สินค้าของสะสมธีมคาร์ล มากซ์ หาซื้อได้จากร้านหรือเว็บใด?

ฉันชอบมองแฟนฟิคที่ดึงเอาหลักคิดของ 'คาร์ล มาร์กซ์' มาใช้เป็นแกนเรื่อง เพราะมันทำให้เรื่องธรรมดาๆ มีแรงดึงทางสังคมที่หนักแน่นและซับซ้อนขึ้น การอ่านแบบนี้สำหรับฉันไม่ใช่แค่อ่านนิยายแฟนตาซีหรือดราม่า แต่เป็นการอ่านสังคมในกรอบเล่าเรื่อง ตัวอย่างที่น่าสนใจคือแฟนฟิคในจักรวาล 'Attack on Titan' ที่ตีความความขัดแย้งระหว่างชั้นชนของมาร์เลย์และเอลดียาเป็นปัญหาของการแย่งทรัพยากรและอำนาจแบบวัตถุนิยม อีกแนวที่ทำได้ดีคือแฟนฟิคใน 'Fullmetal Alchemist' ที่เอาประเด็นการแปรรูปแรงงานและการเติบโตของระบบอุตสาหกรรมมาเป็นฉากหลัง ทำให้ปมตัวละครอย่างทหารและแรงงานเหมืองมีน้ำหนัก ถ้าจะมองในมุมการออกแบบ พอเอาแนวคิดอย่าง 'alienation' หรือ 'base and superstructure' มาประยุกต์กับคาแรกเตอร์ มันจะเปลี่ยนน้ำเสียงเรื่องอย่างมาก: ตัวละครที่เคยดูเป็นฮีโร่ก็อาจกลายเป็นผลผลิตของระบบเศรษฐกิจ ตัวร้ายก็อาจถูกมองว่าเป็นผู้รักษาฐานทางเศรษฐกิจ ช่วงที่ชอบจริงๆ คือฉากที่ผู้เขียนแทรกบทสนทนาเกี่ยวกับค่าแรง ความเป็นเจ้าของ หรือการประท้วงเล็กๆ ให้คนอ่านได้เห็นโครงสร้างมากกว่าจิตใจอย่างเดียว ฉันมักจะตามหาแฟนฟิคแบบนี้เพราะมันทำให้การอ่านมีมิติทางความคิดและทำให้โลกในเรื่องรู้สึกหนักแน่นขึ้นกว่าการตั้งใจเล่าแค่ความสัมพันธ์ระหว่างตัวละครเท่านั้น

เราเป็นคนชอบหยิบบทสัมภาษณ์ของนักคิดไทยมาวางเทียบกับต้นฉบับตะวันตกเสมอ และเมื่อพูดถึงคาร์ล มากซ์ ก็ต้องมองหาบทสัมภาษณ์ของคนที่มีมุมมองทางสังคมชัดเจน เช่น นักคิดสาธารณะและนักประวัติศาสตร์บางคนที่มักถูกสัมภาษณ์เกี่ยวกับแนวคิดแรงงานและโครงสร้างอำนาจ บทสัมภาษณ์ที่ผมมักแนะนำให้เริ่มอ่านคือผลงานที่พูดถึงบริบทไทยผ่านเลนส์ของมาร์กซิสม์ — ไม่จำเป็นต้องเป็นบทความวิชาการล้วนๆ แต่เป็นการสนทนาที่เชื่อมโยงแนวคิดของมากซ์กับปัญหาสังคมไทย ยกตัวอย่างบทสัมภาษณ์ของนักคิดสาธารณะรายหนึ่งที่พูดถึงการกระจายทรัพยากรและประวัติศาสตร์การเคลื่อนไหวแรงงานในไทย บทสัมภาษณ์แบบนี้จะช่วยให้เห็นภาพว่าแนวคิดของมากซ์ถูกอ่านและปรับใช้ในบริบทไทยอย่างไร