พี่ บูม รับบทอะไรในซีรีส์โทรทัศน์ล่าสุด?

พอพูดถึง 'พี่ บูม' ในซีรีส์ล่าสุด ฉันนึกภาพการแสดงที่เงียบๆ แต่หนักแน่นขึ้นมาเลย—บทนี้ทำให้เขาดูเป็นผู้ใหญ่ที่มีความบาดหมางในใจมากกว่าเดิม ฉันเห็นเขารับบทเป็นชายที่ชื่อ 'ปกรณ์' ผู้เป็นหัวหน้าทีมดูแลชุมชนใน 'คืนสุดท้ายที่บางกอก' ซึ่งภายนอกดูเยือกเย็น แต่ข้างในเต็มไปด้วยความกลัวและความละอายจากอดีต

ฉากที่ทำให้ฉันสะดุดคือตอนที่เขานั่งเงียบกับลูกสาวในครัว เสียงเพลงเก่าๆ คลอเบาๆ แล้วความรู้สึกทั้งหมดถูกสื่อผ่านสายตาอย่างเดียว ฉากนี้ไม่ได้ต้องการบทพูดเยอะ แต่การแสดงภาษากายของเขาพาให้เรื่องราวลื่นไหล ฉากสืบสวนเล็กๆ ในตอนกลางๆ ซีรีส์ก็เป็นช่วงที่เขาได้โชว์มุมเด็ด—เก็บรายละเอียดเล็กๆ อย่างนิ้วที่กำผ้าเช็ดหน้า ทำให้ตัวละครนี้มีมิติ

ในมุมมองของแฟนคนหนึ่ง ฉันรู้สึกว่าบทนี้เปิดโอกาสให้เขาได้เล่นอารมณ์หลากหลาย ทั้งความอ่อนโยน ความท้อแท้ และความโกรธที่ถูกเก็บไว้เป็นเวลานาน เหมือนเขาเดินผ่านภูมิประเทศภายในที่ซับซ้อน และฉันชอบที่การกำกับเลือกให้บทหนักในพื้นที่เงียบ ทำให้การแสดงของเขามีพลังมากขึ้นเมื่อถึงจุดระเบิดของเรื่อง ชอบมาก เหลือแต่รอตอนต่อไปว่าจะมีอะไรเซอร์ไพรส์อีก

เอาจริงๆ แล้วฉันรู้สึกว่าใน 'เงามืดเมือง' พี่ บูม เล่นเป็นตัวร้ายที่มีเสน่ห์แบบไม่หวือหวา—ชื่อบทคือ 'อัคร' ซึ่งเป็นคนคุมเกมทางธุรกิจใต้ดิน ตัวละครนี้ฉลาด เยือกเย็น และมีความระมัดระวังในทุกรายละเอียด ทำให้การเผชิญหน้าทุกฉากกับพระเอกเต็มไปด้วยแรงเสียดทาน

สไตล์การเล่นของเขาในบทนี้เป็นแบบที่ใช้สายตาและจังหวะการพูดแทบทั้งหมด แค่การยิ้มนิดเดียวหรือการวางแก้วน้ำลงบนโต๊ะ ก็ทำให้ความยิ่งใหญ่ของตัวละครชัดขึ้น ฉากคลายปมในตอนท้ายที่เขายอมเสี่ยงทุกอย่างกลับสะท้อนความเป็นมนุษย์ของอัครได้ดี มันไม่ใช่ตัวร้ายที่ทำเพื่อแค่ความชั่วร้าย แต่เป็นคนที่มีเหตุผลและความสูญเสีย ทำให้บทนี้น่าจับตาและทำให้ฉันอยากดูผลงานต่อไปของเขา

อย่างที่แฟนๆ บางกลุ่มพูดกัน บทในซีรีส์ล่าสุดทำให้ 'พี่ บูม' ดูคมขึ้น—คราวนี้เขารับบทเป็นสารวัตรจอมเคร่งใน 'บ้านกลางฝน' ซึ่งตัวละครมีสองด้านตรงข้ามกันชัดเจน: หนึ่งคือความยุติธรรมที่ไม่ยอมประนีประนอม สองคือบาดแผลส่วนตัวที่ผลักดันให้เขาตัดสินใจแรงขึ้นกว่าเดิม ฉันชอบการผสมกันของสองด้านนี้ เพราะมันไม่ใช่แค่คนดีหรือคนเลว แต่มันคือคนที่ต้องเลือกท่ามกลางความซับซ้อน

การเล่าเรื่องในซีรีส์นี้เน้นบทสนทนาเฉียบคมและจังหวะดราม่า ฉากประชุมพนักงานฉากหนึ่งเป็นตัวอย่างดี—มุมกล้องใกล้ที่ทำให้เราเห็นความเหี่ยวย่นของหน้าผากและการหายใจหนักๆ ของเขา ทำให้การตัดสินใจดูมีน้ำหนัก อีกจุดที่ฉันสนุกคือเคมีกับนักแสดงนำหญิงที่ทำให้บทของเขาไม่แข็งกระด้างเกินไป ถึงจะเป็นคนเคร่งขรึม แต่ก็มีฉากเล็กๆ ของความใส่ใจที่ทำให้ตัวละครมีมนุษยธรรมมากขึ้น

พูดสั้นๆ ว่าเป็นบทที่เหมาะกับการเติบโตในฐานะนักแสดงของเข และทำให้รู้สึกว่าเขาไม่ได้หยุดอยู่กับมุมเดิมๆ ของตัวเอง ตอนดูแล้วรู้สึกอยากเห็นมุมอื่นของเขาในงานต่อไป