ผู้เขียนประกาศให้โลกรู้ว่าบ้านอิมาอิสึมิ มีที่มาจากอะไร

เสียงประกาศของผู้เขียนทำให้บรรยากาศในวงการนิยายคึกคักทันที เมื่อเขาเปิดเผยว่าที่มาของชื่อ 'บ้านอิมาอิสึมิ' มาจากภาพจำและภาษาที่ผูกพันกับความทรงจำในวัยเด็กของตัวเขาเอง เสียงเล่าเรื่องพาเรากลับไปยังชนบทญี่ปุ่นที่มีบ่อน้ำเล็กๆ และต้นซากุระยืนเคียงข้างระเบียงไม้ ผู้เขียนย้ำว่าคำว่า 'อิมาอิสึมิ' มาจากการผสมความหมายระหว่างคำว่า 'ตอนนี้' กับ 'น้ำพุ' ในภาษาญี่ปุ่น ซึ่งเขาตีความใหม่ให้กลายเป็นสัญลักษณ์ของการต่อเนื่อง การเริ่มต้นใหม่ และความทรงจำที่ยังมีชีวิต ไม่ใช่แค่ชื่อสถานที่ แต่เป็นหัวใจของเรื่องราวและความสัมพันธ์ในครอบครัวที่ตัวละครต้องเดินทางเข้าออกตลอดเรื่อง

การนำเสนอภาพบ้านที่มีเอกลักษณ์ ทำให้คนอ่านนึกถึงบ้านเก่าที่เต็มไปด้วยเสียงกาต้มน้ำ กลิ่นสบู่โบราณ และแสงไฟจากโคมกระดาษในคืนฝนตก ผู้เขียนบรรยายว่าเขาได้แรงบันดาลใจทั้งจากบ้านของปู่ย่าที่มีบ่อน้ำเล็กๆ ข้างบ้านและจากตำนานพื้นบ้านเกี่ยวกับบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ที่คอยฟังความลับของคนที่มาชะโลมน้ำ ทุกองค์ประกอบนี้ถูกนำมาผสมผสานจนบ้านในนิยายกลายเป็นตัวละครที่มีความลับ มีอดีต และมีชีวิตจิตใจ การเลือกใช้รายละเอียดเล็กๆ เช่น บันไดหินที่ชำรุด ผ้าม่านสีซีด หรือเสียงนกร้องยามเช้า ทำให้ฉากมีความสมจริงและจุดประกายความคิดเกี่ยวกับการสืบทอดและการรักษาความทรงจำ

การประกาศดังกล่าวยังชี้ให้เห็นอีกว่าบ้านไม่ใช่แค่ฉากหลัง แต่เป็นแรงขับเคลื่อนเรื่องราวและความเปลี่ยนแปลงของตัวละคร เรื่องราวของบ้านอิมาอิสึมิจึงผสมผสานทั้งนิทานท้องถิ่น เส้นทางภัยพิบัติในอดีต และความสัมพันธ์ในครอบครัวที่ซับซ้อน เหมือนฉากในงานภาพยนตร์อย่าง 'Spirited Away' ที่สถานที่พาเราไปยังโลกที่ความทรงจำและความเป็นจริงมาบรรจบกัน หรือการเดินทางย้อนอดีตที่เรารู้สึกได้ใน 'Only Yesterday' หลายฉากถูกออกแบบมาให้ผู้ชมรู้สึกว่าได้ยืนอยู่บนระเบียงเดียวกับตัวละคร เห็นฝนโปรยบนหลังคา และได้ยินเสียงน้ำจากบ่อน้ำที่เล่าเรื่องราวเก่าแก่ไม่สิ้นสุด

ท้ายที่สุด ความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับผมคือการตระหนักว่าเจ้าของเรื่องไม่ได้ตั้งชื่อบ้านขึ้นมาเพียงเพราะมันฟังดีเท่านั้น แต่เพราะต้องการให้บ้านเป็นพยานของชีวิต เป็นตัวแทนของเวลาที่ไหลไม่หยุด และเป็นพื้นที่ที่ทุกความลับสามารถถูกเปิดเผยหรือนำกลับไปเก็บไว้ได้อีกครั้ง มันทำให้การอ่านเปลี่ยนจากการติดตามพล็อตมาเป็นการสำรวจความทรงจำของตัวเองไปพร้อมกัน และนั่นแหละที่ทำให้ผมรู้สึกอบอุ่นและเศร้าไปพร้อมกันในเวลาเดียวกัน