกว่า ฉันชอบวิธีที่พงศกรเล่นกับมุมมองหลายตัวละคร ทำให้ฉากเดียวกันถูกตีความแตกต่างกันไป ซึ่งช่วยเติมมิติให้โลกในเรื่อง ไม่ได้เป็นแค่นิยายเมืองใหญ่ทั่วไป แต่มีเงื่อนงำทางการเมืองและมานุษยวิทยาเล็กๆ แทรกอยู่ ฉันยังติดใจบทสรุปที่ไม่ตัดสินทุกอย่างให้ชัดเจน ทิ้งช่องว่างให้ผู้อ่านได้คิดต่อ เหมือนการปล่อยให้เมืองยังคงหายใจต่อไปเอง

ลองนึกภาพเมืองทั้งเมืองมีเสียงเล่าเรื่องของมันเองผ่านบทและน้ำเสียงของนักพากย์คนต่าง ๆ ใน 'หมานคร' — นั่นคือความรู้สึกแรกที่วิ่งเข้ามาเมื่อฟังเครดิตครั้งแรก การแสดงพากย์ของงานนี้ผสมทั้งนักพากย์สายมืออาชีพและนักแสดงจากวงการภาพยนตร์ที่รับเชิญมาเติมชีวิตให้ตัวละครหลัก ฉันชอบที่บทถูกแจกให้อย่างชัดเจน: ตัวละครเอกได้เสียงที่อบอุ่นแต่แฝงความเหนื่อยล้า ขณะที่ตัวละครรองบางคนมีน้ำเสียงคมชัดช่วยสร้างคอนทราสต์ของเมือง รายชื่อเต็มมักอยู่ในเครดิตตอนท้ายกับเพจทางการของโปรเจกต์ ซึ่งจะระบุบทและชื่อนักพากย์อย่างละเอียด ถ้าหยิบตัวอย่างการจัดคัดสรรจากงานต่างประเทศ เช่น 'Your Name' จะเห็นว่าเลือกคนให้เข้ากับโทนเรื่องมาก ซึ่งวิธีการนั้นก็ค่อนข้างชัดเจนใน 'หมานคร' ด้วยความเรียบแต่มีชั้นเชิง เหลือไว้เพียงความประทับใจว่าเสียงสามารถทำให้เมืองบนจอรู้สึกจริงได้จริง ๆ

ในโลกแฟนฟิคที่เอา 'มหานคร' เป็นฉากหลัง ผมมักจะถูกดึงไปกับงานที่เน้นบรรยากาศเป็นหลัก มากกว่าพล็อตย่อยๆ เรื่องที่อยากแนะนำแรกคือ 'มหานครเงา' ซึ่งถ่ายทอดความเปราะบางของตัวละครผ่านตรอกซอกซอยและแสงไฟนีออน ฉากที่พระเอกยืนบนดาดฟ้ารับลมจนพูดไม่ออกกับความเปลี่ยนแปลงของเมือง ทำให้ผมรู้สึกว่าเมืองนั้นเป็นตัวละครอีกตัวหนึ่ง การบรรยายกลิ่น เข้มข้นพอที่จะเห็นภาพ และการใช้ดนตรีประกอบที่ผู้แต่งแนบมาช่วยขับอารมณ์ได้ดีมาก อีกเรื่องที่ผมชอบคือ 'มหานครกลางแสง' งานนี้เน้นความสัมพันธ์แบบค่อยเป็นค่อยไป ระหว่างคนสองคนที่มาจากฝั่งต่างกันของเมือง เล่าได้ละเอียด ไม่หวือหวาแต่ซึมลึก มีฉากคาเฟ่ยามสายที่บทสนทนาเล็กๆ กลับเป็นจุดเปลี่ยนของความสัมพันธ์ ถ้าชอบฟีลชวนคิดและการพัฒนาตัวละครที่มีน้ำหนัก สองเรื่องนี้จะตอบโจทย์ได้ดีและทำให้ผมกลับมาอ่านซ้ำบ่อยๆ