เมื่ออ่านบทสัมภาษณ์เหล่านั้นควรจับคู่กับการอ่านต้นฉบับที่เข้มข้นแต่เข้าถึงได้ เช่น เริ่มจาก 'The Communist Manifesto' เพื่อจับแก่นและการวิเคราะห์เชิงประวัติศาสตร์ แล้วขยับไปที่ 'Das Kapital' เล่มแรกสำหรับกรอบวิเคราะห์เศรษฐกิจฝั่งมาร์กซ์ หากรู้สึกว่าต้องการคำอธิบายที่เป็นมิตรขึ้น ให้ลองอ่านหนังสือวิจารณ์ร่วมสมัยอย่าง 'Why Marx Was Right' ที่ช่วยตั้งคำถามและให้มุมมองใหม่ ๆ การอ่านบทสัมภาษณ์ไทยควบคู่กับงานเหล่านี้ทำให้การตีความไม่เพียงแต่เป็นเชิงทฤษฎี แต่เกิดเป็นภาพที่จับต้องได้ในสังคมไทย — เป็นการเริ่มต้นที่อบอุ่นและใช้ได้จริง

มีหนังเรื่องหนึ่งที่เล่าเรื่องชีวิตของคาร์ล มาร์กซ์ แบบตรงไปตรงมาจนแทบจะเป็นชีวประวัติบนจอภาพยนตร์ นั่นคือ 'The Young Karl Marx' ซึ่งให้ความรู้สึกเหมือนนั่งดูการเกิดไอเดียที่เปลี่ยนโลกมากกว่าจะเป็นบทสรุปชีวิตคนคนหนึ่ง เราเข้าไปดูหนังเรื่องนี้ด้วยความคาดหวังว่าจะได้เห็นฉากปะทะทางปัญญาและบรรยากาศยุโรปศตวรรษที่ 19 หนังทำหน้าที่นั้นได้ดีมาก — มีทั้งการประชุมโต๊ะเขียนงาน การโต้เถียงกับพวกนักคิดร่วมสมัย และภาพชีวิตคนงานในโรงงานที่ช่วยตั้งฉากให้แนวคิดของมาร์กซ์ชัดเจนขึ้น ฉากที่มาร์กซ์และเอ็นเกิลส์ร่วมกันร่างเนื้อหาและแลกเปลี่ยนมุมมอง แสดงให้เห็นว่าความคิดไม่ได้เกิดจากคนคนเดียว แต่เป็นผลจากปฏิสัมพันธ์และบริบทรอบข้าง เมื่อหนังจบ เรารู้สึกว่ามันเหมาะกับผู้ชมที่อยากเห็นมาร์กซ์เป็นมนุษย์ที่มีความขัดแย้ง มีเพื่อนและศัตรู มีความกลัวและความมุ่งมั่น มากกว่าจะเป็นบทสวดถวายตำราทางทฤษฎี แม้จะมีการย่อหรือแต่งเติมบ้างเพื่อความเข้มข้นของละคร แต่โดยรวมแล้วหนังช่วยให้เข้าใจที่มาของบางแนวคิดสำคัญและแรงผลักดันส่วนตัวที่อยู่เบื้องหลังผลงานของเขา — เป็นประสบการณ์ที่ทำให้กลับไปเปิดงานของมาร์กซ์ด้วยความอยากเข้าใจมากขึ้น

