ผู้เขียนให้สัมภาษณ์ว่าแรงบันดาลใจของหลินอวิ๋นมาจากอะไร?

ชื่อ 'หวังหลิน' มักทำให้คนหลายคนต้องคิดหนัก เพราะเป็นชื่อที่ออกจะคุ้นและใช้ได้ในหลายวงการเลยทีเดียว ผมเคยเจอชื่อนี้ทั้งในหน้าปกนิยายออนไลน์และในบทความวรรณกรรมสั้น ซึ่งทำให้ผมต้องมองรายละเอียดประกอบมากกว่าแค่ชื่อเดียว: ดูอักษรจีนว่าเป็น '王林' หรือ '王琳' หรือรูปแบบอื่น, ดูสำนักพิมพ์, ดูปีพิมพ์ และดูบริบทการเขียน (เช่น นิยายแฟนตาซี vs กลอนร่วมสมัย) เพราะคนใช้ปากกาเดียวกันนี้อาจเป็นนักเขียนนิยายออนไลน์ อีกคนอาจเป็นนักแปล หรือนักเขียนบทความเชิงวิชาการ สรุปแล้วชื่อเดียวไม่พอที่จะชี้ชัดตัวตนของผู้แต่งโดยไม่ดูข้อมูลประกอบ แต่ผมยังรู้สึกตื่นเต้นเวลาเห็นชื่อแบบนี้บนหน้าปก — มันมักซ่อนเรื่องราวและสไตล์ที่รอการค้นพบอยู่เสมอ

เพลงเปิดของ 'หวังหลิน' ยังคงติดอยู่ในหัวฉันเหมือนเดิม แม้จะฟังมานานแล้วก็ตาม เสียงกีตาร์โปร่งผสมเครื่องสายที่ค่อยๆ เพิ่มพลังในท่อนฮุก ทำให้ฉากเปิดมีพลังและคาแร็กเตอร์ชัดเจน เพลงธีมหลักท่อนแรกเป็นสิ่งที่ฉันฮัมตามได้โดยไม่ต้องคิด ช่วงโซโล่ซินธ์สั้นๆ ในกลางเพลงทำให้ความทรงจำกับตัวละครหลักถูกย้ำให้เข้มขึ้นอีกครั้ง ส่วนเพลงบรรเลงในฉากสำคัญ เช่น ท่อนโหมโรงก่อนการปะทะหรือฉากอำลา ใช้เปียโนกับไวโอลินเรียงโทนอย่างเรียบง่าย แต่กลับทิ้งความเศร้าได้ลึก เพลงเอนดิ้งที่ออกจบแบบเปิด ('แสงในยามค่ำ') ให้ความรู้สึกค้างคา เหมือนยังมีเรื่องราวต่อในหัวฉันเสมอ ถ้าต้องเปรียบเทียบสไตล์ ฉันคิดว่าการควบคุมธีมและม็อติฟของเพลงใน 'หวังหลิน' มีความละเอียดแบบเดียวกับที่เคยชอบใน 'Your Name' — ทั้งการใช้ท่อนซ้ำและการผันให้เข้ากับอารมณ์ภาพ ทำให้เพลงสะกดคนดูได้ตั้งแต่ท่อนแรกจนเครดิตจบ

ลองนึกภาพตู้โชว์ที่เต็มไปด้วยฟิกเกอร์ บัตรภาพ และหนังสือสวย ๆ แล้วฉันก็ชอบพิจารณาว่าของลิขสิทธิ์จากหวังหลินจะไปโผล่ที่ไหนบ้าง บรรทัดแรกคือร้านของสำนักพิมพ์หรือเจ้าของลิขสิทธิ์เอง — ถ้ามีผลงานอย่าง 'Moonlit Garden' มักจะมีหน้าเว็บหรือร้านออนไลน์ที่ขายอาร์ตบุ๊ก สติกเกอร์ และสินค้าเอ็กซ์คลูซีฟที่ทำร่วมกับแบรนด์ต่าง ๆ ผมมักเจอสินค้าพวกนี้วางขายพร้อมประกาศพรีออเดอร์โดยตรงจากเพจของผู้จัดจำหน่าย อีกที่ที่ต้องสังเกตคือร้านหนังสือใหญ่ ๆ และร้านขายของสะสมในเมืองใหญ่ บางทีคอลเล็กชันพิเศษอาจถูกนำมาจำหน่ายที่งานนิทรรศการ หนังสือมือสองที่มีสติกเกอร์รับประกัน หรือบูธในงานคอมมิคคอน ซึ่งมักมีสินค้าเวอร์ชันท้องถิ่นหายาก ฉันเองมักจะตรวจตราตารางกิจกรรมของร้านและเพจในโซเชียลเพื่อไม่ให้พลาดเวอร์ชันลิขสิทธิ์แท้ของผลงานโปรด สรุปว่าถ้าตามหา 'Moonlit Garden' ให้เริ่มจากเว็บของเจ้าของลิขสิทธิ์แล้วขยายไปที่ร้านหนังสือใหญ่และงานอีเวนต์ในพื้นที่

