นิยายเรื่องกอบลินมีพล็อตหลักและตอนจบอย่างไร

เขาคือมาเฟียที่มีอิทธิพลทั้งในไทยและอังกฤษ แต่ภายใต้ใบหน้าเรียบนิ่งไร้ความรู้สึกกับแววตาที่นิ่งลึกคู่นั้น กำลังต้องการอะไรบางอย่างกับฉันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้... นั่นก็คือ 'ลูกชาย' "ห้ามถาม ห้ามสงสัย หน้าที่ของเธอคือนอนถ่างขา ตั้งท้อง และคลอดลูกให้ฉัน!"

'ขุนเขาจะมีเพียงเธอ เพียงคนเดียว' 'ขอเพียงใช้อกอุ่นๆ นี้เป็นที่พักพิงยามเหนื่อยล้าได้ไหมคะ'

องค์ชายหลี เจี๋ย องค์ชายใหญ่แห่งแคว้นหลู่ ผู้เก็บความคั่งแค้นที่พระบิดาต้องสังเวยพระชนม์ชีพด้วยถูกคำสั่งประหารจาก ฉีหวนกง พี่ชายแท้ๆ เมื่อครั้งแย่งชิงราชบัลลังค์ระหว่างรัฐ เขาตอบรับข้อเสนอแต่งงานกับธิดาของลุงตัวเอง หากแต่มิเคยปรารถนาองค์ชายา

นอนอ่านนิยายอยู่ดี ๆ ถิงถิงก็ไปโผล่ในนิยายที่ไม่เคยได้อ่าน นอกจากไม่เคยได้อ่านแล้ว สามีเจ้าของร่างก็พึ่งเสียไปหลายวันก่อน ลูกสาวก็พึ่งจะเดือนเศษ แม่สามีก็ป่วยอีถิงถิงคนนี้สุดจะงง ถิงถิงจำได้ว่าเธอเพิ่งจะนอนหลังอ่านนิยายเรื่อง ‘ฝากรักไว้กับรักแรกของแฟนเก่า’ จบไปตอนบ่ายสามของวัน นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายรักน้ำเน่าที่ถิงถิงชอบมาก และมันยังเป็นนิยายของนักเขียนที่เธอติดตาม เนื่องจากนักเขียนได้ส่งนิยายที่สั่งพิมพ์ให้กับนักอ่านที่สั่งซื้อมาถึง ถิงถิงที่ว่างจึงรีบอ่านนิยายเกือบห้าร้อยหน้าโดยที่ไม่ยอมพักจนจบโดยใช้เวลาเพียงสิบชั่วโมงในการอ่าน จากนั้นจึงหันไปหยิบหูฟังมาสวมพร้อมกับผ้าปิดตาที่ใช้ตลอดเพราะเดี๋ยวแดดจะแยงตาตอนเช้า แต่แล้วถิงถิงที่นอนอย่างสบายใจก็ต้องสะดุ้งตื่น เพราะได้ยินเสียงเด็กร้องไห้ข้างหู ถิงถิงขมวดคิ้วระหว่างรู้สึกตัว ตั้งแต่จำความได้เธอก็โตมากับคุณยายสองคนที่บ้านนอกและเสียไปเมื่อห้าปีก่อน หลังเรียนจบมัธยมปลายจึงย้ายเข้ามาเรียนในมหาลัยรัฐบาลที่มีทุนเรียนฟรี นอกจากยายแล้วเธอก็ไม่ได้มีญาติคนอื่นอีก จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะได้ยินเสียงเด็กร้องในห้อง เพราะที่พักของเธอนั้นเป็นหอพักสำหรับนักศึกษา เด็กที่ต่ำกว่าสิบสองขวบถูกห้ามเข้ามาอยู่เพราะเจ้าของหอกลัวจะรบกวนเหล่านักศึกษาในมหาลัยที่ต้องตื่นไปเรียนเช้าและกลับดึกบางคณะ

เรื่องราวของ "เดรค" และ "ลันตา" ว่าที่คู่หมั้นที่เกิดเรื่องราวอันเจ็บปวดระหว่างทั้งคู่จนทำให้ห่างหันไป ก่อนที่จะโคจรกลับมาพบกันอีกครั้งเพื่อจบเรื่องราวทุกอย่าง มาลุ้นกันว่าเรื่องราวความรักครั้งนี้จะจบลงเช่นไร

เมื่อเธอต้องมาเป็นนางบำเรอให้ผู้ชายสี่คนพร้อมกัน... “เฮ้ย ไม่ได้นะเว้ย คนนี้กูจอง” หลังจากที่น้ำหวานเดินออกไปวายุก็รีบ พูดขึ้นเมื่อเห็นสายตาของอีกสามคนที่เหลือ “ใครดีใครได้ว่ะ” “ไอ้ธัญ!” “มึงจะเถียงกันทำไม ก็เอาทุกคนไปเลยดิ” เทวาเสนอขึ้นตามความคิดของตนเอง “เซี้ย จริงปะวะ” “ถ้าชอบก็แค่เอามา..."