สินค้าที่ระลึกจากกุนซือในอนิเมะมีอะไรจำหน่าย?

พอพูดถึง 'การิน ปริศนาคดีอาถรรพ์' แล้วผมมักจะนึกถึงบรรยากาศความหลอนที่ติดตัวคนอ่านนานมาก เรื่องราวแบบนี้ในความคิดของฉันเหมาะกับการเล่าแบบต่อเนื่องมากกว่าการย่อตัวลงในหนังยาวสองชั่วโมง ดังนั้นตรงนี้ต้องบอกอย่างชัดเจนว่าไม่มีเวอร์ชันภาพยนตร์ฟอร์มยักษ์ที่เป็นที่รู้จักในวงกว้างหรือฉายตามโรงภาพยนตร์ในระดับประเทศเหมือนหนังฮอลลีวูดหรือบล็อกบัสเตอร์ไทยบางเรื่อง สิ่งที่เกิดขึ้นจริงคือเรื่องนี้ได้รับความสนใจจากแฟน ๆ ในหลายรูปแบบ — มีการดัดแปลงเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นละครวิทยุ ฉบับการ์ตูนย่อ หรือผลงานแฟนฟิค/หนังสั้นที่กลุ่มแฟนคลับทำขึ้นเอง ซึ่งช่วยให้เนื้อหายังคงมีชีวิตอยู่ในสังคมแฟน ๆ ฐานแฟนของ 'การิน ปริศนาคดีอาถรรพ์' ชอบที่จะถกเถียงกันว่าเนื้อหาไหนควรอยู่หรือถูกตัดเมื่อจะนำไปทำภาพยนตร์ หากมีผู้สร้างพยายามหยิบไปทำจริง ๆ ปัญหาที่มักถูกยกขึ้นคือเรื่องรายละเอียดเยอะและโทนที่ต้องบาลานซ์ระหว่างสืบสวนกับสยองขวัญ ซึ่งต้องการงบประมาณและการวางโครงเรื่องที่ชัดเจน ถ้ามองในมุมของคนที่ติดตามนาน ๆ แบบฉัน การทำเป็นซีรีส์ยาวหรือมินิซีรีส์น่าจะตอบโจทย์กว่าเพราะจะได้เก็บเลเยอร์ของตัวละครและปมปริศนาได้ครบกว่า แต่การที่ยังไม่มีโปรเจกต์ภาพยนตร์หลัก ๆ ออกมาจริงก็ไม่ได้หมายความว่าจะไม่มีวัน — แค่ยังไม่มีผลงานฉายโรงที่คนทั่วไปจดจำได้ ท้ายที่สุด ความเป็นไปได้ยังคงเปิดอยู่เสมอ หากมีคนเห็นคุณค่าของเรื่องและมีทีมที่เข้าใจเจตนาของต้นฉบับจริง ๆ ผลงานนี้ก็พร้อมจะถูกนำไปเล่าในรูปแบบภาพยนตร์ได้ เพียงแค่ว่าจนถึงตอนนี้ ผมมองว่าแฟน ๆ คงต้องพึ่งผลงานดัดแปลงเล็ก ๆ และการอ่านต้นฉบับไปก่อน รสชาติมันยังคงอยู่ในหน้ากระดาษและหัวใจของคนอ่านเรื่อย ๆ

ลองเริ่มจากแพลตฟอร์มที่มีสัญญาโดยตรงกับสตูดิโอใหญ่ ๆ ก่อน เพราะส่วนใหญ่พวกนี้จะมีเวอร์ชันพากย์ไทยแบบถูกลิขสิทธิ์ให้เลือกในเมนูภาษาได้เลย ผมชอบส่องบริการหลัก ๆ แล้วเลือกจากประเภทแผนที่คุ้มค่าและไลบรารีของปีนั้น ๆ — Netflix, Disney+ Hotstar, Prime Video, Apple TV/Google Play (สำหรับการเช่าหรือซื้อแบบดิจิทัล) และ HBO GO เป็นจุดเริ่มต้นที่ดี ถ้าหาหนังปี 2023 แบบพากย์ไทยเต็มเรื่อง ให้ดูที่หน้าเพจของหนังแต่ละเรื่องในแพลตฟอร์มแล้วส่องเมนู 'ภาษา' หรือ 'Audio' จะบอกชัดว่ามีพากย์ไทยหรือไม่ นอกจากนี้บริการสตรีมมิ่งไทยอย่าง MONOMAX หรือ TrueID บางครั้งก็ซื้อสิทธิ์มาตรงสำหรับตลาดไทย ทำให้มีพากย์ไทยเต็มเรื่องสำหรับบางเรื่อง เคล็ดลับจากประสบการณ์ส่วนตัวคือถ้าหนังเป็นของค่ายที่ตัวเองรู้จัก เช่น หนังจากจักรวาลมาร์เวล จะมีแนวโน้มโผล่บน 'Disney+ Hotstar' ก่อนหรือเร็วกว่าในบางประเทศ แต่ถา้ต้องการความแน่นอนแบบจ่ายครั้งเดียว การเช่าหรือซื้อผ่าน 'Apple TV' หรือ 'Google Play' มักมีตัวเลือกพากย์ไทยให้ชัดเจน เสร็จแล้วแค่ตั้งค่าเสียงในแอปก็พร้อมดูแบบถูกลิขสิทธิ์แล้ว ลองวิธีนี้แล้วจะสบายใจขึ้นเยอะ

