เพลงของ
นิมมานรดีมีบางชิ้นที่เดินเข้ามาในหัวแล้วไม่จากไปง่ายๆ
เวลาฟัง 'Main Theme' ของเขา ฉันรู้สึกเหมือนได้ย้อนกลับไปยังฉากสำคัญในหนังที่ไม่จำเป็นต้องเห็นภาพก็เข้าใจอารมณ์ได้เลย — เสียงเปียโนเรียบๆ ผสมกับสตริงบางเบา เติมด้วยฮาร์มอนิกซินธ์ ทำให้ทำนองนั้นกลายเป็นเครื่องหมายจำที่ติดอยู่ในใจของแฟนๆ หลายคน
อีกเพลงไฮไลต์ที่ฉันมักจะแนะนำคือ 'Silent Morning' ซึ่งใช้พื้นที่เงียบสร้างความหนักแน่นของอารมณ์ การเรียบเรียงที่ไม่เต็มไปด้วยเครื่องดนตรีมากนักกลับยิ่งทำให้ท่อนคลีแม็กซิมมีพลัง คนฟังจะได้จับความรู้สึกจากช่องว่างของเสียงมากกว่าจากโน้ตที่เล่นอยู่เต็มเวลา
ถ้าจะสรุปแบบไม่เป็นทางการ ฉันมองว่าเขามีความสามารถพิเศษในการเขียนธีมที่จำได้ง่ายแต่ซ่อนรายละเอียดให้ค้นพบใหม่ทุกครั้งที่ฟัง — นี่คือเหตุผลที่หลายเพลงของเขากลายเป็นเพลงไฮไลต์ที่แฟนๆ พูดถึงบ่อยๆ