รู้สึกตื่นเต้นทุกครั้งที่พูดถึงซีรีส์จีนอย่าง 'Ode to Joy' เพราะมันสะท้อนชีวิตคนทำงานได้อย่างน่าสนใจ ตัวละครหลินอันที่เล่นโดย Yang Shuo นั้นเป็นหนึ่งในตัวละครที่จดจำง่ายที่สุดสำหรับผม เขานำเสนอมุมมองของ CEO หนุ่มไฟแรงที่ต้องแบกรับทั้งความกดดันและความรับผิดชอบ การแสดงของ Yang Shuo ทำให้หลินอันมีมิติมากกว่าตัวละคร CEO ธรรมดาๆ เราจะเห็นทั้งความเปราะบาง ความมุ่งมั่น และช่วงเวลาที่เขาต้องต่อสู้กับตัวเอง ฉากที่เขาเผชิญกับวิกฤตบริษัทหรือความสัมพันธ์กับเพื่อนร่วมงาน ล้วนแต่แสดงออกมาได้อย่างสมจริง ยิ่งดูนานก็ยิ่งเข้าใจว่าทำไมคนถึงพูดถึงซีรีส์นี้บ่อยขนาดนี้

เคยสงสัยเหมือนกันว่าถ้าจะเริ่มดูผลงานของเฉินเสี่ยวอวิ๋น ควรเริ่มจากตรงไหนก่อน เพราะงานของเขามีสเปกกว้างทั้งดราม่า พีเรียด และโรแมนติก แต่ถาต้องเลือกเพียงเรื่องเดียว ฉันมักจะแนะนำให้เริ่มจากผลงานที่เป็นจุดเปลี่ยนในอาชีพของเขา — งานชิ้นนั้นจะโชว์การเติบโตทางฝีมือและความหลากหลายทางสีหน้าอารมณ์อย่างชัดเจน ตอนดู ฉันชอบจับมุมที่เขาไม่พูดมากแต่สายตาสื่อความหมายได้ทั้งฉาก เหตุผลที่อยากให้เริ่มจากผลงานแบบนี้เพราะมันเหมือนการเปิดแผงควบคุมของนักแสดง: มีฉากที่ต้องแบกรับคาแรกเตอร์หนัก ๆ มีจังหวะที่ต้องปล่อยอารมณ์ท่วม และมีมู้ดที่เปลี่ยนจากสงบเป็นระเบิดได้อย่างละมุน การได้เห็นทั้งมุมเงียบและมุมระเบิดของเขาจะทำให้เข้าใจว่าทำไมคนดูถึงยกให้เขาเป็นคนที่ดูแล้วน่าติดตาม อีกอย่างที่ชอบคือความสมดุลระหว่างการกำกับ การตัดต่อ และดนตรีประกอบในผลงานชิ้นนั้น — ทุกองค์ประกอบช่วยขับเคลื่อนการแสดงของเขาให้เด่นขึ้นโดยไม่โดดจนเกินไป บทบาทบางตัวต้องการเคมีที่แน่นกับคู่พระ-นาง ฉากที่เขาต้องสร้างสายสัมพันธ์ลูกเล่นเล็ก ๆ น้อย ๆ กับตัวประกอบหรือพื้นที่ฉาก จะเป็นตัวชี้วัดว่าคู่แสดงและทีมงานช่วยกันผลักดันภาพรวมได้ดีแค่ไหน ถ้าอยากได้คำแนะนำแบบจับต้องได้จริง ๆ ให้มองหาซีรีส์ที่มีทั้งฉากเผชิญหน้าอารมณ์หนัก ๆ ฉากเรียบง่ายที่ต้องใช้สายตา และช่วงพีคที่คนดูจะพูดถึงนานหลังจากจบ ตอนดูแล้วฉันมักจะจดฉากโปรดไว้เพื่อบอกต่อ เพราะนั่นคือช่วงที่นักแสดงคนหนึ่งได้กลายเป็น ‘นักแสดง’ จริง ๆ — ไม่ใช่แค่หน้าตาดีบนจอ แต่เป็นคนที่ทำให้เรารู้สึกตามได้จนลืมเวลานั่งดูเลยล่ะ