มุมมองเชิงประวัติศาสตร์บอกว่า ความเชื่อมโยงตรงๆ ระหว่างคาร์ล มากซ์ กับเพลงประกอบซีรีส์ไทยหาได้ยากนัก ผมเคยคิดไหล่กับความตั้งใจของคนทำเพลงประกอบมากพอสมควร และสิ่งหนึ่งที่เห็นชัดคือวงการโทรทัศน์เชิงพาณิชย์มักหลีกเลี่ยงการอ้างอิงแนวคิดทางการเมืองแบบตรงไปตรงมา โดยเฉพาะแนวคิดมาร์กซิสต์ที่มีน้ำหนักด้านชนชั้นและการปฏิวัติ ถ้ามองที่ผลงานที่โด่งดังจริง ๆ เพลงประกอบซีรีส์มักถูกออกแบบมาให้เข้ากับอารมณ์ฉาก เช่น เพลงเศร้า เพลงรัก หรือเพลงระทึก แต่ไม่ได้ตั้งใจจะสื่อสารทฤษฎีทางการเมืองโดยตรง สิ่งที่เกิดขึ้นแทนคือการสะท้อนเรื่องชนชั้น ความไม่เท่าเทียม หรือความขัดแย้งทางสังคมผ่านเนื้อหาและโทนเพลง ตัวอย่างที่ชัดเจนคือซีรีส์ที่นำเสนอความเหลื่อมล้ำ เช่น 'แรงเงา' ซึ่งแม้ OST จะไม่ได้กล่าวถึงมาร์กซ์โดยตรง แต่น้ำหนักของธีมคือความเป็นชนชั้นและการดิ้นรนของตัวละคร นั่นทำให้คนฟังบางคนตีความเพลงนั้นในมุมมาร์กซิสต์ได้โดยปริยาย สรุปง่าย ๆ ว่า ไม่มีเพลงประกอบซีรีส์ไทยที่ได้รับการยืนยันอย่างเป็นทางการว่าได้แรงบันดาลใจจากคาร์ล มากซ์ แต่ถาคนฟังเปิดใจและมองลึกลงไป เสียงและเนื้อหาบางชิ้นสามารถสะท้อนความคิดเกี่ยวกับชนชั้นและความอยุติธรรมได้อย่างทรงพลัง นี่เป็นความสวยของการตีความมากกว่าการประกาศเจตนา

แปลกใจเหมือนกันที่คำถามนี้ชวนให้ขบคิดเรื่องการปรากฏตัวของคาร์ล มากซ์ ในงานวรรณกรรมไทย เพราะภาพของเขามักอยู่ในตำรา ประชุมวิชาการ หรือการเมืองมากกว่าในนิยายเชิงบันเทิง ข้าพเจ้าเคยอ่านนิยายไทยหลายนิยมยุคหลังสงครามที่ตัวละครมักพูดคุยถึงแนวคิดสังคมนิยม หรือยกเลิก-ยกย่องผลงานอย่าง 'Das Kapital' ในบทสนทนา แต่การเห็นคาร์ล มากซ์ เป็นตัวละครเต็มตัวในนิยายไทยที่เป็นที่รู้จักอย่างแพร่กลับหาได้ยาก ในมุมของนักอ่านที่เติบโตมากับวงสนทนาทางการเมือง งานวรรณกรรมไทยบางชิ้นในช่วงทศวรรษ 2510–2520 มีการอ้างอิงถึงแนวคิดมาร์กซ์อยู่บ่อยครั้ง ทั้งในนิยายการเมืองและเรื่องเล่าสังคม แต่ส่วนใหญ่เป็นการอ้างอิงเชิงอุดมการณ์หรือบทสนทนา ไม่ใช่การนำตัวตนของมาร์กซ์มาปรากฏเป็นตัวละครแทรกฉาก ฉะนั้นเมื่อคนถามว่า "คาร์ล มากซ์ ปรากฏในนิยายไทยเรื่องใดบ้าง" คำตอบสั้นๆ ที่แท้จริงคือพบเป็นคำอ้างอิงและอิทธิพลเชิงความคิดในงานหลายเรื่อง มากกว่าจะเป็นภาพปรากฏตัวของเขาในรูปแบบตัวละครนิยายอย่างชัดเจน ทำให้คนอ่านต้องแยกแยะระหว่างการหยิบยืมแนวคิดและการนำบุคคลประวัติศาสตร์มาสร้างเป็นบทบาทในงานประโลมเล่า