พ่อแม่ควรทำอย่างไรเมื่อผีหลอก เด็กกลัวจนไม่ยอมนอน?

ยามค่ำคืนที่ไฟในห้องนอนเหลือแค่แสงนวลๆ ฉันจะหยุดทุกอย่างเพื่อฟังว่าความกลัวของเด็กมาจากไหนจริงๆ

มีครั้งหนึ่งเด็กที่บ้านร้องไห้เพราะบอกว่าเห็นเงาในมุมห้อง ฉันเลือกไม่ขำหรือปัดไป แต่เริ่มจากการยืนยันว่า 'เห็นแบบนี้แล้วกลัวเป็นเรื่องปกติ' แล้วค่อยๆ ถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่าเงานั้นทำอะไรได้บ้าง ลองให้เด็กเล่ารายละเอียดด้วยคำพูดของเขาเอง ซึ่งวิธีนี้ช่วยให้ความน่ากลัวถูกลดทอนและกลายเป็นเรื่องที่ควบคุมได้มากขึ้น การทำพิธีเช็กมอนสเตอร์ก่อนนอนที่ฉันคิดขึ้น—เปิดตู้ ตรวจใต้เตียง วางขวดสเปรย์กันมอนสเตอร์ที่เราทำเอง—ทำให้เด็กได้รู้สึกว่ามีวิธีจัดการ

อีกเทคนิคที่ฉันชอบคือการเปลี่ยนพลังของเรื่องที่น่ากลัวเป็นเรื่องตลกหรือเป็นภารกิจ เช่น เล่าเวอร์ชันที่ตัวเอกในนิทานแบบใน 'Spirited Away' พบวิธีคุยกับสิ่งที่ดูน่ากลัวจนกลายเป็นเพื่อน สิ่งเล็กๆ อย่างไฟหัวเตียงที่มีเฉดสีอุ่นๆ ผ้าห่มชิ้นโปรด หรือเพลงกล่อมเบาๆ ก็ช่วยได้มาก การจำกัดสื่อตอนก่อนนอนและให้เด็กมีส่วนร่วมในการจัดห้องเอง เพื่อให้เขารู้สึกควบคุมสภาพแวดล้อมได้ สุดท้ายถ้าความกลัวทำให้เด็กไม่ยอมนอนหลายคืน ติดต่อผู้เชี่ยวชาญหรือปรึกษาแพทย์เป็นทางเลือกที่ไม่ควรมองข้าม แต่ส่วนใหญ่การให้ความมั่นใจและสร้างพิธีกรรมเล็กๆ ร่วมกันมักช่วยให้คืนกลับมาสงบอีกครั้ง

กลวิธีสั้นๆ ที่ฉันมักแนะนำให้เพื่อนๆ ใช้กับเด็กมีเป็นชุด เลือกเอาตามความเหมาะสมของเด็กแต่ละคน

1) สร้างกิจวัตรก่อนนอนแน่นอน: อาบน้ำ อ่านนิทาน ปิดไฟทีละน้อย ฉันมักทำให้ขั้นตอนดูคงที่จนเป็นสัญญาณว่าถึงเวลานอนแล้ว
2) เปลี่ยนมุมมืดให้เป็นมุมปลอดภัย: ใช้ไฟตั้งโต๊ะเล็กๆ หรือโคมรูปสัตว์ที่ให้ความอบอุ่น สเปรย์น้ำหอมกลิ่นอ่อนๆ ช่วยให้บรรยากาศไม่ตึงเครียด
3) มอบอำนาจให้เด็ก: ให้เขาเลือกของวิเศษ เช่น ของเล่นป้องกันมอนสเตอร์หรือผ้าห่มพิเศษ ฉันเห็นว่าการมีสิ่งที่เป็นของเขาทำให้ความกลัวลดลง
4) ใช้การเล่าเรื่องย้อนความหมาย: แปลงเรื่องน่ากลัวให้เป็นเรื่องที่ฮีโร่จัดการได้ ในบางบ้านฉันแนะนำให้ไม่ดูหนังหรืออ่านนิยายที่มีฉากน่าสยดสยองก่อนนอน—แม้เรื่องแบบ 'Harry Potter' บางบทอาจทำให้จิตน้อยๆ ตกใจได้
5) หากยังไม่ดีขึ้น: บันทึกพฤติกรรม ร่วมพูดคุยกับครูหรือผู้เชี่ยวชาญ การประเมินอาจช่วยค้นหาสาเหตุอื่นเช่นการนอนหลับไม่เพียงพอหรือความเครียด

สรุปสั้นๆ ว่าการรักษาความสม่ำเสมอและการให้เด็กมีส่วนร่วมในการแก้ปัญหามักได้ผลเร็วกว่าการห้ามหรือปลอบแบบผิวเผิน

แสงไฟอ่อนๆ กับการเล่นบทบาทเล็กๆ ทำให้ฉันชอบวิธีแปลงความกลัวเป็นเกมมากกว่าการห้ามไม่ให้กลัว

ฉันเคยพาเด็กคนหนึ่งเล่นเกม 'ผู้พิทักษ์ห้อง'—ให้เขาเป็นหัวหน้าสำรวจที่จะตรวจหามอนสเตอร์ก่อนนอน แล้วเราจะมอบป้ายเกียรติยศให้เมื่อทำเสร็จ วิธีนี้ทำให้ความกลัวกลายเป็นภารกิจที่สำเร็จได้ นอกจากนั้นการใช้เสียงพื้นหลังเบาๆ เช่นเสียงพัดลมหรือเพลงขาว (white noise) ก็ช่วยให้สมองไม่โหยหาสัญญาณน่ากลัว ฉันมักแนะให้เปลี่ยนเรื่องที่ฟังก่อนนอนเป็นเรื่องที่เน้นความอบอุ่นหรือมิตรภาพ แทนเรื่องลึกลับที่อาจกระตุ้นจินตนาการเกินไป

ในกรณีที่เด็กชอบพูดเรื่องผีจากการ์ตูนหรือหนัง แนวทางหนึ่งที่ได้ผลคือการอ่านนิทานที่ตัวละครเรียนรู้วิธีเอาชนะความกลัว เช่นฉากใน 'Coraline' ที่แม้เรื่องจะมืด แต่ในวรรณกรรมมีการสื่อสารเรื่องการหาทางแก้และการกล้าตัดสินใจ การให้เด็กได้บอกความกลัวและเห็นว่ามีวิธีจัดการจะทำให้เขาเริ่มนอนหลับง่ายขึ้นมาก นั่นคือสิ่งที่ฉันมองว่าได้ผลเสมอในคืนที่ทั้งบ้านต้องการความเงียบและความสบายใจ