แฟนๆ ส่วนใหญ่ที่ติดตามงานของหลินจื่อเย่มักจะพูดถึงผลงานที่เน้นความสัมพันธ์แบบละเอียดอ่อนและการเติบโตของตัวละครเป็นผลงานเด่นของเธอเสมอ ความเรียงแนวนี้ไม่ได้หวือหวาด้วยพล็อตแปลกใหม่แต่ละตอนจะค่อยๆ ขยับความสัมพันธ์ ทำให้ผู้อ่านรู้สึกเหมือนเห็นคนสองคนเติบโตจากความไม่แน่ใจไปสู่ความเข้าใจที่ลึกกว่า บทสนทนาและภาพบรรยากาศในหลายฉาก—เช่นฉากที่ตัวละครต้องเลือกระหว่างความฝันกับความรับผิดชอบ—มักเป็นเหตุผลที่แฟนๆ ยกให้เป็นผลงานโปรด ในฐานะแฟนที่ชอบงานที่ละเอียด ฉันชอบตรงที่ผู้แต่งไม่เร่งเร้าเรื่องราว ฉากเล็กๆ อย่างการเดินกลับบ้านในคืนฝนตกหรือการนั่งกินบะหมี่ร่วมกันกลายเป็นเครื่องมือเล่าเรื่องที่ทรงพลัง ผลงานเหล่านี้ยังเล่นกับความทรงจำและร่องรอยความสัมพันธ์ในแบบที่ทำให้เกิดความสะเทือนใจโดยไม่ต้องใช้อีเวนต์ยิ่งใหญ่ บางครั้งการมองเห็นตัวละครยอมหั่นความฝันลงเล็กน้อยเพื่อปกป้องใครสักคนกลับเป็นเสน่ห์ที่หลายคนจับใจ และนั่นแหละคือเหตุผลว่าทำไมเสียงส่วนใหญ่ในแฟนคลับมักยกชิ้นงานประเภทนี้ให้เป็นผลงานยอดนิยมของหลินจื่อเย่

ตัวละคร 'หลิน หยุ น' จากซีรีส์ดังของ Netflix นั้นรับบทโดยนักแสดงสาวสวยพรสวรรค์ 'เจีย หยวน' เธอเป็นนักแสดงชาวจีนที่เริ่มโด่งดังจากซีรีส์วัยรุ่นอย่าง 'Put Your Head on My Shoulder' ก่อนจะมาโลดแล่นบนเวทีระดับโลกผ่านผลงานนี้ ความน่าสนใจของเจีย หยวนคือความสามารถในการถ่ายทอดอารมณ์ที่ละเอียดอ่อน เราเห็นเธอสวมบทบาทหลิน หยุ นได้อย่างสมบูรณ์แบบ ทั้งความเฉลียวฉลาด ความอ่อนโยน และความเข้มแข็งที่ซ่อนอยู่ภายใน บทนี้ทำให้หลายคนเห็นศักยภาพใหม่ของเธอในฐานะนักแสดงที่สามารถรับบทหลากหลายมิติ

ในนิยายวิทยาศาสตร์ระดับตำนานอย่าง 'The Three-Body Problem' ของหลิว ซิ๋ซิน ตัวละครหลิน หยุ น ถือเป็นหนึ่งในบุคคลลึกลับที่ทรงอิทธิพลที่สุด เธอมีบทบาทคล้ายกับ 'แม่มดยุคใหม่' ที่ขับเคลื่อนพล็อตเรื่องผ่านความสามารถเหนือธรรมชาติ 3 ประการหลัก สิ่งที่โดดเด่นที่สุดคือ 'พลังการรับรู้มิติสูง' ซึ่งทำให้เธอสามารถมองเห็นและเข้าใจมิติที่สี่ได้อย่างเป็นธรรมชาติ ทั้งที่มนุษย์ทั่วไปรับรู้เพียงสามมิติ ความสามารถนี้เองที่ช่วยให้เธอดักจับสัญญาณจากอารยธรรม三体文明และสร้างระบบการสื่อสารล้ำยุค หลายคนเปรียบเทียบเธอกับตัวละครใน 'Dune' ที่สามารถมองเห็นเส้นเวลาอนาคต อีกด้านหนึ่ง เธอมี 'ความสามารถในการคำนวณเหนือมนุษย์' ที่พัฒนาจากการฝึกฝนด้านฟิสิกส์และคณิตศาสตร์ขั้นสูง จนสามารถแก้ปริศนาโสโครกสามร่างได้ภายในเวลาอันสั้น ราวกับคอมพิวเตอร์量子คอมพิวเตอร์เดินได้ เหมือนฉากหนึ่งที่เธอคำนวณ軌道ดาวเคราะห์ด้วยสมุดบันทึกธรรมดาๆ สุดท้ายคือ 'พลังการโน้มน้าวใจระดับผู้นำลัทธิ' ที่ทำให้เธอกลายเป็นศูนย์กลางของขบวนการ地球三体组织 (ETO) ผ่านวาทศิลป์และตรรกะที่ยากจะหักล้าง หลายครั้งที่เธอเปลี่ยนความคิดนักวิทยาศาสตร์ระดับหัวกะทิได้ภายในบทสนทนาเดียว แรงดึงดูดนี้คล้ายคลึงกับ харизмаของตัวละครหลักใน '1984' แต่ใช้งานเพื่อจุดประสงค์ที่ต่างออกไป