การมี 'บุษบก' ในฉากภาพยนตร์มักทำให้พื้นที่นั้นหายใจช้าลงและเต็มไปด้วยพิธีการ ฉันชอบวิธีที่มันดึงความสนใจของกล้องเหมือนจุดศูนย์กลางที่บอกเล่าเรื่องไม่ใช้คำพูด — แม้จะเป็นแค่วัตถุสถาปัตยกรรม แต่มันก็วางชั้นความหมายเอาไว้ทั้งเรื่องภูมิปัญญา ความเป็นทางการ และความศักดิ์สิทธิ์ ฉากงานมงคลหรือพิธีกรรมในหนังไทยมักใช้ 'บุษบก' เพื่อแยกโซนของอารมณ์ เช่น การวางตัวพระเอก-นางเอกตรงหน้าบุษบกจะให้ความรู้สึกว่าช่วงเวลานี้ได้รับการอวยพรหรือถูกตรึงด้วยความเป็นทางการ ต่างกับการถ่ายกลางแจ้งธรรมดา ที่บุษบกช่วยส่งสัญญะว่าฉากนี้มีน้ำหนักมากขึ้นทั้งสำหรับตัวละครและผู้ชม นอกจากมิติทางภาพแล้ว เสียงกับแสงก็ทำงานร่วมกับบุษบกได้ดี ฉันมักจะสังเกตว่าผู้กำกับใช้เงา เสียงระฆังหรือเสียงลมผ่านผ้าพระบฏเพื่อเพิ่มความละเอียดอ่อนให้ซีนเดียวกัน ในหนังที่ต้องการความย้อนยุคหรือให้ความรู้สึกถึงประวัติศาสตร์ เส้นลายไม้และลายปิดทองของบุษบกจะช่วยยืนยันระยะเวลาและสถานะทางสังคมโดยไม่ต้องบอกกล่าวตรงๆ สรุปคือ บุษบกเป็นทั้งฉากและตัวแสดงทางวัฒนธรรมที่ทำให้เรื่องเล่ามีชั้นเชิงขึ้นมาอย่างเงียบๆ

ย้อนกลับไปปี 2022 ฉันจำได้ว่ากระแสพูดถึงเรื่องหนึ่งแผ่ขยายเหมือนระเบิดความคิด นั่นคือ 'Everything Everywhere All at Once' ซึ่งคนจำนวนมากแนะนำว่าต้องดูให้ได้ เพราะมันไม่ใช่แค่หนังแอ็กชันหรือคอมเมดี้ธรรมดาแต่เป็นการเดินทางทางอารมณ์ที่แปลกและลึกซึ้ง ทุกครั้งที่คิดถึงฉากต่อสู้ที่แปลกประหลาดจนหัวเราะน้ำตาไหลและช่วงเวลาที่ทำให้เงียบกริบ ผมรู้สึกว่าหนังเรื่องนี้กล้าท้าทายรูปแบบการเล่าเรื่องแบบเดิม ๆ ของฮอลลีวูด ฉากที่ตัวละครหลักต้องเลือกชีวิตในมิติต่าง ๆ ทำให้ฉันนั่งคิดนานถึงความหมายของครอบครัว ความผิดพลาด และการรับผิดชอบต่อชีวิตตัวเอง สรุปแล้วสำหรับคนที่ชอบหนังที่ผสมทั้งความฮา สเกลใหญ่ และตอนซึ้งกินใจ 'Everything Everywhere All at Once' ยังคงเป็นเรื่องที่ฉันอยากแนะนำให้หาโอกาสดู ไม่ว่าจะเป็นแบบดูซ้ำหรือเพียงแค่ได้คุยแลกเปลี่ยนมุมมองกับเพื่อน ๆ ก็รู้สึกคุ้มค่าแล้ว