ใคร ๆ คงเคยสงสัยว่า 'นิยาย หมานคร' เคยไปโผล่บนจอใหญ่หรือจอเล็กบ้างไหม. ฉันเป็นคนที่เก็บสะสมฉบับกระดาษของเรื่องนี้ไว้มาหลายปี และจากการติดตามวงการหนังสือกับข่าวบันเทิงตลอดมา บอกได้เลยว่าไม่มีการดัดแปลงในระดับภาพยนตร์โรงใหญ่หรือซีรีส์ทีวีเชิงพาณิชย์ที่เป็นที่รู้จักวงกว้าง. เรื่องนี้มีฐานแฟนที่เหนียวแน่นและโลกในนิยายเต็มไปด้วยรายละเอียดที่เหมาะจะทำเป็นซีรีส์ยาว แต่การนำไปขึ้นจออย่างจริงจังต้องการงบประมาณ การแปลงโครงเรื่อง และการจัดการลิขสิทธิ์ ซึ่งเท่าที่ฉันเห็นยังไม่เกิดเป็นโปรเจ็กต์ใหญ่ ๆ. เหตุผลที่ฉันคิดว่ายังไม่มีการดัดแปลงอย่างเป็นทางการก็เพราะโทนของงานและองค์ประกอบบางอย่างค่อนข้างเฉพาะตัว — ถ้าแปลงผิดทางอาจทำให้แฟนเก่าไม่พอใจได้ง่าย ๆ. อีกมุมหนึ่งคือถ้ามีทีมสร้างที่เข้าใจและให้เกียรติต้นฉบับจริง ๆ ผลลัพธ์อาจออกมาดีมาก เพราะโครงเรื่องของ 'นิยาย หมานคร' มีเสน่ห์ในเรื่องบรรยากาศและตัวละครที่ซับซ้อน คล้ายกับเหตุผลที่ทำให้บางนิยายต่างประเทศอย่าง 'Game of Thrones' ถูกดัดแปลงสำเร็จ ถึงจะต้องใช้เวลาและความกล้าที่จะปรับเปลี่ยนบางส่วนให้เข้ากับสื่อภาพ. สรุปคือในฐานะแฟน ฉันอยากเห็นงานนี้ได้โอกาสบนจอ แต่ก็เข้าใจว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเกิดขึ้นทันที — ถ้ามันมาเมื่อไหร่ คงต้องเตรียมใจรับทั้งความตื่นเต้นและความยากลำบากของการเปลี่ยนจากคำเป็นภาพ.

ภาพจำของเมืองใน 'หมานคร' ยังวนเวียนอยู่ในหัวฉันทุกครั้งที่คิดถึงจักรวาลนั้น ความเป็นไปได้ว่ามีแผนภาคต่อหรือโปรเจกต์สื่ออื่น ๆ สำหรับ 'หมานคร' ดูมีโอกาสสูง เมื่อพิจารณาจากความลึกของโลกและตัวละครที่ยังเปิดช่องให้เล่าเรื่องต่อได้ ฉันคิดว่าเส้นทางที่เป็นไปได้คือการแยกเรื่องราวไปยังมุมมองของตัวละครรองแบบมินิซีรีส์ หรือขยายเป็นมังงะแบบสปินออฟที่เจาะรายละเอียดเหตุการณ์ด้านข้าง ซึ่งแนวทางนี้เคยทำให้ผลงานเช่น 'ดาบพิฆาตอสูร' ขยายฐานแฟนได้มากขึ้น อีกทางที่ฉันชอบจินตนาการคือการทำเป็นภาพยนตร์สั้นหรือ OVA ที่โฟกัสฉากสำคัญที่ในซีรีส์หลักอาจถูกตัดทอนลง เสียงประกอบกับงานภาพถ่ายทำอย่างตั้งใจสามารถยกระดับอารมณ์ได้มากกว่าที่คาด ฉันเองอยากเห็นโปรเจกต์ที่กล้าพาโลกของ 'หมานคร' ไปทดลองฟอร์แมตใหม่ ๆ มากกว่าการทำภาคต่อตรง ๆ แค่นั้นก็จะทำให้แฟนได้มีมุมมองใหม่ ๆ กับเรื่องราวเดิมและเติมเต็มรายละเอียดที่ยังค้างคาไว้

