หนังแฟนตาซี ผจญภัยคลาสสิกที่ยังคงยอดเยี่ยมมีเรื่องอะไรบ้าง?

ยอมรับเลยว่าภาพยนตร์แฟนตาซีผจญภัยบางเรื่องมีพลังทำให้หัวใจยังเต้นแรงได้เหมือนครั้งแรกที่ดู ฉากที่ภูเขาไร้ที่สิ้นสุดของ 'The lord of the rings' ทำให้โลกทั้งใบรู้สึกมีชีวิต ผู้กำกับและทีมงานสร้างสรรค์ความยิ่งใหญ่ด้วยการผสมผสานฉากธรรมชาติ เสียง และดนตรีจนเกิดความรู้สึกว่าโลกหลังหน้าจอมีประวัติศาสตร์ของตัวเอง

ฉากต่อสู้เล็กๆ ใน 'The Princess Bride' กับมุกตลกร้ายฉันชอบมาก เพราะมันพิสูจน์ว่าผจญภัยไม่จำเป็นต้องจริงจังตลอดเวลา ความอบอุ่นระหว่างตัวละครหลักทำให้การเดินทางกลายเป็นเรื่องที่เราอยากเข้าร่วม ภาพยนตร์อย่าง 'The NeverEnding Story' ก็เข้าใจหัวใจของเรื่องเล่าเด็กและผู้ใหญ่ได้ดี การใช้จินตนาการเป็นกุญแจทำให้ฉากบางฉากยังคงติดตรึงแม้เวลาจะผ่านไปนาน

ความคลาสสิกบางเรื่องอย่าง 'Willow' หรือแม้แต่ภาพยนตร์ผจญภัยแนวโบราณอย่าง 'Raiders of the Lost Ark' ให้ความสนุกแบบตรงไปตรงมาและมีสไตล์ของยุคที่เป็นเอกลักษณ์ ส่วนตัวมองว่าสำหรับคนที่ชอบการเดินทาง ข้อดีคือการได้เห็นวิธีเล่าเรื่องที่ต่างกัน—บางเรื่องเน้นมิติของโลก บางเรื่องเน้นความสัมพันธ์ระหว่างตัวละคร สุดท้ายความทรงจำที่ติดอยู่คือความรู้สึกอยากออกไปค้นหาอะไรบางอย่าง นั่นแหละที่ทำให้หนังพวกนี้ยังคงยอดเยี่ยมในสายตาเสมอ

สิ่งหนึ่งที่ผมมักพูดถึงเวลาคิดถึงแฟนตาซีคลาสสิกคือความเรียบง่ายที่ยังคงทรงพลัง ผลงานอย่าง 'The Hobbit' ให้ความรู้สึกการเดินทางแบบโร้ดทริปที่อบอุ่นและเต็มไปด้วยความเสี่ยง บทสนทนาเล็กๆ ระหว่างตัวละครทำให้โลกดูมีมิติ ไม่ได้ต้องอาศัยเอฟเฟกต์ยิ่งใหญ่อย่างเดียว ความกล้าหาญของตัวเอกในบางฉากและความเอื้อเฟื้อต่อเพื่อนร่วมทางเป็นสิ่งที่ทำให้เรื่องเหล่านั้นยั่งยืน

มีภาพยนตร์อย่าง 'Legend' ที่แม้ภาพรวมอาจจะไม่เป็นที่จดจำเท่าบางเรื่อง แต่บรรยากาศนิทานมืดและการออกแบบคอสตูมยังสะกดใจได้ การผสมระหว่างความงามและความหวาดกลัวสอนให้เข้าใจว่าผจญภัยไม่ได้มีสูตรเดียว และสุดท้ายฉากเงียบๆ ที่ตัวละครได้สำรวจภายในตัวเองมักจะติดตาฉันมากกว่าฉากใหญ่โต นั่นคือเหตุผลว่าทำไมคลาสสิกบางเรื่องยังคงน่าหยิบมาดูซ้ำอยู่เรื่อยๆ

พูดตรงๆ ว่าเนื้อเรื่องแฟนตาซีผจญภัยที่อ่านหรือดูแล้วยังคงทำให้ใจพองโต มีหลายเรื่องที่อยากแนะนำเริ่มจากคลาสสิกสำหรับหลายคนคือ 'harry Potter' ซีรีส์ที่ผสมทั้งความลึกลับ มิตรภาพ และการเติบโต จังหวะการผจญภัยในหนังสือเล่มแรกช่วยให้โลกเวทมนตร์รู้สึกน่าอยู่และอันตรายในเวลาเดียวกัน อีกเรื่องที่มีเสน่ห์แบบนิทานคือ 'The Chronicles of Narnia' ซึ่งการเดินทางข้ามมิติมาพร้อมบทเรียนเชิงศีลธรรมที่อ่อนโยน ฉากใน 'The Wizard of Oz' แม้จะเก่าแต่เพลงและความคิดสร้างสรรค์ยังทำให้ยิ้มได้อยู่เสมอ ส่วน 'Pan's Labyrinth' เป็นตัวอย่างของแฟนตาซีที่ดาร์กและทรงพลัง การใช้สัญลักษณ์และบรรยากาศทำให้เรื่องเล่าไปไกลกว่าการผจญภัยทั่วไป อีกชิ้นที่มักถูกมองข้ามแต่ควรค่าแก่การชมคือ 'The Black Cauldron' งานนี้อาจไม่สมบูรณ์แบบแต่มีความกล้าในการนำเสนอ เรื่องพวกนี้ร่วมกันชี้ให้เห็นว่าแฟนตาซีผจญภัยมีหลายโทน—จากอบอุ่นถึงโหดร้าย—ซึ่งแต่ละโทนก็สามารถมอบความสุขและความคิดให้ฉันได้แตกต่างกัน