เคยสงสัยไหมว่าตัวละครที่ไม่สนใจเรื่องเพศจะเล่าเรื่องได้ลึกซึ้งแค่ไหน? ผมชอบพูดถึง 'Houseki no Kuni' เป็นตัวอย่างแรก ๆ เพราะมังงะเรื่องนี้สร้างโลกที่สิ่งมีชีวิตเป็นอัญมณี มีร่างกายและความสัมพันธ์ที่ไม่ขึ้นกับกรอบเพศแบบมนุษย์ทั่วไป ฉากหนึ่งที่ติดตาคือความสัมพันธ์ระหว่างตัวละครที่ดูจะเป็นมิตรผูกพันมากกว่าความรักเชิงโรแมนติก การอ่านมันทำให้เราได้พิจารณาว่าคำว่า 'ความใกล้ชิด' มีหลายมิติ ไม่จำเป็นต้องรวมถึงความปรารถนาทางเพศเสมอไป การเล่าเรื่องแบบนี้ทำให้ผมคิดว่าอาเพศ (asexual) ในงานนิยายหรือมังงะบางครั้งไม่ได้ถูกนำเสนอเป็นประเด็นใหญ่ แต่มันถูกถักทออยู่ในลักษณะการแสดงออกของตัวละคร เช่น การให้ความสำคัญกับมิตรภาพ ความจงรักภักดี หรือความหมายของตัวตนมากกว่าความสัมพันธ์เชิงชู้สาว เรื่องสั้นหรือโนเวลที่เน้นจิตวิทยาตัวละครอย่าง 'The Slow Regard of Silent Things' ก็เป็นตัวอย่างที่น่าสนใจ แม้จะไม่ได้ประกาศตัวอย่างชัดเจน แต่การนำเสนอชีวิตภายในจิตใจและวิธีการเชื่อมต่อกับโลกภายนอกของตัวละคร ทำให้ผมอ่านออกไปในแนวทางที่อาจถูกตีความเป็นอาเพศได้ อีกมุมที่ผมชอบคือนิยายไซไฟคลาสสิกอย่าง 'The Left Hand of Darkness' ของ Ursula K. Le Guin ซึ่งไม่ได้พูดคุยเรื่องอาเพศโดยตรง แต่วิธีสร้างสังคมที่คนสามารถเปลี่ยนเพศและไม่มีเพศคงที่ ทำให้เราขบคิดใหม่เกี่ยวกับเพศและความต้องการ การอ่านแบบนี้เติมเต็มแนวคิดว่าการไม่ยึดติดกับความโรแมนติกหรือความต้องการทางเพศก็เป็นตัวเลือกที่สมเหตุสมผลในโลกวรรณกรรม สำหรับคนที่มองหาตัวละครแบบนี้ ผมมักแนะนำให้ลองมองหางานที่ให้พื้นที่กับการสัมพันธ์เชิงอื่น ๆ นอกจากความรักแบบโรแมนติก เพราะนั่นมักเป็นที่มาของตัวละครอาเพศที่น่าสนใจที่สุดในแง่ของการพัฒนาและความลึกของเรื่องราว

อ่านแล้วรู้สึกเหมือนได้เจอโลกใหม่ที่รอให้สำรวจจริงๆ สำหรับฉันแล้วนิยายแปลเล่มนี้มีเสน่ห์ตรงการปั้นโลกอย่างละเอียดและการตั้งต้นปมที่กระตุ้นความอยากรู้ได้ดี การบรรยายภูมิประเทศและวัฒนธรรมทำให้ฉันนึกภาพฉากต่างๆ ได้ชัด ทั้งเมืองที่มีตรอกซอกซอยลับและป่าเวทมนตร์ที่มีเสียงกระซิบเหมือนมีชีวิต ตัวละครหลักไม่ได้เป็นฮีโร่แบบเพอร์เฟ็กต์ เขามีจุดอ่อน มีความลังเล และการตัดสินใจแต่ละอย่างสะท้อนความเป็นมนุษย์ ซึ่งทำให้ฉันผูกพันไปกับการเดินทางของเขาอย่างไม่รู้ตัว ฉากที่นักเขียนใช้เพื่อเปิดเผยอดีตของตัวละครเล็กๆ น้อยๆ ช่วยเสริมมิติได้ดีและไม่รู้สึกยัดเยียด ถ้าคุณเป็นคนชอบแฟนตาซีที่เน้นการสำรวจโลกและตัวละครมากกว่าฉากต่อสู้ยืดยาว เล่มนี้น่าจะทำให้คุณเพลิดเพลินได้อย่างแน่นอน ส่วนเรื่องแปลถ้าทำได้ดีในเชิงอารมณ์และโทน ฉันคิดว่ามันจะกลายเป็นหนึ่งในนิยายแปลที่แฟนแนวนี้พูดถึงกันบ่อยๆ ได้เลย