ท้ายที่สุดแล้วความน่าสนใจของเรื่องนี้อยู่ที่ว่าบางครั้งการอ้างถึงมาร์กซ์ในนิยายไทยช่วยเปิดประเด็นอภิปรายสังคมได้มากกว่าการใส่เขาเป็นตัวละครตรงๆ — ข้าพเจ้าเองมักนึกถึงฉากบทสนทนาที่ตัวละครอ่านย่อหน้าจากงานของเขาแล้วเปลี่ยนมุมมองชีวิต นั่นให้ความลึกทางความคิดมากกว่าการมีมาร์กซ์เดินเข้าฉากเพียงฉากเดียว

สังเกตได้ง่ายว่าภาพของการต่อสู้ชนชั้นและคำพูดของคาร์ล มากซ์ปรากฏในงานป๊อปหลายรูปแบบช่วงหลัง ๆ นี้ ในฐานะแฟนเพลงอินดี้และคนไปดูคอนเสิร์ตแถว ๆ เมือง ผมเห็นบ่อยขึ้นว่าศิลปินหยิบแนวคิดเรื่องความไม่เท่าเทียมมาทำเป็นคอนเซ็ปต์อัลบั้มหรือถ่ายทอดผ่านมิวสิกวิดีโอ บางคนใส่ตัวอักษรหรืออ้างอิงถึง 'Das Kapital' แบบเป็นมุกซับคัลเจอร์ บางวงใช้ภาพชนชั้นเพื่อสร้างบรรยากาศดิบ ๆ ให้เพลงที่ดูเหมือนจะพูดถึงความรักกลายเป็นบทวิพากษ์สังคมแทน งานกราฟฟิตี้และเสื้อยืดตามตลาดนัดก็เป็นอีกพื้นที่ที่เห็นการยืมสัญลักษณ์ของมากซ์มาเล่น ทั้งภาพโครงร่างของคนงาน ฉากการนัดหยุดงาน หรือคำพูดสั้น ๆ เกี่ยวกับแรงงานที่กลายเป็นสโลแกนติดปกเสื้อ การที่แนวคิดแบบนี้ถูกย่อยเป็นไอคอนน์หรือมุกในแฟชั่น ทำให้มันเข้าถึงคนหนุ่มสาวที่อาจไม่เคยอ่านหนังสือปรัชญาโดยตรง แต่รับเอาแก่นบางอย่างไปปรับใช้ในภาษาวัฒนธรรมของตัวเอง ซึ่งผมคิดว่าเป็นทั้งการปะติดปะต่อความคิดเก่าให้ทันปัจจุบัน และเป็นสัญญาณว่าเรื่องชนชั้นยังเป็นประเด็นที่คนรุ่นใหม่อยากคุยจริง ๆ

น่าสนใจว่าประเทศไทยยังไม่ค่อยมีหนังเชิงชีวประวัติของ 'คาร์ล มาร์กซ์' ที่เป็นที่รู้จักในวงกว้าง พอพูดถึงงานภาพยนตร์ที่เล่าเรื่องชีวิตหรือความคิดของมาร์กซ์ เจอแต่ผลงานจากยุโรปและอเมริกา เช่นภาพยนตร์ที่เจาะจงชีวิตช่วงวัยหนุ่ม หรือสารคดีวิเคราะห์แนวคิด ซึ่งทำให้วงการหนังไทยดูเงียบเมื่อเปรียบเทียบกัน ฉันคิดว่าเหตุผลหลักมาจากความเปราะบางของประเด็นการเมืองในพื้นที่สาธารณะ ผู้อำนวยการสร้างต้องคำนึงถึงตลาดและกฎระเบียบที่มีผลต่อการฉาย การลงทุนแบบมวลชนจึงไม่น่าจะหันมาทำหนังชีวประวัติของนักคิดเชิงอุดมการณ์ที่ชัดเจนได้ง่าย ๆ นอกจากนี้ยังมีรูปแบบศิลปะอื่น ๆ ในไทยที่นำแนวคิดมาร์กซ์มาปรับใช้ในเชิงสัญลักษณ์มากกว่า เช่น บทละครเวที งานสารคดีสั้นของมหาวิทยาลัย หรือผลงานทดลองที่ออกฉายในเทศกาลภาพยนตร์ขนาดเล็ก งานเหล่านี้อาจสะท้อนสังคมและชนชั้นได้ลึก แต่ไม่ได้ตั้งชื่อเรื่องเป็น 'เกี่ยวกับมาร์กซ์' โดยตรง ฉันมองว่าถ้ามีผู้กำกับไทยกล้าสร้างหนังขนาดยาวเกี่ยวกับเขาจริง ผลงานนั้นคงเป็นงานที่ท้าทายและเปิดการถกเถียงใหม่ ๆ ให้สังคม โดยส่วนตัวอยากเห็นผู้สร้างไทยลองหยิบประเด็นปรัชญา-สังคมมาเล่าในรูปแบบที่เข้าถึงคนหลากหลายได้ ไม่จำเป็นต้องเป็นชีวประวัติแบบย่อหน้าเดียว แต่เป็นหนังที่ใช้ไอเดียของมาร์กซ์เป็นเลนส์ในการอ่านปัญหาสังคมสมัยใหม่แทน ก็จะน่าสนุกและยิ่งใหญ่มาก

มีงานคลาสสิกหลายชิ้นที่อ้างแนวคิดของคาร์ล มาร์กซ์อย่างชัดเจนและมักถูกนำมาเป็นกรอบวิเคราะห์เรื่องชนชั้นและการขูดรีด ในฐานะคนที่ชอบอ่านทั้งต้นฉบับและงานวิจัย ผมมักเริ่มจากงานของมาร์กซ์เองก่อนเสมอ เช่น 'The Communist Manifesto' และ 'Das Kapital' เพราะสองเล่มนี้เป็นแกนกลางของแนวคิดเรื่องประวัติศาสตร์แห่งชนชั้น การสะสมทุน และการขูดรีดแรงงาน นอกจากงานต้นฉบับแล้ว งานของเอนเกิลส์อย่าง 'The Condition of the Working Class in England' ก็ช่วยเติมบริบทเชิงประวัติศาสตร์ให้ภาพชัดขึ้น และมีงานสำคัญด้านทฤษฎีที่มักถูกอ้างถึงร่วมด้วย เช่น 'Grundrisse' และ 'The German Ideology' ซึ่งแสดงให้เห็นพัฒนาการทางความคิดของมาร์กซ์เอง เมื่อขยับมาดูวรรณกรรมที่สะท้อนหรือได้รับแรงบันดาลใจจากแนวคิดมาร์กซ์ จะเห็นอย่างชัดว่าเรื่องราวของแรงงานและการประท้วงถูกนำเสนอในรูปแบบนิยาย เช่น 'Germinal' ของ Émile Zola ที่จับภาพความทุกข์ของคนงานเหมืองอย่างเน้นชั้นชน อีกตัวอย่างคือ 'The Grapes of Wrath' ของ John Steinbeck ที่สื่อถึงผลกระทบของทุนนิยมต่อครอบครัวชาวนา และถ้าชอบแนวเสียดสีเชิงสังคม 'The Ragged-Trousered Philanthropists' ก็อ่านแล้วรู้สึกถึงการวิเคราะห์ชนชั้นแบบตรงไปตรงมา สรุปคือ ถ้าจะเข้าใจการประยุกต์ใช้แนวคิดมาร์กซ์ในวรรณกรรม ควรเริ่มจากต้นฉบับแล้วขยายไปยังนิยายสังคมซึ่งทำให้ภาพนั้นมีเลือดมีเนื้อยิ่งขึ้น