ย้อนไปที่ฉากเปิดของ 'หมานคร' แล้วผมยังนึกถึงความเข้มข้นของตัวละครหลักทั้งหลายที่ถูกปั้นมาอย่างตั้งใจ. กฤษ เป็นแกนกลางของเรื่อง — คนธรรมดาที่ชีวิตพลิกผันจนต้องยืนอยู่ตรงกลางความขัดแย้งในเมืองใหญ่ เขารับบทเป็นตัวแทนความหวังและความผิดพลาดพร้อมกัน เห็นได้ชัดเจนจากฉากปะทะครั้งแรกที่เขาต้องตัดสินใจระหว่างช่วยคนหรือหนีไปเอง ในมุมมองของผมการเติบโตของกฤษคือหัวใจของเรื่อง เพราะทุกการกระทำมีผลต่อคนรอบข้างและชะตากรรมของเมือง ตะวัน ซึ่งเป็นคนที่คอยชี้นำกฤษ ทำหน้าที่เหมือนเข็มทิศทางศีลธรรม เธอไม่ได้เป็นเพียงเมนเทอร์แบบเดียวกับนิยายทั่วไป แต่มีความซับซ้อนทั้งความกลัวและความสำนึกผิด ตัวละครลินซึ่งเป็นเพื่อนวัยเด็กของกฤษ เติมเต็มด้านอารมณ์และความเป็นมนุษย์ของเรื่อง เธอเป็นกระจกที่สะท้อนให้เห็นว่าสิ่งที่กฤษทำมีผลต่อผู้คนจริง ๆ อีกคนที่ไม่ควรมองข้ามคือมารวิชัย ฝ่ายตรงข้ามที่ไม่ใช่ร้ายล้วน ๆ แต่มีมุมมองเฉียบคมต่อการปกครองเมือง บทบาทของเขาทำให้ธีมของอำนาจและความรับผิดชอบใน 'หมานคร' ชัดเจนขึ้น ช่วงที่มารวิชัยเปิดเผยแผนการในฉากสุดท้ายเป็นตัวชี้วัดว่าเรื่องนี้ไม่ได้มองโลกแบบขาวดำ ผมชอบที่ทุกตัวละครมีเหตุผลของตัวเองและฉากต่าง ๆ เช่นการประท้วงบนถนนหรือบทสนทนาบนดาดฟ้า ทำให้บทบาทของแต่ละคนเด่นชัดขึ้นในลักษณะที่มนุษย์จริง ๆ สามารถเข้าใจได้

เพลงธีมหลักของ 'หมานคร' คือเพลงที่ฉันเห็นคนพูดถึงมากที่สุดในวงสนทนาออนไลน์กับเพื่อนๆ และมันก็มีเหตุผลชัดเจนว่าทำไมสายคนเมืองถึงคล้อยตามกันได้ง่าย ๆ ฉันชอบท่อนโคลงที่ดังสะท้อนภาพกลางคืนในเมือง เพราะเสียงซินธ์กับกีตาร์โปร่งผสมกันทำให้ฉากวิ่งผ่านถนนเปียกฝนมีมิติขึ้น เพลงนี้มีชื่อว่า 'คืนในนคร' ซึ่งมักปรากฏในเพลย์ลิสต์ของ Spotify Thailand Top 50 และเพลย์ลิสต์ละครไทยยอดนิยม บ่อยครั้งที่คนจะค้นหาเวอร์ชันเต็มบน YouTube (มิวสิกวิดีโอหรืออัพโหลดจากช่องทางทางการของผู้ผลิต) หรือกดไลค์ใน Spotify เพื่อเก็บไว้เป็นเพลงโปรด ถ้าสนใจฟังอย่างเป็นทางการ ฉันมักจะแนะนำให้เปิดจากแพลตฟอร์มสตรีมมิ่งหลักอย่าง Spotify, Apple Music และ Joox เพราะมีคุณภาพเสียงที่ดีและติดตามอัปเดตเพลย์ลิสต์ได้ง่าย นอกจากนี้บน YouTube จะมีทั้งมิวสิกวิดีโอ คลิปประกอบฉาก และเพลย์ลิสต์ OST แบบรวมให้ฟังต่อเนื่อง แต่ถาใครอยากเก็บแบบชัด ๆ ก็สามารถซื้อดิจิทัลบน iTunes หรือรอแผ่น OST เวอร์ชัน Physical ตามร้านขายแผ่นเพลงในประเทศด้วยเช่นกัน ฉันมักฟังบน Spotify ขณะทำงาน เพราะสะดวกและค้นหาเพลงประกอบตอนที่ชอบได้เร็ว — บ่อยครั้งที่เพลงจาก 'หมานคร' ก็กลายเป็นเพลงติดชาร์ตเล็กๆ ในวิทยุท้องถิ่นหรือเพลย์ลิสต์ของบล็อกเกอร์เพลงด้วย