แววตาของตัวเอกใน 'ระเด่นลันได' ยังคงติดตาเสมอเมื่อฉันนึกถึงเรื่องนี้ บทบาทหลักของเรื่องไม่ได้มีแค่คนสองคน แต่เป็นชุดตัวละครที่ทำงานร่วมกันเหมือนวงดนตรีที่มีซินโฟนีเฉพาะตัว หลักๆ แล้วตัวละครศูนย์กลางคือ 'ระเด่นลันได' ผู้เป็นแกนกลางเรื่อง—เขาเป็นทั้งผู้กระทำและจุดตั้งต้นของความขัดแย้ง บทบาทของเขาไม่ใช่แค่ฮีโร่แบบเดิมๆ แต่เป็นคนที่ถูกทดสอบทั้งด้านศีลธรรม ความภักดี และความรัก ทำให้การตัดสินใจของเขาขับเคลื่อนพล็อตไปทั้งเรื่อง ขนาบข้างเขาจะมีตัวละครหญิงที่ทำหน้าที่สะท้อนประโยชน์และความอ่อนโยนของเรื่อง บทบาทของนางเอกในแง่นี้ทำให้เรื่องมีมิติทางอารมณ์มากขึ้น นอกจากนี้ยังมีตัวละครฝ่ายอำนาจ—คนที่เป็นตัวแทนของระบบหรือขนบธรรมเนียม แม้บางครั้งจะมีบทเป็นตัวร้าย แต่หน้าที่จริงๆ ของพวกเขาคือการทดสอบอุดมคติของระเด่น อีกกลุ่มสำคัญคือเพื่อนร่วมทางและตัวตลกพาให้เรื่องเบาลง คนกลุ่มนี้ทั้งเป็นคู่หูที่ให้คำปรึกษา เป็นภาพแทนของสังคมรอบตัว และช่วยขยายบริบททางประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมของเรื่อง เมื่อดูทั้งหมดรวมกัน ฉันรู้สึกว่าโครงสร้างตัวละครใน 'ระเด่นลันได' ถูกจัดวางเพื่อให้แต่ละคนผลักดันซึ่งกันและกัน จนเกิดเรื่องราวที่ทั้งเข้มข้นและมีจังหวะชีวิตชัดเจน

เรียกได้ว่า 'Vampire Knight' หรือที่หลายคนเรียกสั้น ๆ ว่า 'รัตติกาล' ออกเป็นอนิเมะทีวีสองซีซันรวมทั้งหมด 26 ตอน (ซีซันแรก 13 ตอน ตามด้วยซีซันที่สอง 'Vampire Knight Guilty' อีก 13 ตอน) พร้อมกับ OVA เสริมอีกไม่กี่ตอนที่ปล่อยแยกเป็นดีวีดีหรือแถมกับฉบับพิมพ์พิเศษ เราเป็นคนชอบบรรยากาศโรแมนติกมืด ๆ แบบนี้มาก และมองว่าเวอร์ชันทีวีทำหน้าที่ได้ดีในการสื่ออารมณ์เพลงประกอบและภาพสวย ๆ ของฉากกลางคืน แต่ต้องเตือนว่าอนิเมะหยุดเนื้อหาเมื่อยังมีเรื่องให้สานต่อในมังงะ ถึงแม้อารมณ์ตอนอนิเมะจะเต็มไปด้วยความเข้มข้น เช่น ความสัมพันธ์ระหว่างยูคิและคานาเมะ แต่หลายประเด็นท้ายเรื่องไม่ได้รับการคลายปมเท่ามังงะ ถ้าจะเลือกดูจริง ๆ ให้ดูตามลำดับทีวีซีซันหนึ่ง → ทีวีซีซันสอง → OVA ตามลำดับการปล่อย แล้วค่อยไปอ่านมังงะเพื่อเติมเนื้อหาที่ขาดไปและจบเรื่องให้สมบูรณ์กว่า ผลงานชิ้นนี้ทำให้นึกถึงโทนดราม่าแบบ 'Nana' ในแง่ของความเข้มข้นทางอารมณ์ แม้โทนจะต่างกันแต่การทำให้ตัวละครเจ็บปวดและสับสนเป็นจุดที่คล้ายกัน จบด้วยความคิดว่าอนิเมะเหมาะกับคนอยากได้บรรยากาศและดนตรีชวนหลงใหล ส่วนใครอยากรู้ชะตากรรมทั้งหมดต้องไล่มังงะต่อ